บันทึกรัก...นักล่าฝัน

ลำดับตอนที่ #1 : เตรียมตัวเข้าบ้าน (1)

               กรี๊ดดดดดดด กรี๊ดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดดด

               ฉันเดินอุ้มช่อดอกไม้ช่อโตกับตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลอีกหนึ่งตัวผ่านทีมงานที่กำลังเดินกันขวักไขว่อยู่หลังเวที

   “แหม...น้องเนย ไม่ทันจะเข้าบ้านก็มีแฟนคลับเอาของมาให้เยอะแยะเลยนะจ๊ะ” พี่ช่างทำผมคุยกับฉัน ขณะที่เขากำลังถอดเครื่องประดับบนหัวให้ฉันในห้องแต่งตัว

                “แฟนคลับอะไรล่ะคะพี่ คนที่ให้ก็คนที่บ้านและก็เพื่อนทั้งนั้นแหละค่ะ” ฉันตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม...จริง ๆ ฉันก็ยิ้มไม่หุบมาตั้งแต่ตอนลงจากเวทีแล้วแหละ แหะ ๆ (>_^)

                “พี่ล่ะอิจฉาจริง ๆ นี่ถ้าพี่เกิดเร็วกว่านี้สักยี่สิบปีนะ หน้าตาอย่างหนูเนี่ย ไม่มีทางได้เกิดหรอกจ้ะ (^0^)”

                “ต๊าย !! อีหนุ่ม กล้าพูดมาก กล้าเอาหนังหน้าไปเทียบกับน้อง...เมื่อยี่สิบปีที่แล้วหัวแกยังเกรียนอยู่เล้ย !!” เสียงจากพี่ช่างแต่งหน้าที่อยู่อีกมุมห้องตะโกนสวนมา

                “โอ๊ย !! แล้วจะทำไมล่ะยะ ถึงหัวฉันจะเกรียนแต่ฉันก็มั่นใจว่าตอนนั้นฉันสวยเด้งกว่าหล่อนแน่นอนย่ะ”

                “กล้าพูด !! แล้ว...”

                “น้อง ๆ ขา ถ้าเสร็จแล้วออกมารวมกันหน้าห้องนะจ๊ะ” พี่ทีมงานเปิดประตูเข้ามา ซึ่งเป็นการทำลายศึกน้ำลายระหว่างช่างทำผมกับช่างแต่งหน้าที่เกิดขึ้นเพราะความสวยของฉัน อิอิ เขินจัง  (o^_^o)

 

                “หนึ่ง สอง สาม...สี่ ห้า...หก เจ็ด แปด...เอาล่ะ มากันครบแล้วนะจ๊ะ (^_^) วันนี้พวกเราทำได้ดีมากนะจ๊ะ แต่ตอนที่พิธีกรสัมภาษณ์นี่พวกเรายังตอบคำถามกันแบบงง ๆ กันอยู่เลยนะ ไม่เป็นไร ๆ คงยังตื่นเต้นกันอยู่ เดี๋ยวก็ค่อย ๆ เรียนรู้กันไปละกันจ้ะ” พี่อ้อย ผู้ช่วยโปรดิวซ์เซอร์คนเก่ง พูดกับพวกเราด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “พี่จะมาคุยเรื่องวันเวิร์คช็อปก่อนเข้าบ้านนะจ๊ะ...อย่างที่พี่เคยบอกไว้แล้วนะจ๊ะ ว่าก่อนเข้าบ้าน เราจะต้องมาเวิร์คช็อป กันก่อน เพื่อที่พวกหนูทั้งแปดคนจะได้ทำความรู้จักกันให้มากขึ้น เวลาเข้าบ้านจะได้สนิทกันเร็วขึ้น และจะได้รู้กฎระเบียบข้อห้ามต่าง ๆ ในบ้านด้วยจ้ะ ซึ่งการเวิร์คช็อป นี้จะใช้เวลาหนึ่งวัน...พี่ขอนัดหมายเลยนะ วันศุกร์นี้ เวลาแปดโมงเช้า ที่โรงเรียนการแสดงของครูเหมียวนะจ๊ะ เดี๋ยวพี่จะแจกแผนที่ให้นะ...การแต่งตัว แต่งตัวตามสบายเลยจ้ะ อยากให้ใส่เสื้อผ้าสบาย ๆ จะได้ทำกิจกรรมได้สะดวก ไม่ต้องกลัวไม่สวยไม่หล่อหรอกนะจ๊ะ วันนั้นจะไม่มีกล้องไม่มีนักข่าวเลยจ้ะ (^_^) เอาล่ะแยกย้ายกันกลับได้แล้วล่ะ เจอกันมะรืนนี้นะจ๊ะ โชคดีจ้า (^0^)”

                “ขอบคุณครับ/ขอบคุณค่ะ”

 

++++++++++++++++++++++++++++++

 

                ฉันนอนแผ่ลงบนเตียงทันทีที่ฉันถึงบ้าน...เหนื่อยจัง (>_^) แต่ตั้งแต่ลงมาจากเวทีนี่ยังตื่นเต้นไม่หายเลยนะ...งานแถลงข่าวเปิดตัวแปดคนสุดท้ายของสตาร์แฟนเทเชียซีซันที่สี่...นี่สาวน้อยแสนสวยคนนี้มาถึงตรงนี้แล้วจริง ๆ เหรอเนี่ย (>O<) ไม่อยากจะเชื่อเลย ฉันเข้าใจแล้วล่ะ ความรู้สึกที่เวลาพวกดาราหรือคนที่ประกวดแล้วชนะที่เค้าให้สัมภาษณ์ว่า ‘ไม่เคยคิดเลยค่ะว่าดิฉันจะมาถึงจุดนี้ รู้สึกเหมือนกำลังฝันอยู่เลยค่ะ...’ ซึ่งตอนนี้ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ นะ...จริง ๆ แล้วฉันก็อยากเป็นนักร้องอยู่แล้วนะ แต่ก็รู้สึกว่าตัวเองคงยังไม่มีความสามารถพอหรอกมั้ง แต่ปีนี้อายุถึงพอดี ก็เลยลองไปสมัครดู ไป ๆ มา ๆ เข้ามาถึงรอบสุดท้ายซะงั้น (>_<) ...ฉันว่าจริง ๆ เสียงฉันก็ไม่ได้ดีอะไรมากมายนะ เต้นก็แค่พอเต้นได้ แต่สงสัยที่กรรมการเค้าเลือกเราเข้ามาคงเป็นเพราะว่าความสวยของฉันล่ะมั้ง โฮ่ โฮ่ โฮ่ โฮ่ !! (^O^) ... (-_-*) นี่ถ้าเกิดเค้ามาสัมภาษณ์ฉันแล้วฉันตอบแบบนี้ล่ะก็...เหอะ ๆ (+_+)

                มะรืนนี้เวิร์คช็อป แล้ววันอาทิตย์ก็เข้าบ้าน...ตื่นเต้นจัง (>o<) ลองเข้าเว็บบอร์ดของ SF (สตาร์แฟนเทเชีย) ดูดีกว่า ว่าเค้าพูดถึงฉันยังไงบ้าง สงสัยคงจะมีแต่...‘เนย S6 น่ารักจังเลย’ ‘S6 ชื่ออะไรอ่ะ สวยสุด ๆ อ่ะ’ ‘ขอเป็นแฟนคลับเนยตั้งแต่ก่อนเข้าบ้านเลยละกัน’...อะไรประมาณนี้แน่เลยอ่ะ อิอิ (เพ้อเจ้อจังเลยนะฉันเนี่ย (-_-.))

                ดูอะไรก่อนดีหว่า...อันนี้ก่อนละกัน ‘ประวัติ 8 คนสุดท้ายของสตาร์แฟนเทเชีย’ ดูประวัติตัวเองก่อนเลยละกัน ว่าเค้าเอาอะไรลงบ้าง อิอิ...อะไรเนี่ย พิมพ์นามสกุลฉันก็ผิด (-_-*) เชอะ...ดูคอมเม้นต์ดีกว่า...

                Comment #20: ข้าวปั้นน่ารักจัง >O<

                Comment #28: เชียร์ข้าวปั้นสุดใจ !!

                Comment #31: ทีหล่อมากเลยอ่ะ กรี๊ดดดดดดด

                Comment #32: อยากกินข้าวปั้น...

                Comment #38: เลือกไม่ถูกว่าจะเชียร์ใครดี...เชียร์ทีละกัน หล่อดี อิอิ

                Comment #40: ปีนี้มีแต่คนหน้าตาดี ๆ ทั้งนั้นเลยนะ โดยเฉพาะผู้ชายอ่ะ

                Comment #41: หน้าตาดี แล้วเสียงจะดีด้วยรึเปล่าต้องรอดู

                Comment #47: ยัยซูกัส ฉันเกลียดเธอ เธอสวยเกินไป !!

    Comment #48: พี่ไทเท่ห์มากเลยค่ะ

    Comment #55: ขอตั้งตัวเป็นแฟนคลับทีตั้งแต่ยังไม่เข้าบ้าน (^0^)

                อะไรเนี่ย !! ไม่เห็นพูดถึงฉันกันบ้างเลย มีแต่ชมผู้ชายกัน เชอะ...ให้มันได้อย่างงี้สิ เฮ่อ เกิดมาป็นผู้หญิงตัวน้อย ๆ แสนน่ารัก ก็ลำบากอย่างนี้แหละนะ (>_<) แต่เมื่อก่อนเวลาฉันดูรายการพวกนี้ ฉันก็เชียร์แต่คนหน้าตาดี ๆ นะ แหะ ๆ (^o^*)...อุ๊ย !! ฉันเจอแล้ว...

                Comment #126: เป็นกำลังใจให้เนยนะ ^_^

                Comment #127: เนย สู้ๆ

                ปลื้มใจ (T_T) ดีใจ รู้สึกเหมือนได้เป็นสุดยอดนักล่าฝันแล้ว...เฮ่อ กว่าจะมีคนพูดถึงฉัน (-_-“)

                บอกได้แค่ รัก...มากมาย รักเธอ...มากมาย ไม่มีหน่วยวัดได้หรอกความรักนี้... เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น...ใครโทรมาเอ่ย…อ๋อ ยัยฝนนี่เอง

                “ฮัลโหล ว่าไงจ๊ะ”

                “แหม เสียงใสอารมณ์ดีจริงนะแม่ดารา !!” เสียงจากปลายสายประชดประชันสุดฤทธิ์ (=_=)

                “ดารงดาราอะไรกันล่ะ เขินนะ อิอิ”

                “ฉันล่ะหมั่นไส้จริงจริ๊ง...และนี่แกทำอะไรอยู่อ่ะ”

                “ตอนนี้ฉันดูเว็บบอร์ดอยู่อ่ะ”

                “เว็บบอร์ดอะไรอ่ะ เว็บบอร์ด SF อ่ะนะ นี่ ๆ แกเข้าไปดูกระทู้ประวัติรึเปล่า”

                “อืม ก็ดูอยู่เนี่ย มีไรเหรอ”

                “แกเห็นคอมเม้นต์ของฉันที่เชียร์แกมั้ย”

                “ฮะ...อันไหนอ่ะ” อย่าบอกนะ... (-_-.)

                “ก็คอมเม้นต์ที่ร้อยกว่า ๆ อ่ะที่บอกว่า ‘เป็นกำลังใจให้นะเนย’ อันนั้นอ่ะ...และอันที่ต่อจากฉันด้วย อันนั้นไอ้เฟิร์นมัน’เม้นต์”

                “อะ...อ่อ...เห็นและ อืม ขอบใจนะ” (T_T) นี่สรุปว่า คอมเม้นต์ที่เขียนถึงฉันนี่เป็นของเพื่อนฉันทั้งนั้นเลยเหรอ สรุปว่าคนอื่นไม่มีใครสนใจฉันเลยใช่มั้ย (ToT)

                “นี่แก ช่วงนี้ว่างรึเปล่า”

                “มะรืนนี้ก็จะไม่ว่างแล้วอ่ะ แต่พรุ่งนี้ว่างวันนึง...มีอะไรรึเปล่า”

                “ก็ฉันกับเพื่อน ๆ อยากจะเจอแกก่อนที่แกจะเข้าบ้านอ่ะ พรุ่งนี้ไปเจอกันที่สยามได้เปล่า”

                “โอเค ได้เลย ฉันก็อยากเจอพวกแกเหมือนกันอ่ะ”

                “งั้นพรุ่งนี้เจอกันที่เดิมตอนสิบเอ็ดโมงนะ”

                “อื้ม ๆ ได้ แล้วเจอกันนะจ๊ะ บ๊ายบายจ้า”

                “บ๊ายบายจ้ะ”

                เย่ (^0^) พรุ่งนี้จะได้เจอเพื่อน เดี๋ยวก็จะไม่ได้เจอกันอีกตั้งนานคงคิดถึงแย่เลย...เอ๊ะ แต่ก็ไม่แน่นะ ฉันอาจจะไม่ได้เจอพวกมันแค่แปปเดียวก็ได้ (-_-;) ไม่ ๆ ๆ ...ฉันต้องอยู่นาน ๆ สิ อย่างน้อย ๆ ก็ขอให้อยู่ถึงสัปดาห์ที่สามหรือสี่ก็ยังดี (>_<)

 

++++++++++++++++++++++++++++++