ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    หากจะรัก (นิยายชุดเพียงแสงส่องใจ)

    ลำดับตอนที่ #47 : ความคลุมเครือ 20%

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.63K
      23
      23 ต.ค. 60



    ๑๗

    ความคลุมเครือ

     

    “ม๊า ทำอะไรอยู่ครับ” เจ้าของเสียงถามแล้วก็เลื่อนเก้าอี้มานั่งข้าง ๆ เบญจาที่กำลังเย็บจักรอยู่

    “เย็บชุดให้เจ้านิลค่ะ จะเอาไว้เป็นตัวอย่างให้น้าพิศดูด้วย เบญออกแบบชุดน้องแมวคอลแลคชั่นใหม่ไปให้คุณดลขายไงคะ” หญิงสาวตอบเสียงเนิบ ๆ ขณะที่สายตาก็จับจ้องอยู่กับฝีเข็ม

    “ตัดให้แต่เจ้านิล ไม่เห็นตัดให้ป๊าสักที” คนอิจฉาแมวโอดครวญ พลางซบลงบนไหล่ของคนตัวเล็กทำท่าออดอ้อน

    “คุณดลถอยก่อนค่ะ เบญจะเย็บได้ยังไงคะมาซบอยู่แบบนี้” ว่าแล้วก็ขยับหนี แต่คนข้าง ๆ ทำเป็นไม่รู้ประสีประสาเอนตามมาซบต่อ

    “เดือนหน้าวันเกิดป๊าแล้ว ม๊าตัดเสื้อตัวใหม่เป็นของขวัญให้ป๊านะ” ว่าเสียงออด ๆ จนหญิงสาวต้องยอมใจอ่อน

    “โอเคค่ะ แต่ตอนนี้คุณดลถอยก่อนนะคะ เบญเย็บใกล้เสร็จแล้วค่ะ เดี๋ยวจะได้ไปทำของว่างให้ทาน” วันนี้เป็นวันหยุดของเขา เธอจึงต้องทำหน้าที่เลี้ยงคนตัวใหญ่ที่ทำตัวเหมือนเด็กโข่งเอาแต่ใจทั้งวัน ตั้งแต่ยอมเป็นแฟนด้วยเขาก็ออดอ้อนเธอราวกับเด็ก ๆ มากขึ้นทุกที

    ชายหนุ่มยอมถอยออกไปมองห่าง ๆ หญิงสาวถอนใจโล่งอก เพราะเขาอยู่ใกล้ทีไรเธอก็มือไม้สั่นจนทำอะไรไม่ถูกทุกครั้ง ทำอย่างไรก็ไม่ชินกับไออุ่นจากร่างกายของเขาที่ทำให้เธอหวั่นไหวจนไม่อยากผละจากนั่นทุกที

    “เดี๋ยวเย็บชุดเจ้านิลเสร็จ ม๊าก็วัดตัวป๊าไว้เลยนะ” หญิงสาวหันไปมองคนที่นั่งคร่อมเก้าอี้แล้วเอาแขนกอดพนักพิงซึ่งกำลังจ้องมองเธออยู่

    “ค่ะ วัดไว้เลยก็ดีค่ะ” เธอตอบเสียงเนิบ ๆ อย่างเคย ก่อนจะเย็บชุดเจ้านิลต่อไปสักพักหนึ่งจนเสร็จ เธอจึงหันมาหาเขา

    “วัดตัวค่ะ” หญิงสาวเอ่ยเรียก คนที่รออยู่นานลุกพรวดโดยไม่ต้องรอให้เรียกซ้ำ

    “เอาเลยครับ จะวัดยังไงท่าไหนก็ได้ ผมพร้อมแล้ว” ว่าแล้วก็ยืนตัวตรง เบญจาจึงเอาสายวัดมาวัดตัวแล้วจดลงสมุดบันทึก เธอพยายามไม่สนใจกับร่างกายของเขามากไปกว่าวัดขนาดของลำตัวเพื่อตัดเย็บเสื้อผ้า

    “เสร็จแล้วเหรอครับ” หันไปถามคนที่เขียนอะไรยุกยิกอยู่ในสมุด

    “ค่ะเสร็จแล้ว คุณดลไปนั่งรอได้เลยนะคะ เดี๋ยวเบญจะไปเอาของว่างไปให้ทาน” หญิงสาวเก็บสมุดดินสอไว้ในลิ้นชักแล้วเดินเข้าไปในครัว

    “งั้นป๊าไปรอที่สวนหลังบ้านนะ จะไปดูแปลงผักนายเริ่มด้วย” ว่าแล้วก็เดินออกไปจากห้องที่หญิงสาวใช้ในการตัดเย็บเสื้อผ้า ตรงไปยังสวนหลังบ้านซึ่งมีโต๊ะนั่งเล่นสีขาวทำด้วยเหล็กดัด อยู่ท่ามกลางสวนดอกไม้ แปลงผัก และสระบัวซึ่งนายเริ่มเลี้ยงปลาน้ำจืดหลายอย่างไว้ในนั้น

    ----------------------------------------

    เอามาส่งหนึ่งฉากตอนเช้าก่อนนะคะ ไว้ค่ำ ๆ จะเอามาให้อีก...ทิพย์ทิวา 4/4/2016 6.25

    ปล.ฝากอีบุ๊คพี่ดลด้วยนะคะ


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×