คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เช้าวันแรก 100%
หลัาที่โมรลับไป เมธัส เิาย
เสิา และมินรา็รับประทานอาหารมื้อเที่ยร่วมันที่โ๊ะนั่เล่นรสนามห้า
อรมลับเมธีรับประทานที่ห้อรับประทานอาหารในบ้าน ส่วนนาเอมอรับนายราเมศออไปทำธุระ้านอั้แ่่วเ้า
ารสนทนาระหว่ามื้ออาหาระเป็นารพูุยระหว่าเมธัสับเิายเสียเป็นส่วนให่
โยมีมินราร่วมสนทนาแทรึ้นมาบ้า ในะที่เสิานั่รับประทานอาหารอย่าเียบๆ ฟัทั้สามนสนทนาัน
หันมาุยับมินราบ้าเป็นระยะ เมื่อมื้ออาหารเที่ยผ่านไป เิายับมินรา็อัวลับึ้นรุเทพฯ
“ผมะไปทำาน่อ” ประโยแรที่เมธัสพูับภรรยาั้แ่ลับึ้นมารับประทานอาหารเที่ย
“่ะ
ิันอไปลานปาล์ม้วยไ้มั้ยะ” หิสาวถามึ้น
“ามใ”
เาอบเสียห้วน
เสิาเินามเมธัสออไปลานปาล์ม
เาเินนำหน้า ยิ่เิน็ยิ่เร็วนเธอ้อวิ่ามเมื่อทิ้ระยะห่าเือบสอเสาไฟฟ้า
“ุรอ่อนสิ
ทำไมเินเร็วั” หิสาวระหืระหอบไปพลาวิ่ามไปพลา
“ผมะรีบไปทำาน”
เาอบสั้นๆ แ่ไม่ไ้ลวามเร็ว
เสิาหยุวิ่แล้วปล่อยให้เาเินนำไป้าหน้า
เมื่อถึลานปาล์ม รถบรรทุปาล์มอาวสวนหลายันอรอที่ะึ้นเรื่อั่ มีทั้รถสิบล้อ
หล้อ และรถระบะอาวสวนที่มีสวนปาล์มนาเล็
รถที่ลาเรื่อั่แล้วะมีนานึ้นไปเอาเหล็แหลมแทปาล์มแล้วโยนลมาอไว้้าล่า
นับว่าเป็นานที่หนั เพราะทะลายปาล์มแ่ละทะลายน้ำหนัไม่ไ้น้อยเลย
เมื่อเอาปาล์มลารถนหม
รถที่บรรทุปาล์ม้อับวนึ้นเรื่อั่อีรั้ เพื่อให้รู้น้ำหนัที่แท้ริอรถ
ะไ้เอาน้ำหนัรถไปหัออาน้ำหนัอนที่บรรทุปาล์มเ้ามา เพื่อทราบน้ำหนัปาล์มที่แท้ริ
านั้นาวสวน็ะเ้าไปที่ห้อออฟฟิเล็ๆ
เพื่อรับเินและใบเสร็รับเินที่พิมพ์ออมาาเรื่ออมพิวเอร์
ทุอย่าูเป็นระบบระเบียบ เมธัสุลีุอเ้าไป้อนรับพูุยับาวสวนที่ับรถมาส่ปาล์มอย่ามีอัธยาศัยไมรี
บารั้ายหนุ่ม็่วยนานายโยนปาล์มลารถ
เาทำานนแทบไม่มีเวลาพันลืมไปแล้ว้วย้ำว่ามีเธอามมา้วย นระทั่สายใ พนัานหินหนึ่ในออฟฟิออมาเรียเธอ
“นายหิเ้าไปนั่ในออฟฟิเถอะ
้านอแแร” ายหนุ่มหันไปามเสียนั้น ึเพิ่สัเเห็นว่าภรรยาสาวอนยืนอยู่ลาแ
“ไม่เป็นไร้ะ
ันอยายืนูนทำาน้านอสัพั แล้วเธอื่ออะไร๊ะ” เสิาหันไปถามนานสาว
“สายใ่ะ
นายหิ”
“้ะ
สายใ เี๋ยวันออยู่้านอสัพัแล้วะามเ้าไปนะ อบใมา” หิสาวอบสายใเสร็็เินเร็เร่ออไปูโน่นูนี่อย่าสนใใร่รู้
“เมียนายหัวนิ
สวยริๆ นะ” เสียลอยุยับแม่สายใพนัานออฟฟิสาวัเ้าหูเมธัสึ่ำลัทำานอยู่ไม่ไลนั
“เรียนายหิ
มึนิเียวี้ลาึ้นหัวแหลไหรไม่ให้เียรินายหัว เียวะไ้าน” แม่สายใู่ลอย้วยภาษาท้อถิ่น
“เออๆ
ูลืมไป” ลอยเาหัวยิ
“รถมาลปาล์มแล้ว
รีบไปะเียวนายหัวโมโหแล้วมึิรู้สึ” แม่สายใไ้ทีู่ลอยยให่
“เออๆ
ไปแล้ว ไ้ทีแล้ว่มเหเอา ่มเหเอาแม่สายในิ” ลอยบ่นพึมพำแล้วเิน้ำอ้าวไปที่รถที่ำลัเรียมลาเรื่อั่
เสิาเินทั่วลานปาล์มพัให่นเริ่มเหนื่อยึแวะมาหาสายใในออฟฟิ
“สายใ๊ะ
ันะลับบ้านละ ฝาบอนายหัว้วยว่าันลับเ้าบ้านไปแล้ว”
เย็นเมธัสะลับเ้าบ้านนึึ้นไ้ว่าเสิาามมา้วยึแวะเ้าไปามัวเธอที่ออฟฟิ
“สายใ
นายหิล่ะอยู่ไหน” เมธัสถาม
“นายหิฝาบอว่าลับเ้าบ้านไปแล้ว่ะนายหัว”
สายใอบ
‘เฮ้อ
แ่มายืนมอแป๊บเียว็โยแน่บเ้าบ้านไปแล้ว ะทนไ้สัี่น้ำเียว’ เาแอบยิ้มเยาะในใ
ห้อรับประทานอาหารใน่วมื้อ่ำ ลายเป็นสถานที่แสฝีมือารทำอาหารออรมล
อาหารหลาหลายนิบนโ๊ะถูัวาไว้อย่าน่ามอ ูประีาม สมาิในบ้านอยู่ันพร้อมหน้าพร้อมา
และำลัะเริ่มรับประทานอาหารที่หน้าาวนรับประทานรหน้า
“พรุ่นี้ะให้ไอ้เม่นับไอ้ลอยไป่วยแนอ แล้ว็ให้มันับมอเอร์ไ์ไป่วยแที่สวนทุวัน
ันุยับไอุ้้เ้าอรถแบ็โฮไว้แล้วมันว่าวันมะรืน แวาแผนแล้วันว่าะให้มันทำอะไรรไหน”
นายราเมศพูับเมธัส
“รับ”
เมธัสอบสั้นๆ ามเย นายราเมศไ้แ่ส่ายหน้าอย่าระอา
“แะไม่มีวามิเห็นอะไรเลยเหรอเ้าหนึ่”
นายราเมศถามอย่าเหลืออับวามทื่อมะลื่ออลูายนโ
“พ่อไม่ไ้ถามวามิเห็นผม
พ่อแ่บอให้ผมทำามแผนอพ่อ” เาอบรๆ นายราเมศ้อหน้าบุรายนิ่ ถอนหายใแล้วัอาหารรับประทาน
“พรุ่นี้ผมไป้วยนะรับพี่หนึ่
อยาไปูเรือนาหลา อนเ็ๆ ผมอบไปอยู่ับุย่าที่นั่น ผมว่าที่นั่นสวยมา
ไม่รู้ว่าอนนี้ะเป็นยัไบ้า” เมธีเอ่ยึ้น
“เอาสิ
ถ้าว่า็ไป้วยัน พี่เอ็ไม่ไ้ไปูนานแล้ว ไม่รู้ว่าอนนี้สภาพยัพอะอยู่ไ้รึเปล่า”
เาอบพลาัอาหารเ้าปา
“น้ออรอไป้วยไ้มั้ยะุป้า
น้ออรยัไม่เยเห็นเรือนาหลา ไ้ยินเาพูันว่าสมัย่อนเรือนหลันี้สวยมา”
อรมลึ่เยแ่เฝ้าบ้านวันนี้ลับอิามไป้วย
“เอาสิหนูอร
ไป้วยัน อนเย็นะไ้นั่รถลับเป็นเพื่อนพี่ธีเา” นาเอมอรเอ่ยปาอนุา
เสิานั่รับประทานอาหารเียบๆ
นึสสัยว่าเรือนาหลาที่พูถึืออะไร ทำไมื่อเรือนหลันี้ถึุ้นหูนั หิสาวเ็บวามสสัยเี่ยวับเรือนาหลาลอทั้ืน
เมธัสหลับไป้วยวามอ่อนเพลียาานหนัเมื่ออนลาวันโยที่ทั้สอแทบไม่ไ้พูุยันเลยสัำ
หิสาวอาบน้ำเสร็็เห็นเาหลับไป่อนแล้ว เาเริ่มเย็นามาึ้น แ่นอย่าเสิาไม่เยยอมแพ้
เธอพนันับัวเอว่าสัวันหนึ่ เธอะทำให้ผู้ายนนี้ศิโรราบับเธอให้ไ้
---------------------------------------------
พรุ่นี้เราะไปเรือนาหลาัน่ะ...ทิพย์ทิวา 12/12/2015 9:13
ความคิดเห็น