เกมรักลุ้นหัวใจของยัยตัวร้ายกับนายแบดบอย

ลำดับตอนที่ #4 : ชุดเรียบร้อย (ของฉัน)

ฉันเดินไปที่ร้านขายเสื้อผ้าแบรนดังร้านหนึ่ง แล้วก็จัดการหยิบเอาเกาะอกสีขาวครึ่งตัว และซีทรูแบบคล้องคอสีดำมาอย่างละหนึ่งตัว ^-^ “นี่เธอกล้าใส่เสื้อผ้าพวกนี้ด้วยหรอ มันผิดคอนเซ็บของงานนะ -_-’” ชีต้าร์เริ่มส่งเสียงอีกครั้งเมื่อเห็นฉันจ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว แต่นี่แหละคือสิ่งที่ฉันอยากทำเพื่อขัดใจนายไงล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า สะใจดีจริงๆ >_< “ฉันอยากใส่แบบเนี้ย มีปัญหา’ไรมั๊ย ถ้ามีก็ให้เจ้าของงานมาเคลียร์กับฉันสิ -_-^” พูดจบฉันก็เดินออกจากร้านนี้ทันที อืม........ต่อไปก็ขาดกางเกงกับรองเท้าน่ะสินะ “สวัสดีค่ะ สนใจเสื้อผ้าแบบไหนคะ ^_^” พอฉันเดินเข้าไปอีกร้าน พี่พนักงานก็เดินมาต้อนรับทันที “โซนกางเกงขาสั้นไปทางไหนคะ” ฉันถามพลางสอดส่องสายตาไปทั่วร้าน “ด้านนี้เลยค่ะ เลี้ยวซ้ายตรงมุมนั้นก็จะเจอค่ะ^^” “ขอบคุณค่ะ” “นี่เธอ จะใส่ไอ้ตัวนี้จริงๆหรอ” ชีต้าร์เหงื่อตกทันทีที่เห็นฉันหยิบกางเกงขาสั้นไม่ถึงคืบสีดำออกมาจากราวแขวน “ทำไมล่ะ จะบอกว่าผิดคอนเซ็บอีกล่ะสิ จะบอกอะไรให้นะว่านั่นแหละคือสิ่งที่ฉันต้องการ ^O^” “นี่มันก็คือสิ่งที่ฉันต้องการเหมือนกัน^-^” ชีต้าร์บอกกับตัวเอง เพราะเค้ารู้นิสัยดื้อรั้นของบิสกิตอยู่แล้ว ถ้าเค้าบอกเธอตั้งแต่แรกว่าคอนเซ็บของงานเป็นแนวแบบเซ็กซี่ ยังไงซะบิสกิตก็ต้องแต่งตัวตรงกันข้ามอย่างแน่นอน เค้าเลยแกล้งบอกว่าต้องแต่งแบบเรียบร้อยนั่นเอง ‘ฉันรู้ทันเธอหมดทุกอย่างนั่นแหละน่า บิสกิต’ ชีต้าร์คิด “เมื้อกี้พูดว่า’ไร” “เปล่าซักหน่อย-_-” ร้านรองเท้าแบรนดัง “สวัสดีค่ะ ต้องการรองเท้าแบบไหนดีคะ^_^” พนักงานสาวสวยในร้านรองเท้าเดินออกมาต้อนรับฉันกับชีต้าร์ “รองเท้าบูธค่ะ” “เชิญเลือกด้านนี้เลยค่ะ” ฉันเดินตามพนักงานไป แล้วก็เริ่มเลือกรองเท้าที่วางเรียงรายและมีหลายแบบ หลายสีจนลายตาไปหมด แต่รองเท้าที่ฉันเลือกเป็นบูธส้นสูงสี่นิ้วที่ยาวเกือบถึงเข่าทำด้วยหนังสีดำราคาเกือบสี่พัน โห...แพงมาก แต่เพื่องานนี้ฉันต้องลงทุน นานๆ ทีจะได้ทำอะไรสนุกๆ^_^ “นี่ เธอหิวยัง ฉันหิวแล้วไปหาอะไรกินกัน -[]-” ชีต้าร์สะกิดฉันเมื่อฉันซื้อของครบหมดทุดอย่างแล้ว โดยที่ฉันได้ยัดถุงทั้งหมดใส่มือชีต้าร์ ฮ่าฮ่าฮ่า เค้าดูเหมือนเป็นคนใช้ฉันเลยว่ะ^O^ “ไปสิว่าแต่นายอยากกินอะไรล่ะ” “แล้วแต่เธอสิ แต่ฉันไม่อยากกินสุกี้นะ” เข้าทางฉันล่ะสิแบบเนี๊ย “งั้นเราก็ไปกินสุกี้กันดีกว่าเนอะ^O^” หุหุหุ “อะไรเนี่ย^-^;” ชีต้าร์โวยวาย แต่ทำไมสีหน้าไม่ได้เป็นเดือดเป็นร้อนเลยนะ แถมยังอมยิ้มแบบแปลกๆอีก ในเมื่อไม่อยากกินสุกี้ก็น่าจะโวยวายมากกว่านี้สิ หรือว่าหมอนี่มันจะรู้ทันฉัน เรื่องที่ชอบทำอะไรตรงกันข้ามกับคำสั่งเนี่ย>_.[]O[]_< “นี่แก เข้ามาสิ ยืนรออะไรตรงนั้นเล่า” ฉันตะโกนเรียกชีต้าร์เสียงดังส่งผลให้คนที่เดินผ่านไปหันมามอง ส่วนชีต้าร์น่ะเหรอ หน้าแดงเถือกเลยอ่ะดิ อุวะฮ่าฮ่า สะใจจริงเลย “นี่ อยากได้ไม่ใช่หรอ ไม่ต้องอายหรอกน่า เข้ามาเลยนะเดี๋ยวฉันช่วยเลือก ^O^” ฉันยังคงไม่หยุดสร้างความอับอายให้กับชีต้าร์ เพราะ ตอนนี้ผู้หญิงที่เดินผ่านไปมาเริ่มซุบซิบกันแล้ว “นี่เธอ ดูสิ หล่อลากไส้ฉันมากเลยอ่ะ แต่เป็นกระเทย เสียดายจริงๆ” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังเลือกบราอยู่ในร้านพูดกับเพื่อนของเธอ “นั่นสินะ แต่ผู้ชายหล่อสมัยเนี๊ยก็มักจะเป็นแบบเนี๊ยแหละ” สมน้ำหน้าชีต้าร์จริงๆ ^O^ ตอนนี้เค้าทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากยืนจ้องหน้าฉันด้วยสายตาอัมหิตที่ทำให้เค้าทั้งโกรธทั้งอายในเวลาเดียวกัน และไม่นานชีต้าร์เดินเดินดุ่มๆ มาหาฉันที่หน้าร้านขายชั้นใน ด้วยสายตาที่เปลี่ยนเป็นเจ้าเล่ห์อย่างรวดเร็ว “เธอทำให้ฉันอับอาย เธอต้องชดใช้ค่าเสียหายนะ ^^++” ชีต้าร์พูดด้วยน้ำเสียงโทนต่ำจากนั้นก็…… “อย่า O_O ยะ อุ๊บส์!” คะ คะ เค้าเดินเข้ามาจูบฉัน ที่สำคัญตรงนี้คือใจกลางห้างสรรพสินค้าชื่อดังที่มีคนเดินกันพลุกพล่าน -////- “อื้อ!!!” ฉันตกใจเล็กน้อยที่ปลายลิ้นของชีต้าร์แทรกผ่านเข้ามาในปากของฉัน O_O!! แล้วเค้าก็เริ่มจูบอย่างหนักหน่วง จนฉันเริ่มหายใจไม่ทันและหลังจากนั้นก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลยนอกจากสัมผัสแผ่วเบาที่แสนนุ่มนวลที่ริมฝีปากของตัวเอง -////- ผมค่อยๆ ถอนริมฝีปากของตัวเองออกอย่างอ้อยอิ่ง ถ้าไม่ติดว่านี่คือกลางห้างนะ ผมคงยังไม่ยอมหยุดจูบยัยนี่แน่ ที่สำคัญยัยทึ่มนี่เป็นลมไปแล้ว -_-^ ผู้คนบริเวณนั้นมองผมอย่างตกใจ แต่ผมชินกับการจูบในที่สาธารณแบบนี้แล้วนี่นา เพราะผมเติบโตในอเมริกาเนื่องจากผมเป็นลูกครึ่งนี่ครับ แค่นี้มันยังเป็นอะไรที่เบสิกมากมายครับสำหรับพวกเลือดผสมอย่างผมน่ะ ไม่อยากจะคุยเลยว่าเพื่อนบางคนของผมที่โน่นน่ะ เคยมีอะไรกับผู้หญิงในห้างมาแล้วด้วย หุหุ เอาล่ะตอนนี้ผมว่าเราพักเรื่องแบบนั้นไว้แล้วกลับมาสนใจยัยตัวแสบตรงหน้ากันก่อนดีกว่า-__-;; “ถ้าผมเป็นกระเทยจริง คงไม่ดูดดื่มกับยัยนี่ขนาดนี่ ขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้ทุกคน ตกใจ แฟนผมเค้าก็ขี้เล่น ขี้ตกใจ แบบนี้นั่นแหละ” ผมพูดเสียงดังก่อนที่จะค่อยๆ อุ้มบิสกิตเข้าไปในร้านขายชั้นใน อยากจะบ้าตายจริงๆ -///- ทำไมยัยนี่ถึงได้แผลงฤทธิ์นักนะ ทำเอาผมโครตอายเมื่อกี้ยังไม่พอ แถมยังต้องให้อายต่อด้วยการเข้ามาเหยียบในร้านที่ไม่เคยคิดจะเข้ามาตลอดชีวิตอีกด้วย “ช่วยหาไซส์ของยัยนี่ในหนึ่งชุดนะ เอาที่ใส่กับเกาะอกได้” ผมสั่งกับพนักงานที่ทำหน้าเหลอหลาตอนผมอุ้มยัยนี่เข้ามา ไม่เข้าใจจริงๆเลยว่าทำไมคุณเธอต้องตกใจโอเว่อร์ขนาดนั้น-_-^ แค่เห็นผมจูบยัยทึ่มจนเป็นลมแค่นั้นเอง แต่พอนึกถึงจูบเมื่อกี้ใจผมก็เต้นอย่างประหลาด ทั้งที่ผมก็เคยจูบกับผู้หญิงมาเกือบร้อยคนเห็นจะได้แต่ทำไมผมถึงได้ใจเต้นกับยัยทึ่มที่ไม่ประสีประสาขนาดนี่นะ อาจจะเป็นเพราะนี่คือจูบครั้งแรกของเธอก็ได้มั้ง มันถึงหวานซะขนาดนี้ ^-^ หรือไม่ ผมก็คงจะบ้าไปแล้ว เพราะ ตั้งแต่ครั้งแรกเมื่อเดือนก่อนที่ผมเห็นภาพเธอในโทรศัพท์มือถือของไอ้บัส ผมก็เริ่มสนใจเธอทันที และเมื่อผมรู้เรื่องราวนิสัยเธอจากไอ้บัสนะ ยิ่งทำให้ผมคลั่งเธอเข้าไปอีก เนื่องจากทั้งนิสัยและหน้าตาตรงสเป๊กผมหมดทุกอย่างทั้งเก่งในด้านการต่อสู้ เป็นคนไม่ยอมแพ้ใคร นิสัยออกแก่นๆ กวนๆ ส่วนหน้าตาก็แบบว่าโอเคเลยแหละ คือตัวขาวๆ ผิวเนียนๆ ใบหน้าขาวอมชมพู ตาโตๆ บ้องแบ๊วๆ ขนตาก็งอนยาวเรียงสวย ปากนิด จมูกหน่อยแต่ไม่ได้หมายความว่าไม่มีดั้งนะ แค่จมูกโด่งกำลังดี ริมฝีปากเรียวเล็กได้รูปสวยโครตน่าจูบและที่สะดุดตาผมที่สุดก็คือแก้มป่องๆ ของเธอ ส่วนความอึ๋มของเธอเนี่ย ผมว่ามันเป็นของแถมจากพระเจ้า ฮ่าฮ่าฮ่า ^O^ จากนั้นผมก็เริ่มสืบเรื่องของเธอมาเรื่อยๆ จนรู้หมดทั้งประวัติในทุกๆเรื่อง ทั้งเรื่องส่วนตัว การคบเพื่อน และอะไรจิปาถะอีกมากมาย ผมได้ไปด้อมๆมองๆแถวเซนต์วีนัสอยู่เป็นประจำ แต่ก็ได้เห็นแค่ในระยะไกลๆ จนกระทั่งได้มีโอกาสเจอระยะประชิดมากๆ (สำหรับผมมันมากจริงๆ)ที่ผับของผมเอง แต่เธอก็ก่อเรื่องซะผับที่เพิ่งตกแต่งเสร็จหมาดๆของผมเละเป็นโจ๊กเลย -_-^ สุดท้ายผมเลยได้ค่าเสียหายที่โครตคุ้มจากเธอ คงไม่ต้องอธิบายนะว่ามันคืออะไร (ถ้าจำไม่ได้ก็กลับไปอ่านใหม่นะครับ) ^ ^ “เรียบร้อยแล้วค่ะ เชิญจ่ายเงินทางด้านนั้นเลย ^_^” “ไม่ต้องหรอก ขี้เกียจเดิน อ่ะเอาไปเลยไม่ต้องทอน-_-” ผมหยิบแบงค์พันยื่นให้พนักงานไปหนึ่งใบ เพราะ โดยปกติแล้วผมเป็นคนที่ค่อนข้างใจร้อน ไม่ชอบรออะไรนานๆ จากนั้นผมก็อุ้มยัยตัวร้ายแต่น่ารักของผมเดินออกจากห้างเพื่อไปที่รถแล้วขับตรงไปที่คอนโดสุดหรูของผมทันที ปัง ปัง ปัง ปัง!!!!!!! “ไอ้นัท -[]- เปิดประตูดิ๊” ผมมาถึงคอนโดตอนสี่โมงเย็นพอดี ส่วนปาร์ตี้เริ่มสองทุ่ม และตอนนี้ผมก็กำลังใช้เท้าเตะประตูห้องตรงข้ามซึ่งเป็นของเพื่อนผู้หญิงที่ผมสนิทมากที่สุดชื่อ โดนัท แต่ผมเรียกว่า ไอ้นัท ซึ่งมันเป็นน้องสาวของรุ่นพี่ผมเองชื่อ พี่ยูโด “เออ เออ มาแล้วโว๊ยไอ้ชี -_- นี่แกจะเคาะเรียกฉันดีๆไม่ได้รึไงวะ ทำไมต้องเตะประตูฉันด้วย ถ้ามันพังขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ” ไอ้นัทบ่นพึมพำเป็นหมีกินผึ้งก่อนที่ประตูจะถูกกระชากออก “เฮ้ย…นี่มันไอ้บิส เพื่อนฉันนี่หว่า” “แกรู้จักยัยทึ่มนี่ด้วยหรอนัท” ผมถามงงๆ ก็นัทมันเรียนเซนต์รอเร้นจ์นี่นาไม่ได้อยู่เซนต์วีนัสเหมือนยัยนี่ ถึงสองโรงเรียนนี้จะเป็นโรงเรียนพี่โรงเรียนน้องกันก็เหอะ -_-^ “ไอ้เนี่ย มันเป็นเพื่อนที่โครตสนิทของฉันเอง รู้จักกับมันมาตั้งแต่เกรด 7 แล้ว พอดีตอนเกรด 10 ฉันเพิ่งย้ายไปเรียนที่เซนต์รอเร้นจ์” “อ่อ งั้นก็ดีเลยฉันฝากจัดการปฐมพยาบาลยัยนี่ด้วยนะ พอฟื้นแล้วก็บอกให้ยัยทึ่มนี่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าในถุงนี่ซะ เสร็จแล้วให้ไปหาฉันที่ห้องตอนหนึ่งทุ่มตรงนะ เข้าจ๋าย~~” “ไอ้บิสจะไปปาร์ตี้ด้วยใช่ป่ะ-_-?” “ใช่ (-_-) (_ _) (-_-) และที่สำคัญไปกับฉันไม่ใช่กับแก ฉะนั้นพอแกดันยัยนี่เข้าห้องฉันเสร็จปุ๊บ ให้รีบไปที่ผับก่อนเลย ห้ามให้ยัยนี่ไปกับเธอเด็ดขาด เข้าจ๋าย~~” ผมสั่งอีกครั้งก่อนที่จะเดินเอาบิสกิตมาวางที่เตียงของนัท และก้มลงไปหอมแก้มยัยตัวร้ายของผมเบาๆ เวลาหลับนี่ดูหมดพิษสงไปเลยแฮะ น่ารักน่ากอดน่าฟัดซะจริงๆ และในขณะที่ผมจะเผลอใจจรดริมฝีปากไปที่หน้าผากของบิสกิตนั้น......... “เฮ้ยๆ พอเลยๆ แกคิดจะลักหลับเพื่อนฉันหรอไอ้ชี” ไอ้นัทนี่มันเป็นมารขัดขวางความสุขของผมจริงๆ -_-++ แล้วนัทก็เอาผ้าชุดน้ำมาเช็ดที่หน้าของบิสพร้อมกับเริ่มสอบสวนผมที่นั่งมองอยู่บนโซฟาข้างเตียง “แกชอบเพื่อนฉันหรอ” คำถามที่หนึ่ง “เออ-_-” “เพราะอะไรแกถึงชอบเพื่อนฉัน” คำถามที่สอง “น่ารักดี ตรงสเป๊กทุกอย่าง แล้วก็เป็นตัวของตัวเอง สดใสโดยไม่กระแดะเหมือนยัยพวกชะนีที่ชอบมาอ่อยฉัน-_-” ผมตอบไปตามความจริง อยากจะบอกว่าโครตรำคาญแม่ผู้หญิงพวกนั้นซะจริงๆ มือไม้นี่เป็นปลาไหลเชียว บางทีเผลอแป๊บเดี๋ยวเข้าไปอยู่ในกางเกงผมแล้ว -_-; “แล้วแกชอบเพื่อนฉันมานานเท่าไหร่แล้ว” คำถามที่สาม “เดือนกว่าๆได้แล้วมั้ง-_-” ผมตอบไปอย่างไม่ค่อยแน่ใจ “แกรู้จักเพื่อนฉันได้ยังไง” คำถามที่สี่ “เห็นครั้งแรกก็ในโทรศัพท์ของไอ้บัส พี่ชายฝาแฝดของยัยเนี่ย-_-” “อืม~~” นัทเอามือลูบคางอย่างครุ่นคิด “คำถามสุดท้ายแล้ว แกจริงจังกับบิสกิตแค่ไหน” คำถามนี้ตอบยากแฮะ อืม............. “อันนี้ฉันตอบไม่ได้ว่ะ ฉันรู้แค่เพียงว่าทำยังไงก็ได้ให้ยัยนี่มาเป็นผู้หญิงของฉัน เฮ้ยๆ ไม่ใช่อย่างที่แกคิดนะโว๊ย” ผมรีบพูดดักเมื่อเห็นสีหน้าที่เริ่มโมโหของนัท “ใครมันจะไปรู้วะ ก็แกออกจะหื่นซะขนาดนั้น-_-++” “โอ๊ย ถึงฉันจะชอบฉวยโอกาสนะ แต่ฉันก็เลือกนะโว๊ย ไม่ได้ซี้ซั้ว แล้วฉันก็คิดไว้แล้วว่าถ้าฉันได้ยัยนี่เป็นแฟนนะ ฉันจะเลิกมีกิ๊ก เลิกเจ้าชู้ แล้วก็จะสนใจจะปกป้องและดูแล แค่ยัยนี่คนเดียว^-^” “แกนี่ถ้าจะเป็นเอามากนะไอ้ชี แต่ก็เอาเหอะ ในเมื่อแกคิดจะจริงจังกับเพื่อนฉันขนาดนี้ ฉันก็ไม่ขวางหรอก แต่ถ้าแกทำให้เพื่อนฉันเสียใจล่ะก็ แกไม่ตายดีแน่ สุดท้ายนี้แกต้องดูแลเพื่อนฉันให้ดีที่สุดเลยนะโว๊ย >[] playSound(); showPoll();