บันทึกรัก...นักล่าฝัน

ลำดับตอนที่ #3 : เวิร์คช็อป (1)

               “...” ฉันเอื้อมมือหยิบนาฬิกาบนหัวเตียงมาดู “หา !! (O_O) เจ็ดโมงสี่สิบ !! อ๊ายยยยยยยยยยย !! (>0<)”  

                แย่แล้ว !! (>_<) วันนี้เค้านัดเวิร์คช็อป ตอนแปดโมง แล้วอีกยี่สิบนาทีฉันจะไปทันเหรอเนี่ย (>0<) เมื่อคืนกว่าจะหลับก็เกือบตีสาม มัวแต่คิดเรื่องนัทอยู่ได้ (T_T) ไม่น่าเลยฉัน ตาย ๆ ๆ ๆ ...ไม่ได้ ๆ ต้องรีบแล้ววววว (>0<)

                ฉันเข้าห้องน้ำไปแปรงฟันอย่างเดียว...พี่อ้อยบอกให้แต่งสบาย ๆ หนิ งั้นไปมันทั้งชุดนอนนี่แหละ เพราะชุดนอนฉันก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไร ไม่มีใครรู้หรอกว่าเป็นชุดนอน ออกจะดูดีด้วยซ้ำ...ไปแล้ววววววววว (>0<)

 

                ฉันยืนอยู่หน้าโรงเรียนการแสดงของครูเหมียว แล้วยกนาฬิกาขึ้นมาดูเวลาอีกครั้ง ทั้ง ๆ ที่ฉันก็รู้อยู่แล้วว่าตอนนี้กี่โมง เพราะตลอดทางมาฉันก็ดูเวลามาตลอด...ตอนนี้แปดโมงครึ่ง (-_-.) เอาไงดี ถ้าฉันเข้าไปตอนนี้ฉันจะโดนด่ามั้ยเนี่ย (>_<) แล้วฉันจะแก้ตัวว่ายังไงดีล่ะ เอ...บอกว่าท้องเสียดีมะ...น่าจะดีนะ แต่ยังไม่พอ ต้องบอกว่า เมื่อกี้ไปหาหมอมา เพิ่งฉีดยามาด้วย...โอเค ๆ เอาอย่างงี้แหละ ดูน่าสงสารดี อิอิ (^0^)

 

                “สวัสดีค่ะ (~_~)” ฉันเปิดประตูเข้าไปในห้องซึ่งเป็นห้องที่มีกระจกเงารอบห้อง...ฉันพยายามทำหน้าโทรมสุด ๆ (นี่พยายามที่สุดแล้วนะ แต่ก็ยังสวยอยู่ดี (^0^) ...ไร้สาระไม่ดูเวล่ำเวลาเลยฉัน (-_-*)) แล้วยกมือสวัสดีพี่อ้อยที่นั่งอยู่หน้าห้อง เพื่อนอีกเจ็ดคนที่เหลือก็หันมามองฉันเป็นตาเดียว (>_<)

                “มานั่งนี่เลยจ้ะ (^_^)” พี่อ้อยเรียกให้ฉันไปนั่งรวมกับเพื่อนอีกเจ็ดคนบนพื้นหน้าพี่อ้อย...พี่อ้อยยิ้มให้ฉันด้วย ดูเหมือนเค้าจะไม่โกรธนะ ค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย

                “มาครบกันแล้วนะ...เดี๋ยวพี่จะไปตามครูใหญ่มานะจ๊ะ” พี่อ้อยพูดก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป...เฮ่อ ค่อยยังชั่ว คิดว่าจะโดนสวดซะแล้ว (>_^)

                “นี่...” คนที่นั่งข้าง ๆ ฉันเอาข้อศอกมากระทุ้งเรียกฉัน...

                “หืม” ฉันหันไปหาคนที่เรียกฉันซึ่งก็คือ ‘ข้าวปั้น’ หนุ่มเหนือที่กำลังมองฉันอยู่...น่ารักอ่ะ (>_<) ทำไมเราถึงรู้สึกว่าวันนี้ข้าวปั้นน่ารักขึ้นอ่ะ...ตอนที่เจอกันครั้งที่ผ่าน ๆ มาก็ว่าหน้าตาก็โอเคนะ แต่ก็ไม่ได้อะไรมากมาย แต่ทำไมวันนี้น่ารักจังอ่ะ (>_^) หรือว่าเพราะเราได้มองเค้าในระยะห่างไม่ถึงสามคืบอย่างนี้นะ...มิน่าล่ะ ถึงได้มีคนเชียร์มากมายตั้งแต่ยังไม่เข้าบ้าน...อย่ามองตาฉันอย่างนี้สิเขินนะ (>0^)

                “นี่เนย...เธอแต่งชุดอะไรของเธอมาน่ะ” ข้าวปั้นมองเสื้อและกางเกงสลับกับมองหน้าฉันด้วยรอยยิ้มแปลกๆ

                “ทำไมอ่ะ ก็เสื้อกับกางเกงไง ไม่รู้จักเหรอ” ทำไมอยู่ ๆ ถึงมาถามฉันแบบนี้เนี่ย (-_-*)

                “คิดยังไงถึงแต่งตัวมาแบบนี้อ่ะ...ไม่อายบ้างเหรอ” ข้าวปั้นเริ่มทำสีหน้าสมเพชฉัน

                “อ้าว ทำไมล่ะ ก็พี่อ้อยบอกว่าให้แต่งตัวสบายๆจะได้ทำกิจกรรมสะดวก ๆ ไง” เอ๊ะ นี่มันจะมากไปแล้วนะ อยู่ ๆ มาพูดจากับฉันแบบนี้เนี่ย (>0<)

                “เธอเข้ามาแล้วไม่สังเกตเหรอว่าคนอื่นเค้าแต่งตัวสบายเท่าเธอกันรึเปล่า” ข้าวปั้นพูดพร้อมสะบัดหน้าไปทางคนอื่น แล้วฉันก็หันตามไปดู...อ๊าย !! (>_<) ทำไมไม่เห็นมีใครแต่งตัวเหมือนฉันเลยล่ะ...ก็พี่อ้อยบอกไม่ใช่เหรอ ว่าให้แต่งตัวสบาย ๆ ฉันก็แต่งสบาย ๆ ฉันผิดด้วยเหรอ (>0<) แล้วตอนที่ฉันเข้ามา แล้วพี่อ้อยยิ้มแบบแปลก ๆ หรือว่าจะเป็นเพราะชุดฉัน เหอะ ๆ (-_-*)...ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนทุกคนกำลังมองมาที่ฉัน อะไรกัน ฉันก็แค่มาสาย แล้วก็แต่งตัวไม่เหมือนพวกเธอ ทำไมต้องมองฉันด้วยสายตาแบบนั้นด้วย (>_+)

                “แล้วไงอ่ะ ก็ฉันมั่นใจที่จะแต่งแบบนี้อ่ะ” ฉันยักไหล่และทำหน้าตามั่นใจสุดขีด ราวกับว่าฉันกำลังแต่งชุดแฟชั่นล่าสุดจากเกาหลี

                “เหอะ ๆ (-_-) มั่นใจดีเนอะ ไม่ใช่ว่าตื่นสายก็เลยมาทั้งชุดนอนเลยหรอกเหรอ” ข้าวปั้นที่ยังมองฉันด้วยสายตาสมเพชพยายามกลั้นหัวเราะ...มาทำเป็นรู้ดีนะอีตานี่ (>_<) ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ แต่นายก็ไม่ควรจะมาพูดจากับผู้หญิงที่น่าทะนุถนอมอย่างฉันแบบนี้ (>0<) เมื่อกี้ฉันอุตส่าห์ชมนาย ฉันขอถอนคำพูดทุกคำที่ฉันชมนายเมื่อกี้...เชอะ !!

                “สวัสดีคะ” ผู้หญิงอายุราว ๆ สี่สิบที่แต่งตัวด้วยเสื้อยืด staff ของรายการและกางเกงรัดรูปขายาว ทักทายพวกเราขณะที่เปิดประตูเข้ามา...ครูกุ้ง ครูใหญ่บ้าน SF ซึ่งปีนี้เป็นปีที่สองแล้วที่ครูกุ้งเป็นครูใหญ่...ปกติเคยเห็นครูกุ้งแต่ในทีวี วันนี้เป็นครั้งแรกที่ได้มาเห็นตัวจริง สวยกว่าในทีวีอีกอ่ะ (^_^)

                “สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ” พวกเราทุกคนยกมือไหว้ครูกุ้ง ก่อนที่ครูกุ้งจะเดินมานั่งข้างหน้าพวกเรา

                “ตอนนี้กี่โมงแล้วคะ” ครูกุ้งพูดขึ้นมา

                “แปดโมงสี่สิบสองครับ” อีตาข้าวปั้นตัวดีเสนอหน้าตอบ...ชิ !! (>0<)

                “แล้วเรานัดกันแปดโมงใช่มั้ยคะ แล้วใครมาสาย” นั่น งานเข้าแล้ว (>_<)

                “หนูค่ะ (>_<)” ฉันค่อย ๆ ยกมือขึ้นอย่างสำนึกผิด

                “ถ้าสมมติว่าพอเนยมีชื่อเสียงแล้ว มีงานโฆษณาติดต่อให้เนยไปเป็นพรีเซ็นเตอร์ แล้วในวันเปิดตัวกลางห้างสรรพสินค้า ซึ่งเจ้าของงานดูฤกษ์ดูยามในการเปิดงานไว้เป็นอย่างดีแล้ว เวทีแสงสีเสียงทุกอย่างพร้อม นักข่าวหลายสิบหลายร้อยคนกำลังรอทำข่าว แล้วสมมติว่า หนูไปถึงช้าซักสิบนาที ทำให้ทุกอย่างต้องเลื่อนอกไปหมด...เนยคิดว่าต่อไป เค้าจะกล้าจ้างเนยไปทำงานอีกมั้ยจ๊ะ” ครูกุ้งมองหน้าฉันพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนโยนเชิงสั่งสอน

                “เอ่อ...ไม่ค่ะ” ฉันตอบแบบอ้ำอึ้ง (>_<)

                “จริง ๆ แล้ว การพบกันครั้งแรกนี่สำคัญมากนะ เคยได้ยินคำว่า first impression มั้ยจ๊ะ ความประทับใจในการพบกันครั้งแรกมักจะนำพาไปสู่สิ่งดี ๆ ในครั้งต่อ ๆ ไปนะจ๊ะ (^_^)...เอาล่ะ ไม่เป็นไร ครั้งนี้ครูไม่ว่าอะไร แต่ครั้งต่อ ๆ ไปก็ขอให้ตรงเวลานะ...รวมถึงคนอื่น ๆ ด้วยนะคะ” โดนสวดเลยฉัน (>_<) อายคนอื่นจังเลยอ่ะ...หมั่นไส้อีตาข้าวปั้นนี่จริง ๆ ยิ้มอยู่ได้ คิดว่าตัวเองหล่อนักเหรอไง...แต่ก็หล่อจริงๆนะ...อ๊าย ไม่ ๆ ฉันจะไม่ชมนายอีกแล้ว (>0<)

                “หนูขอโทษค่ะ (>_<)” ตอนนี้ฉันรู้สึกตัวฉันเล็กลง ๆ ยังไงไม่รู้อ่ะ

                “ไม่เป็นไรจ้ะ...ว่าแต่ทำไมถึงมาสายล่ะ ตื่นสายเหรอ ถึงได้มาทั้งชุดนอนแบบเนี่ย” หลังสิ้นสุดคำพูดของครูกุ้ง เพื่อน ๆ ที่น่ารักทั้งเจ็ดคนก็หลุดขำออกมากันหมดเลย คงอั้นกันไว้นานแล้วสินะ (>0<) ทำไมล่ะ ชุดฉันมันน่าเกลียดมากเลยเหรอ ฉันว่าไม่นะ ก็แค่เสื้อยืดหลวม ๆ คอเสื้อก็ยืดออกมานิดนึง แล้วก็กางเกงขาสั้น ขาบานๆหน่อย สีก็...สีก็ซีดนิดนึง แค่นั้นเอง ไม่เห็นจะน่าเกลียดเลย (เข้าข้างตัวเองสุดฤทธิ์ (-_-.))

                “เปล่าค่ะ คือหนูไม่สบายน่ะค่ะ ท้องไม่ค่อยดี เมื่อคืนก็ถ่ายทั้งคืนเลย...เมื่อเช้าก็เลยรีบไปหาหมอแล้วค่อยมาที่นี่น่ะค่ะ” ฉันส่งแววตาน่าสงสารไปหาครูกุ้ง...ฝึกแอคติ้งก่อนเข้าบ้าน อิอิ (^0^)

                “อ้าวเหรอ...แล้วนี่จะทำกิจกรรมไหวมั้ยล่ะเนี่ย ถ้าไม่ไหวหนูไปพักก่อนก็ได้นะ” ครูกุ้งพูดด้วยท่าทีเป็นห่วงเป็นใยฉันมาก จนฉันรู้สึกผิด (>0<)

                “ไหวค่ะ เมื่อกี้ตอนไปหาหมอก็เลยให้คุณหมอฉีดยาให้เลยน่ะค่ะ” ฉันยังคงทำหน้าตาน่าสงสารต่อไป...เดอะโชว์มัสโกออน !! ...ขอโทษนะคะครูกุ้ง (>/|\<)

                “ถ้าไม่ไหวก็บอกรีบบอกนะจ๊ะ”

                “ค่ะ” รู้สึกผิดอย่างรุนแรงเลยฉัน (>_<)

                “เอาล่ะ เราจะมาเริ่มทำกิจกรรมกันเลยละกันนะ ก่อนอื่นครูก็ขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการก่อนนะคะ ครูชื่อครูกุ้งนะคะ เป็นครูใหญ่ของบ้านสตาร์แฟนเทเชียในซีซันนี้ ครูจะคอยดูแลพวกเราในทุก ๆ เรื่องตลอดเวลาที่เราอยู่ในบ้านเลยนะคะ ถ้ามีอะไรก็ปรึษาครูได้นะจ๊ะ (^_^) เดี๋ยวต่อไปเราก็คงมีอะไรต้องแนะนำกันไปเรื่อย ๆ เองล่ะ...อ่ะ เอาล่ะ วันนี้เป็นวันเวิร์คช็อปนะคะ กิจกรรมต่าง ๆ ที่เราจะได้ทำกันในวันนี้ก็จะทำให้พวกเราทุกคนได้รู้จักกันมากขึ้น และสนิทกันมากขึ้น...ตอนนี้ครูขอเริ่มด้วยการให้แต่ละคนแนะนำตัวเองก่อนนะ เพราะที่ผ่าน ๆ มา เราอาจแค่รู้จักชื่อกัน เคยซ้อมเต้นซ้อมร้องกันเพลงสองเพลง แต่คงยังไม่ได้ทำความรู้จักกันอย่างจริง ๆ จัง...ตอนนี้ทุกคนมานั่งตรงนี้กันก่อนนะ” ครูกุ้งลุกขึ้นแล้วจัดให้พวกเรานั่งเรียงแถวหน้ากระดานหันหน้าไปหลังห้อง “แนะนำตัว ให้บอกชื่อเล่น อายุเท่าไหร่ เป็นตัวแทนภาคอะไร ชอบแนวเพลงอะไร ทำไมถึงมาตัดสินใจมาร่วมรายการนี้ ประมาณนี้นะจ๊ะ หรือว่าอยากพูดอะไรก็พูดได้เลยนะ และสุดท้าย ให้แสดงความสามารถในการร้องเพลงให้เพื่อน ๆ ดู จะเต้นด้วยหรือจะยังไงก็ได้จ้ะ (^_^) แล้วถ้าเพื่อน ๆ คนไหนอยากรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเพื่อนเพิ่มเติมก็ถามเลยนะจ๊ะ (^_^)...เริ่มที่ S1 เลยจ้ะ...”