คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : ทะเลยามเช้า 60%
หลังจากนั่งมองพระอาทิตย์ด้วยกันอย่างเงียบ
ๆ มาพักใหญ่ จนกระทั่งพระอาทิตย์ดวงโตส่องแสงแห่งวันใหม่ออกมาจนเต็มดวง
เขาจึงหันมาหาคนข้าง ๆ
“หิวหรือยังครับ”
“ยังค่ะ”
“งั้นเราพาเจ้านิลลงไปเดินเล่นริมหาดกันไหมครับ”
“ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะลุกขึ้นยืนพร้อมกัน
แล้วเสียงเรียกก็ดังขึ้น
“คุณดลคะคุณดล
จะให้ตั้งอาหารเช้าที่ไหนคะ” พนักงานสาวรีบวิ่งเข้ามาถามเมื่อเห็นว่าเขากำลังจะเดินลงบันไดไปยังชายหาด
“เอ่อ...”
เขานิ่งคิด “งั้น ผมขอวางอาหารเช้าที่ริมหาดแล้วกันครับ”
“ได้ค่ะ”
พนักงานสาวรับคำแล้วเดินเร็ว ๆ กลับไปทางเดิม
ชายหนุ่มจึงเดินลงบันไดที่สูงไม่ถึงสิบขั้นผ่านกระถางดอกไม้สีสันสดใสที่วางไว้บนขั้นบันได
เพื่อลงไปยังชายหาดสีขาวที่ทอดยาวไปไกล
“ทรายละเอียดจังเลยนะคะ”
หญิงสาวถอดรองเท้าหิ้วแล้วเหยียบพื้นทรายด้วยเท้าเปล่า เขาก็ถอดรองเท้ามาถือไว้เช่นเดียวกัน
“ครับ
ผมก็ชอบเดินเล่นบนทรายเหมือนกัน ตอนเอาเท้าเหยียบพื้นทรายรู้สึกผ่อนคลายดี”
ธนดลตอบ พลางกวาดตามองโดยรอบซึ่งมีเพียงเขาและเธอที่เดินเล่นอยู่เพียงสองคน เพราะชายหาดบริเวณนี้เงียบสงบ
ไม่ค่อยมีคนผ่านมาสักเท่าไหร่ มีแต่คนที่พักอยู่ในโครงการบ้านพักตากอากาศนี้เท่านั้นที่เดินเล่นและลงเล่นน้ำทะเล
จึงค่อนข้างจะมีความเป็นส่วนตัว
เมื่อเดินเล่นไปสักพักเขาก็มองย้อนกลับไปข้างหลังผ่านรอยเท้าสองคู่เล็กใหญ่ที่เห็นเดินมาคู่กันตลอดทาง
ส่วนเจ้านิลไม่ยอมให้อุ้มจึงปล่อยให้เดินตามมา มีรอยเท้าหย่อมเล็ก ๆ ของเจ้าเหมียวตามมาตลอดทางเช่นกัน
ชายหนุ่มเห็นพนักงานสามสี่คนกำลังกุลีกุจอกันเอาเต๊นท์สีขาวมาตั้งที่ริมชายหาดใกล้กับบันไดทางขึ้นบ้าน
คาดว่ากว่าจะจัดสถานที่สำหรับตั้งมื้อเช้าเสร็จก็คงอีกพักใหญ่จึงชวนเธอเดินคุยต่อไป
“เดินเล่นต่อไปอีกสักพักให้ถึงโขดหินตรงโน้นก่อนค่อยนั่งพักดีไหมครับ
กว่าเขาจะตั้งโต๊ะเสร็จเราก็คงจะกลับไปถึงพอดี”
“ก็ได้ค่ะ
อ้าว แล้วเจ้านิลไปไหนแล้วคะ” หญิงสาวก้มมองหาตัวยุ่งที่เดินตามต้วมเตี้ยมมาด้วยซึ่งตอนนี้ไม่อยู่แล้ว
“โน่นไงครับ
ไม่รู้ไปเห็นอะไรอีก เปลี่ยนเส้นทางไม่บอกกันเลย” ว่าแล้วก็เดินตามเจ้าเหมียวไป
มาอยู่สถานที่กว้าง ๆ ก็น่ากลัวว่าเจ้านิลจะหลงทางเอาได้เหมือนกัน
เพราะเห็นอะไรแปลกหูแปลกตามันก็จะวิ่งตามไปซะหมด
“ไปกับป๊าเลย
ปล่อยให้เดินเองไม่ได้แล้ว” ชายหนุ่มว่าแล้วคว้าเจ้าตัวซนขึ้นมาอุ้ม
แล้วเดินกลับไปหาหญิงสาว
“มันไปเห็นอะไรหรือคะ
เห็นทำท่าขู่ฟ่อเชียว” หญิงสาวเอ่ยถามพลางลูบหัวเจ้าตัวยุ่งที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา
“เห็นผีเสื้อครับ
เลยจะไปตะครุบ”
“อ้อ
ดอกไม้ที่บ้านหักหมด ก็เพราะฝีมือเจ้านิลนี่ละค่ะ
ชอบไปตะครุบผีเสื้อที่บินมาตอมดอกไม้ หางานทำให้นายเริ่มได้ทุกวัน”
“ซนนักเชียวเจ้านิล
เดี๋ยวป๊าจะจับไปให้นายเริ่มตีซะให้เข็ด” เจ้านิลสะบัดหน้าหนีมือนายผู้ชายที่เอานิ้วจิ้มจมูกมัน
ทำหน้างอนที่โดนขัดใจ แล้วดิ้นจะลง
“อยากให้ม๊าอุ้มเหรอหือ”
ว่าแล้วก็ยื่นเจ้าตัวยุ่งให้หญิงสาว “เจ้านิลอยากให้ม๊าอุ้ม” เขาว่าอย่างนั้น
“เหรอคะ
เบญไม่เห็นได้ยินเจ้านิลบอกเลย” เบญจาว่ายิ้ม ๆ
“โธ่
ผมก็อ่านท่าทางเอาสิครับ อยู่กันมาตั้งนานแล้ว รู้ใจกันอยู่
ขืนเจ้านิลบอกเองคงได้วิ่งกันป่าราบ” เบญจาหัวเราะคิก ก่อนจะรับมาอุ้มบ้าง แล้วเดินไปนั่งเล่นที่โขดหินใต้ต้นไม้ดูคลื่นซัดสาดหาดทรายในยามเช้า
“ผมชอบบรรยากาศแบบนี้จัง
วันหลังเราพาเจ้านิลมาเที่ยวกันอีกนะครับ”
“คุณดลมีเวลาว่างบ่อย ๆ หรือคะ”
“ก็ผมหยุดอาทิตย์ละวันนี่ครับ เราก็แวะมาแบบคราวนี้”
“ค่ะ ถ้าเจ้านิลยังอยากมา เบญก็จะมาด้วยค่ะ” เบญจาตอบยิ้ม ๆ
แอบขำคนเป็นนายที่จะชวนสาวเที่ยวก็ต้องชวนผ่านแมวทุกครั้ง แต่มันก็ทำให้เธอสามารถตอบรับได้อย่างไม่ตะขิดตะขวงใจเช่นเดียวกัน
หญิงสาวไม่อยากเชื่อเลยว่าผู้ชายที่ทำอะไรน่ารักแบบนี้จะหลงเหลือให้เป็นโสดมาจนถึงอายุเท่าเธอได้
แต่ก็นั่นละ...เธอก็ใช่ว่าจะหน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ยังอยู่รอดปลอดภัยมาจนอายุสามสิบเก้าได้เลย
หญิงสาวพยายามขจัดความสงสัยที่จะทำให้เธอต้องคิดลบต่อเขาออกไป
เพื่อให้ความสุขที่มีอยู่ตอนนี้ไม่มีตะกอนแห่งความเคลือบแคลงใจเข้ามาก่อกวนจนลดทอนความรื่นรมย์ที่นาน
ๆ เธอจะมีโอกาสสักครั้ง
“เขาคงจะจัดอาหารเช้ารอเราเรียบร้อยแล้ว ไปกันเถอะครับ” ธนดลเอ่ยชวน
เบญจาลุกขึ้นเดินตามโดยที่มีเจ้านิลอยู่ในอ้อมแขน
เมื่อมาถึง เต็นท์สีขาวก็ตั้งรออยู่เรียบร้อยแล้ว
มีเก้าอี้ผ้าใบสีขาววางไว้คู่กัน ระหว่างเก้าอี้ทั้งสองตัวมีโต๊ะเล็ก ๆ
ตั้งไว้พร้อมกับแจกันดอกไม้ ส่วนด้านหน้าเป็นโต๊ะยาวสีขาวแบบเมื่อคืนนี้
วางอาหารเช้าซึ่งเป็นไข่ดาว หมูแฮม
และสลัดกุ้งตัวโตวางบนผักหลากสีสันที่ราดด้วยน้ำสลัด เมื่อเขามาถึง พนักงานก็นำน้ำสีสันสดใสมาเสริฟในแก้วก้านทรงสูง
“คุณเบญนั่งรอก่อนนะครับ เดี๋ยวผมพาเจ้านิลไปกินอาหารในบ้านก่อน”
บอกแล้วก็ยื่นแขนรับเจ้านิลแล้วพาเข้าไปไว้ในบ้าน
ซึ่งเขาเอาห้องเล็กที่เหลือเป็นห้องเจ้านิลซึ่งใส่อาหารเม็ดและจัดห้องน้ำและมีของเล่นไว้ให้มันพร้อมในนั้น
“นอนเล่นรอป๊ากับม๊าอยู่ที่บ้านก่อนนะตัวแสบ”
เจ้านิลไม่สนใจว่าเจ้านายพูดอะไรกับมัน มุ่งหน้ากินอาหารอย่างเดียว
ซึ่งมันก็คงได้นอนต่อบนที่นอนหนานุ่มอย่างสบายใจหลังกินข้าวเสร็จ
คนเป็นป๊าจึงปิดประตูแล้วเดินกลับไปยังชายหาดแล้วทรุดนั่งลงข้าง ๆ หญิงสาว
“ทานเลยครับคุณเบญ ผมหิวจัง”
“แล้วเจ้านิลละคะ” หญิงสาวกวาดตามองหา
“อ้อ ให้มันพักผ่อนอยู่ในบ้านก่อนครับ
เดี๋ยวกินข้าวเสร็จเราจะเล่นน้ำทะเลกัน
ผมกลัวมันจะซุกซนแล้วหลงทางระหว่างที่เราเล่นน้ำเพลิน”
“เล่นน้ำทะเลด้วยเหรอคะ” หญิงสาวถามย้ำ
“ครับ ก็มาเที่ยวทะเลทั้งทีไม่โดนน้ำทะเลก็เหมือนมาไม่ถึงทะเลสิครับ
นะครับ เล่นด้วยกัน” คะยั้นคะยอเสียงออดอ้อน เธอเริ่มคล้อยตามกับเหตุผลของเขา
“ก็ได้ค่ะ ตามใจคุณดล” ชายหนุ่มยิ้มกริ่ม
“ขอบคุณครับ” ว่าแล้วก็นั่งรับประทานอาหารเช้าของตัวเองบ้าง
กินกันไปคุยกันไป รู้สึกราวกับอยากหยุดเวลาให้อยู่ตรงนี้นาน ๆ
จนกระทั่งมื้อเช้าผ่านพ้นไป เขาจึงนอนเอนกายในท่าสบาย ๆ
ให้พนักงานยกโต๊ะอาหารไปเก็บ
“ขอน้ำมะพร้าวอ่อนสองที่นะครับ”
เขาบอกกับพนักงานคนเมื่อคืนนี้ที่นินทาว่าเขามีแฟนสวย คิดแล้วก็กะว่าจะทิปให้หนักมือสักหน่อยข้อหานินทาได้ถูกใจเหลือเกิน
หลังจากน้ำมะพร้าวอ่อนมาถึง
เขาก็รับมาดื่มก่อนจะหันไปหาคนข้าง ๆ ที่กำลังดื่มน้ำมะพร้าวอ่อนอยู่เช่นกันแล้ววางลงบนโต๊ะข้างตัวที่กั้นไว้ระหว่างเก้าอี้ผ้าใบของเขาและเธอซึ่งอยู่ในระดับการหยิบขึ้นมาดื่มได้อีกอย่างสะดวก
“หอมชื่นใจจังเลยนะคะ” หญิงสาวเอ่ยขึ้น เพราะมะพร้าวน้ำหอมที่ดื่มขณะที่แช่เย็นจัดนั้นทำให้บรรยากาศหลังมื้อเช้าสดชื่นขึ้นมากทีเดียว
“ครับ ตอนขามาผมเห็นระหว่างทางกลับบ้านก็มีขาย เดี๋ยวเราแวะซื้อกลับไปกินที่บ้านกัน”
ชายหนุ่มวางแผน แต่เขาคิดว่าคงจะกลับค่ำพอสมควรเพราะอยากอยู่ดูพระอาทิตย์ตกดินกับเธอก่อนกลับบ้าน
เพื่อใช้เวลาในวันหยุดเติมเต็มความสุขให้เต็มที่สักวัน
----------------------------------------
พรุ่งนี้มาดูพี่ดลกับคุณเบญเล่นน้ำกันเนอะ วันนี้คนเขียนเพลียอัปแค่นี้ก่อนค่ะ จิไปพักสายตาละ ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันนะคะ และขอบคุณทุกคนที่แอดแฟนพันธุ์แท้และช่วยคอมเมนต์ให้กำลังใจกันด้วยค่ะ อ่านทุกคอมเมนต์นะคะแต่ไม่ค่อยได้ตอบ ก็อย่างที่เคยบอกนะคะว่าเน็ตค่อนข้างอืดค่ะ กว่าจะตอบได้แต่ละเม้นต์มันหมุนติ้ว ๆ อยู่นานเชียว เลยคิดว่าเอาเวลาตอบมาเขียนนิยายให้อ่านกันดีกว่า ฮี่ๆ...ทิพย์ทิวา 16/3/2016 20.43
******ตัวเล็ก ๆ ข้างล่างคือสปอยด์ตอนต่อไปค่ะ*****
“ลงไปเล่นน้ำกันดีกว่าครับ
ช้ากว่านี้เดี๋ยวแดดจะร้อนจัดซะก่อน” นายแพทย์หนุ่มเอ่ยชวนหลังจากที่นั่งพักผ่อนหลังรับประทานอาหารเสร็จมาพักใหญ่แล้ว
แต่หญิงสาวส่ายหน้า
“คุณดลลงไปเล่นก่อนนะคะ
เดี๋ยวเบญค่อยตามไป ขอนั่งดูก่อนสักพัก”
เธอว่าแล้วก็มองไปยังฟองคลื่นสีขาวที่ซัดสาดกระทบหาดทรายเบา ๆ
น้ำทะเลสีฟ้าครามกระทบกับแสงแดดยามเช้าดูระยิบระยับ
“งั้นผมให้เวลาทำใจสิบนาที ถ้าไม่ลงไปผมจะขึ้นมารับ”
ความคิดเห็น