หากจะรัก (นิยายชุดเพียงแสงส่องใจ)

ลำดับตอนที่ #19 : นัดดูตัว 100%

หลังจากแยกย้ายกับสาลี่แล้วธนดลก็ขับรถกลับบ้านเพื่อรายงานตัวให้บิดาซึ่งรอฟังข่าวอยู่อย่างใจจดใจจ่อ เขาขับรถผ่านหน้าบิดาที่ออกมายืนรออยู่หน้าประตูบ้านเข้าไปจอดในโรงรถแล้วก็เดินลงจากรถด้วยท่าทีสบายอกสบายใจ

“ว่าไงดล หนูสาลี่เป็นยังไงบ้าง” คำถามแรกที่เขาคิดไว้แล้วว่าต้องเป็นคำนี้หลุดออกจากปากของบิดา

“ก็น่ารักดีครับ เราตกลงว่าจะดู ๆ กันไปก่อน อนาคตก็ค่อยดูกันอีกทีครับว่าจะไปกันได้หรือเปล่า เพราะน้องยังเรียนปีสามอยู่เลย” เขาตอบยิ้ม ๆ

“อ้อ ก็ยังดี ดูใจกันก่อนสักปีสองปีหนูสาลี่เรียนจบก็จะได้แต่งกันไป ป๊าก็พอรู้จักครอบครัวนี้อยู่เหมือนกัน เขามีพื้นฐานครอบครัวคล้าย ๆ เรา คงจะไปกันได้ดีเชียวล่ะ” นายธนเดชกล่าวกับบุตรชาย

“ครับ” เขาไม่เถียง เพราะเท่าที่คุยกัน ก็พอรู้ว่าสาลี่กับเขาถูกเลี้ยงมาไม่ต่างกันเท่าไหร่ แต่นั่นก็ไม่ใช่ตัววัดว่าจะทำให้เขาและสาลี่รู้สึกอยากอยู่กับสิ่งที่เหมือนกัน เพราะเขาทั้งคู่แสวงหาสิ่งที่ต่างจากที่ตัวเองมีอยู่ต่างหาก

“ป๊า กินข้าวหรือยังครับ” เขาเบนความสนใจของบิดาไปหาเรื่องอื่น

“เรียบร้อยแล้วล่ะ เข้าบ้านเถอะ” ว่าแล้วก็เดินนำบุตรชายเข้าไปในบ้าน ซึ่งเป็นภาพที่เขาเห็นจนชินตาอยู่แล้วว่าทุกคนจะรวมตัวกันนั่งดูละครหลังข่าวทั้งที่ในห้องส่วนตัวก็มีให้ดูอยู่แล้ว แต่ทุกคนกลับชอบมานั่งรวมตัวกันที่นี่หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ ก่อนจะแยกย้ายกันขึ้นห้องนอนหลังละครจบ หรือถ้าใครง่วงก่อนก็ค่อยกลับห้องกันไปทีละคน แต่วันนี้เขาไม่อยากนั่งอยู่นานสักเท่าไหร่ เพราะไม่อยากถูกซักด้วยประโยคคำถามที่น่าจะมากกว่ายี่สิบคำถามอย่างแน่นอนจากทุกคนที่นั่งหน้าสลอนกันอยู่ตรงนี้

“น้องสาลี่เป็นยังไงบ้างคะพี่ดล” นั่นไง ประโยคแรกจากวิรินดาลอยมาตั้งแต่เขายังไม่หย่อนก้นนั่ง

“ก็ดี อายุน้อยกว่าเราปีนึงล่ะยายเม่ย” เขาตอบพลางโยกหัวน้องสาวก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ

“แล้วตกลงกันยังไงบ้างล่ะตาดล ชอบน้องไหม” ประภัสสรผู้เป็นมารดาเอ่ยถาม หญิงวัยกลางคนร่างท้วมลุกจากที่นั่งเดิมมานั่งติดกับบุตรชาย

“เราตกลงคบกันดูก่อนครับ แต่ยังไม่มีอะไรแน่นอน เพราะน้องยังเด็กมาก เรียนปีสามอยู่เลย และผมก็ไม่รีบร้อนครับ” เขาอธิบายอย่างใจเย็น

“อืม ก็ยังดี อย่างน้อยก็ได้รู้ว่าคบหากันอยู่ ไม่ได้ปิดตัวเองเสียทีเดียว ป๊าเขากลัวว่าดลจะหาเมียไม่ถูกใจเลยช่วย หนูสาลี่นี่แม่ดูประวัติแล้วครอบครัวเขาดีทีเดียว น่าจะเข้ากับเราได้ไม่ยาก”

“ครับ” เขาตอบเบา ๆ ใจก็แป้วลงไปอีก หากบิดารู้ว่าเขาแอบรักผู้หญิงอายุมากกว่าจะรู้สึกอย่างไรบ้างก็ไม่รู้

“แต่บางทีความรักมันเป็นเรื่องของพรหมลิขิตนะครับ ถ้าคู่กันแล้วคงไม่แคล้วกัน คุณแม่ว่าอย่างนั้นหรือเปล่าครับ” เขาแย้งขึ้น

“อย่างนั้นมันก็ถูก แต่ดลดูเฮียพัฒน์กับพี่สะใภ้เราสิ ทั้งสองคนนั่นก็แต่งงานกันจากการดูตัว แต่ทำไมเขาถึงได้รักกัน อยู่กินกันจนมีลูกได้แล้วล่ะ ถ้าผู้ใหญ่คัดเลือกให้แสดงว่าเขาต้องมองทะลุปรุโปร่งแล้ว เขาถึงคัดมาให้” ประภัสสรเอ่ยเสียงเนิบ ขณะที่ธนพัฒน์หันไปมองภรรยาส่วนเธอก็กำลังช้อนสายตามองเขาเช่นกัน คนเป็นสามีดึงมือภรรยาไปกุมไว้โดยไม่พูดอะไร

“ครับ” ธนดลรับคำอย่างเคย แล้วปล่อยให้ทุกคนซักไซ้พอหอมปากหอมคอ ก่อนจะขอตัวขึ้นไปบนห้องนอนด้วยหัวใจที่หนักอึ้งเอาการ

นี่ขนาดเขาแอบคิดชอบเธอไปคนเดียว ยังไม่รู้สักนิดว่าเธอจะชอบเขาหรือเปล่า ยังรู้สึกไม่สบายใจมากขนาดนี้ ถ้าเธอตอบรับรัก แต่มาเจอด่านพ่อแม่ของเขาที่หวังจะได้ลูกสะใภ้ครอบครัวคนจีนแบบเดียวกัน เขาจะผ่านไปได้หรือไม่ คิดแล้วเขาก็ถอนใจยาว

เฮ้อ...ทำให้เธอรักนายให้ได้ก่อนเถอะดล!

      เขาปัดปัญหาที่ยังมาไม่ถึงตัวทิ้งไปเสียก่อน เพราะแค่จะฝ่าด่านหัวใจของเธอเขายังไม่รู้เลยว่าจะผ่านไปได้หรือไม่ คิดแล้วก็อดเหนื่อยใจไม่ได้ ที่ทำไมความรักของเขาหันไปทางไหนก็เจอแต่อุปสรรค

      แต่เอาน่า...รักแท้มันต้องมีอุปสรรคกันบ้าง เขาส่งพลังบวกให้ตัวเองก่อนจะตัดสินใจเอนกายลงบนที่นอนแล้วหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมา พลางคิดว่าเธอกับเจ้านิลจะหลับกันหรือยังนะ

--------------------------------------------------------

นั่นสิ คุณเบญกับเจ้านิลหลับกันหรือยังนะ...ฝากเป็นกำลังใจให้กับทุกตัวละครในเรื่องและคนเขียนด้วยนะคะ รักคนอ่านเสมอ พรุ่งนี้อย่าลืมมาติดตามกันต่อนะคะ...ทิพย์ทิวา 3/3/2016 19.27