หากจะรัก (นิยายชุดเพียงแสงส่องใจ)

ลำดับตอนที่ #81 : ความจริงที่แสนเศร้า 100%

          สาลินีปรือตาขึ้นมาในตอนใกล้ค่ำ วันนี้เธอนอนกลางวันในช่วงบ่ายเพราะเมื่อคืนหลังกลับถึงบ้านตอนเกือบเที่ยงคืน กว่าจะได้นอนก็ราว ๆ ตีหนึ่ง พอตื่นมาตอนเช้าก็รู้สึกหลับไม่เต็มอิ่มจึงเผลอหลับไปอีกครั้งในตอนบ่ายอีกที พอตื่นมาเธอก็ได้แต่คิดถึงช่วงเวลาอันสวยงามในงานเลี้ยงอำลา ซึ่งเธอได้เดินเข้าไปในงานเคียงข้างธีรภพท่ามกลางสายตาริษยาของสามสาวคู่ปรับ

          หญิงสาวจำภาพที่ธีรภพมองเธออย่างตะลึงงันยามที่เขามารับเธอที่บ้านได้ดี แม้ธีรภพจะไม่มีรถยนต์เป็นของตัวเอง แต่ก็นำรถยนต์ของบิดาของเขามารับเธอที่บ้าน แม้จะไม่ใช่รถหรูอย่างที่เธอนั่งทุกวัน แต่ก็ไม่ได้ดูย่ำแย่นัก และต่อให้เป็นรถเก่าคร่ำคร่าเธอก็ยินดีที่จะนั่งไปกับเขา

          เมื่อคืนนี้ธีรภพแทบไม่ยอมให้เธอห่างตัว แม้ว่าเขาจะต้องขึ้นไปเป็นตัวแทนกล่าวคำอำลาบนเวที แต่สายตาของเขาก็คอยมองมายังเธอราวกับห่วงใยที่ให้เธอนั่งอยู่ตามลำพัง แม้จะมีพนิตาเพื่อนของเธออีกคนที่มาร่วมงานด้วย แต่พนิตานั่งกับนัทนันท์ซึ่งที่อยู่คนละแถวกับเธอ

          หลังจากเขาลงมาจากเวทีธีรภพก็ตรงมานั่งเคียงข้าง เขาไม่ได้ฉวยโอกาสแตะต้องเนื้อตัวเธอ แต่ชวนพูดคุยและแนะนำกับคนอื่น ๆ ว่าเธอเป็นคนที่เขาเชิญมาเป็นพิเศษ ณัฐพลธ์เอ่ยแซวบ้างเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ทำให้เพื่อนขัดเขินนัก และทำให้เธอรู้สึกสนุกกับงานเลี้ยงด้วยเพราะณัฐพลธ์คอยชวนพูดคุยให้เธอไม่เก้อเขิน

          จนกระทั่งงานเลี้ยงภายในมหาวิทยาลัยจบลงในตอนห้าทุ่ม เพื่อน ๆ ในกลุ่มของธีรภพชวนกันไปเที่ยวต่อ แต่ธีรภพปฏิเสธแล้วพาเธอกลับมาส่งบ้านอย่างปลอดภัยก่อนเวลาเที่ยงคืนตามที่สัญญาไว้กับบิดาของเธอ

          ‘ดึกแล้วพี่คงส่งลี่ที่นี่นะครับ จะได้ไม่รบกวนคุณพ่อของลี่’ เขาลงจากรถมายืนส่งเธอตรงบันไดทางขึ้นไปยังประตูบ้านหรือหากเรียกจริง ๆ คงจะต้องเรียกว่าคฤหาสน์เสียมากกว่า

          ‘ค่ะ อีกไม่กี่วันพี่ภพก็คงต้องไปเมืองนอกแล้ว คงอีกนานกว่าเราจะได้เจอกันอีก’ เธอพูดเปรย ๆ ด้วยไม่แน่ใจว่าหลังจากวันนี้เขายังจะสานต่อสัมพันธ์กับเธอหรือไม่ เพราะเธอไม่รู้ว่าการออกเดทครั้งแรกนี้ทำให้เขาประทับใจมากน้อยแค่ไหน บางทีเขาอาจจะไม่ถูกใจก็เป็นได้ หญิงสาวคิดกังวล

          ‘เราก็รีบเรียนให้จบสิ จะได้ตามไปเรียนต่อกับพี่ที่โน่น’ มือใหญ่ของเขาตบลงเบา ๆ บนศีรษะอย่างเย้าแหย่

          ‘จริงหรือคะ พี่ภพอยากให้ลี่ตามไปเรียนต่อกับพี่ภพจริง ๆ หรือคะ’ หญิงสาวถามย้ำแล้วย้ำอีก

          “ถ้าไม่อยากแล้วจะชวนทำไมละหืม... เข้าไปนอนเถอะ กลับถึงบ้านแล้วพี่จะโทร. มาบอกจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง”

          ‘ค่ะ’ หญิงสาวรับคำแล้วยืนส่ง จนกระทั่งเขาขับรถออกจากรั้วบ้านเรียบร้อยแล้ว เธอถึงเดินเข้าบ้าน ซึ่งบิดาของเธอนั่งอ่านหนังสือรออยู่ที่โซฟาในห้องโถง

          ‘อืม ตรงเวลาดี’ ท่านก้มมองนาฬิกาข้อมือ

          ‘โธ่ ป๊า ทำไมไม่นอนล่ะคะ ดึกป่านนี้แล้ว’ หญิงสาวครวญเมื่อเห็นบิดานั่งอดหลับอดนอนรออยู่

          ‘จะนอนได้ยังไง เรายังไม่กลับ มีพ่อคนไหนจะนอนหลับบ้างถ้าลูกสาวถูกผู้ชายพาออกไปจากบ้าน ไม่ใช่ป๊าคนเดียวที่ห่วง ม๊าเขาก็ห่วงเหมือนกัน ป๊าเพิ่งไล่ให้ขึ้นนอนไปเมื่อกี้ ไม่งั้นคงได้หลับรออยู่ตรงนี้ละ’ ท่านว่ายาว

          ‘อ้าว ก็ป๊าอนุญาตแล้วนี่คะ’

          ‘อนุญาตก็ส่วนอนุญาต ห่วงก็ส่วนห่วง นี่ถ้าอีกห้านาทีเรากลับมาไม่ถึงบ้านป๊าคงจะโทร. หานายไช้’ ท่านเอ่ยถึงชื่อคนสนิทหนุ่มฉกรรจ์

          ‘ป๊าให้นายไช้ตามลี่ไปหรือคะ’ หญิงสาวขึ้นเสียงสูง

          ‘อืม ป๊าจะกล้าให้เราไปโดยไม่มีใครติดตามได้ยังไง แม้หมอนั่นมันจะดูซื่อ ๆ แค่ไหนก็ตาม ป๊าก็ต้องระวังไว้ก่อน’ ท่านตอบอย่างตรงไปตรงมา เธอจึงเปลี่ยนเรื่อง

          ‘ป๊าคะ ถ้าลี่เรียนจบ ลี่จะไปเรียนต่อเมืองนอกกับพี่ภพนะคะ’

          ‘อือ’ ท่านตอบเบา ๆ

          ‘ป๊าไม่ห่วงลี่หรือคะ’ หญิงสาวทำตาโตเพราะไม่คิดว่าบิดาจะอนุญาตง่ายดายถึงเพียงนี้

          ‘ห่วง แต่ยังไงป๊าก็ต้องส่งลี่ไปเรียนเมืองนอกอยู่แล้ว ถ้าหมอนั่นมันเรียนที่โน่นป๊าก็จะได้เบาใจว่ามีคนดูแล’ ท่านตอบเสียงเรียบ ๆ

          ‘แล้วป๊าไม่กลัวว่าลี่จะทำอะไรเสื่อมเสียหรือคะ’

          ‘ถ้าลี่จะทำตัวเสื่อมเสีย ก็คงทำมานานแล้วล่ะ ป๊ารู้จักลูกสาวป๊าดี’ ผู้เป็นบิดาตอบอย่างมั่นใจ

          ‘ลี่รักป๊าที่สุดเลย’ สาวน้อยเข้ามาคลอเคลียบิดาเหมือนลูกแมว ท่านลูบศีรษะบุตรสาวก่อนจะพูดถึงเรื่องของธนดล

          ‘ว่าแต่ทางฝ่ายโน้นเขาติดต่อเรามาบ้างหรือเปล่า’

          ‘พี่ดลหรือคะ คงยุ่ง ๆ อยู่กับจัดงานวันเกิดค่ะ พรุ่งนี้ลี่ค่อยโทร. หา’

          เมื่อคิดได้ว่าต้องโทร. หาธนดลหญิงสาวก็ลุกพรวดขึ้นมาจากเตียงนอน แล้วคว้าสมาร์ตโฟนทันที

          “พี่ดลหรือคะ สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังค่ะ เมื่อวานลี่ยุ่งมากเลยไม่ได้โทรมาค่ะ” สาวน้อยเอ่ยขึ้นทันทีที่อีกฝ่ายรับสาย

          “ไม่เป็นไรจ้าลี่ แล้วเราล่ะเป็นยังไงบ้าง”

          “ก็โอเคค่ะ ปีหน้าป๊าจะให้ลี่ไปเรียนต่อ ป.โท กับพี่ภพที่เมืองนอกด้วยค่ะ” หญิงสาวรีบรายงาน

          “ยินดีด้วยสาวน้อย”

          “ขอบคุณค่ะพี่ดล แล้วตอนนี้พี่ดลอยู่ไหนคะ”

          “พี่กำลังจะไปโรงพยาบาลครับ นางฟ้าป่วยเมื่อคืนนี้ ตอนนี้อาการดีขึ้นแล้วละ แต่รถติดมากเลย อีกสองร้อยเมตรจะถึงโรงพยาบาลแล้วแต่ไปไม่ถึงสักที อ้อ ลี่ เดี๋ยวพี่โทร. กลับนะครับ มีสายซ้อน” เขากดรับสายซ้อนก่อนจะนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งกับข่าวที่ได้ยิน

ชายหนุ่มวางสายรีบเคลื่อนรถออกไปทันทีเมื่อรถคันข้างหน้าขยับ จนสามารถเลี้ยวเข้าโรงพยาบาลได้ เขาจอดรถแล้วรีบขึ้นไปยังห้องที่เบญจานอนรักษาตัวอยู่ เห็นพิศยืนหน้าซีดเผือด

“เกิดอะไรขึ้นน้าพิศ” เขาถามเสียงสั่น

“คุณเบญหายไปแล้วค่ะ เมื่อตอนสี่โมงกว่าคุณเบญใช้ให้น้าไปซื้อของ พอน้ากลับมาก็เห็นแต่นะ...นั่นค่ะ” หญิงวัยกลางคนหันไปยังเข็มกับสายน้ำเกลือที่ถอดทิ้งไว้บนเตียง

ชายหนุ่มชาวูบไปทั้งตัว เขาเปิดตู้เสื้อผ้าก็เห็นว่าชุดใหม่ที่แขวนไว้ก่อนหน้านี้หายไป เงินในลิ้นชักที่เขาให้ไว้ก็หายไปทั้งหมด

“น้าพิศรออยู่ที่นี่นะ เดี๋ยวผมมา” ชายหนุ่มวิ่งพรวดไปยังห้องควบคุมด้านความปลอดภัยของโรงพยาบาลเพื่อขอดูกล้องวงจรปิด เจ้าหน้าที่ซึ่งรู้ดีว่าเขาก็เป็นหุ้นส่วนคนหนึ่งของโรงพยาบาลแห่งนี้จึงรีบกุลีกุจอเปิดให้ดูทันที

เขาเห็นว่าเบญจาออกจากห้องไปหลังจากที่พิศเดินออกไปเพียงไม่กี่นาที แม้จะดูออกว่าเธอยังมีอาการอ่อนเพลียแต่ก็ดูรู้ว่าเธอรีบร้อนมากเช่นกัน เจ้าหน้าที่เปิดให้เขาดูจนกระทั่งเห็นว่าหญิงสาวเดินออกจากโรงพยาบาลและขึ้นแท็กซี่ที่เข้ามาส่งผู้โดยสารหน้าโรงพยาบาลไปแล้ว

ชายหนุ่มหน้าซีดเผือดรีบกลับไปที่ห้องแล้วบอกให้พิศกลับขึ้นรถไปพร้อมกับเขา ก่อนจะโทร. บอกพี่ชายเพื่อแจ้งเรื่องราวทั้งหมด ชายหนุ่มรีบดิ่งกลับไปที่บ้านทันที เพราะเขามั่นใจว่าเธอต้องกลับไปบ้านแน่ ๆ ก่อนที่จะไปที่อื่นต่อ เพราะอย่างน้อยเธอจะต้องกลับไปเอากระเป๋าสตางค์และเอกสารต่าง ๆ หากต้องการจะเดินทางไปที่อื่นอีก

เขารู้ว่าเบญจากังวลเรื่องความแตกต่างระหว่างเขากับเธอ แต่ไม่คิดว่าหญิงสาวจะตัดสินใจเด็ดเดี่ยวเช่นนี้ มือที่กุมพวงมาลัยรถของเขาสั่นระริกไม่ต่างจากหัวใจที่สั่นหวิวราวกับจะหลุดหาย หวังว่าเขา...จะถึงบ้านไม่ช้าเกินไป

--------------------------------------------

ตอนนี้ 'หากจะรัก' วางขายอีบุ๊กที่เมพแล้วนะคะ เข้าไปอ่านต่อได้ตามลิงก์ด้านล่างนี้ค่ะ ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่ติดตามอ่านมาจนถึงตอนนี้นะคะ หวังว่าเราจะได้พบกันอีกในเรื่องหน้าค่ะ ฝากติดตามเรื่องใหม่ของทิพย์ทิวาด้วยนะคะ คลิ๊ิก>> ที่รักของนาร์ซิสซัส รักทุกคนค่ะ...ทิพย์ทิวา 29/9/2559 

ปล.รูปเล่มราคา 295 บาท ไม่มีขายในร้านหนังสือค่ะ 
แต่สามารถสั่งซื้อโดยไม่คิดค่าจัดส่งได้ที่ 
E-mail : suthantip@gmail.com
id line : iThip49
Facebook : แฟนเพจ ทิพย์ทิวา และ สำนักพิมพ์กรองอักษร