หากจะรัก (นิยายชุดเพียงแสงส่องใจ)

ลำดับตอนที่ #59 : เตรียมตัดชุด 100%

ธนดลจอดรถที่ห้างสรรพสินค้าดิเอ็มโพเรียมย่านสุขุมวิท เขาเลือกมาที่นี่เพราะเป็นห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ที่ไม่ไกลจากบ้านมากนัก มีโรงภาพยนตร์และสินค้ามากมายให้เลือก

เบญจากวาดตามองสินค้าแบรนด์เนมราคาแพงที่วางขายอยู่ภายในห้างสรรพสินค้า แม้จะไม่ได้ตั้งใจมาซื้อแต่สิ่งของพวกนี้ก็ออกแบบสวยงามมาล่อตาล่อใจให้หันมองอยู่เสมอ

ชายหนุ่มแตะที่ข้อศอกหญิงสาว

“เข้าไปดูไหมครับ” เขาเอ่ยชวนเมื่อเห็นเธอหันไปมองรองเท้าคู่สวยยี่ห้อดัง

“ไม่ดีกว่าค่ะ เบญอยู่แต่บ้าน ที่มีอยู่เบญก็แทบไม่ได้ใส่ออกไปไหน” เธอเอ่ยปฏิเสธ เพราะรู้ดีกว่าราคาของสินค้ายี่ห้อนี้แทบไม่มีอะไรต่ำกว่าหลักหมื่น เป็นการสิ้นเปลืองเงินอย่างเปล่าประโยชน์เพราะเธอไม่ใช่คนที่ออกสังคมบ่อย ๆ

“ก็ใส่วันเกิดป๊าไง นะ มันสวยมากป๊าอยากซื้อให้ม๊าใส่” เขาคะยั้นคะยอ เธอจึงเข้าไปดูและภาวนาว่าให้เธอใส่แล้วไม่สวยเขาจะได้ไม่ต้องเสียเงินซื้อให้ แต่พอสวมเข้าจริง ๆ คนที่รอจ่ายเงินอยู่ถึงกับออกปากชมเปาะ

“ป๊าว่าม๊าใส่สวยกว่านางแบบอีก เอาคู่นี้นะ” หญิงสาวหันไปมองพนักงานสาวที่ยืนลุ้นยอดขายก่อนหันมามองคนที่คะยั้นคะยออยู่แล้วเอ่ยปากไม่ออก

“งั้นเอาคู่นี้ครับ” เขาไม่ปล่อยให้เธอปฏิเสธ พนักงานสาวยิ้มรับแล้วรีบแนะนำสินค้าอย่างอื่นต่อ

“จะรับกระเป๋าเพิ่มไหมคะ ใบนี้เป็นเซ็ตเดียวกับรองเท้าค่ะ คอลเลกชั่นใหม่ล่าสุดเลยนะคะ” ชายหนุ่มหันไปมองกระเป๋าใบสวยก่อนจะหันไปหาคนที่ยืนส่ายหน้ายิกอยู่ข้างหลัง

“เอาด้วยครับ” บอกแล้วก็ยื่นบัตรเครดิตให้ พนักงานรับแล้วเอาไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ ก่อนจะเอาสลิปมายื่นให้เซ็นพร้อมกับถุงกระดาษสีขาวใบใหญ่สองใบ ซึ่งออกแบบสวยงามเหมาะสมกับราคาของข้างใน

เขาเซ็นชื่อเสร็จก็รับถุงกระดาษแล้วเอาบัตรเครดิตเก็บในกระเป๋าสตางค์ก่อนจะแตะหลังคนร่างบางแล้วพาออกไปนอกร้าน โดยไม่สนใจหญิงวัยกลางคนที่ทำทียืนเลือกซื้อของในร้านอยู่แม้แต่น้อย

เขาก้าวออกไปยังไม่พ้นร้านหญิงสูงวัยคนนั้นก็เข้าไปหาพนักงานขายสาวแล้วสอบถามอะไรเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากร้านโดยที่ไม่ได้ซื้ออะไร

“ม๊าหิวหรือยัง” เขาดูนาฬิกาข้อมือ เพราะเข้ามาตั้งแต่ห้างเพิ่งเปิดจนตอนนี้ซื้อของมาเต็มสองมือ

“ค่ะ” หญิงสาวรับคำ

“งั้นเราไปจองตั๋วหนังกันก่อนดีไหม แล้วม๊าไปสั่งอาหารรอที่ร้านนั้น จองตั๋วเสร็จป๊าจะเอาของไปเก็บที่รถ” เขาพาเธอไปเลือกดูรายการภาพยนตร์ที่ต้องการดูซึ่งอยู่ชั้นบน เสร็จแล้วจึงพาลงบันไดเลื่อนมาอีกชั้นหนึ่ง ส่งเธอที่ร้านอาหารไทยซึ่งอยู่ติดกับบันไดเลื่อน

ภายในร้านอาหารเปิดโล่ง การตกแต่งสวยงามน่านั่งแม้จะเป็นร้านที่มีพื้นที่ขนาดเล็กแต่เพราะเป็นร้านที่ตั้งอยู่บนห้างสรรพสินค้าชั้นนำของประเทศ จึงพิถีพิถันการออกแบบสถานที่และจัดวางโต๊ะเก้าอี้ได้พอเหมาะพอเจาะจึงรองรับลูกค้าได้อย่างไม่อึดอัด มีชาวต่างชาติที่นั่งรับประทานอาหารอยู่ในร้านแทบจะมากกว่าคนไทยด้วยซ้ำ เนื่องจากอยู่ในย่านธุรกิจที่มีคนต่างชาติต่างภาษาพลุกพล่าน

“ม๊าสั่งอะไรก็ได้ไว้ให้ป๊านะ เดี๋ยวป๊ามา”

เขาให้เธอสั่งอาหารรออยู่ที่นั่น ส่วนเขาเอาของไปเก็บที่รถ พอกลับมาถึงโต๊ะอาหารก็มีกุ้งทอดกระเทียมพริกไทยกับข้าวสวยร้อน ๆ หนึ่งในของโปรดของเขาตั้งรออยู่  

ชายหนุ่มมองกุ้งทอดกระเทียมตัวใหญ่ แล้วมองที่จานของเธอซึ่งเป็นขนมจีนแกงเผ็ดเป็ดย่าง ม้วนเส้นขนมจีนเป็นก้อนกลม ๆ วางไว้ในจาน แล้วแยกแกงเผ็ดเป็ดย่างไว้ในถ้วยเซรามิกสีขาวใบเล็กจัดตกแต่งมาอย่างน่ารับประทาน

“ป๊าอยากกินแบบของม๊าด้วย แค่นี้ไม่อิ่มหรอก” ว่าแล้วก็มองข้าวเพียงถ้วยเล็ก ๆ ในจาน ซึ่งคาดว่าคงกินเพียงไม่กี่คำก็หมด หญิงสาวยิ้มขำ เพราะเธอรู้ดีว่าปกติเขากินเยอะกว่านั้นได้อีกสามเท่า

“ค่ะงั้นเบญจะสั่งให้” เธอเรียกพนักงานมาแล้วสั่งขนมจีนแกงเผ็ดเป็ดย่างมาเพิ่มให้เขาอีกเมนูหนึ่ง ก่อนจะเริ่มต้นรับประทานอาหารที่สั่งมา เธอเห็นเขาตั้งหน้าตั้งตากินจึงเอ่ยปากถาม

“อร่อยไหมคะ”

“อร่อยครับ แต่ชอบที่ม๊าทำให้กินมากกว่า” เงยหน้าจากจานขึ้นมายิ้มให้นิดหนึ่ง

“แต่ท่าทางคุณดลทานเหมือนอร่อยเป็นพิเศษ” เธอยิ้มเย้า

“หิวครับ เกือบบ่ายโมงแล้ว ตอนนี้อะไรก็กินได้หมด ป๊าว่าขนมจีนก็คงไม่อิ่มแน่ ๆ ม๊าสั่งอะไรเพิ่มให้ป๊าอีกจานได้ไหม” เธอยิ้มขำเพราะรู้ว่าเขากินจุ แล้วอาหารที่จัดมาแบบจานเล็กจานน้อยแบบนี้คงไม่พอถมพื้นที่กระเพาะอาหารโต ๆ นั่นแน่ จึงเรียกพนักงานมาสั่งฉู่ฉี่กุ้งเพิ่มอีกจาน

“เอาขนมด้วยครับ” เสียงบัญชาการมาจากคนที่กำลังหิวโหย เธอจึงสั่งขนมหวานมาคนละถ้วย แล้วเริ่มกินต่อ อาหารที่สั่งไปเพิ่มทยอยมาเสิร์ฟ แล้วเขาก็กินทุกอย่างหมดเกลี้ยง

หญิงสาวมองจานว่างเปล่าตรงหน้าอย่างไม่แปลกใจอะไรนัก เพราะปกติเขาก็กินเกลี้ยงแบบนี้ทุกวัน ทั้งที่เธอทำอาหารไว้เยอะกว่านี้มากเขายังกินจนแทบไม่ต้องล้างจานกันเลยทีเดียว แล้วก็อ้างว่าเพราะเขาตัวโตเลยต้องใช้พลังงานเยอะ

“อิ่ม แล้วใช่ไหมคะ”

“ครับ ม๊าเอาอะไรอีกไหม” นายแพทย์หนุ่มดื่มน้ำแล้วใช้ประดาษซับริมฝีปาก หญิงสาวส่ายหน้าเขาจึงเรียกพนักงานมาเก็บเงิน แล้วพาเธอขึ้นบันไดเลื่อนเพื่อดูภาพยนต์ต่อ โดยไม่สนใจสายตาสอดแนมของหญิงวัยกลางคนร่างท้วมที่ตามติดมาตั้งแต่อยู่ในร้านรองเท้าก่อนหน้านี้สักนิด

ในโรงภาพยนตร์ซึ่งวันนี้มีผู้คนมากมายนั่งกันเต็มแทบทุกที่นั่งเนื่องจากเป็นวันหยุดทำให้บรรยากาศในการดูภาพยนตร์คึกคักมากทีเดียว รวมทั้งเป็นภาพยนตร์ฮอลิวูดฟอร์มยักษ์ที่ทุกคนต่างตั้งตารอคอย

ธนดลเดินนำไปยังที่นั่งแบบโซฟาที่จองไว้ ซึ่งเป็นที่นั่งคู่แถวบนสุดมีความเป็นส่วนตัวในการนั่งชม เบญจาเดินเข้าไปนั่งด้านขวามือส่วนเขานั่งลงด้านข้างซึ่งเป็นฝั่งซ้ายมือของเธอ

หลังจากเรื่องราวในภาพยนตร์ดำเนินไปได้ระยะหนึ่ง ชายหนุ่มก็หันมามองคนข้าง ๆ ซึ่งนั่งจ้องมองจอตาแป๋ว มือก็หยิบป๊อบคอร์นกินไปพลาง เขายิ้มเพราะยิ่งนานวันเธอก็ใช้ชีวิตคล้ายเขามากขึ้นทุกวัน จากที่เมื่อก่อนเธอไม่กินอะไรขณะดูหนัง แต่เมื่ออยู่กับเขาจึงโดนคะยั้นคะยอให้กินของพวกนี้บ่อยเข้า เธอก็เริ่มหยิบมากินโดยไม่ต้องชวน

ชายหนุ่มดันที่วางแขนฝั่งขวามือซึ่งกั้นที่นั่งระหว่างเขากับเธอขึ้นไปเก็บ เพื่อจะได้ขยับไปนั่งชิด แล้วดึงมือเรียวข้างซ้ายมาจุมพิตเบา ๆ ก่อนจะกุมไว้อย่างนั้นส่วนสายตาก็ชำเลืองคนข้าง ๆ นิดหนึ่ง เห็นเธอนั่งนิ่งไม่ได้ดึงกลับจึงดึงมือข้างนั้นไปวางไว้ในมือซ้ายของเขา ก่อนจะใช้มือขวาโอบไหล่ให้เอนมาซบ

หญิงสาวขืนตัวเล็กน้อย แต่เขาทำสัญญาณว่าอย่างทำเสียงดังในโรงหนัง เธอจึงยอมเลยตามเลย เพราะตอนอยู่ที่บ้านเขาก็เป็นแบบนี้ ชอบให้เธออยู่ใกล้ ๆ ราวกับเด็กขาดความอบอุ่น

ธนดลก้มมองคนที่ซบอยู่ด้วยความรู้สึกเป็นสุขเหลือเกิน สายตาของเธอยังอยู่ที่จอภาพยนตร์ เขาไม่อยากรบกวนการดูหนังอันแสนสุขของเธอ จึงหันกลับไปมองในทิศทางเดียวกัน ในขณะที่มือของเขาก็ยังโอบไหล่เธอไว้อย่างนั้น

          สำหรับคนที่ซบอยู่กับไหล่ของเขาแม้สายตาจะจดจ่ออยู่ที่จอภาพยนตร์แต่แทบไม่รับรู้เรื่องราวที่อยู่ในจอนั้นสักนิด เพราะตอนนี้ความอบอุ่นจากร่างกายของเขาทำให้หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะ ไหนจะเกรงว่าคนอื่นจะมองไม่ดีไม่งาม

หญิงสาวตัดสินใจหันไปมองรอบทิศ เห็นเพียงเงาตะคุ่ม ๆ ของคนที่นั่งอยู่ด้านหน้าส่วนด้านข้างเป็นที่ว่าง ถัดไปที่โซฟาอีกตัวหนึ่งมีคนสองคนนั่งมองจอตาแทบไม่กะพริบ ไม่มีใครหันมามองเธอสักนิด จึงเอนพิงไหล่เขาอีกครั้งแล้วดูภาพยนตร์ต่อไปอย่างคลายกังวล โดยมีคนข้าง ๆ ก้มมองแล้วอมยิ้มกับท่าทางนั้น ก่อนจะกระชับไหล่บางให้แนบสนิทยิ่งขึ้น

หนังสือพี่ดลยังมีขายนะคะสั่งซื้อได้ที่ suthantip@gmail.com, id line : iThip49 และที่แฟนเพจ ทิพย์ทิวา ค่ะส่วน E-book โหลดได้แล้วที่ลิงก์ด้านล่างนี้ค่ะ

 

-------------------------------------------

กลับมาอัพให้อ่านกันต่อแล้วนะคะ พี่ดลก็เจ้าเล่ห์อีกเช่นเคย วันนี้อัพให้อ่านด้วยใจตุ้ม ๆ ต้อม ๆ เพราะหลังจากเสร็จสิ้นเรื่องงานศพพี่ชายไปเมื่อวานก็เริ่มต้นทำงาน แต่พอเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ใช้งานไปไม่นาน หน้าจอกับดับวูบแล้วเปิดไม่ติดอีกเลย วันนี้พาไปซ่อมแต่ทางร้านแนะนำให้ส่งศูนย์จึงทำได้แค่เอาข้อมูลในเครื่องออกมา แล้วกลับมาใช้โน๊ตบุ๊คตัวเก่าซึ่งสภาพย่ำแย่เต็มทน ระหว่างทีี่อัพก็กลัวว่ามันจะดับกลางคันเพราะปลั๊กต้องเสียบแบบต่อตรงแบตเตอรี่เสื่อมใช้งานไม่ได้ ถ้าขยับแล้วปลั๊กหลุดต้องเริ่มต้นใหม่ ได้ความตื่นเต้นมากทีเดียว ขอให้อ่านอย่างมีความสุขนะคะ และขอบคุณมากค่ะที่ไม่ทิ้งกันทั้งที่ไม่ได้อัพให้อ่านตั้งหลายวัน...ทิพย์ทิวา