หากจะรัก (นิยายชุดเพียงแสงส่องใจ)

ลำดับตอนที่ #44 : ผมรักคุณ 50%

หลังจากประตูห้องนอนของเธอปิดลง คนตัวใหญ่ที่เพิ่งมีแฟนก็รีบพุ่งเข้าห้องนอนของตัวเองทันที เห็นเจ้านิลนอนอุตุอยู่ปลายเตียงอย่างเคย จึงรีบโผเข้าไปคว้าตัวเพื่อจะแจ้งเรื่องสำคัญ

“นิล ป๊ามีเรื่องจะบอก ม๊า...โอ๊ะ”

“แอว๊วววว!” เจ้านิลตกใจกระโดดผลุง

“โอ๊ย!” คนตัวใหญ่ก้มดูมือตัวเองที่เลือดออกซิบ ๆ เพราะโดนเจ้านิลข่วนเนื่องจากไปทำให้มันตกใจเลยทิ้งแผลไว้ให้แล้วกระโดดหนีไปอยู่มุมห้อง

“โอย...ร้ายจริง ๆ เลยเจ้านิล ข่วนกันได้ เจ็บนะเนี่ย” ว่าแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำเพื่อล้างมือด้วยน้ำสบู่ เขาไม่กังวลนักเพราะฉีดวัคซีนให้เจ้านิลครบถ้วน ส่วนตัวเขาเองก็ฉีดยากันทั้งบาดทะยักและกันโรคพิษสุนัขบ้าเรียบร้อยแล้ว ก่อนจะเดินไปเคาะประตูห้องฝั่งตรงข้าม

“ม๊านอนยัง” เสียงตะโกนถาม หญิงสาวที่ยังนั่งดูดอกไม้อยู่บนเตียงนอนขยับลุกขึ้นมาเปิดประตู

“มีอะไรคะ” เขาไม่ตอบแต่ยื่นมือที่มีรอยข่วนให้ดู

“ผลงานเจ้านิลเหรอคะ” เบญจาถามยิ้ม ๆ

“ยังจะถามอีก ยังไม่ได้ทำอะไรเลย ดันข่วนกันได้ ข่วนแม้กระทั่งเจ้าของเดี๋ยวจะปล่อยให้อดข้าวซะให้เข็ด” คนตัวใหญ่ว่าอุบอิบ

“โธ่ เจ้านิลมันจะไปรู้เรื่องอะไรคะ คุณดลไปทำยังไงคะมันถึงได้ข่วนเอา”

“ก็แค่จะปลุกบอกว่าม๊ากับป๊าเป็นแฟนกันแล้ว แค่นี้เอง” ว่าเสียงอู้อี้ หญิงสาวส่ายหน้าไม่คิดว่าคุณหมอหนุ่มจะทำราวกับเด็กเห่อของเล่นแบบนี้

“เข้ามาค่ะ เดี๋ยวเบญทำแผลให้” เธออ้าประตูห้องนอนกว้างขึ้น ไม่ได้นึกกลัวว่าเขาจะทำอะไรมิดีมิร้ายเพราะบ้านหลังนี้เป็นของเขา ถ้าเขาอยากทำอะไรเธอจริง ๆ คงจะเรียบร้อยไปนานแล้ว แต่นี่เขาไม่ใช่คนแบบนั้น เธอจึงไม่ได้นึกกลัวอะไร จึงให้เขานั่งบนเตียงนอน ก่อนจะเดินลงไปเอาอุปกรณ์ทำความสะอาดแผลและยาจากตู้ยามาให้

“โอ๊ย เจ็บ ๆ” คนเป็นแผลทำท่าเจ็บเกินจริงทั้งที่แค่แผลแมวข่วนแต่ร้องโอดโอยอย่างกับโดนหมารุมมาทั้งฝูง หญิงสาวส่ายหน้าไปมา

ชายหนุ่มแอบยิ้ม ที่จริงแผลแค่นี้เขาไม่จำเป็นต้องทำแผลก็ได้ แต่เพราะอยากอ้อน อยากอยู่ใกล้ ๆ จึงหาเรื่องมาเรียกให้เธอดูแล

“เสร็จแล้วค่ะ” หญิงสาวบอกหลังจากเอาเบตาดีนเช็ดแผลให้และปิดขวดเก็บอุปกรณ์ใส่กล่องเรียบร้อย

“เร็วจัง” คนตัวใหญ่พึมพำ

“ค่ะ คุณดลไปนอนเถอะดึกแล้ว ที่จริงเอาเจ้านิลออกมาไว้ข้างนอกก็ได้นะคะ จะได้ไม่กวนคุณดล”

“โอ๊ย ไม่เป็นไรครับ ไม่กวนเลย” รีบปฏิเสธไว เพราะอย่างน้อยมีเจ้านิลไว้ในห้องเขาก็อุ่นใจและนอนหลับดีด้วย

“งั้นก็ตามใจค่ะ แต่เบญจะนอนแล้วนะคะ” พูดไล่เจ้าของบ้านกลาย ๆ แต่คนถูกไล่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ยังหาเรื่องคุยต่อ

“ห้องม๊าน่านอนจังเลยนะครับ หอมด้วย อยากนอนด้วยจัง” พูดแล้วก็กวาดตามองทั่วห้องที่สะอาดสะอ้านดูสบายตา ทุกอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

“เอ่อ ห้องคุณดลก็น่านอนค่ะ หอมเหมือนกัน เบญใช้น้ำหอมปรับอากาศกลิ่นเดียวกันค่ะ” เธอปฏิเสธสถานเบา คิดว่าเจ้าของบ้านจะสำนึกแต่เปล่าเลย

“เหรอครับ งั้นม๊าไปนอนกับป๊านะ แล้วเอาเจ้านิลออกมาไว้ข้างนอก” ตีหน้าซื่อชวนเอาดื้อ ๆ แต่โดนเบรกจนหัวทิ่มจากคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ

“ได้คืบจะเอาศอกนะคะ”

“โธ่ ใจร้าย ไปก็ได้” ว่าเสียงอู้อี้ก่อนจะเอนมาซบไหล่คนตัวเล็กแต่ไม่มีท่าทีจะลุกไปอย่างที่พูด

“ไปนอนค่ะ” เธอทำเสียงเข้ม

“ครับผม ไล่จัง...ป๊ารักม๊านะ” หอมแก้มคนข้าง ๆ ทีหนึ่งก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ปล่อยให้คนที่นั่งอยู่นั่งลูบแก้มตัวเองด้วยหัวใจสั่นไหว

------------------------------------------

เขียนได้นิดนึงว่าจะไม่อัปแล้วง้วงง่วง แต่ก็อัปซะหน่อยแล้วกัน เดี๋ยวจะหาว่าไม่คิดถึงกัน ขอบคุณนะคะสำหรับทุกคอมเมนต์ ขอให้อ่านอย่างมีความสุขค่ะ...ทิพย์ทิวา 31/3/2016 20.10