รักได้...แต่ต้องลา

เนื้อเรื่อง

แนะนำตัวละคร

เอริน อินไซค์ มีพี่น้อง4คน เป็นคนสุดท้าย มีพี่สาวชื่อ ไอซ์ ไอซรา มีพี่ชาย2คนชื่อ อาท อาทแลนซ์ และ เอิร์ธ เอิร์ธแลนซ์ ไอซ์อายุ 16 ม.4 อาทอายุ 15 ม.3 เอิร์ธอายุ 14 ม.2 เอรินอายุ 13 ม.1

แพร แพรราว มีพี่น้อง2คน มีพี่สาวชื่อ เพลิน เพลิรัตน์ อายุ15 ม.3 แพรอายุ 13 ม.1

โจ พลพรรค มีพี่น้อง3คน มีพี่สาวชื่อ ทราย ทรารส มีพี่ชายชื่อ โช โชฮันเตอร์ อายุ 15 ทรายอายุ 16 โจเป็นญาติกับเอริน

ต้น พงพันธ์ มีพี่น้อง 3 คน มีพี่สาวชื่อ พิตต้า พงศจี อายุ 16 มีพี่ชายชื่อ ต่อ อนุพง อายุ 15

เอล วรรณฤทธิ์ มีพี่น้อง2คน มีพี่สาวชื่อ เอส สิรันต์ อายุ 16

วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียน เป็นวันที่ฉันต้องขึ้นม.1 โอ้ย คิดแล้วปวดหัว ฉันนั่งรถมากับพี่น้องของฉัน เพื่อที่จะมาเรียน เมื่อคืนไม่ได้นอนเลย ง่วงนอนจัง “พี่อาท ซบหน่อยดิ ง่วงนอนอ่า….ZzZz” “ตื่นได้แล้วไอ้เอรินถึงโรงเรียนแล้ว” เสียงพี่เอิร์ธดังขึ้นมา พวกพี่ๆฉันนะเรียนเก่งอย่างกะอะไร ฉันจะมาทำให้เสียชื่อวงศ์ตระกูลไม่ได้ คอยดู พี่ไอซ์นะ ทั้งเรียนเก่ง น่าตาก็ดี นิสัยใช้ได้ ดนตรีก็เรียนได้ พี่อาทนะ โครตของโครตเก่งเลย สอบได้ที่1 ของประเทศเลย แถมหน้าตาหล่อ นิสัยดีมากๆๆๆ มีระเบียบเรียบร้อย พี่เอิร์ธ เรียนก็เก่ง เล่นกีฬาก็โครตเก่ง หน้าตาก็ดีๆมากๆๆ นิสัยก็เกือบดี ส่วนฉัน สอบของประเทศได้ที่5 ฉันอยากร้องไห้ ถึงพี่อาทกับพี่เอิร์ธชอบเล่นเกมแต่เขาก็แบ่งเวลาได้อ่ะ ไม่เหมือนฉัน แง่ง

ถึงเวลาเรียน

คุณครูให้แนะนำตัวเองก็แนะนำตัวเองกันจบ ทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันไป ฉันมีเพื่อนสนิทชื่อ แพร และแถมยังมีญาติเรียนที่ห้องนี้อีก มันชื่อ โจ อืม ฉันไม่ถูกกับเพื่อนมัน

5 เดือน ผ่านไป

ทุกคนเริ่มสนิทกัน มากขึ้นเพราะวันนี้วันสอบวันสุดท้าย ทุกคนตั้งใจสอบกันดีมาก พอสอบเสร็จที่ประจำของพวกฉันคือ หลังอาคารไม้เก่า ฉัน แพร โจ ต้น ก็ไปนั่งคุยกันที่นั้น แต่ โจ และ ต้น มีอาการแปลกๆและล้มลงไป

โจเข้าโรงพยาบาลเอรินและแพรเป็นคนส่งโจเข้าโรงพยาบาล เอลซึ่งเป็นแฟนโจได้มาบอกพวกเราว่า

“เธอทำอะไรกับเขา เธอรู้ไหมว่าเขาเป็นโรคประจำตัว”

“หรอ มีโรคอะไรอ่ะ”

“เธออย่ามาพูดเล่นนะ” น้ำตาเอลไหลออกมา

“เอ้า ทำไมหรอ”

“โจเขาเป็น….”

“เป็นๆอะไรหล่ะ ไม่บอกแล้วจะรู้ไหมเนีย”

“เขาสั่งไม่ให้ฉันบอก แต่ฉันจะต้องบอกพวกเธอให้รู้”

“เขาเป็นรูคิเมีย หรือ มะเร็งในเม็ดเลือดระยะสุดท้าย เขาอายุได้ถึงอย่างมากก็อีก 3 เดือน เพราะเขาเป็นโรคนี้มาตั้งแต่ 3 เดือนที่แล้ว เธอเคยสังเกตุบ้างไหมว่าเขามีอาการยังไงบ้าง ส่วนต้นเขาเป็น มะเร็งในปอด เขาอยู่ได้อย่างมากก็3เดือน เธอห้ามบอกให้ใครรู้ว่าฉันบอกเธอนะ”

2 เดือนผ่านไป

โจเริ่มมีอาการให้ฉันเห็น ฉันก็แกล้งถามโจว่าเป็นอะไร โจบอกว่า “ผมไม่ได้เป็นอะไร ไม่ต้องห่วงผม ผมสบายดี” เท่านั้นฉันแอบบอกว่าฉันจะไปห้องน้ำ แต่ฉันก็เดินไปร้องไห้ ทั้งโจและต้นต่างไม่อยากให้ฉันรู้เพราะเขากลัวว่าฉันจะเป็นห่วง หน้าของโจก็ออกอาการหน้าซีด ตัวเหลือง ส่วนต้นก็ไอแรงมาก แรงจนแทบจะเป็นเลือดออกมา

3. เดือน ผ่านไป

วันนี้ก็ครบ3เดือนแล้วสินะ คงเป็นวันสุดท้ายที่ฉันจะได้เจอเขาทั้ง2คน ฉันเดินเข้าไปหาเขาทั้ง2คนอีกและบอกว่า “ฉันรู้หมดแล้วหล่ะ ว่าพวกแกเป็นโรคอะไร เเกไม่ต้องถามหรอกนะว่ารู้มาจากใครเอาเป็นว่าฉันรู้แล้วกัน” “ผมขอโทษ ผมไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้ วันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายของพวกผมแล้วหล่ะ ผมขออะไรหน่อยได้ไหม” “แกจะขออะไร ” “ให้เธอช่วยดูแล พี่ทราย พี่โช พี่ต้า พี่ต่อ และก็เอล แทนผมด้วย ผมคงอยู่ได้อีกไม่กี่นาทีนี้” เอลที่ยืนอยู่ตรงหน้าโจก็วิ่งมากอดพร้อมพูดว่า “โจ ห้ามไปไหนสิ” ต้นที่นอนอยู่ใกล้ๆโจก็พูดขึ้นว่า“เอริน ดูแลทุกคนด้วยนะ” โจและต้นพูดขึ้นอีกว่า “ฉันคงอยู่ไม่ไหวแล้วหล่ะ ลาก่อน”หลังจากนั้นต้นไอออกมาเป็นเลือด และโจตัวซีดจนเหมือนศพ จบคำพูดทั้ง2คนทั้งคู่ก็จากไป เอรินพูดขึ้นว่า “ไปสบายนะ นอนหลับฝันดี ถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้เราได้เกิดเป็นญาต เป็นเพื่อนกันอีก” ในที่สุดโจและต้นก็จากไปด้วยดี ฉันไปงานศพของเขาทั้งสองคน งานนี้ไม่มีใครที่จะกินอะไรลง แม้แต่น้ำยังไม่มีใครดื่ม ข้าวก็ไม่มีใครกิน นอนก็ไม่มีใครนอน ทุกคนไม่ทำอะไรนอกจากนั่งซึม นั่งน้ำตาไหล นั่งเศร้า นั่งคิดถึงเรื่องอดีต นั่งคิดถึงทุกสิ่งทุกอย่าง นั่งรอ นั่งคอย โดยที่ไม่รู้ว่ารออะไร ก็ถึงเวลาเผาศพ ทุกคนต้องนำดอกไม้ไปวาง แค่ก้าวเท้ายังไม่มีแรงเลยสักพักก็ถึงการเผาจิงๆแล้ว ทุกคนยืนไว้อาลัยทั้งโจและต้น ด้วยความสงบเงียบ ทุกคนไม่พูดจากันเลยสักคำ แม้แต่พี่อาท พี่เอิร์ธ พี่ต่อ และก็พี่โช ยังน้ำตาไหลออกมาด้วยความสงสาร ส่วนพี่ผู้หญิงรวมทั้งฉันด้วยก็น้ำตาไหลไม่แพ้กันหรอก งานนี้ก็จบลง เหลือแต่การลอยกระดูกอีก3วัน

3วันผ่านไป

วันนี้พวกเราไปลอยกระดูกกัน แต่น้ำตาก็ยังไม่หยุดไหล ทุกคนเงียบและลอยกระดูกไป พอเสร็จ ทุกคนไปรวมตัวกันที่บ้านของพี่ทรายหรือของโจนั่นแหละ ที่บ้านนั่นมีรูปโจอยู่มากมายทุกคนเห็นก็ถึงกับน้ำตาไหล พวกฉัน แพร และ เอล ขึ้นไปบนห้องของโจ ในห้องของโจมีทั้งรูป ทั้งที่นอน ทั้งเสื้อผ้า ทั้งคอม ทั้งอะไรอีกมากมาย เอลหยิบเสื้อตัวโปรดของโจขึ้นมาแล้วกอด ส่วนฉันหยิบเสื้อขึ้นมาพร้อมพูดว่า “ไปดีนะโจรวมทั้งต้นด้วย” พวกฉันทั้ง3คน หลังจากที่ฉันพูดจบน้ำตาของพวกเราก็ไหลออกมาให้กับโจและต้นอีก น้ำตานี้คงเป็นน้ำตาสุดท้ายแล้วหล่ะทุกคนคงจะทำใจได้แล้วนะ ทุกคนซึมไม่อยากให้โรคร้ายนี้เป็นกับใครอีก หลังจากนั้น พวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ทุกคนก็ซึมระยะหนึ่งและหน้าจะทำใจได้

3 ปีผ่านไป

ทุกคนทำใจได้กันหมดเลย ส่วนเอลไปเรียนต่อที่อเมริกา แพรก็หาแฟนใหม่ได้แล้วชื่อ ปอ เหอะๆทุกคนสนุกสนาน พี่ไอซ์ก็มีแฟนแล้วชื่อ แชมป์ ส่วนพี่อาทกับพี่เอิร์ธเราไม่ให้มีแฟนเพราะเราหวง ส่วนเราก็ยังโสดอยู่นะ ตอนนี้ทุกคนมีความสุขมากนะ แล้วก็ฝากบอกโจและต้นด้วยนะว่าเราสบายดีไม่ต้องเป็นหวง ทุกคนมีความสุขดี

เอริน อินไซด์