คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ก่อนนอน
ตอนที่ 8 ก่อนนอน
“พี่ปราชญ์นอนกับผมไหมครับ” ราชันย์เอ่ยขึ้นเมื่อก้าวเท้าเข้ามาในห้องโถงของเรือนดาหลา ที่ภายในเป็นชุดเก้าอี้รับแขกทำด้วยไม้หลุมพอแกะสลัก โคมไฟบนเพดานห้อยระย้าซึ่งเปิดไฟไว้แล้วอย่างสวยงาม
“ทำไมรึขอรับ หรือคุณราชันย์กลัวที่คืนนี้จะต้องย้ายมาอยู่ห้องนอนใหญ่” ปราชญ์เอ่ยถามด้วยสีหน้าแปลกใจ ซึ่งปกติแล้วราชันย์จะมีห้องนอนส่วนตัวอยู่ถัดไปอีกห้องหนึ่งของห้องนอนใหญ่ซึ่งนอนมาตั้งแต่เด็ก และตัวของปราชญ์เองก็มีห้องนอนอยู่ตรงข้ามกันกับห้องของราชันย์ แต่เนื่องจากท่านทั้งสองได้จากไปแล้ว ห้องนอนใหญ่ของบ้านจึงจำเป็นต้องให้คนที่เป็นใหญ่ในบ้านเข้าไปอยู่เพื่อเป็นหลักให้กับคนในบ้าน แม่เนียบจึงได้สั่งการให้นุ่นกับปุ่นขึ้นไปทำความสะอาดและจัดการตกแต่งห้องหับใหม่ให้กับคนเป็นเจ้านาย และคืนนี้เป็นคืนแรกที่ราชันย์จะต้องเข้าไปนอนที่ห้องนอนใหญ่ในฐานะประมุขของบ้านหลังนี้ ชายหนุ่มนิ่งไปนิดหนึ่งก่อนจะเอ่ยปากตอบพี่ชาย
“เปล่าหรอกครับ ผมจะกลัวพ่อกับแม่ของตัวเองได้อย่างไรกัน แค่อยากคุยด้วยเท่านั้น” ราชันย์ตอบด้วยท่าทีขบขัน เมื่อเดาได้ว่าคนเป็นพี่ชายคิดอย่างไร ถ้านายตำรวจที่บุกลุยไปทั่วอย่างเขากลัวเรื่องพวกนี้คงน่าขันนัก
“ทำไมจะไม่ได้เล่าขอรับ แต่กระผมขอเข้าไปเอาหนังสือในห้องก่อนนะขอรับ” ปราชญ์ตอบพลางเดินก้าวขึ้นบันได
“ครับ พี่ปราชญ์” ราชันย์รับคำก่อนที่จะเดินไปยังห้องนอนใหญ่ ส่วนปราชญ์แยกไปทางฝั่งซ้ายมือซึ่งเดินผ่านห้องนอนที่ติดกับห้องนอนใหญ่ ห้องนี้คนเก่าคนแก่ต่างรู้กันดีว่าเป็นห้องของพิกุลภรรยาอีกคนของขุนราชิตเดชาที่ถูกปิดตายตั้งแต่หล่อนเสียชีวิตไปและห้องติดกันเป็นห้องเก่าของราชันย์ส่วนฝั่งตรงข้ามมีเพียงห้องเดียวคือห้องนอนของปราชญ์
ราชันย์เดินเข้ามาภายในห้องนอนใหญ่ซึ่งถูกทำความสะอาดไว้เรียบร้อย ข้าวของเครื่องใช้ในห้องนี้ก็ยังคงเป็นชิ้นเดิมที่บิดาของเขาเคยใช้ ถูกเปลี่ยนไปก็เพียงแต่ผ้าม่านและเครื่องนอนชุดใหม่ที่ดูสะอาดสะอ้านเท่านั้น
ชายหนุ่มวางหมวกหม้อตาลที่ถือมาไว้บนโต๊ะเขียนหนังสือที่อยู่ห่างจากโต๊ะเครื่องแป้งไม่มากนัก ก่อนที่จะเดินไปนั่งบนเตียงนอนนุ่มพลางกวาดสายตามองไปทั่ว เขาสูดลมหายใจเข้าลึกเมื่อคิดถึงอดีตที่บิดามักจะพาเขาเข้ามานั่งเล่นนอนเล่นในห้องนี้เป็นประจำก่อนที่เขาจะต้องไปศึกษาต่อยังพระนครในช่วงที่อายุเริ่มเข้า 12 ขวบ
ชายหนุ่มละจากภาพในอดีตแล้วเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำ อาบน้ำอาบท่าเสร็จเขาก็ออกมาในชุดนอนกางเกงผ้าแพรสีน้ำเงินเข้มกับเสื้อคอกลมผ้าฝ้ายสีขาวบางเบาติดกระดุมด้านหน้า เขาเห็นปราชญ์นั่งรออยู่บนเตียงนอนเรียบร้อยแล้วพร้อมกับหนังสือพิมพ์หนึ่งฉบับที่เขากำลังกางออกอ่าน
“อ่านอะไรอยู่หรือครับ พี่ปราชญ์” คนเป็นน้องชายถามพลางเดินไปนั่งบนเตียงนอนก่อนจะชะโงกหน้าไปมอง
“อ้อ หนังสือพิมพ์สุริยารายวัน ตอนนี้กระผมกำลังติดนิยายเรื่องใหม่ เรื่องยอดขุนพล” ปราชญ์ตอบในขณะที่สายตาไม่ได้ละจากตัวอักษรที่เรียงกันบนหน้าหนังสือพิมพ์
“พี่ปราชญ์อ่านยอดขุนพลเหมือนกันหรือครับ ผมก็ชอบ ยาขอบเขียนสนุกมาก แต่ฉบับนี้ผมอ่านแล้ว มีฉบับใหม่ไหมครับพี่ปราชญ์” ราชันย์กวาดสายตามองหน้าหนังสือพิมพ์ที่ปราชญ์เปิดค้างอยู่
“ฉบับนี้กระผมเพิ่งได้มา หนังสือพิมพ์มันไม่ได้มาถึงเร็วเหมือนในพระนครหรอกขอรับ กว่าหนังสือจะเดินทางมาถึงบ้านเราก็มีล่าช้าบ้าง วันพรุ่งฉบับใหม่คงจะมาถึง”
“ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ผมจะแวะซื้อมาฝากพี่ปราชญ์ก็แล้วกัน หลังออกเวรผมจะไปโพธิ์เสด็จอีกที ที่นั่นคงจะมีร้านขายหนังสือ”
“จะไปทำอะไรที่โพธิ์เสด็จหรือขอรับ” ปราชญ์ถามพลางพลิกหน้าถัดไป
“ไปหานะ...น้านวลที่ร้านผ้าครับ วันนี้ไปถึงร้านก็ปิดเสียแล้ว” ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าลึกเพราะเกือบเผลอหลุดปากบอกว่าไปหานะดา เขาแค่อยากรู้ว่านะดาที่วิ่งไล่จับผู้ร้ายวันนี้จะใช่นะดาคนเดียวกับน้องนะดาเมื่อสิบกว่าปีก่อนที่เขาเคยอุ้มหรือไม่ แต่ก็ยั้งเอาไว้ได้ทัน ตอบไปแล้วก็อดแปลกใจไม่ได้ที่ทำไมจะต้องปิดบังพี่ชายด้วย
“รึขอรับ ถ้าอย่างนั้นคุณราชันย์ก็นอนเถอะ ผมอ่านจบพอดี” ปราชญ์ตอบพร้อมกับพับหนังสือพิมพ์วางไว้บนตู้เตี้ยๆ ข้างหัวเตียงที่ทำด้วยไม้แกะสลักลวดลายแบบเดียวกับเตียงนอน
“พี่ปราชญ์ชอบอ่านนิยายหรือครับ” ราชันย์เอ่ยถามพลางเอนกายลงนอนบนที่นอนฝั่งของตนเอง ส่วนปราชญ์วางหนังสือพิมพ์เสร็จแล้วก็เดินอ้อมเตียงไปยังอีกฝั่งหนึ่ง
“ทีแรกก็อ่านเพื่ออยากเรียนรู้และหาวรรณกรรมดีๆ ไปสอนเด็กนักเรียนเท่านั้นขอรับ ไม่คิดว่าจะอ่านจนติด สิ้นเทอมนี้ผมก็จะย้ายไปสอนที่โรงเรียนเบญจมราชูทิศแล้วล่ะขอรับ ที่นั่นผมจะได้สอนวิชาภาษาไทยอย่างที่ถนัด จึงอยากเตรียมตัวไว้เสียแต่เนิ่นๆ” ปราชญ์ตอบพลางนั่งลงบนที่นอน
“เฮ้อ! ไปสอนในโรงเรียนที่มีครูผู้หญิงบ้างก็ดีนะครับพี่ปราชญ์ พี่ปราชญ์จะได้มีคู่กับเขาสักที โรงเรียนช่างถมมีแต่ครูผู้ชายแทบทั้งนั้น ผมอยากได้พี่สะใภ้ อยากเล่นกับหลานๆ” ราชันย์เย้าพร้อมรอยยิ้มและเสียงหัวเราะสดใส ในขณะคนเป็นพี่ชายได้แต่ยิ้มเก้อเขิน ไม่ได้ตอบปฏิเสธอย่างที่เขาเคยถามทุกครั้ง
“คุณราชันย์ก็นอนเสียเถิดขอรับ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า กระผมก็ง่วงแล้ว” ปราชญ์แก้ความขัดเขินโดยการตัดบทการสนทนาเอาเสียดื้อๆ แล้วเอนกายลงนอนหันหลังให้น้องชายพร้อมกับแอบเผยรอยอมยิ้มเมื่อนัยน์ตาทั้งคู่ไหวระริกยามระลึกถึงรอยยิ้มและดวงตาพราวระยับหวานฉ่ำบนดวงหน้าหวานที่เธอบรรจงจารไว้ในความทรงจำมาตั้งแต่เมื่อเช้า
ความคิดของปราชญ์ในตอนนี้มีเพียง...รอยยิ้มหวาน...ดวงตาระยิบระยับของคุณครูสาวผู้สูงศักดิ์...ที่จู่โจมเข้ามาประทับในหัวใจของเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว ในขณะที่ราชันย์ได้แต่หันมองข้างหลังพี่ชายอย่างสงสัยในท่าทีแปลกๆ นั้น หรือว่า...คนเป็นน้องชายมีคำถามในใจก่อนจะอมยิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วหลับตาลง
------------------------------------------
เริ่มกลับมาอัพเรือนดาหลา ภาค 2 ต่อแล้วนะคะ อาจจะมาอัพสองสามวันสักครั้งนึงนะคะ เรื่องนี้หาข้อมูลยากนิดนึง แต่ถ้าขยันก็อาจจะเป็นวันละครั้งเหมือนภาคแรกค่ะ มาติดตามกันต่อนะคะหลังจากทิ้งให้รอกันนานเกือบปี รักคนอ่านทุกคนเหมือนเดิมนะคะ....9/10/2014
ปล.ใครสนใจจะสั่งเอื้องร้อยรัก ยังสั่งกันได้นะคะ ตอนนี้ไรท์เตอร์เปิดจองแล้วค่ะ เล่มละ 320 บาท สั่งได้ที่ suthantip@gmail.com ค่ะ
หรือใครสนใจ E-book ของเรื่องเอื้องร้อยรัก นิยายเรื่องที่ 2 ในชุดเพียงแสงส่องใจ เราก็มีวางขายแล้วเช่นกันค่ะคลิ๊กตามลิงค์ข้างล่างนะคะ
เอื้องร้อยรัก www.mebmarket.com
ส่วน E-book นิยายเรื่องเพียงแสงส่องใจ นิยายเรื่องแรกในชุดเพียงแสงส่องใจก็ดาวน์โหลดได้ตามลิงค์ข้างล่างค่ะ
เพียงแสงส่องใจ - www.mebmarket.com
หรือใครสนใจ E-book ของ เรือนดาหลา (ภาคแรก) โหลดได้ที่นี่เลยค่ะ
เรือนดาหลา-www.mebmarket.com
ความคิดเห็น