คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : แรกรัก?[แทคxเจย์]...ตอนที่ 1 พี่รหัสกับน้องรหัส
แรกรัก?...ตอนที่ 1 พี่รหัสกับน้องรหัส
ปาร์ค เจย์บอมกำลังนั่นอยู่กับเพื่อนในโรงอาหารที่ประจำ นัยน์ตาสีน้ำตาลเหม่อมองออกไปไกลในหัวมีแต่หน้าของผู้ชายคนนั้นเต็มไปหมด
“เจย์”
“……” เงียบ
“เจย์” เสียงเรียกอีกครั้ง
“……..” แต่คนถูกเรียกก็ยังคงไม่ได้ยิน
“เจย์” ลองพยายามอีกรอบ
“…….” และผลก็ยังคงเหมือนเดิม มันทำให้เส้นความอดทนของคนเรียกขาดผึง หงุดหงิดจนต้องชะโงกหน้าเข้าไปตะโกนใส่หูของไอ้เพื่อนตัวแสบอย่างเต็มสตรีม
“ไอ้เจย์ โว้ยยยยยย!!!” และแล้วมันก็ได้ผลเมื่อคนตัวเล็กสะดุ้งเฮือก ก่อนที่จะเปิดปากโวยวาย
“โอ๊ย อะไรวะไอ้ห่ายูน แกจะมาตะโกนใส่หูฉันทำไมวะ? อยู่กันแค่นี้ พูดดีๆก็ได้ บ้านแกมีปัญหาทางด้านการสื่อสารหรือไง” น่าน เอากับมันสิ
“ก็ฉันเรียกแกมาเป็นล้านรอบแล้ว แกก็ไม่ได้ยิน ฉันก็ต้องตะโกนสิวะ แม่งไม่รู้จะเหม่อหาพระแสงของ้าวอะไรนักหนา ถามจริงเหอะเจย์ สองสามวันมานี่แกเป็นอะไรวะ นั่งเหม่ออยู่ได้คิดว่าตัวเองเล่นมิวสิควีดีโออยู่รึไง?”
“แล้วมันทำไม? ฉันจะเหม่อ จะเล่นมิวสิควีดีโอ หรือจะร้องเล่นเต้นแรป แล้วมันเดือดร้อนฐานะทางการเงินบ้านแกรึไง?” คำตอบที่ทำเอายูนต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ เออ ให้มันได้อย่างนี้ สมกับเป็นปาร์ค เจย์บอมผู้ไม่เคยผิดจริงๆ
“เออ มันไม่เดือดร้อนฐานะทางการเงินบ้านฉันหรอก แต่มันจะทำให้ชีวิตเราเดือดร้อนเพราะโดนรุ่นพี่หมายหัวแน่ๆ ถ้าแกยังไม่รีบเข้าคณะตอนนี้”
“หมายหัวก็หมายหัวไปสิ ใครจะสน?”
“ไม่สนรุ่นพี่ก็ควรจะสนใจเรื่องน้องรหัสบ้าง วันนี้คณะเค้ามีจับฉลากน้องรหัสกัน แกต้องไปดูหน้าน้องนะโว้ย”
“น้องรหัส? ของไร้สาระแบบนั้นไม่เห็นจะอยากได้ คนอย่างปาร์ค เจย์บอมเนี่ยนะต้องไปคอยดูแลรุ่นน้อง? เฮอะ โตจนหมาเลียก้นไม่ถึงกันแล้วยังต้องให้รุ่นพี่มาคอยดูแล ปัญญาอ่อนกันรึไง?”
“ไอ้นั่นฉันรู้แต่ที่บอกให้แกสนเนี่ยก็เพราะว่าน้องรหัสอ่ะ นอกจากจะมีไว้ดูแลแล้วเค้ายังสามารถเอาไว้แกล้ง หรือเอาไว้ใช้เป็นเบ๊ประจำตัวได้อีกด้วยนะเว้ย แกไม่สนใจหรอ?” คำถามที่เรียกรอยยิ้มชั่วร้ายให้ปรากฏบนใบหน้าหมวยได้อย่างง่ายดาย
“หึหึ งั้นฉันก็ต้องแวะไปดูหน้าคุณน้องรหัสหน่อยสินะ แล้วฉันคนนี้จะให้ความเมตตาเป็นพิเศษเลยล่ะ หึหึ”
โถงกว้างภายในตึกคณะเต็มไปด้วยนักศึกษาทุกชั้นปี โดยตรงกลางโถงมีนักศึกษาปีหนึ่งและปีสองนั่งเรียงแถวเผชิญหน้ากันอยู่
ที่คณะนี้ใช้วิธีการให้ปีหนึ่งจับฉลากชื่อสายรหัสที่พี่ปีสองเขียนขึ้นเป็นชื่อสายตัวเองในการกำหนดตัวน้องรหัสแทนที่จะใช้วิธีการเรียงเลขรหัสนักศึกษาที่ตรงกันเป็นตัวกำหนด เพราะวิธีจับฉลากจะช่วยลดปัญหาพี่บางคนไม่มีน้องหรือน้องบางคนไม่มีพี่ลงได้ แต่ก็แค่นั้นแหละในเมื่อเจย์ไม่เห็นว่าไอ้สองวิธีนี้มันจะต่างกันตรงไหน ยังไงๆมันก็แค่การสุ่มอยู่ดี น่ารำคาญจะตาย ถ้ามันยุ่งยากนักระบบแบบนี้จะยกเลิกมันไปเลยยังจะดีซะกว่า
รุ่นน้องปีหนึ่งค่อยๆทยอยกันออกมาจับชื่อสายรหัสตัวเองกันทีละคน เมื่อจับแล้วก็ต้องเดินมาที่หน้าแถวของพี่ปีสองแล้วประกาศชื่อตัวเองและชื่อสายที่จับได้
“อี จุนโฮ ครับ ชื่อสายอึ้บ อ่า เสียวโว้ย” เสียงหัวเราะดังลั่นจากพวกรุ่นพี่เมื่อหนุ่มน้อยหน้าตาละม้ายคล้ายเรนนักร้องดังออกมาประกาศชื่อสายด้วยใบหน้าที่แดงก่ำบ่งบอกว่ารับไม่ค่อยจะได้กับชื่อสายรหัสของตัวเองเท่าไหร่
“แม่ง ใครมันตั้งชื่อสายวะ? ประจานตัวเองจริงๆ ฮ่าๆ” คำวิจารณ์จากคนหน้าหมวย ก่อนที่เจ้าตัวจะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองยังไม่ได้เขียนชื่อสายไป
“เฮ้ย เออว่ะยูนฉันยังไม่ได้เขียนชื่อสายเลยนี่หว่า อืม งานนี้ฉันคงจะอดได้น้องรหัสกับเค้าสินะ ฮ่าๆ เอาเหอะฉันแกล้งน้องรหัสแกก็ได้วะ”
“แกแกล้งน้องตัวเองไปแหละดีแล้ว เพราะฉันเขียนชื่อสายใส่ลงไปให้แกแล้วเรียบร้อย”
“ยุ่งไม่เข้าเรื่อง แล้วแกเขียนชื่ออะไรไปวะ?”
“เดี๋ยวก็รู้” ยูนตอบแค่นั้นแล้วก็หันไปสนใจการประกาศสายรหัสต่อ ปล่อยให้เจย์นั่งงงอยู่อย่างนั้น แล้วนี่ยูนมันไม่บอกแล้วเขาจะรู้ได้ไงวะ ไอ้ยูนนี่นับวันยิ่งจะประสาท
หลังจากนั้นเจย์กับยูนก็นั่งฟังชื่อสายรหัสไปเรื่อยๆ ซึ่งแต่ละชื่อนั้นก็มีทั้งแบบน่ารักๆอย่างสายพี่ผมชอบอียอ (แล้วจะมาประกาศให้ชาวบ้านรู้เพื่อ?>>คำวิจารณ์ของเจย์) สายมนต์รักรถส้ม(ไอ้คนตั้งมันปัญญาอ่อนรึไงวะ>>คำวิจารณ์จากปาร์ค เจย์) หรือชื่อธรรมดาๆอย่างสายเสมอ(ตั้งชื่อสิ้นคิดมากไม่ได้มีความแปลกใหม่เล้ยย>>คำชมจากคนหน้าหมวย) ไปจนถึงชื่อประหลาดๆอย่าง สายจิ้งจกจ๋าหนีข้าทำไม(สงสัยจะดูหนังตลกมากไป>>ความเห็นจากหมวย) สายจั่งซี่มันต้องถอน(ถอนบ้าถอนบออะไรของมันวะ>>ความเห็นจากคนเดิม) แต่ที่ได้รับความนิยมสูงสุดคงจะเป็นชื่อสายที่ส่อไปในทางสร้างสรรค์อย่าง(?) สายเดี่ยวขาเพรียวเสียวสุดๆ หรือสายพี่คะหนูอยากค่ะพี่ (ฮ่าๆน่าจะให้รางวัลความคิสร้างสรรค์ไอ้คนตั้งว่ะ>>คนเดิมแหละ)
คนหน้าหมวยยังคงวิภาควิจารย์ชื่อสายรหัสชาวบ้านไปเรื่อยจนเมื่อเด็กปีหนึ่งคนหนึ่งเดินมาหยุดที่หน้าแถวของปีสอง เด็กปีหนึ่งที่ทำให้ปาร์ค เจย์บอมถึงกับอ้าปากค้าง เด็กปีหนึ่งที่มีผิวสีคล้ำ ฟันใหญ่หน้าย่น เด็กปีหนึ่งที่เป็นคนคนเดียวกับรักแรกพบของปาร์ค เจย์บอม !!
“อ๊ค แทคยอนครับ ” ชื่ออ๊ค แทคยอน งั้นหรอ? ชื่อจำง่ายดีแฮะแล้วนี่ใครจะได้เป็นพี่รหัสของแทคยอนกันนะ? ความคิดที่ทำให้คนตัวเล็กเริ่มมีอาการกระสับกระส่าย มือไม้เย็นเฉียบหัวใจเต้นระรัว ถ้าเป็นเค้าก็ดีสิ แต่จะเป็นเค้ามั๊ย จะเป็นสายรหัสของปาร์ค เจย์บอมคนนี้รึเปล่า?
แทคยอนยิ้มซื่อๆก่อนที่จะค่อยๆคลี่กระดาษชื่อสายออกอ่านเสียงดังฟังชัด ชื่อสายรหัสที่ทำให้คนลุ้นตกใจจนถึงกับต้องเบิกตากว้างแล้วหันไปมองหน้าไอ้เพื่อนคนข้างๆอย่างอึ้งๆ
“สายคิดตี้น้อยกรอยใจครับ” ประกาศเสร็จก็ยิ้มตามสเต็ปก่อนที่จะเดินกลับไปนั่งที่ตัวเอง
“คนนี้เองหรอเนี่ย? อืมม ตัวใหญ่ไปหน่อยแต่ไม่เป็นไรดูท่าทางบื้อๆซื่อๆ เอาไว้เป็นเบ๊ประจำตัวคงจะเข้าท่า ว่ามั๊ยเจย์? ฮ่าๆ ต่อไปก็เหลือรอลุ้นน้องแกสินะ” เสียงจากยอดชายนายยูนคนที่พึ่งได้น้องรหัสไปหมาดๆโดยที่ไม่ได้ดูหน้าเพื่อนข้างๆตัวเลยว่าตอนนี้มันดูเจื่อนแค่ไหน และแล้วปาร์ค เจย์ก็จมอยู่แต่กับความอาภัพของตัวเองจนจบการประกาศสายรหัสโดยที่ไม่ได้รับรู้หรือสนใจเลยซักนิดว่าตนจะได้ใครเป็นน้อง
“น้องรหัสแกก็น่ารักดีนะ ตัวเล็กๆแก้มย้วยๆ น่าแกล้งดีเหมือนกัน ชื่ออะไรนะ? อูยองใช่มั๊ย?”
“ไม่รู้สิ ไม่ได้สนใจจะจำ”
“อ้าว”
“ฉันกลับบ้านก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้” พูดจบคนตัวเล็กก็เดินฉับๆจากไป ปล่อยให้เพื่อนซี้ยืนเกาหัวอย่างงงๆกับอาการของหมวย
“เป็นอะไรของมันอีกวะเนี่ย? สงสัยช่วงนี้ประจำเดือนจะไม่มาถึงได้อารมณ์ขึ้นๆลงๆซะเหลือเกิน”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เช้าวันถัดมา คนหน้าหมวยเดินเร็วๆไปที่ห้องเรียน สายตาก็กวาดหาไอ้เพื่อนตัวดีอีกคนอย่างร้อนรน ต้องหามันให้เจอต้องรีบหาตัวมันให้เจอ ว่าแต่ไอ้ห่ายูนมันไปอยู่ไหนของมันวะเนี่ย? แล้วตาเฉี่ยวก็หันไปเจอหน้าตี๋ๆของเพื่อนซี้ที่ยืนอยู่หน้าห้องเรียน จึงรีบสาวเท้าพาขาสั้นๆของตัวเองเดินเข้าไปหา
“ยูนฉันมีเรื่องจะคุยกับแก”
“หืมม เรื่องอะไร?”
“แกต้องแลกน้องรหัสกับฉัน”
“หา?”
“วะ! ไอ้นี่ หูหนวกหรอไง ฉันบอกว่าให้แกแลกน้องรหัสกับฉันไง แค่นี้ไม่เข้าใจหรอ?”
“ไอ้เข้าใจน่ะเข้าใจ แต่ทำไมนี่สิยังสงสัย”
“จะทำไมอะไรก็ช่างเถอะ เอาเป็นว่าตามนี้นะ”
“เฮ้ย!! อะไรวะนี่ฉันยังไม่ได้บอกตกลงเลยนะเว้ย”
“ก็นี่เป็นคำสั่ง ไม่ใช่คำขอร้อง เพราะฉะนั้นแกก็ไม่มีสิทธิปฏิเสธ”
“อะไรวะ แม่ง”
“แม่งอะไร?”
“ก็ไม่อะไรแค่กำลังคิดว่าไอ้ชื่อสายแบบนั้นน่ะ ไปบอกใคร ใครเค้าจะเชื่อวะว่าเป็นสายฉันอ่ะ”
“ชื่อสาย? เออจริงสินะ ตกลงแกเขียนชื่อสายอะไรให้ฉันวะ?”
“อ้าวแกยังไม่รู้อีกหรอ? นี่ฉันอุตส่าห์ดึงจุดเด่นทั้งหมดของแกเขียนขึ้นมาเลยนะเว้ย ฟังปุ๊บอ๋อปั๊บเลยว่าใคร”
“แล้วตกลงมันสายอะไร?”
“สายหมวยเหวี่ยงเกรียนมหาปะลัย ฮ่าๆ เป็นไงชื่อสายน่าภูมิใจสุดๆ กร๊ากกกกก”
“ภูมิใจกับผีแกน่ะสิ แม่ง แต่ก็ดีแล้วแหละแลกกัน คราวนี้คนที่เป็นหมวยเหวี่ยงเกรียนมหาปะลัยก็คือแก ไม่ใช่ฉัน”
“อ้าว เฮ้ออ ก็บอกแล้วว่ามันไม่เข้ากับฉัน แล้วนี่แกไม่กลัวน้องมันเสียใจหรอวะ? ถ้ามันรู้ว่าพี่รหัสจริงๆของมันแลกน้องตัวเองกับน้องคนอื่นแบบนี้น้องมันจะรู้สึกยังไง?”
“ก็รู้สึกดีไง คนอย่างปาร์ค เจย์บอมให้ความสำคัญถึงขนาดต้องขอแลกมันเป็นน้องรหัส น่าภูมิใจดีออก”
“ฉันหมายถึงน้องรหัสแกต่างหากเล่า ไอ้นี่เดี๋ยวปั๊ด” ว่าแล้วยูนก็เอามือตบไปที่หัวทุยๆนั่นเบาๆ ขอตบมันซักทีเหอะ หมั่นไส้
“โว้ยย ไอ้ห่ายูนมาตบหัวฉันทำไมวะ หนอย” ว่าแล้วคนหน้าหมวยก็พยายามเขย่งตัวจะเอามือตบหัวไอ้เพื่อนซี้คืน แต่ก็ทำได้ลำบากยิ่งท่าทางที่ออกมาเลยทำให้ยูนต้องหัวเราะจนตัวงอ และก่อนที่เจย์จะแก้แค้นได้สำเร็จก็มีเสียงเล็กๆเสียงหนึ่งทักมาจากด้านหลัง
“เอ่ออ ขอโทษนะฮะ”
“หือ เด็กปีหนึ่งนี่ ว่าไงครับ มีอะไรหรอ?” ขณะที่ยูนหันไปคุยกับเด็กผู้ชายที่เข้ามาทัก ปาร์ค เจย์ก็ฉวยโอกาสเพื่อนเผลอกระโดดตบหัวมันสำเร็จจนได้
“เย้! แก้แค้นสำเร็จ วะฮ่าๆๆๆๆ” ว่าเสร็จก็ยืนกอดอกหัวเราะชอบใจ ไม่ได้สนใจหน้าเหวอๆของรุ่นน้องหรืออาการส่ายหัวอย่างระอาของเพื่อนเล้ย
“ว่าแต่น้องมีอะไรหรอ?” ยูนเลิกสนใจไอ้หมวยปัญญาอ่อน แล้วหันไปถามรุ่นน้องแก้มย้วยตรงหน้า หน้าตาคุ้นๆแฮะ
“เอ่อคือ ผมจะมาถามว่าพี่คนนั้น” เอามือชี้ไปที่คนตัวเตี้ยที่กำลังหัวเราะด้วยท่าทางประสาทๆอยู่ และนั่นทำให้เจย์หยุดการกระทำทั้งหมดลงได้
“ฉัน? มีปัญหาอะไรกับฉันหรอ?”
“เอ่อ ป่ะ เปล่าฮะ คือผมแค่อยากถามว่าพี่ใช่พี่รหัสสายหมวยเหวี่ยงเกรียนมหาปะลัยรึเปล่า? คือผมเป็นน้องรหัสสายนี้น่ะฮะ”
“หรอ? งั้นก็ไม่ใช่ฉันหรอก” ปฏิเสธด้วยท่าทางสบายๆสุดๆ สีหน้าเรียบเฉยราวกับว่าสิ่งที่พูดมันคือความจริงก่อนที่ตาเล็กๆนั่นจะเบิกกว้างเมื่อเห็นใครบางคนกำลังเดินเข้ามาหา
“อูยองเป็นไงบ้าง ใช่พี่เค้ารึเปล่า?”
“แทค พี่เค้าบอกว่าม่ใช่อ่ะ”
“อ้าว ฉันว่าน่าจะใช่แล้วนะ ชื่อสายมันก็บ่งบอกซะขนาดนั้นนี่” คาใจจนต้องหันมาถามคนที่เป็นรุ่นพี่ตัวเล็กตรงหน้า “เอ่อ พี่ครับ พี่ไม่ใช่พี่รหัสอูยองจริงๆหรอครับ?” ปาร์ค เจย์บอมหน้าขึ้นสีนิดๆ ก้มหน้างุดก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาตอบเสียงเบา
“ไม่ใช่ ฉันเป็นพี่รหัสนายต่างหากล่ะ”
“หา?”
“ฉันบอกว่าฉันเป็นพี่รหัสนายไง อ๊ค แทคยอน” พูดจบก็ยิ้มกว้างหน้าบานแทบจะเป็นจานดาวเทียม
ความคิดเห็น