เจนไน ธิดาแห่งพราย

ลำดับตอนที่ #5 : บุกปราสาทรอบ 2!

   ในเมืองคืนนี้มีผู้คนมากมายที่เข้ามาร่วมอวยพรวันเกิดให้กับเจ้าชายโอรัสผู้เป็นรัชทายาทลำดับที่ 1 แห่งอาณาจักร ทั้งที่เป็นเจ้าชายจากเมืองต่างๆร่วมไปถึงพ่อค้าที่ทำการติดต่อค้าขายกับพระราชวัง เป็นเหตุให้มีรถม้าจำนวนมากที่ทั้งบรรทุกคนและของบรรณาการมุ่งตรงสู่พระราชวังที่ประดับประดาไปด้วยแสงไฟจนสว่างไปทั่วทั้งเมือง



   “วันนี้มีคนมาก หวังว่าเราคงทำงานกันได้ง่ายนะ”ไรอันพูดและมองรอดหน้าต่างรถม้าเพื่อดูบรรยายกาศภายนอกที่คับคั่งไปด้วยผู้คน “ฉันก็ว่างั้น…”เจนไนพูด



   กว่าที่รถม้าเคลื่อนตัวเข้ามาถึงพระราชวังได้ ก็กินเวลานานพอสมควรทำให้ในท้องพระโรงใกล้จะเริ่มงานแล้ว คาซาฟและเซรีเข้าไปในงานส่วน เจนไนกับไรอันแยกตัวออกไป เพราะทั่งสองเข้ามาที่นี่ในฐานะผู้ติดตาม



    เจนไนนำแผนที่ขึ้นมากางให้ไรอันดูเส้นทางกันการผิดพลาด “ตอนกลับออกมา นายออกมาตรงเส้นทางนี้แล้วกัน”พูดแล้วเจนไนก็ชี้แผนที่ให้ดูประกอบด้วย “เส้นทางนี้จะพานายเข้าไปในท้องพระโรง ซึ่งคาซาฟกับเซรีจะรอนายอยู่ที่นั้น ตกลงตามนี้นะ”



   “พวกเรารีบไปกันเถอะ” เจนไนพูด และรีบเดินหายเข้าไปในความมืดโดยที่มีไรอันตามไปติดๆ



   เดี๋ยว!

ไรอันร้องขึ้นเมื่อเห็นบางสิ่งกำลังเคลื่อนไหวอยู่เบื้องหน้า ในความมืด



   “ทำไม!?”เจนไนถาม



   “ฉันว่าเราไม่ใช่พวกเดียว ที่คิดบุกปราสาทในคืนนี้”ไรอันพูดและมองไปยังเบื้องหน้าที่มีบางสิ่งกำลังเคลื่อนไหวตรงมายังพวกเขา



   “ไม่ใช่ปัญหา”เจนไนพูดและทิ้งให้ไรอันรออยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง เป็นเวลาไม่นานนักการเคลื่อนไหวที่ตรงเขามาก็หยุดลงและเงียบหายไป พร้อมกับเจนไนที่เดินตรงมาหาเขา



   “รีบไปกันต่อเถอะ”



   “นายนี่ก็แน่เหมือนกันนะ” ไรอันชมที่เจนไนสามารถจัดการพวกนั้นได้ภายในเวลาไม่กี่นาที  



   “แน่บ้า แน่บอ อะไรล่ะ ถ้าพวกมันลุกขึ้นมาสู้ฉันก็คงเสร็จพวกมันเหมือนกัน”เจนไนพูด



   หลังจากที่เดินเข้ามาในปราสาทเป็นเวลานานไรอันก็พูดว่า “เจ้าแน่ใจนะว่าไม่หลง” เจนไนหันมามองและตอบกลับไปว่า “แน่ใจ…”



   “น้องนายอยู่ห้องเนี่ย”เจนไนพูดให้ไรอันเข้าไป รอยยิ้มน้อยๆผุดขึ้นที่มุมปาก “แล้วเจ้าจะไปไหน”ไรอันถาม แต่มันก็สายไปเสียแล้วเพราะตอนนี้เจนไนไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว



   ภายในห้องมีการตกแต่งอย่างงดงาม แสงเทียนที่สว่าสลัวๆและกลิ่นน้ำมันหอมระเหยที่อยู่ในห้องช่วยให้เขารู้สึกผ่อนคลายอย่างประหลาด มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่หน้ากระจกกำลังจัดเสื้อผ้าและผมของเธอให้เข้าที่ ไรอันเดินเข้าไปหาในทันที



กรี๊ด…



   “แกเป็นใครเข้ามาทำไมในห้องฉัน”หญิงสาวร้อง



   “นี่คุณเงียบหน่อย”ไรอันพูดแต่เธอไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเลย เขาจึงต้อง…



   เจนไนเดินเข้าไปยังห้องหนึ่งไม่นานนักเขาก็ได้ยินเสียงกรีดตามทีคาด ทำให้หญิงคนที่อยู่ในห้องหันมาทางประตูและเห็นเจนไนพอดี



   “นาย…นายคือผู้หญิงวันนั้นใช่ไหม”หญิงสาวถาม “ใช่…อย่าพูดอะไรตอนนี้เลย ไรอันพี่ชายของเธอกำลังรออยู่”



   “ไรอัน…”หญิงสาวรำพึง



   ในทันทีที่ไรอันเห็นหน้าเจนไนก็เขาไปต่อว่าในทันที “นี่นายเล่นอะไร รู้ไหมมันอาจทำให้เราถูกจับทั้งหมด”



   “แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นไงบ้างอะ”เจนไนถามยิ้มๆ และเลือบไปเห็นสิ่งที่กำลังดิ้นรนอยู่ที่พื้น “อย่าบอกนะว่านาย...”



   “ใช่อะดิ ก็แล้วนายจะให้ฉันทำยังไง” ไรอันพูด “แล้วจะเอาไปด้วยหรือทิ้งไว้นี่ล่ะ”เจนไนถาม



   “เอาเธอไปด้วยเถอะ เราจะได้มีข้อต่อรอง”น้องสาวไรอันพูด



   ทำให้เจนไนหันไปมองหญิงสาวและพูดว่า “เธอก็ร้ายใช่ย่อยนะ แต่ฉันคิดว่าเราเอากลับไปคืนที่ห้องเดิมดีกว่า เดี๋ยวจะซวยเอาเปล่าๆ”



   “ฉันก็ว่างั้น”ไรอันพูด หลังจากที่ตกลงกันได้ไรอันกับเจนไนก็ช่วยกันแบกหญิงสาวกลับไปไว้ที่ห้องเดิม “เราหายกันแล้วนะ ที่เธอทำให้ฉันลำบาก ไปล่ะ บ๊าย บาย”เจนไนกระซิบที่ข้างหูองค์หญิงก่อนออกไปจากห้อง



   “นายกับน้องสาวกลับไปหาคาซาฟก่อนแล้วกัน เพราะฉันต้องไปเอาของก่อน” เจนไนพูดและเดินหายลับไปในทางเดินที่มืดมิด



   “องค์หญิง กระหม่อมขอประทานอภัยที่ บังอาจเรียกองค์หญิงเป็นน้องสาว แต่มันเป็นทางเดียวที่จะทำให้เรารอดได้”ไรอันพูด



   “ไม่เป็นไร ข้ารู้ว่าเจ้ามีเหตุผล”เจ้าหญิงอลิเธียตรัส



   ในตอนนี้เจนไนกำลังอยู่ในห้องของเจ้าชายโอรัสที่เขาเคยเข้ามาแล้วครั้งหนึ่ง และเช่นเดิมจุดประสงค์ของเขาก็คือหาของให้เจอ  แต่เขากลับหาของไม่เจอทั้งหมด



   ‘สร้อยคอ มันหายไป‘ เจนไนคิดอย่างร้อนรน และรีบออกจากห้องไปในทันที



   เมื่อไปถึงยังท้องพระโรงผู้คนมากมายกำลังดื่มฉลองและร่วมอวยพรให้กับเจ้าชายโอรัสผู้เป็นรัชทายาทอยู่ แต่ก่อนที่เขาจะหาพวกคาซาฟเจอสายตาของเขาก็ไปสะดุดเข้ากับสร้อยคอที่เจ้าชายรัชทายาทผู้เป็นเจ้าของงานสวมอยู่



   “เจ้า…”เจนไนเดินตรงไปยังบัลลังก์