คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : แรกรัก?[แทคxเจย์]...ตอนที่ 3 คำพูดกับน้ำตา
แรกรัก?...ตอนที่ 3 คำพูดกับน้ำตา
“เฮ้ย แกว่าช่วงสองสามเดือนมาเนี่ยปาร์ค เจย์บอมมันดูแปลกๆไปรึเปล่าวะ?” เสียงของใครซักคนเอ่ยชื่อรุ่นพี่ที่เค้าเคารพทำให้จาง อูยองที่กำลังจะเดินออกจากห้องน้ำต้องหยุดชะงักแล้วเลือกที่จะยืนอยู่แค่หน้าประตูเพื่อฟังการสนทนาของผู้ชายสองคนที่อยู่บริเวนอ่างล้างมือข้างนอก
“แปลกยังไงวะ?”
“ไม่รู้สิฉันแค่รู้สึกว่าช่วงนี้วีรกรรมมันดูจะน้อยลงนะ ไม่ค่อยเที่ยวไปพูดจาหาเรื่องกวนส้นชาวบ้านเค้าเหมือนเมื่อก่อน”
“อ๋อ เรื่องนั้นน่ะหรอ มันจะมีอะไรถ้าไม่ใช่ว่ามันกำลังอินเลิฟอยู่น่ะสิ” เสียงตอบอย่างรู้ดีจนทำให้คนแอบฟังต้องขยับเข้าไปใกล้ประตูอีกนิด มือจับลูกบิดประตูอย่างเตรียมพร้อมที่จะกระโดดออกไปต่อยหน้ามันได้ทุกเมื่อถ้ามีใครซักคนจะพูดถึงรุ่นพี่ของเค้าในทางเสียหายขึ้นมา
“อินเลิฟ?”
“นี่แกไม่รู้จริงๆหรอวะ? เค้าลือกันทั้งคณะว่าปาร์ค เจย์กำลังตกหลุมรักเด็กปีหนึ่งคนนึงอยู่น่ะ ก็ไอ้คนตัวสูงๆหล่อๆหน่อยไง ชื่ออะไรวะ? อ๋อ อ๊ค แทคยอน รู้สึกจะชื่อนี้นะถ้าจำไม่ผิด”
“หืออ ไอ้เด็กดำนั่นน่ะนะ? นั่นมันน้องรหัสเจย์มันไม่ใช่หรอ?”
“น้องรหัสเพื่อนน่ะสิไม่ว่า รู้แล้วแกเหยียบไว้ให้มิดเลยนะเว้ย ฉันน่ะเป็นคนรวบรวมชื่อสายรหัสของคนในคณะทุกคนเองกับมือ จำได้ว่าชื่อสายหมวยเหวี่ยงเกรียนมหาปะลัยน่ะยูนมันเขียนให้เจย์เพื่อนซี้มัน ใช่ไอ้สายคิดตี้น้งคิดตี้น้อยปัญญาอ่อนนั่นที่ไหน ไอ้สายนั้นน่ะมันของไอ้ยูนมันเหอะ ฉันจำได้แม่นเลยแหละเพราะตอนไอ้ยูนมันเขียนเสร็จฉันเห็นแล้วยังหัวเราะจนปวดท้องเลย”
“จริงน่ะ? งั้นก็แปลว่า…”
“จะแปลว่าอะไรวะ ถ้าไม่ใช่ว่าคราวนี้หมวยน้อยจอมเหวี่ยงของพวกเรามันได้เจอรักเข้าแล้วล่ะสิ ถึงขนาดต้องขอแลกน้องรหัสกับเพื่อนกันเลยทีเดียว โว้ยยย พูดมาแล้วก็อิจฉาไอ้เด็กหน้าแมวนั่นว่ะ แม่งโชคดีชะมัด”
“เออจริง พวกเราอุตส่าห์ประคบประหงมหมวยน้อยมาตั้งนานสองนาน คนแย่งกันจีบกันทั้งคณะ แต่ไอ้อ๊คนี่โผล่มาทีเดียวเท่านั้นแหละ นอกจากจะไม่โดนต่อยหรือโดนด่าตอกหน้าแบบเจ็บๆกลับมาเหมือนคนอื่นที่เข้าไปจีบแล้วยังโคตรโช…”
ปัง!!!!
คนที่กำลังนินทาชาวบ้านพูดยังไม่ทันจบประโยคดีก็มีอันต้องหยุดอยู่แค่นั้นเมื่อประตูห้องน้ำที่คิดว่าไม่มีคนอยู่ถูกกระแทกเปิดออกอย่างรุนแรง พร้อมๆกับร่างของเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่หุนหันออกมาจากข้างในด้วยใบหน้าที่บ่งบอกว่ากำลังโกรธจัด
“ขอบคุณรุ่นพี่ทั้งสองคนมากนะครับที่ทำให้ผมตาสว่าง แต่ลูกผู้ชายเค้าไม่นินทาชาวบ้านในห้องน้ำเหมือนพวกผู้หญิงกันหรอกนะครับ” พูดจบก็เดินจ้ำอ้าวออกไปจากห้องน้ำชายทันทีไม่คิดที่จะหันมามองแม้แต่หน้ารุ่นพี่ทั้งสองที่ยังคงงงจนอ้าปากค้างอยู่อย่างนั้น
……………………………………………………………………………………………………………………………………..
จาง อูยองสาวเท้าเดินตรงเข้าไปหารุ่นพี่หน้าหมวยที่กำลังยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่คุยอยู่กับเพื่อนตัวสูงของเค้าอยู่
“อ้าวว่าไงอูด้ง ทำไมถึงทำหน้าเหมือนกำลังจะไปฆ่าใครเค้าแบบนั้นล่ะ ไปโมโหใครมาหรอ?” แทคยอนส่งคำทักไปแต่คนถูกถามกลับไม่ได้สนใจที่จะตอบ
“พี่เจย์ฮะ พี่…พี่..” ประโยคที่ตั้งใจไว้ว่าจะถามกลับไม่สามารถที่จะเอ่ยออกมาได้ มันเหมือนกับว่ามีก้อนอะไรมาจุกที่คออย่างนั้นจนทำให้อูยองไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้
“ฉัน?” เอานิ้วชี้ที่หน้าตัวเอง หัวคิ้วมุ่นขึ้นนิดๆก่อนที่จะเอียงคอถามรุ่นน้องแก้มย้วย “มีอะไรกับฉันหรอ?”
“พี่..” รู้สึกเหมือนขอบตาเริ่มร้อนผ่าว กลัวเหลือเกินที่จะถามออกไป กลัวคำตอบที่จะได้กลับมา กลัวว่าตัวเองจะกลายเป็นคนไร้ค่าที่ไม่มีใครต้องการ แม้แต่คนตรงหน้าก็ไม่อยากจะได้เป็นน้องจริงๆ
“วะ ไอ้ด้ง แกจะอ้ำอึ้งอยู่อีกนานมั๊ยวะเนี่ย?” คนเหวี่ยงเริ่มจะแสดงนิสัยเดิมๆออกมา จนแทคยอนต้องเข้าไปห้ามทัพเมื่อสังเกตุเห็นสีหน้าที่แปลกไปของเพื่อน
“พี่เจย์ใจเย็นสิ แค่นี้ไม่เห็นต้องอารมณ์เสียเลยนี่”
“นายก็ดูมันสิ จะพูดอะไรก็ไม่ยอมพูดออกมาซักที น่ารำคาญ”
“พี่เจย์ ทำไมพี่พูดกับอูยองแบบนั้นล่ะ”
“ก็แล้วมันจริงมั๊ยล่ะ?”
“จริงสินะ ผมมันคงน่ารำคาญมากจริงๆนั่นแหละ” เพราะประโยคที่แสนจะใจร้ายของคนเป็นรุ่นพี่ทำให้อูยองพูดออกไปจนได้และก่อนที่จะตั้งสติได้ ก็ลืมตัวจนเผลอตะคอกออกไปอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน “ผมมันน่ารำคาญ! แถมยังเป็นพวกไร้ค่า จนพี่ไม่อยากจะได้เป็นน้องรหัสใช่มั๊ย?!!”
“นี่นายพูดเรื่องอะไรกัน แล้วเป็นบ้าอะไรถึงได้กล้ามาตะคอกใส่ฉันแบบนี้?”
“พี่จะปฏิเสธมั๊ยล่ะ ว่าพี่ไม่ได้จงใจแลกน้องรหัสกับพี่ยูนน่ะ พี่กล้าปฏิเสธรึเปล่าว่าที่จริงแล้วผมต่างหากที่จับได้สายรหัสของพี่ แล้วแทคต่างหากที่เป็นน้องรหัสพี่ยูนจริงๆน่ะ?”
“น…นายรู้ได้ยังไง?”
“แสดงว่าไอ้ที่ผมได้ยินมามันก็เป็นเรื่องจริงสินะ” ในที่สุดน้ำตาที่กลั้นไว้มันก็ไหลออกมาจนได้จาง อูยองใช้หลังมือปาดมันออกอย่างลวกๆ รู้สึกทั้งโกรธทั้งเสียใจทั้งผิดหวังปนเปกันไปหมด
“พี่ทำแบบนี้ได้ยังไงพี่เจย์?” ไม่ใช่เสียงตัดพ้อของจาง อูยองแต่มันกลับเป็นเสียงที่ออกมาจากปากของรุ่นน้องอีกคนที่ยืนอยู่ต่างหาก ตอนนี้แววตาของอ๊ค แทคยอนที่มองรุ่นพี่ตัวเล็กตรงหน้าเต็มไปด้วยแววของความไม่เข้าใจ
“ฉัน…ฉัน…ก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่ ก็ฉันอยากได้อ๊ค แทคยอนเป็นน้องรหัสมากกว่าจาง อูยองนี่ ขอแลกสายรหัสกับยูนมันแค่นี้ก็ไม่เห็นจะเสียหายตรงไหน? ยังไงยูนมันก็เป็นคนคิดชื่อสายเองทั้งสองสาย ผลออกมาก็ไม่เห็นจะต่างกันตรงไหน?” คำพูดของ เจย์ไม่ใช่คำแก้ตัว เพราะคำแก้ตัวจะออกมาจากปากของคนที่รู้ว่าตัวเองผิดเท่านั้น แต่นั่นไม่ใช่คนคนนี้ ไม่ใช่ปาร์ค เจย์บอมคนนี้
“พี่เจย์พี่มันเห็นแก่ตัวที่สุด” ปาร์ค เจย์บอมอ้าปากค้างกับคำพูดนั้น คำพูดร้ายกาจที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ยินจากปากของคนที่เค้ารักที่สุด
“น…นายพูดว่าไงนะแทคยอน?”
“ผมบอกว่าพี่มันเห็นแก่ตัวที่สุด พี่ทำแบบนี้ได้ยังไงมันไม่เท่าไหร่ แต่พี่กลับไม่เคยรู้สึกผิดกับการกระทำของตัวเองเลยนี่ต่างหากที่ผมรับไม่ได้” สายตาของแทคยอนที่มองไปยังคนตัวเล็กบัดนี้มันเปลี่ยนจากความไม่เข้าใจกลับกลายเป็นแววผิดหวังอย่างปิดไม่มิด ผิดหวังในตัวของคนคนนี้เหลือเกิน
“แล้วฉันทำผิดตะ..ตรงไหนกัน? ฉะ ฉันทำผิดตรงไหน? การที่ฉันอยากได้นายเป็นน้องรหัส ฉันผิดตรงไหนหรอแทคยอน? ทำไมกัน? หรือนายเห็นว่าไอ้เด็กหน้าหนูนี่มันสำคัญกว่าปาร์ค เจย์บอมคนนี้หรือไง?” เสียงที่ถามออกไปเริ่มจะสั่น เพราะกลัวเหลือเกิน กลัวว่าคนตรงหน้าจะเกลียดเค้าจริงๆ กลัวว่าอ๊ค แทคยอนจะเกลียดปาร์ค เจย์บอมจริงๆ
“พี่ควรจะขอโทษอูยองซะ”
“ไม่!! คนอย่างปาร์ค เจย์บอมไม่เคยต้องขอโทษใคร แล้วทำไมฉันต้องขอโทษไอ้เด็กนี่ทั้งๆที่ฉันไม่ได้ผิดด้วย?”
“คนอย่างปาร์ค เจย์บอมงั้นหรอ? พี่รู้มั๊ยว่าพี่ผิดตรงไหนพี่เจย์? พี่ผิดตรงที่พี่ไม่เคยคิดว่าตัวเองผิดนั่นแหละ พี่ไม่เคยแคร์ใคร พูดอะไรไม่เคยที่จะนึกถึงจิตใจคนอื่น เอาการกระทำและความต้องการของตัวเองเป็นที่ตั้ง พี่สามารถพูดคำพูดร้ายกาจพวกนั้นออกมาโดยที่ไม่คิดถึงความรู้สึกของอูยองได้ยังไง? เพราะพี่มันเป็นคนที่มีแต่อยากจะให้โลกหมุนรอบตัวเองแต่กลับไม่เคยคิดที่จะใส่ใจโลก พี่มันเป็นคนแบบนั้นแหละปาร์ค เจย์บอม”
“ทะ…ทำไมนายพูดกับฉันแบบนี้แทคยอน?” เหมือนกับมีใครเอาหินก้อนใหญ่มาวางทับตัวเค้าอยู่ จนทำให้คนตัวเล็กรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังจะหายใจไม่ออก คำพูดของคนที่เค้าแคร์มากที่สุดกำลังทับปาร์ค เจย์บอมให้จมดินลงเรื่อยๆ มันกรีดแทงให้หัวใจดวงน้อยรู้สึกเจ็บยิ่งกว่าเจ็บ ไม่เคยมีใครทำให้ปาร์ค เจย์บอมต้องร้องไห้ได้ แต่วันนี้ผู้ชายที่ชื่ออ๊ค แทคยอนได้ทำมันไปแล้ว น้ำตาหยดน้อยค่อยๆไหลออกมาจากดวงตาคู่สวย ริมฝีปากสีแดงสั่นระริกในขณะที่เจ้าของขยับปากพูด
“ฉันคงจะผิดมากสินะ ฉันมันคงจะเป็นคนน่ารังเกียจ ปาร์ค เจย์บอมมันเลวฮึก..ปะ... ปาร์ค เจย์บอมมันเห็นแก่ตัว ไม่ใช่คนดีเหมือนกับจาง อูยองหรือว่าคนอื่นๆแล้วก็ต่างกับแทคยอน อะ…อ๊ค แทคยอนเป็นคนดีทำดีกับทุกคนบนโลกใบนี้แต่ ฮึก…ตะ แต่ว่าบนโลกใบนี้มีเพียงแค่อ๊ค แทคยอนคนเดียวเท่านั้นที่ปาร์ค เจย์บอมทำดีด้วย แล้วฉันมันผิดมากใช่มั๊ย? ฉันมันผิดนักรึไงที่ทำสิ่งที่ไม่ดีเพียงเพราะอยากจะทำดีกับนายน่ะแทคยอน?”
น้ำตามากมายไหลอาบใบหน้าสวย ร่างเล็กๆสะท้านเพราะแรงสะอื้น มือกำแน่นจนเกร็ง เจ็บปวดทั้งกับคำพูดของตัวเองและคำพูดของคนที่รัก นัยน์ตาสองคู่สบกันแน่นิ่ง คู่หนึ่งเต็มไปด้วยแววตัดพ้อส่วนอีกคู่ก็กำลังบ่งบอกว่าเจ็บปวดไม่แพ้กัน ก่อนที่คนตัวเล็กจะเป็นฝ่ายทนไม่ไหวจนต้องผละหนีออกมาก่อนที่คนตัวใหญ่จะได้ทันทักท้วงอะไรอีก
อ๊ค แทคยอนกำหมัดแน่นเปลือกตาหนาค่อยๆปิดลงอย่างอ่อนแรงหลังจากที่คนตัวเล็กวิ่งลับตาไป คำพูดของคนที่เป็นรุ่นพี่ยังคงดังซ้ำไปมาอยู่ในหัว
“….อ๊ค แทคยอนเป็นคนดีทำดีกับทุกคนบนโลกใบนี้แต่ ฮึก…ตะ แต่ว่าบนโลกใบนี้มีเพียงแค่อ๊ค แทคยอนคนเดียวเท่านั้นที่ปาร์ค เจย์บอมทำดีด้วย แล้วฉันมันผิดมากใช่มั๊ย? ฉันมันผิดนักรึไงที่ทำสิ่งที่ไม่ดีเพียงเพราะอยากจะทำดีกับนายน่ะแทคยอน?”
นี่เค้าทำอะไรลงไป? นายทำอะไรลงไป? หรือว่านายกำลังฆ่าตัวเองอยู่หรือไงกันนะอ๊ค แทคยอน?.....
ความคิดเห็น