เสียงกระซิบจากปิศาจ

ลำดับตอนที่ #7 : ให้ตายเถอะ

.......ทุกวันนี้ผู้คนเน้นที่จะเรียนภาษา  อังกฤษกันใหญ่เลย
          .......อาจารย์ก็ย้ำทุกวี่ทุกววันว่า   
ในโลกปัจจุบันนี้ภาษาต่างประเทศมีความสำคัญ เป็นอย่างยิ่ง   
หากคนใดมีความสามารถพิเศษด้านภาษาอังกฤษก็มักจะได้เปรียบคนอื่น ๆ  เสมอ ๆ
.........ไม่ว่าจะตอนสมัครงาน  คนที่เก่งอังกฤษมักจะถูกพิจารณาก่อนทุกครั้ง
.............และมักจะได้รับโอกาสดี ๆ  ก่อนคนอื่นเสมอ
..........ทำไมนะ  ทำไมคนไทยไม่ชื่นชมคนที่ใช้ภาษาได้ถูกต้องชัดเจน   
..........ทำไมนะ   ทำไมคนไทยไม่เขียนวิทยานิพนจ์  ความรู้ใหม่ ๆ  ที่ศึกษาได้เป็นภาษาไทย  เพื่อที่คนไทยจะได้อ่านอย่างเข้าใจ  แต่โดยส่วนมากมักจะทำออกมาเป็นภาษาอังกฤษ   ซึ่งคนต่างชาติก็อ่านได้และเข้าใจง่าย  คล้ายๆกับว่า  "เราแสวงหาความรู้มาเพื่อชาติอื่น  ไม่ใช่เพื่อคนไทย"
.........ทำไม  นะ  ทำไม  เราไม่เขียนความรู้หรือวิทยาการใหม่ๆ  เป็นภาษาท้องถิ่นของเราเอง    เพื่อคนในชาติของเราเอง   "หากเขาอยากศึกษาความรู้ของเราก็ให้เขาแปลเองชิ  จริงไหม??....  เพราะความรู้ใหม่ ๆ ที่คนต่างชาติเขาคิดขึ้นได้  เขายังไม่ตีพิมพ์หรือแปลเป็นภาษาไทษเพื่อให้พวกเราอ่านเลย"
........ทำไมนะ   ทำไมคนไทยถึงได้นิยมชมชอบชาวต่างชาติกันนัก  แต่รังเกียจคนในชาติเดียวกัน    "คนไทยย  คงลืมไปแล้วกระมังว่า  ในสมัยโบราณ  เราถูกคนต่างชาติเอาเปรียบมากแค่ไหน?    บรรพบุรุษของเราต้องเสียสละทั้งเลือด   ทั้งเนื้อและสิ่งต่าง ๆ  มากมาย  เพื่อลูกหลายจะได้เป็นอิสระภาพไม่ถูกข่มเหงรังแก.............
.........แต่อนิจจา  ชนรุ่นหลังในปัจจุบันกลับยอมให้ชาวต่างชาติกลืนกินความเป็นไทยอย่างง่ายดาย
........ณ  วันนี้ ฉันตัดสินใจแล้วว่า  "ฉันจะเป็นในสิ่งที่ฉันเป็น"   เวลาที่คนอื่นเสียไปกับการเรียนภาษาต่างด้าว   ฉันจะนำมันมาทำประโยชน์แก่แผ่นดิน
..........ช่วงชีวิตของคนอื่นที่เสียไปกับการถูกกลืนกินของวัฒนธรรมต่างชาติ   ดิ้นรนแสวงหาเกียรติ์ยศ  ชื่อเสียงเพื่อตนเอง   ฉันจะนำมันมาทำประโยชน์เพื่อมวลประชา......

"........ชีวิตคนบ้านป่า                  จากบ้านนามาเรียนกรุง
ก็มั่นมุ่งชีวิตที่เรืองรุ่ง                   ท่ามกลางทุ่งดงป่าพณาไพร
.........จากบ้านนามาแสนไกล      โอ้ดวงใจยังห่วงหาเป็นอย่างไหน
ต้องศึกษาเพื่อชีวิตที่เติบใหญ่        จะมุ่งไปในประโยชน์เพื่อแผ่นดิน
.......จะนำเอาความรู้มุ่งพัฒนา      จะนำพาความก้าวหน้ากลับคืนถิ่น
ทั้งความทุกข์แลความจนนั้นจะสิ้น   ทุกชีวินชื่นบานทั่วถิ่นฐาน
.......จะภักดีบูชาคุณบิดรมารดา      ข้าสัญญาอุบลฯแห่งเมืองบัวบาน
ฟ้าดินจงเป็นซึ่งสักขี                    ว่าข้าศรีจะพลีชีพเพื่อประชา"

                                   .........ด้วยรักและศรัทธาต่อเพื่อนมนุษย์