เจนไน ธิดาแห่งพราย

ลำดับตอนที่ #4 : เตรียมการ

   “ถ้าจะทำตามที่นายบอก พวกเราจะเข้าไปในฐานะอะไรล่ะ”เซรีพูด



   “เรื่องนี้ไม่ต้องห่วง แต่ข้าว่าคืนนี้พวกเราพักผ่อนกันก่อนดีกว่า”คาซาฟพูด



   “ใช่ ฉันเห็นด้วย ไรอันนายไปส่งเซรีที่ห้องสิ”เจนไนพูด และทำหน้าใสซื่อจนไรอันรู้สึกแปลกใจ



   “ฉันก็เห็นด้วยกับเจนไนนะ เพราะตอนนี้มันก็ดึกมาแล้ว”คาซาฟพูดสนับสนุน ทำให้ไรอันต้องไปส่งเซรีในที่สุด



   หลังจากที่ไรอันออกไปแล้วเจนไนก็กระโดดขึ้นไปนอนบนเตียงที่แสนอุ่นและสบายของไรอัน เมื่อไรอันกลับมาที่ห้องก็เดินตรงไปยังที่นอน



   ไรอันมองร่างที่อยู่บนเตียงอย่างโมโห “ลุก...ลุกขึ้นเลย”แต่เจนไนก็ทำเป็นเหมือนไม่ได้ยินเสียง



  “ลุก เจนไน”ไรอันตะโกนแต่แทนที่จะเป็นเจนไนกลับเป็นคาซาฟที่ลุกแทน “มีอะไรรึเปล่า ไรอัน”



   “ไม่มีอะไรหรอกนายนอนต่อไปเถอะ”เมื่อไรอันพูดกับคาซาฟเสร็จก็หันกลับไปเรียกเจนไนต่อ“เจนไน ฉันขอบอกนายเป็นครั้งสุดท้าย ลุก” หลังจากไรอันพูดจบเจนไนก็ไม่มีทีท่าที่จะลุก...



   อ้าก...โครม!



   เมื่อถีบเจนไนตกเตียงไปแล้ว ไรอันก็ขึ้นไปนอนบนเตียงแทน แต่ก็นอนสบายๆไม่นานเท่าไรเจนไนก็ถีบไรอันตกเตียงบ้าง ทั้งสองคนเป็นอย่างนี้ทั้งคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบเช้า เป็นเหตุให้วันต่อมาทั้ง 3 คนตื่นสาย



   “ก๊อกๆ”เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้คาซาฟตื่นและเดินไปเปิดประตู



   “ทำไมวันนี้พวกนาย...”ภาพที่อยู่ตรงหน้าทำให้เซรีหยุดพูดและปล่อยเสียงหัวเราะออกมา เพราะภาพที่ปรากฏคือ ภาพของเจนไนที่นอนอยู่บนเตียงหัวหันไปที่ปลายเท้า ส่วนไรอันก็นอนบนพื้นโดยที่ขาซ้ายพลาดขึ้นไปอยู่บนเตียง ซึ่งอยู่ตรงหัวของเจนไนพอดี



   “พวกเจ้าเล่นอะไรกันเนี่ย”เซรีพูดแล้วก็หัวเราะ “ทำไม 2 คนนั้นทำอะไร”คาซาฟถาม



   “ท่านน่าจะได้เห็นนะตลกเป็นบ้าเลย เจนไนนอนหันหัวไปปลายเท้า ส่วนไรอันนอนกับพื้น ขาขึ้นไปพาดเตียงตรงหัวของเจนไนพอดี ตลกเป็นบ้าเลยเป็นภาพที่หาดูได้ยากจริงๆ”



   “เอาเถอะ ข้าคิดว่าเจ้าปลุกพวกเขา 2 คนก่อนดีกว่า ส่วนข้าไปข้างล่างก่อนแล้วกัน”คาซาฟพูดแล้วเดินออกไปข้างนอกห้อง



   “นี่ทั้ง 2คนตื่นได้แล้ว ลุกเร็ว”เซรีเรียก



   “ขอนอนต่ออีกหน่อยเหอะน้า...”เจนไนพูด



   “อืมใช่… เมื่อคืนเราก็แทบจะไม่ได้นอนเลยน้า…”ไรอันพูด



   “ไรอัน นายลืมไปแล้วรึไง ว่าวันนี้นายจะต้องไปช่วยน้องสาวของนาย”เซรีพูด ทำให้ไรอันลุกขึ้นมาในทันที



   “เฮ้ย...เจนไนลุกก...”ไรอันตะโกนแต่เจนไนก็ไม่มีท่าทีที่จะขยับ “เจนไนข้าขอบอกเจ้าเป็นครั้งสุดท้ายลุกก...”



   อ๊ากก...โครม!!



    ผัวะ โครม! เจนไนนั่งค่อมบนตัวไรอัน เซรีเห็นท่าไม่ดีเลยรีบไปตามคาซาฟ เมื่อทั้งสองขึ้นมาบนห้อง ก็เห็นเจนไนต่อยกับไรอัน



    หยุด!



คาซาฟตะโกนสุดเสียง เป็นเหตุให้ทั้งเจนไนและไรอันหยุด



   “พวกนายสองคนทำบ้าอะไรกันเนี่ย รีบไปเตรียมตัวให้พร้อมเราจะออกจากที่นี่กันแล้ว และถ้าพวกนายไม่เชื่อฉัน ไรอันฉันจะไม่ช่วยน้องนาย ส่วนนายเจนไน ฉันคิดว่าตอนนี้พวกทหารคงยังต้องการตัวคนที่บุกปราสาทเมื่อคืนนี้นะ“สิ้นเสียงของคาซาฟทั้งสองก็พักรบ และรีบทำตามทันที



   “เฮ้ย! ไอ้หนูจ่ายตังค์ด้วย”พ่อค้าคนที่เจนไนขโมยแอปเปิ้ลไปตะโกนบอก



   “ทำไมพ่อค้าเมืองนี้มันตาไวจังวะ”เจนไนบ่นและส่งสายตาอ้อนวอนไปที่คาซาฟกับเซรี “ผมไม่มีตังค์อะ”คาซาฟถอนหายใจและจ่ายเงินให้พ่อค้าคนนั้น



   เจนไนยกมือขึ้นปาดเหงื่อที่ผุดขึ้นบนหน้า “คาซาฟ…เมื่อไหร่จะถึงบ้านของลุงนายซักที”เจนไนเริ่มบ่น “อีกไม่นานหรอก”คาซาฟพูด



   หลังจากคาซาฟพูดจบไม่นานนักเจนไนก็เห็นบ้านที่มีขนาดใหญ่และโอโถงตั้งอยู่ตรงหน้า คาซาฟเดินตรงเข้าไปในเขตบ้าน บ้านนี้นอกจากมีตัวบ้านที่ใหญ่โตแล้วก็ยังมีพื้นที่และคนงานจำนวนมากอยู่ด้วย และทันใดนั้นก็มีหญิงสูงอายุคนหนึ่งวิ่งเข้ามาและกอดคาซาฟ



   “นมดีใจจริงๆที่ได้เจอคุณหนู คุณหนูมาเยี่ยม คุณท่านหรือเจ้าคะ”หญิงสูงอายุคนนั้นพูด



   “ใช่แล้วนม ข้ามีเรื่องที่จะให้ท่านลุงช่วยหน่อย นมพาข้าไปหาท่านทีได้ไหม”คาซาฟพูด หญิงสูงอายุคนนั้นก็เดินพาพวกเขาตรงไปยังห้องๆหนึ่งในบ้านหลังนั้น



   ห้องนี้ประกอบไปด้วยหนังสือและเอกสารจำนวนมากวางอยู่บนโต๊ะ และมีร่างชายคนหนึ่งกำลังนั่งเคร่งเครียดกับงานที่วางกองอยู่บนโต๊ะเหล่านั้น “สวัสดีครับ ท่านลุง”คาซาฟพูดขึ้น ทำให้ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นจากงานที่ทำอยู่



   “ดีเลยที่เจ้ามา…ลุงอยากให้เจ้าช่วยไปงานเลี้ยงในวังคืนนี้แทนลุงที”ชายผู้มีศักดิ์พูดกับคาซาฟ



   “ได้ครับ”คาซาฟตอบ “เออ…เดี๋ยวก่อน ลุงมีเรื่องจะคุยกับเจ้า โซฟีเจ้าช่วยพาพวกนั้นไปที่พักที”



   เมื่อออกมานอกห้องหญิงสูงอายุที่เป็นพี่เลี้ยงของคารอสก็เดินนำไปตามทางเดิน สู่ห้องพักของทั้ง 3 คนซึ่งอยู่ใกล้ๆกัน



   “ทุกท่านเชิญตามสบายนะคะ”



   “เฮอ”เจนไนถอนหายใจ  ขณะนั่งบนเตียงและมองไปรอบๆห้อง ‘ตกแต่งใช้ได้’เจนไนคิดในใจ



   “ขอโทษ คะ”มีเสียงหนึ่งดังขึ้น เมื่อเจนไนหันไปมองก็พบกับหญิงสาวสองคนยืนอยู่ที่ปะตูห้อง ในมือของเธอถือเสื้อผ้าอยู่ “เธอ 2 คนหยุดอยู่ตรงนั้น เอาเสื้อผ้าวางไว้ แล้วออกไป”



   “แต่ว่า…”



   “ไม่ต้องมีแต่พวกเธออกไปได้แล้ว”เจนไนยื่นคำขาด แต่ก่อนที่หญิงสาวสองคนนั้นจะไปก็กล่าวว่า “เออ…คือว่าห้องน้ำอยู่ข้างหลังนะคะ”



   เมื่อหญิงสาวพวกนั้นออกไป เจนไนเดินไปหยิบเสื้อผ้าและออกจากห้องไปข้างหลังของบ้านเพื่ออาบน้ำ หลังจากอาบน้ำเสร็จเจนไนก็ระเห็ดมานั่งในมุมสงบของบ้านนั้นคือหลังบ้านนั้นเอง ความเงียบสงบของที่นั้นทำให้ความคิดของเขาหลุดลอยไป



   “ฉันก็ชอบมานั่งที่นี่คนเดียวเหมือนกัน” มีเสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลังเจนไน “อืม…”เจนไนขานรับและหันไปมองต้นเสียง



   เฮ้ย!?



   เจนไนร้องเมื่อหันไปมองแล้วไม่ใช่คนที่เขาคิด



   “นายเป็นใคร” ชายที่มีดวงตาสีเทานั้นตอบว่า “คาซาฟไง”



   “ทำไมนาย…”เจนไนพูด “อ้อ ที่ปิดตาหรอ ไม่มีอะไรหรอก”คาซาฟพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

  

   “ฉันว่าตอนนี้เราไปหา ไรอันกับเซรีก่อนดีกว่า”คาซาฟพูด และเดินนำเจนไนไปยังห้องหนึ่งในบ้านหลังนั้น



   “ฉันคิดว่าคืนนี้เราควรเปลี่ยนแผนกันหน่อยนะ”คาซาฟพูดขึ้นเมื่อทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า