เกมรักลุ้นหัวใจของยัยตัวร้ายกับนายแบดบอย

ลำดับตอนที่ #8 : เจอะแบบนี้มันเซ็งT^T

                หลังจากที่ฉันและชีต้าร์อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเรียบร้อยแล้วโดยที่เค้าใส่เป็นกางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว -.,- ส่วนของฉันคือเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวหลวมโพรกที่ทั้งใหญ่และยาวเกือบจะถึงเข่า-_-^

“นี่ชีต้าร์ -[]-’ ฉันหิวอ่ะ”

“มีมาม่าอยู่ในครัว กินเสร็จแล้วเก็บถ้วยชามล้างให้เรียบร้อยด้วยล่ะ...ปิดไฟข้างนอกให้ดีนะแล้วค่อยเข้ามานอนในห้องนี้ เข้าจ๋าย~” สั่งเสร็จปุ๊บหมอนั่นก็เดินเข้าห้องนอนตัวเองไปเลย

เฮ้ย! นี่อย่าบอกนะว่าฉันต้องนอนห้องเดียวกันกับไอ้เสือนั่นน่ะ ถึงแม้ว่าเราจะชอบกันแล้วก็เหอะ -///- พอพูดมาถึงตรงนี้ก็เขินแฮะ

“เดี๋ยว!!!ชีต้าร์” ฉันตะโกนเรียกก่อนที่เค้าจะปิดประตูห้อง

“มีอะไรอีกเล่า!! ง่วงแล้วนะเนี่ย!!!” ชีต้าร์ตะคอกกลับมาด้วยเสียงอันดังอย่างคนอารมณ์เสียจนฉันสะดุ้งเลยทีเดียว

            เอ่อ...นี่ฉันแน่ใจในตัวเองแล้วหรอเนี่ย ว่าชอบไอ้เสือเวรนี่น่ะฮะ ตะคอกเอาๆ ไหนบอกว่าชอบฉันไง ทำไมไม่เห็นจะอ่อนโยน อ่อนหวาน โรแมนติก ใจดีแบบแฟนคนอื่นเค้าเลยอ่ะ วันๆก็เอาแต่สั่งกับตะคอก มีอยู่สองอย่างนั่นแหละ นี่ฉันก็คนนะยะ น้อยใจเป็นเหมือนกัน T^T

“T…T” ฉันยืนทำหน้าเบะจะร้องไห้อยู่ตรงหน้าประตูห้องนอนที่กำลังจะถูกปิดลง

            ปัง!!

            ชีต้าร์เดินออกมาพร้อมกับปิดประตูห้องนอนลงตามเดิมด้วยเสียงอันดังอีกแล้ว ฉันก็เลยต้องสะดุ้งอีกแล้วและอีกแล้วครับท่าน=_=++

“เป็นอะไรไปอีกเนี่ย-_-” เค้าใช้มือช้อนคางฉันขึ้นมาแล้วเราก็สบตากัน-_-//

“เปล่า” ฉันหันหน้าไปทางอื่นเพื่อซ่อนน้ำตา TOT

“ไม่หิวแล้วหรอ”

“หิวสิ (-_-)(_ _)(-_-)(_ _)(-_-)”

“เฮ้อ.....นี่ถ้าไม่ใช่เธอนะ ฉันกล้าพูดได้เลยนะเนี่ยว่า ‘ช่างหัวมัน’-_-^” แล้วชีต้าร์ก็จับฉันให้นั่งลงที่โซฟา ก่อนที่จะเดินไปเปิดการ์ตูนเรื่อง ‘แฮมทาโร่ แก๊งจิ๋วผจญภัย’ ให้ฉันดู

“...”

“นั่งดูเพื่อนๆเธอไปก่อนแล้วกัน แล้วอย่าร้องไห้นะ เพราะฉันไม่ชอบ” พูดจบเค้าก็ยื่นอมยิ้มรสสตอเบอรี่มาให้ฉัน-_-;

“...”

“อ่ะ รองท้องด้วยไอ้นี่ไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวไปหาอะไรให้กิน”

            เอ่อ...บ้านนายเค้ากินอมยิ้มรองท้องกันหรอชีต้าร์-_-^

.............แต่ไม่เป็นไรหรอก เพราะ มันก็...น่ารักดี^^

            10 นาทีผ่านไป

“มาแล้ว...กินซะ”

            มาม่าคัพที่มีควันฉุยสองถ้วยวางเด่นอยู่ตรงหน้าฉันพร้อมกับน้ำอัดลมอีกสองกระป๋อง

“ขอบใจนะ^-^”

“เดี๋ยวต้องมีรางวัลนะ เพราะฉันไม่ทำให้เธอฟรีๆหรอก^^”

            ชีวิตนี้ฉันจะหวังอะไรที่มันฟรีๆจากหมอนี่ได้มั่งเนี่ย

            ไม่นานมาม่าที่ส่งกลิ่นหอมฉุยอยู่เมื่อครู่ก็จรลีลงไปอยู่ในท้องของฉันกับชีต้าร์จนหมดเกลี้ยง แล้วเมื่อถึงเวลานอน...

“ชีต้าร์ นายน่ะนอนข้างนอกห้องมันก็ถูกแล้วไง-_-^”

“ได้ไง-_-+ นี่มันห้องนอนของฉันนะ”

“แต่ฉันเป็นผู้หญิงนะยะ จะให้นอนห้องเดียวกับผู้ชายได้ไงกัน -_-//”

“ก็เราเป็นแฟนกันแล้วไง^^”

“ไม่เอาหรอก ถ้าเกิดใครรู้เค้าจะว่ายังไงเล่า”

“ก็ไม่ต้องไปบอกใครสิ -[]-”

            และในขณะที่เรากำลังโต้เถียงกันอย่างเอาเป็นเอาตายนั่นเอง

            พรึ่บ!!!!

“กรี๊ดดดดดดดดดดด>O<!!!!!” ไฟดับครับพี่น้อง ไฟดับทั้งห้องเลย

            หมับ!!!

            และสมองทุกส่วนของฉันก็สั่งการให้โผเข้าหาชีต้าร์ทันที-_-//

“เฮ้อ....ดับอีกแล้วหรอเนี่ย” ชีต้าร์บ่นพึมพำเหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาม๊ากมากเหลือเกิน

“คอนโดนี้ไฟมันดับบ่อยเลยหรอ” ฉันถามพลางเกาะแขนชีต้าร์ไว้แน่น

“อืม...บ่อย...แต่ตอนนี้อีกไม่นานตบะฉันก็จะแตกแล้ว ถ้าเธอไม่ยอมเลิกเอาหน้าอกมาถูที่แขนฉันซักที-_-//”

            แว๊ก!!!!!!! ไอ้บ้า พูดซะตรงเชียว ทำเอาฉันกระโดดออกจากตัวหมอนี่แทบจะไม่ทันเลย ก็มันมืดนี่หว่า ใครมันจะไปมองเห็น

“ฉันมองไม่เห็นนี่-_-//” ฉันตอบไปข้างๆคูๆ

ว่าแต่เมื่อกี้กระโดดมาซะไกลเชียว แล้วตอนนี้ตรูอยู่มุมไหนของห้องกันล่ะเนี่ย -_-^

“ชีต้าร์ นายอยู่ตรงไหนน่ะ -O-^”

“ตรงนี้ไง-_-;”

“ตรงนี้น่ะ มันตรงไหนกันล่ะยะ ฉันไม่ได้มองเห็นได้ในความมืดหรอกนะ”

            กรรมของเวร แล้ววันนี้จะหากันเจอมั๊ยเนี่ย...

ปิ๊ง!!! เสียงซาวด์เอฟเฟคจุดประกายความคิดของฉันดังขึ้น หุหุหุ ใช่แล้วเทียนไงล่ะ เวลาไฟดับมันต้องมีเทียนสิ ทำไมฉันถึงได้โง่อยู่ตั้งนานนะ แต่ก็เป็นธรรมดาที่ความโง่ต้องมาก่อนฉลาดเสมอเลย เพราะไอสไตล์ ได้บอกไว้ว่า อัจฉริยะกับบ้าต่างกันนิดเดียว^^ <<<<เกี่ยวกันมั๊ยเนี่ย

“ชีต้าร์...จุดเทียนสิ ห้องนายมีเทียนรึเปล่า” ฉันตะโกนถามออกไปทั้งๆที่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าอยู่ หลืบไหนหรือมุมไหนของไอ้ห้องนี้-_-^

“หมด- -;”

สั้นๆ ง่ายๆ ได้ใจความค่ะ

“เวร...แล้วจะทำไงดีล่ะเนี่ย” นั่นน่ะสิ ช้านจะทำยังไงดี!!!!!!!

เวลาหนึ่งชั่วโมงผ่านไปอย่างเชื่องช้า ตอนนี้ฉันกำลังนั่งพิงโซฟาอยู่ค่ะ กำลังจะเคลิ้มหลับอยู่แล้วเชียว ถ้าเสียงของชีต้าร์ไม่ได้ดังขึ้นมาซะก่อน

“มาหาหน่อยดิ” นาทีชีต้าร์ส่งเสียงผ่านความมืดมา

“แล้วฉันจะไปตรัสรู้มั๊ยล่ะ ว่านายนั่งอยู่ตรงไหนของห้องนี้น่ะ-_-^”

“งั้นก็ร้องเพลงหน่อย”

            หมอนี่นี่ท่าจะบ้าแฮะ ไฟก็ดับร้อนก็ร้อนยังจะมาสั่งให้ทำอะไรติ๊งต๊อง  ๆ แบบนี้อีก...

“โอ้ทาเลแสนงามมม~...น้ามสีคามโสดสาย~...มองเห็นเรือบายยยย~...แล่นอยู่ในทะเลลลลล~”

            แต่ฉันว่าคนที่ติ๊งต๊องกว่าเนี่ย ต้องเป็นฉันแน่เลย ร้องออกไปได้...โอ้ทะเลแสนงาม-_-;

“เฮ้อ...คิดถึงจัง” น้ำเสียงของชีต้าร์อยู่ใกล้ฉันมากเลยอ่ะ ที่สำคัญไม่ได้มาแต่เสียงอีกต่างหาก ทั้งจมูกทั้งปากมาพร้อมกัน ที่แก้มและคอฉันหมดเลย-_-^

“ชีต้าร์=[]=; พอเหอะ ฉันง่วงแล้ว”

“หืม~~”

ยัง ยังไม่ยอมหยุดครับพี่น้อง-_-^

“ชี-ต้าร์!” ฉันเริ่มเสียงแข็งเมื่อปากและจมูกของเค้าเลือนต่ำลงมาเกือบจะถึงหน้าอกฉันอยู่แล้ว-_-//

“ฮู่~ ง่วงก็หลับไปสิ ตอนนี้ฉันไม่ง่วงแล้วนี่นา อยากทำอย่างอื่นมากกว่านอนแล้ว”

“หยุดคิดอะไรบ้าๆ ซักทีเหอะ- -^”

“ให้ฉันอยู่ใกล้ๆเธอนานๆไม่ได้รึไงเล่า เดี๋ยวพรุ่งนี้เธอก็ต้องไปหาไอ้โฮสนั่นแล้วอ่ะ” ชีต้าร์พูดอย่างโกรธๆ ก่อนที่จะหยุดกระทำการนัวเนียฉันทันที

อ้าว หยุดทำไมล่ะ กำลังได้ที่เลย เย้ย!!! ไม่ใช่แล้ว ฉันต้องเครียดเรื่องที่ชีต้าร์พูดเมื่อกี้สิ ถึงจะถูก - -;

“ฉันจะบอกเลิกเค้าให้เร็วที่สุดนะชีต้าร์ แต่ขอให้ฉันทำใจหน่อยได้มั๊ย นายอย่าลืมสิ ว่าเพราะตัวนายเองนะที่ทำให้ฉันคบกับโฮสน่ะ”

“เฮ้อ.....ให้เร็วที่สุดก็แล้วกัน” พูดจบเค้าก็ล้มตัวลงมานอนที่ตักฉันทันที

“ฉันจะพยายามนะ” ใช่ ฉันต้องพยายามทำให้สำเร็จด้วย

“Kiss me ราตรีสวัสดิ์ก่อนเร็ว” บอกเสียงเซ็กซี่

“บ้า-///- แล้วเมื่อกี้ล่ะ”

“อันนั้นไม่นับ”

            ได้ไงเนี่ย แบบนี้ฉันก็เสียเปรียบทั้งขึ้นทั้งล่องเลยน่ะสิยะ-_-++

ขณะที่ฉันยังไม่ทันตั้งตัวหมอนี่ก็โน้มคอฉันลงมาจูบทันที อ๊ากกกกกกกส์ >O<ไอ้ชีกอ แต่ก็...น่ารักดี^^

รุ่งเช้า

ฉันค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับความเมื่อยล้าที่คอและขาอย่างแรงกล้า =O=^

อ๊ากกกส์ >O<!!! เมื่อยๆๆๆๆๆ แล้วทำไมถึงได้รู้สึกหนักที่ขาขนาดนี้เนี่ย

“ชีต้าร์=_=;”

อ๋อ...เมื่อคืนหมอนี่มันนอนตักฉันอยู่นี่หว่า และฉันก็นั่งหลับพิงโซฟาอยู่ตลอดทั้งคืนเลย ถึงว่าเหอะ ทำไมมันเมื่อยทั้งขาและคอขนาดนี้-_-^

“ตื่นๆๆๆๆๆๆ” ฉันตะโกนลั่นพร้อมกับเขย่าตัวเค้าอย่างแรง

“อืม~~~ เช้าแล้วเหรอ”

“ช่าย...แล้วนายก็ช่วยลุกออกไปด้วย ฉันหนัก” พูดจบชีต้าร์ก็ลุกออกไปจากตักฉันจากนั้นก็โน้มตัวมาหอมแก้มฉันเร็วๆทั้งสองข้าง -_-//

“แหวะ...เหม็น” ชีต้าร์เอ่ยออกมาทำเอาฉันหมดมู๊ดเลย

“ไอ้ชีกอบ้า ทีหลังก็ไม่ต้องมาหอมเค้าเลย”

            หวืด~~

พลั่ก~~

            เสียงของหมอนบนโซฟาลอยละลิ่วไปโดนหัวชีต้าร์ที่กำลังเดินเข้าห้องน้ำเป๊ะๆ

“เฮ้ย!!! นี่เธอ....-_-++”

“ฉันจะโทรให้ไอ้เฮียมารับก็แล้วกันนะ บ๊ายบาย” ฉันรีบขัดขึ้นมาซะก่อน

เรื่องอะไรต้องรอให้เค้าพูดจบล่ะ เพราะ ฉันคงต้องโดนด่าชัวร์ๆ :p

“ไปก่อนนะ^-^ นายชีกอ” แล้วฉันก็เปิดประตูวิ่งปรื๋อออกมาจากห้องทันที

“ยัยตัวแสบเอ๊ย...ฉันรักเธอว่ะ”

เมื่อกลับมาถึงบ้าน ไอ้เฮียก็ถามฉันนิดหน่อยว่าเมื่อคืนเป็นยังไงบ้าง สึกหรอส่วนไหนรึเปล่า = =+ ส่วนนมอรอ่ะนะ ซักไซ้ฉันอย่างกับเป็นนักโทษเลยทีเดียว แถมตบท้ายด้วยว่าถ้าหากฉันไปค้างที่อื่นอีกทีโดยที่นมยังไม่ได้อนุญาตล่ะก็ หม่าม้าต้องรู้เรื่องนี้แน่นอน - -^

            หมีแพนด้า หมีแพนด้า หมีแพนด้า หมี หมีแพนด้า~~

“จ๋า~” ฉันรับโทรศัพท์เสียงหวาน ทั้งๆที่ยังไม่รู้เลยว่าเป็นใครที่โทรมา ถ้าเกิดเป็นโฮสขึ้นมาล่ะซวยแหงแก๋เลย   

(บิสเหรอ นี่โฮสเองนะครับ) นั่นไง ความซวยระดับเทพมาเยือนฉันแล้ว-_-^

“โฮสหรอ เอ่อ...โทษทีนะพอดีนึกว่าเป็นเพลงที่โทรมา แหะๆๆ” นี่ฉันทำอะไรไม่ได้เลยเหรอนอกจากหัวเราะแห้งๆกลับไปน่ะ??

(ไม่ต้องเขินหรอกน่า ต่อไปนี้บิสต้องรับโทรศัพท์โฮสเสียงแบบนี้นะ) โฮสสั่ง

            โอ๊ย...เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว อยากจะบ้าตาย=_=^

            แต่ถ้าขืนชีต้าร์มาได้ยินเข้า ไม่ฉันก็นายนี่แหละที่จะได้ตายกันไปข้างนึงอ่ะโฮสT^T

“โฮสมีอะไรหรอ -[]-;” รีบเปลี่ยนคุยเรื่องอย่างรวดเร็ว

(เปล่าหรอก ก็แค่คิดถึงแล้วก็จะชวนไปดูหนังด้วย)

“เอ่อ...คือ...” จะตอบว่าไงดีวะเนี่ย

(ก็เราเป็นแฟนกันแล้วไม่ใช่เหรอ)

            มันก็ถูกอ่ะนะ เราเป็นแฟนกันแล้วนี่หว่า แล้วเราก็ต้องรีบเลิกกันด้วยอ่ะ เอาไงดี เอาไงดี ถ้าชีต้าร์รู้ล่ะก็…เละตุ้มเป๊ะครับพี่น้อง งานนี้นี่มีแต่ตายกับตายเท่านั้นเลยY_Y

“ก็ได้” นั่นไง ปากหนอปาก

(งั้นเดี๋ยวเราไปรับนะ)

            เมื่อวางสายจากโฮสปุ๊บ ชีต้าร์ก็โทรมาปั๊บ เออ ให้มันได้อย่างงี้สิ -_-;

“ว่าไง -O-”

(นี่เธอรับโทรศัพท์สามีตัวเองแบบนี้หรอ-_-++)

            เฮ้อ...นี่ไม่ต้องเห็นหน้าฉันก็รับรู้ได้เลยว่าดวงตาชีต้าร์ต้องมีประกายชิ้งๆออกมาแน่นอน

“มีอะไรล่ะคะ~คุณสามี~ =O=;”

(มันต้องแบบนี้สิ คุณภรรยา)

“พอเหอะๆ จะอ้วกแตกตาย-_-‘”

(ทำ’ไรอยู่เนี่ย)

“เพิ่งอาบน้ำเสร็จกำลังจะออกไปข้างนอก” ฉันพูดพลางเปิดประตูห้องนอนและเดินลงบันได

(จะไปไหน กับใคร กลับเมื่อไหร่ แล้วไปทำไม)

“โห...นี่นายกลายเป็นพ่อฉันไปแล้วหรือไงเนี่ย...หึ๊...คุณสามี” เล่นถามซะละเอียดยิบยิ่งกว่าตำรวจสอบสวนผู้ร้ายซะอีกนะเนี่ย

(ก็เป็นห่วงอ่ะ...แค่นี้บอกกันไม่ได้รึไง) น้ำเสียงของชีต้าร์เป็นแบบคนเริ่มงอนนิดๆ

“ไปเที่ยวกับโฮ...เอ๊ย!! ไปเที่ยวกับเพลง” ฟู่...เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ =[]=;;

(งั้นเหรอ...แล้วกลับเมื่อไหร่อ่ะ จะได้ไปรับ)

“จะพาไปไหน”

(ผับฉันเอง ไปดูที่อยู่ใหม่ฉันกัน พรุ่งนี้ก็จะย้ายไปอยู่แล้ว)

“แล้วจะให้ฉันไปทำไมอ่ะ” นั่นน่ะสิ ฉันไปแล้วจะช่วยอะไรได้เนี่ย ที่สำคัญมันเป็นที่อยู่ของเค้าไม่ใช่ของฉันซักหน่อย-_-^

(ไปด้วยกันแค่นี้ไม่ได้รึไงฮะคุณภรรยา!) เอาอีกแล้ว เสียงโหดอีกแล้ว

“ฟู่...-[]-; ได้สิ ไม่เห็นจะต้องโมโหเลยนี่นา”

(งั้นหกโมงเย็นเจอกันที่หน้าบ้านเธอแล้วกัน)

“อืม แล้วจะรอนะคะคุณสามี”

(นี่...เลิกทำเสียงหวานแบบนี้ซะทีเหอะ เดี๋ยวฉันก็อดใจทำให้เธอกลายเป็นคุณภรรยาจริงๆไม่ได้หรอก)

            อุ๊ย!!! ไอ้บ้านี่ พูดอะไรก็ไม่รู้O///O

“บ้า”

(งั้นก็แค่นี้ คิดถึงนะ)

            ติ๊ด!

            แล้วหมอนั่นก็วางสายไปทันที คนบ้า ฉันเขินนะยะ -///-

“คุณหนูเป็นอะไรคะ ยืนดึงผ้าม่านจนมันจะหลุดออกมาแล้วนะคะ-_-+” เสียงนมอรทำเอาฉันสะดุ้งโหยงและมองไปที่มือตัวเองทันที

            เย้ย!! นี่ฉันทั้งดึงทั้งขย้ำผ้าม่ายจนจะขาดหลุดออกมาแล้วนะเนี่ย ตายๆๆๆ เพราะนายชีต้าร์ ชีกอนั่นคนเดียวเลย อยากจะบ้าตาย นายนั่นมีอิทธิพลกับฉันขนาดนี้เลยหรอเนี่ย (ไม่เคยคิดจะโทษตัวเองเล้ย)

“คุณหนูไม่เป็นอะไรใช่มั๊ยคะ” นมอรถามย้ำอีกครั้งพร้อมกับเดินเข้ามาเอามือแตะหน้าผากฉันอย่างเป็นห่วงเป็นใย

“บิสไม่เป็นอะไรหรอกค่ะนม พอดีเห็นม่านมันฝุ่นเกาะน่ะค่ะ เลยจะดึงมาทำความสะอาดเท่านั้นเอง” หุหุหุ ไปอย่างเนียนๆเลยพี่น้อง

“แต่เมื่อวานนี้เพิ่งจะถอดไปซักเองนะคะ มีฝุ่นแล้วหรอเนี่ย” นมอรบอกอย่างตกอกตกใจ จากนั้นก็เรียกพวกเด็กรับใช้ทั้งหลายมาช่วยกันถอดม่านไปซักอีกรอบ เฮ้อ...ความผิดของนายชีต้าร์คนเดียวเลยที่มาทำให้ฉันเขิน ทำให้ฉันต้องโกหกนมอร ทำให้ใครๆเค้าต้องวุ่นวายซักผ้าม่านกันไปหมดน่ะ

“อ้าวไอ้บิส แต่งตัวจะดูเป็นผู้เป็นคนเชียว จะออกไปไหนเนี่ย” เฮียบัสเพิ่งเดินลงบันได้มาด้วยสภาพสุดจะบรรยายเลยอย่างแรกที่เฮียมันเป็นอยู่ตอนนี้เลยก็คือหัวฟู เส้นผมงี้ตีกันเป็นรังนก อย่างที่สองคือไม่ใส่เสื้อใส่แต่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ที่สำคัญตามเนื้อตัวเฮียมีแต่รอยลิปสติกผู้หญิงทั้งน้านนนนนนน

“นี่ถ้าบิสเดาไม่ผิด เจ้าของรอยลิปสติกนั้นยังนอนหมดแรงอยู่ข้างบนใช่มะ-_-;”

“ถูกต้องเลย โอ๊ย…เมื่อย Chipหายเลยว่ะ” เฮียบิดขี้เกียจไล่ความเมื่อยล้าก่อนที่จะนั่งอ้าซ่าลงบนโซฟา -_-;

เอ่อ.....เดี๋ยวน้องชายเฮียก็ได้โผล่มาทักทายแสงตะวันภายนอกผ้าขนหนูหรอก

“แล้วนี่แกยังไม่ตอบฉันเลยนะ ว่าไอ้ชีมันจะมารับไปไหน”

“ไม่ได้ไปกับชีต้าร์หรอก...แต่ไปกับโฮส (_ _);” บอกแล้วต้องก้มหน้าก้มด้วยเพื่อเป็นการสำนึกผิด

“เฮ้ย!!! เวรแล้วมั๊ยล่ะ ถ้าไอ้ชีแมร่งรู้เรื่องนี้นี่ตายHaกันหมดเลยนะ” เฮียบัสบอกอย่างเซ็งๆ

“ถ้าเฮียไม่บอกชีต้าร์ก็ไม่รู้หรอกน่า*-*” ทำตาใสออดอ้อนเข้าไว้บิสกิต ทำตาใสออดอ้อนเข้าไว้

“แล้วนี่เมื่อไหร่แกจะเลือกได้ซักที” เฮียถามอย่างเซ็งๆเป็นรอบที่สอง จากนั้นก็เดินไปในครัวและกลับมาพร้อมโค้กซีโร่หนึ่งกระป๋องในมือ

“ตอนนี้เค้าก็เลือกชีต้าร์แล้วไงเฮีย แต่เค้าไม่อยากทำให้โฮสเสียใจ เลยขอเวลาทำใจนิดนึงที่จะบอกเลิกโฮสอ่ะ อย่างน้อยให้คบกันซักเดือนสองเดือนอะไรอย่างเงี้ยแล้วก็ค่อยบอกเลิกไง”

            ใช่ใช่ใช่ เหตุผลของฉันมันยอดมากเลย คบโฮสไปเรื่อยๆซักเดือนสองเดือนแล้วค่อยบอกเลิก จะได้ดูเหมือนคบกันนานแล้ว หุหุหุ ดีกว่าคบกันได้สองวันแล้วเลิกเลยเป็นไหนๆ ฮ้า...ฉลาดอีกแล้วเรา (*O*)y

“สำหรับไอ้ชีน่ะ แกคบไอ้โฮสแค่ครึ่งชั่วโมงมันก็จะบ้าตายอยู่แล้ว นี่แกจะคบเป็นเดือน มีหวังไอ้โฮสได้นอนหยอดน้ำข้าวต้มเป็นปีแน่-_-”

            ปิ๊น ปิ๊นนนนนนนนนนนนนนน

            เสียงของแตรรถหน้าบ้านหยุดการสนทนาของฉันกับเฮียไว้แค่นั้น สงสัยโฮสมาแล้วแน่เลย

“เฮีย เค้าไปก่อนนะ โฮสมาแล้วแน่เลย เอาไว้ค่อยคุยกันนะเฮีย” พูดจบฉันก็วิ่งออกมาหน้าบ้านแล้วเปิดประตูขึ้นรถโฮสทันที

เฮ้อ....เครียด ลำบากใจ และกดดันเหลือเกิน T_T นี่ฉันต้องทำร้ายจิตใจคนดีๆคนนึงที่ทุ่มเทให้ฉันมาตลอดเลยเหรอเนี่ย แม้ว่าฉันจะเคยรำคาญ เคยเบื่อหน่ายโฮสมากเท่าไหร่ แต่ฉันก็เป็นฝ่ายไปขอเค้าคบเองนี่นา = =;; ที่สำคัญตอนนี้เค้าก็ดีกับฉันมากๆด้วย แต่ยังไงความรักกับความดีมันก็คนละเรื่องกันนี่ โอ๊ย!!!!! สับสนวุ๊ย>O<!!

ป้าบ!

ฉันตบหน้าผากตัวเองไปหนึ่งที เผื่อจะขับไล่ความคิดฟุ้งซ่านต่างๆออกไปได้บ้าง-_-^

“บิส! ตีหน้าผากตัวเองทำไม เป็นอะไรรึเปล่า ไหนโฮสดูซิ เจ็บมั๊ยเนี่ย” โฮสกระวีกระวาดเบรกรถและเข้ามาดูหน้าผากฉัน ดีนะเนี่ยที่มันติดไฟแดงพอดีอ่ะ

“ไม่เป็นไรหรอกโฮส บิสแค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยน่ะ แหะๆ”

“งั้นเหรอ...โฮสว่าบิสคงไม่ได้คิดที่จะเลิกกับโฮสหรอกใช่มั๊ย”

น๊าน...ดันรู้ทันอีกแน่ะ เฮ้อ...แต่คิดแล้วก็กลุ้ม=_=^

“แหะ แหะ แหะ” ฉันได้แต่หัวเราะแห้งๆตอบกลับไป

“โฮสรักบิสนะ รักมากด้วย แล้วก็จะไม่ยอมเสียบิสไปให้ใครอย่างแน่นอน”

            ประโยคนั้นของโฮสช่างดูเข้มแข็ง มุ่งมั่น และมั่นคงเหลือเกิน อยากจะบ้าตาย แล้วฉันจะทำยังดีล่ะเนี่ย

            ห้างสรรพสินค้า สแหยม พาราก๊อตซิล่าฟู่ฟู่ (เจ้าเก่า)

“อีกตั้งชั่วโมงนึงแน่ะ กว่าหนังจะฉาย บิสจะไปทำอะไรก่อนมั๊ย”

“งั้นเราไปหาอะไรกินกันดีกว่าโฮส”

            และฉันกับโฮสก็มานั่งจมปลักกันอยู่ที่ร้านสุกี้ที่อร่อยที่สุดในโลกอย่างเอ็มแอนด์เอ็ม แต่ร้านนี้ฉันเคยมากินกับชีต้าร์นี่นา หึ วันนั้นเรายังไม่เข้าใจกันอยู่เลย แถมฉันยังแกล้งเค้าให้อับอายซะด้วย พอคิดถึงเรื่องนี้ฉันก็อดที่จะยิ้มไม่ได้เลยแฮะ

“บิสยิ้มอะไรเหรอ”

“ปล่ะ เปล่า เปล่าจ้ะ” เกือบไปแล้ว เฮ้อ...ฉันนี่เสียมารยาทจัง มากับอีกคนดันไปคิดถึงอีกคนซะได้

“ตั้งแต่นั่งรถมาแล้ว บิสถอนหายใจบ่อยจัง เบื่อเหรอ” นายก็เซ้าซี้ฉันไม่เลิกเลยนะโฮส

“ไม่เป็นไรหรอก พอดีเมื่อคืนบิสนอนดึกน่ะ เลยง่วงนิดหน่อย กินกันเหอะอาหารมาแล้ว”

            จากนั้นเราก็กินข้าว ดูหนัง และเล่นเกมเซ็นเตอร์ด้วยกัน อันที่จริงมันสุดแสนจะน่าเบื่อมากเลยสำหรับฉัน แต่โฮสนี่ดูจะมีความสุขจังแฮะ

“บิสอยากได้ตุ๊กตาตัวนั้นมั๊ย”

            โฮสชี้ไปที่ตุ๊กตาพิกเก็ตตัวหนึ่งที่นอนแอ้งแม้งอยู่ในตู้พร้อมกับผองเพื่อน ที่มีทั้งหมีพูห์          ทิกเกอร์ แล้วก็เจ้าอียอร์สุดโปรดของฉัน +O+ อยากได้ๆๆๆ

“เดี๋ยวโฮสจะคีบพิกเก็ตมาให้บิสเอง มันเหมาะกับบิสมากเลยนะ”

            นี่นายไม่คิดจะถามฉันเลยหรอโฮส ว่าฉันชอบตัวอะไรหรืออยากได้ไอ้ตัวไหนมากที่สุดน่ะ แง ฉันอยากได้อียอร์TTOTT