ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
  ณ สถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งหนึ่ง บนเกาะลึกลับใจกลางมหาสมุทรอันเวิ้งว้าง ชายสวมชุดดำคนหนึ่งได้ย่างก้าวเข้าไปยังศิลาหินอ่อนที่ตั้งอยู่ใจกลาง เขาว่างร่างของทารกน้อยลงและเริ่มร่ายมนต์ประหลาด พลันแสงเทียนทั้งหมดก็ดับลง มีเพียงกลุ่มหมอกควันสีดำสนิทที่รายล้อมตัวเด็กน้อยไว้
  ชายผู้นั้นเริ่มร่ายมนต์บทที่สอง หมอกควันเหล่านั้นก็ร่วมตัวกันและพุ่งเข้าสู่แขนซ้ายของเด็กน้อย ก่อให้เกิดเป็นรอยสักรูปร่างประหลาดขึ้น
  เจนไนสะดุ้งตื่นท่ามกลางความมืดมิดของยามค่ำคืน
  ซ่า เสียงสายฝนดังกระหน่ำอยู่ภายนอก เขาเอามือก่ายหน้าผากพรางคิดถึงความฝันเมื่อครู่ “รู้สึกสังหรณ์แปลกๆ”
  เมื่อเช้าวันใหม่มาถึง เขาได้ถูกเรียกตัวไปพบคนผู้หนึ่ง เด็กหนุ่มนัยน์ตาและผมสีดำสนิทคนหนึ่ง เดินเข้ามายังห้องที่เรียกว่าห้องปกครอง ด้วยท่าทีที่เบื่อหน่าย ในห้องนั่นหามีผู้ที่เป็นอาจารย์ใหญ่อยู่ไม่ แต่มีเพียงชายวัยกลางคนคนหนึ่งนั่งอยู่
  เด็กหนุ่มนัยน์ตาและผมสีดำสนิทคนหนึ่ง เดินเข้ามายังห้องที่เรียกว่าห้องปกครอง ด้วยท่าทีที่เบื่อหน่าย ในห้องนั่นหามีผู้ที่เป็นอาจารย์ใหญ่อยู่ไม่ แต่มีเพียงชายวัยกลางคนคนหนึ่งนั่งอยู่
  “ไม่เจอกันซะนานเลยนะ แกดูโตขึ้นเยอะเลยนี่”ชายที่นั่งอยู่พูด
  “นึกว่าลืมไปแล้วซะอีกที่ทิ้งลูกตัวเองไว้ที่นี่”เด็กชายผู้เป็นลูกพูด
  “เอาเหอะน่า ฉันมีภารกิจให้แกทำ คราวนี้งานช้าง”ผู้เป็นพ่อพูด
  “ที่ไหน”เด็กหนุ่มร้องถาม
  “อียิปต์ ”
  “พูดเป็นเล่น! พ่อบอกเองไม่ใช่หรอว่าที่อียิปต์อาถรรพ์มันเยอะ” เจนไนพูด
  “แกอย่าพูดมากเลยน่า รับรองเรารวยกันแน่คราวนี้”ชาคัสพูด
  “รวยเละหรือเราจะเละกันแน่”เด็กหนุ่มพูดพร้อมกับถอนหายใจ
  “แกรีบขนของเร็วๆเข้า เราไม่มีเวลามากนักเดี๋ยวต้องไปขึ้นเครื่องบินอีก”ชาคัสพูด
  เจนไนหันมามองโรงเรียนที่เขาอยู่มาเป็นเวลาสองปีแล้วกล่าวด้วยท่าทีที่ดีใจว่า “บ๊าย บาย หวังว่าชาตินี้เราคงจะไม่ได้เจอกันอีก”
  \"เร็วๆเข้า\"เสียงของพ่อทำให้เขารีบขนของขึ้นรถแท็กซี่ที่จอดรออยู่
  ชายผู้นั้นเริ่มร่ายมนต์บทที่สอง หมอกควันเหล่านั้นก็ร่วมตัวกันและพุ่งเข้าสู่แขนซ้ายของเด็กน้อย ก่อให้เกิดเป็นรอยสักรูปร่างประหลาดขึ้น
  เจนไนสะดุ้งตื่นท่ามกลางความมืดมิดของยามค่ำคืน
  ซ่า เสียงสายฝนดังกระหน่ำอยู่ภายนอก เขาเอามือก่ายหน้าผากพรางคิดถึงความฝันเมื่อครู่ “รู้สึกสังหรณ์แปลกๆ”
  เมื่อเช้าวันใหม่มาถึง เขาได้ถูกเรียกตัวไปพบคนผู้หนึ่ง เด็กหนุ่มนัยน์ตาและผมสีดำสนิทคนหนึ่ง เดินเข้ามายังห้องที่เรียกว่าห้องปกครอง ด้วยท่าทีที่เบื่อหน่าย ในห้องนั่นหามีผู้ที่เป็นอาจารย์ใหญ่อยู่ไม่ แต่มีเพียงชายวัยกลางคนคนหนึ่งนั่งอยู่
  เด็กหนุ่มนัยน์ตาและผมสีดำสนิทคนหนึ่ง เดินเข้ามายังห้องที่เรียกว่าห้องปกครอง ด้วยท่าทีที่เบื่อหน่าย ในห้องนั่นหามีผู้ที่เป็นอาจารย์ใหญ่อยู่ไม่ แต่มีเพียงชายวัยกลางคนคนหนึ่งนั่งอยู่
  “ไม่เจอกันซะนานเลยนะ แกดูโตขึ้นเยอะเลยนี่”ชายที่นั่งอยู่พูด
  “นึกว่าลืมไปแล้วซะอีกที่ทิ้งลูกตัวเองไว้ที่นี่”เด็กชายผู้เป็นลูกพูด
  “เอาเหอะน่า ฉันมีภารกิจให้แกทำ คราวนี้งานช้าง”ผู้เป็นพ่อพูด
  “ที่ไหน”เด็กหนุ่มร้องถาม
  “อียิปต์ ”
  “พูดเป็นเล่น! พ่อบอกเองไม่ใช่หรอว่าที่อียิปต์อาถรรพ์มันเยอะ” เจนไนพูด
  “แกอย่าพูดมากเลยน่า รับรองเรารวยกันแน่คราวนี้”ชาคัสพูด
  “รวยเละหรือเราจะเละกันแน่”เด็กหนุ่มพูดพร้อมกับถอนหายใจ
  “แกรีบขนของเร็วๆเข้า เราไม่มีเวลามากนักเดี๋ยวต้องไปขึ้นเครื่องบินอีก”ชาคัสพูด
  เจนไนหันมามองโรงเรียนที่เขาอยู่มาเป็นเวลาสองปีแล้วกล่าวด้วยท่าทีที่ดีใจว่า “บ๊าย บาย หวังว่าชาตินี้เราคงจะไม่ได้เจอกันอีก”
  \"เร็วๆเข้า\"เสียงของพ่อทำให้เขารีบขนของขึ้นรถแท็กซี่ที่จอดรออยู่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น