เกมรักลุ้นหัวใจของยัยตัวร้ายกับนายแบดบอย

ลำดับตอนที่ #1 : RED AND BLACK

 

ออดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ออดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เสียงออดบอกเวลาหมดคาบเรียนดังขึ้นปลุกในฉันตื่นจากนิทราอันแสนหวาน (-O-)

“บิสกิต ไปกินข้าวกันไหม ^O^” เพลง เพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ทางด้านซ้ายของฉันยื่นหน้ามาถาม ในขณะที่ฉันกำลังจัดการกับทรงผมยุ่งเหยิงจากการฟุบหลับไปเมื่อกี้

            แนะนำตัวกันก่อนเลยแล้วกัน ฉันชื่อ บิสกิตค่ะ ตอนนี้เรียนอยู่เกรด 11 ที่โรงเรียนนานาชาติเซนต์วีนัสอินเตอร์เนชั่นแนลสคูล

โหะ โหะ โหะ แค่ชื่อก็ไฮโซแล้ว และที่สำคัญของการแนะนำตัวในครั้งนี้ก็คือ ฉันเป็นหนึ่งในสมาชิกของแก๊งแบล็คฮิล (^O^)y หลังจากที่อาทิตย์ก่อนได้มีการต่อสู้เพื่อคัดเลือกไป แล้วฉันก็ผ่านมาได้อย่างโครตเหนื่อย =_=;;

            คงจะงงกันแล้วล่ะสิว่า แบล็คฮิลที่ฉันพูดถึงนั้นมันคืออะไร แบล็คฮิลก็คือการรวมตัวของเด็กที่แสบ ซ่าส์ บ้าบิ่น และมีความสามารถในการด้านต่างๆโดยเฉพาะการต่อสู้ไว้ด้วยกันจนครบสูตร ซึ่งแก๊งนี้จะชอบมีเรื่องต่อยตีกับโรงเรียนอื่นๆไปทั่ว โดยเฉพาะ แก๊งเรดดราก้อนของนานาชาติคู่อริอย่าง เซนต์รอเร้นจ์ สองแก๊งนี้เป็นทั้งเพื่อนกันและคู่อริกันในคราวเดียว เรามักนัดดวลกันเสมอ การดวลกันก็มีหลากหลายกิจกรรมเช่น การต่อสู้ จำพวกเคนโด้ ยูโด เทควันโด คาราเต้ หรือการแข่งรถยนต์ มอเตอร์ไซค์ แล้วก็การแข่งเต้นบีบอย เบรกแดนซ์และเราก็มักสังสรรค์กันอยู่เสมอเช่นกัน นับว่าความสัมพันธ์ของสองแก๊งนี้แยกกันไม่ออกจริงๆระหว่างคำว่ามิตรภาพและศัตรู -_-; เอาเป็นว่ามาเข้าเรื่องในโหมดปัจจุบันกันต่อเลยดีกว่า หลังจากที่ฉันไดนอกเรื่องมาซะนาน

“เพลงไปก่อนเถอะ เราอยากเข้าห้องน้ำก่อนน่ะ ปวดฉี่” พูดจบฉันก็เดินออกจากห้องเพื่อไปเข้าห้องน้ำทันที ส่วนยัยเพลงก็ทำหน้าแบบว่าจ๋อยสนิท Y_Y แล้วเดินจากไป  

เพลง ไม่ได้อยู่ในแบล็คฮิลหรอกแต่เธอก็เป็นเพื่อนผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ฉันมีในเซนต์วีนัส ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าที่หน้าผากฉันมันมีป้ายติดบอกว่าไม่น่าคบอยู่หรือไง =_=^ ถึงได้ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากเป็นเพื่อนกับฉันซักคน สาเหตุหลักคงเป็นที่นิสัยส่วนตัวของฉันที่ไม่ค่อยชอบยุ่งกับใคร กวนประสาท แล้วก็ปากร้าย ส่วนสาเหตุรองคงเป็นที่ฉันอยู่ในแบล็คฮิลที่มีศัตรูทั่วราชอาณาจักรเลยทำให้คนที่จะมาเป็นเพื่อนของฉันโดนลูกหลงไปด้วย คงจะมีก็แต่ไอ้พวกกวนๆ แต่หล่อในแบล็คฮิลนั่นแหละที่เป็นเพื่อนกับฉัน ส่วนเพื่อนที่แปลกกว่าคนอื่นเลยก็ชื่อ โฮส หมอนี่เป็นรองหัวหน้าแบล็คฮิล (ส่วนหัวหน้าชื่อพี่ยูโด) มีดีกรีเป็นถึงตัวเต็งในการต่อสู้เพื่อขึ้นเป็นหัวหน้าแทนพี่ยูโดที่ใกล้จะเรียนจบแล้ว โฮสแอบชอบฉันมาตั้งแต่เริ่มเรียนเกรด 10 จนตอนนี้จะขึ้นเกรด 12 แล้วก็ยังตื๊อฉันไม่เลิก แต่ฉันไม่ได้มีจิตพิศวาสเค้าเกินเพื่อนหรอกนะ แม้จะหล่อมากก็เหอะ -.,-   

“มองหน้าฉันหาลูกสาวยายแกหรอ -[]- มีธุระอะไรก็พูดมา” ฉันหยุดเดินและหันไปถามรุ่นน้องผู้หญิงสองคนที่กำลังมองฉันแล้วซุบซิบคุยกันอยู่ (คงเป็นเพราะปากแบบนี้ล่ะมั้งฉันถึงไม่ค่อยมีเพื่อน-_-;)

“เปล่าค่ะพี่...ม่ะ...ม่ะ...ไม่มีอะไรค่ะ...คือ...พี่โฮสให้มาตามพี่น่ะค่ะ Y_Y” รุ่นน้องคนที่หนึ่งบอกอย่างกล้าๆกลัวๆ

หน้าฉันไม่ได้เหมือนปีศาจนะยะ -_-^ (ถึงนิสัยจะใกล้เคียงก็เหอะ)

“เธอไปบอกเค้านะ ว่าถ้าอยากเจอฉันให้มาหาเอง เพราะฉันไม่ชอบไปหาใคร ฉันจะรออยู่ที่.....” ที่ไหนดีหว่าที่โฮสมันจะตามมาไม่ได้ คิดสิ คิด คิด คิด

“ห้องน้ำหญิงแล้วกัน (^_-)” ฉันบอกยัยเด็กสองคนนั้นแล้วเดินมุ่งหน้าไปที่ห้องน้ำหญิงทันที ฮ่าฮ่าฮ่า >O< สะใจจริงเอย นายนั่นจะได้ตามฉันไม่สำเร็จ

ณ ห้องน้ำหญิง

ซ่าส์!!!!!!!!!!!!!

“ฮ้า~~ ^O^ เย็นดีจัง” เมื่อเสร็จภารกิจแล้ว ฉันก็ออกมาล้างมือ ล้างหน้า และเช็ดหน้า

“เสร็จแล้วหรอบิส” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้นทันทีที่ฉันก้าวขาออกจากห้องน้ำ

“โฮส -_-^” ฉันพูดก่อนที่จะส่ายหน้าแบบเซ็งๆ

            ใบหน้าขาวๆของโฮสตอนนี้แดงเรื่อและเต็มใบด้วยหยดเหงื่อที่เกาะพราว สงสัยจะวิ่งหาฉันทั่วห้องน้ำหญิงในโรงเรียนเลยมั้งเนี่ย =_=^

“คิดถึงบิสจัง -_-///” ใบหน้าของโฮสจากที่แดงอยู่แล้วกลับแดงเข้าไปอีก เมื่อกี้ใครมันเอาเลือดหมูป่ามาสาดหน้าแกฟะโฮส ถึงได้แดงเถือกขนาดนั้นครับพี่น้อง = =

“เหรอ อืม” ฉันตอบกลับไปอย่างพะอืดพะอม

เลี่ยนดีแท้เลยชีวิตไอ้บิสกิตเนี่ย-_-^

            เฮ้อ... -O-^ ฉันคิดว่าไอ้การที่มีคนมาชอบเราเนี่ยมันก็ดีอยู่หรอกนะ เพราะก็แสดงว่าเราคงไม่ได้หน้าตาน่าเกลียดอะไร แต่ถ้าชอบแล้วตัดใจเมื่อเราไม่ชอบตอบก็คงจะดีกว่านายโฮส ที่ตามตื๊อฉันมาเกือบสามปีเต็ม บางทีอาจจะดูเหมือนว่าฉันเป็นคนเล่นตัวหรือใจร้ายนะ แต่ความจริงแล้ว ใครไม่มาเป็นฉันก็คงไม่รู้หรอกว่ามันน่ารำคาญขนาดไหน-_-; (จริงๆนะคะ)

“เย็นวันนี้บิสไปดูเราให้ได้นะ” โฮสบอกพร้อมกับโชว์รอยยิ้มอวดเขี้ยวสวยที่สาวๆในโรงเรียนเห็นแล้วต้องละลายไปตามๆกัน แต่ฉันมันไม่ใช่เลย แล้วเรื่องของเย็นวันนี้น่ะฉันก็บอกโฮสแล้วนี่นาว่าจะไปดูเค้าสู้-_-^

คือเย็นวันนี้มันเป็นการต่อสู้ของโฮสกับคนที่มาท้าชิงตำแหน่งหัวหน้าแบล็คฮิลน่ะ ส่วนถ้าใครชนะในวันนี้ก็จะต้องไปเจอกับพี่ยูโดหัวหน้าแบล็คฮิลในวันพรุ่งนี้ค่ะ Get ป่ะ

“เราบอกตั้งแต่เมื่อวานแล้วไงว่าจะไปทำไมนายต้องมาถามอะไรเซ้าซี้ด้วยนะ” ด้วยนิสัยขี้รำคาญแล้วก็เกลียดคนพูดเซ้าซี้ซ้ำซากของฉันมันกำลังจะทำร้ายจิตใจโฮสอีกแล้ว แต่นี่ก็เป็นเพราะเค้าชอบทำให้ฉันหงุดหงิด+รำคาญใจอยู่เรื่อยเลยนี่นา (=_=)^

เมื่อโฮสเห็นสารกัมมันตรังสีแผ่กระจายออกมาจากรอบตัวฉันก็รีบเปลี่ยนเรื่องคุยโดยฉับพลัน “งั้นเราเดินไปส่งที่ห้องเรียนนะ เพราะนี่ก็ใกล้หมดเวลาพักแล้ว^^”

ฉันไม่ได้หันไปตอบโฮสแต่รีบเดินออกมาเลย ส่วนหมอนั่นก็แบบฉบับเดิมนั่นก็คือเดินตามมานั่นเอง ความอดทนของโฮสนี่สูงชะมัดเลยนะเนี่ย ถ้าเกิดสมมุติฉันเป็นผู้ชายแล้วดันไปชอบผู้หญิงคนนึง แต่เค้าไม่สนใจล่ะก็คงตัดใจและเปลี่ยนเป้าหมายไปนานแล้วแหละ เพราะฉันไม่ใช่พวกที่ชอบบอดี้แสลม (งมงาย) เฝ้ารออะไรนานๆหรอก =_=;

“แล้วถ้าวันนี้โฮสชนะ บิสต้องไปดูโฮสแข่งต่อในวันพรุ่งนี้นะ^O^”

“ไม่รู้เหมือนกัน บางทีพรุ่งนี้อาจมีนัด” ฉันพูดปัดๆไป เพราะ ขี้เกียจให้มันมากความ

“หรอ ยังไงโฮสก็ยังรอบิสอยู่นะ รออยู่เสมอทุกเวลาเลย”

นายอย่าเสี่ยวไปมากกว่านี้ได้มั๊ยโฮส ฉันอยากอ้วก-O-!!   

“ถึงห้องแล้ว ไปก่อนนะ” พูดจบฉันก็เดินเข้าห้องไป โดยไม่เอ่ยคำล่ำลาโฮสสักคำ (ชั่วเนอะ)

“กล้าดียังไงให้โฮสมาส่งถึงห้องยะ-O-” เสียงนกเสียงกาอันไม่พึงประสงค์ของยัยเค้ก คู่อริฉันตั้งแต่เรียนเกรด 10 ดังขึ้นทันทีที่ฉันหย่อนก้นนั่งลงบนเก้าอี้

            โอ๊ย!!!!!!! กรรมของเวร เวรของกรรม -_-++ นี่มันอะไรกันอีกล่ะเนี่ย หลบโฮสอยู่ในห้องน้ำหญิงซะตั้งนานจนไม่ได้กินข้าวยังไม่พอ แถมจะต้องมาทนกับความเซ้าซี้ซี่ทู่ของโฮสอีก แล้วยังจะต้องมาเจออะไรที่ปัญญาอ่อนแบบนี้อีกหรอ หงุดหงิดว้อยยยยยยยย

“แล้วมันหนักส่วนไหนของหัวกระบานแกหรอ-_-” ฉันตอบกลับไปอย่างไม่สะทกสะท้าน เพราะ นิสัยฉันมันก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วบวกกับความร้อนของอากาศและอารมณ์ของฉันมันเลยยิ่งทำให้หงุดหงิดกันไปใหญ่ =^=

“คิดว่าอยู่ในแบล็คฮิลแล้วฉันจะกลัวรึไง อย่างแกน่ะ ถ้าไม่มีบารมีของโฮสดีกรีนักสู้อันดับสองก็ไม่มีปัญญาเข้าไปลอยหน้าลอยตาในแบล็คฮิลหรอก” ยัยเค้กเน่านั่นพูดด้วยเสียงแหลมพร้อมกับเดินแอ่นหน้าอกที่โครตเล็กเข้ามายังหน้าโต๊ะเรียนฉัน ส่วนฉันก็ยืนขึ้นประชันหน้ากับมันอย่างรวดเร็ว

โฮะ โฮะ โฮะ >O< เมื่อเทียบไซส์หน้าอกกันแล้วยัยเค้กเน่าดูเป็นไม้กระดานไปเลย เพราะของฉันมันคัพซีกว่าๆ ^O^ แกนี่น่าสงสารจังนะเค้ก แค่เรื่องหน้าอกก็แพ้ฉันซะแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า (โรคจิต) แต่นี่ไม่แต่นี่มันไม่ใช่เวลาที่ฉันจะมายืนวิจารณ์หน้าอกของคนอื่นหรือของตัวเองนี่หว่า-*- ฉันต้องโมโหสิ ใช่ๆ ฉันต้องโมโหมากๆ ที่ยัยเค้กมาบอกว่าฉันอยู่ในแบล็คฮิลได้ก็เพราะโฮส อันที่จริงแล้วฉันแทบกระอักเลือดเลยนะกว่าจะเข้ามาอยู่ในแก๊งที่ใหญ่และมีชื่อที่สุดในเซนต์วีนัสได้น่ะ=O=^

“เป็นไง เงียบไปเลยหรอ แทงใจดำน่ะสิ” ยัยเค้กยังคงไม่หยุดพล่าม และนั่นก็ทำให้ฉันยิ่งโมโหมากกว่าเดิม

“ที่ฉันเข้ามาอยู่ในแบล็คฮิลได้ก็เพราะตัวของฉันเอง ไม่มีใครมาช่วยทั้งนั้น” ฉันพูดลอดไรฟันอย่างโมโหแบบเต็มสตรีม

“คิดว่าเค้าจะเชื่อกันรึไง หน้าอย่างแกก็ได้แต่อ่อยโฮสไปวันๆเท่านั้นแหละ ใครๆก็พูดกันทั้งนั้นว่าแกเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ได้อยู่ในแบล็คฮิล ปากกล้าแบบเนี๊ยคงจะโดนทั้งแบล็คฮิลแล้วสินะ ระวังนะจ๊ะ เอดส์น่ะ ยังไม่มียารักษา” สิ้นคำพูดสุดท้ายของยัยเค้กฝ่ามือพิฆาตของฉันก็ฟาดลงไปเต็มแรงที่แก้มซ้ายของมันจนเลือดกบปาก (สมน้ำหน้ามัน)

            เพี๊ยะ!!

“กรี๊ดดดดดดดดดดด แก แก แก นังร่าน ฉันจะฆ่าแก” ยัยเค้กชี้หน้าฉันแล้วเต้นเร่าๆ อย่างคนโกรธจัดและเตรียมพร้อมที่จะพ่นไฟออกมาจากทวารทั้งห้าได้ทุกเมื่อ (ชักจะเว่อร์)

“แกผิดเองนะที่ทำให้ฉันโมโห แต่เรื่องยาโรคเอดส์เนี่ย สงสัยแกจะเชี่ยวชาญน่ะสินะ ถึงได้รู้ว่ามันยังไม่มียารักษาน่ะ อ้อ! แล้วที่สำคัญอย่าเอากำพืดตัวเองมาเที่ยวว่าคนอื่นเค้าแบบนี้สิ เดี๋ยวเค้าก็รู้กันหมดหรอกว่าแกมันร่านแค่ไหน นังหน้าทวารหนัก”

“กรี๊ดดดดดดดดดดด แก...แกกล้าด่าฉันหรอ...นี่แน่ะ!”

            เพี๊ยะ!!

ฉันไม่ทันตั้งตัวทำให้โดนยัยเค้กชะนีเผือกนี่มันตบลงไปบนใบหน้าหนึ่งที หวังว่าหน้าฉันคงไม่ขึ้นรอยนะ ไม่งั้นฉันจะเอาคืนยัยนี่สิบเท่าเลยคอยดู -[]-!! (ยังจะห่วงสวยอีก-_-^)

“กล้ามากนะที่ตบคนอย่างฉัน” จากนั้นฉันก็กระหน่ำมือลงไปที่หน้ายัยเค้กทันที พอยัยนี่เสียหลักล้มลงฉันก็ถือโอกาสนั่งคร่อมแล้วก็ตบไปอย่างมันมือ

“ที่หลังอย่าเที่ยวมาวิจารณ์คนอื่นเค้าเสียๆหายๆแบบนี้อีกนะ เพราะบางทีอาจจะโดนมากกว่านี้ก็ได้” แล้วฉันก็ลุกขึ้นออกจากร่างของยัยชะนีนี่ที่กึ่งจะเป็นศพอยู่แล้ว หน้าตายับเยินสุดๆเลย แต่ก็........สมน้ำหน้านะ อยากหาเรื่องใส่ตัวเองทำไม

“เพลง ฝากเอายัยนี่ไปทำแผลด้วยนะ ส่วนฉันจะไม่เข้าเรียนภาคบ่ายแล้ว ไม่มีอารมณ์=[]=^”

“แล้วบิสจะไปไหนหรอ อาจารย์จะมาแล้วนะ Y_Y” เพลงถามเสียงอ่อย สงสัยจะกลัว

“วันนี้ฉันไม่เข้าเรียนแล้ว!! ฟังไม่รู้เรื่องรึไง!!! ถ้าอาจารย์ถามก็บอกว่าฉันไปโรงพยาบาลเพราะมีเรื่องกับยัยก็แล้วกัน ส่วนคนที่เหตุการณ์คงเป็นพยานให้ฉันได้นะ ว่าใครหาเรื่องก่อนใคร แต่ถ้าฉันรู้ว่าใครมันเฟคจนทำให้ฉันมีความผิดล่ะก็ จดจำสภาพยัยนี่ไว้ให้ดีก็แล้วกัน” ฉันแอบขู่นิดๆในตอนท้ายก่อนที่จะเดินถือกระเป๋านักเรียนออกจากห้องไป-_-

            หลังโรงเรียน

ฉันเดินมาหยุดที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ พลางจ้องมองไปที่กำแพง ก่อนที่จะปีนออกมาได้อย่างไม่ต้องใช้สลิงหรือตัวแสดงแทนเลย ^-^

หุ หุ หุ แต่อย่าเลียนแบบกันนะคะ เพราะว่ามันเป็นความสามารถเฉพาะตัว (แล้วก็แบบอย่างที่ไม่ดีต่อเด็กและเยาวชนด้วยค่า)

“แล้วจะไปไหนดีวะเนี่ย” ฉันสบถกับตัวเองก่อนที่จะมองซ้ายมองขวาอย่างไม่มีจุดหมาย จากนั้นก็เอามือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากระโปรงเพื่อหยิบโทรศัพท์โนเกีย N73 เครื่องสีดำสุดที่รักออกมาเพื่อโทรหาไอ้เฮียซึ่งมันก็คือพี่ชายฉันเอง ชื่อ บัสเตอร์ เราเป็นคู่แฝดกัน เกิดห่างกันแค่สิบนาทีเอง แถมไอ้เฮียยังเรียนอยู่เซนต์รอเร้นจ์ซะด้วย ที่สำคัญนะมันเป็นถึงรองหัวหน้าแก๊งเรดดราก้อนเลยแหละ -_-^

(เหวย!!!!) เสียงไอ้เฮียรับโทรศัพท์แบบโครตจะตะโกน

“ไอ้เฮียตอนนี้อยู่ไหน!!!!”  มันตะโกนมา ฉันก็เลยต้องตะโกนตอบ หุหุ ^^ จะได้เท่าเทียมกันไง

(อยู่คอนโดเพื่อน เฮ้ย! ไอ้Heerเบาเพลงดิ๊ กูคุยโทรศัพท์ไม่รู้เรื่อง) เฮียตอบและตวาดเสียงดัง เพราะ เมื่อกี้เสียงเพลงรอบข้างเปิดดังสนั่นลั่นปฐพี แต่ตอนนี้กลับถูกปิดลงแล้ว ทำให้ฉันไม่ต้องทนฟังเสียงเฮียแบบตะโกนมาและต้องตะโกนตอบอีกต่อไป (ขอร้องนะ ว่าอย่างง)

“เฮียมารับเค้าที่หลังโรงเรียนหน่อยดิ +O+” น้ำเสียงออดอ้อนสุดๆ แล้วนะเนี่ย

(ไม่เอา ขี้เกียจไป แล้วนี่แกโดดเรียนหรอ)

“ก็เหมือนเฮียอ่ะแหละ-_-^”

(เออๆ ขี้เกียจเถียงแล้ว นั่งแท็กซี่กลับบ้านไปซะ)

“เฮีย เค้าอยากไปหาเฮียอ่ะ เพิ่งมีเรื่องมาด้วยเนี่ย TOT”น้ำเสียงสำออยมากมายเลย            ฉันล่ะสมเพศตัวเองดีแท้ -_-^

(น่ารำคาญจริงโว๊ย! เออๆ รออยู่ตรงนั้นแหละเดี๋ยวกูไปรับอย่าไปไหนล่ะ ขี้เกลียดวนรถหา) พูดจบเฮียก็วางสายไปทันที ส่วนฉันก็ยืนรออยู่ประมาณ สิบห้านาที ก็มีรถเบนซ์สปอร์ตสีแดงสดรูปทรงปราดเปรียวป้ายแดงสุดหรูมาจอดตรงหน้า *O* ถ้าจำไม่ผิดนี่มันเป็นซีคลาสออกใหม่ล่าสุดเลยนี่นา คันนึงไม่ต่ำกว่า12 ล้านเลยนะเนี่ย ว้าวๆๆๆ รถคันนี้พอมองใกล้ๆแล้วสวยชะมัดเลย

“ขึ้นรถมาเร็วๆดิ-_-” เฮียผู้เป็นคนขับเปิดกระจกแล้วชะโงกหน้าออกมาพูด ฉันจึงรีบเปิดประตูแล้วไปนั่งคู่คนขับทันที วู้ๆๆๆ บุญก้นค่ะ บุญก้นจริงๆ >O< ฮ่าฮ่าฮ่า วันนี้ฉันจะไม่ล้างก้นแล้วล่ะ (ยัยนี่มันบ้าเนอะ)

“เฮียรถใครอ่ะ” ฉันถามอย่างตื่นเต้น นั่งเบนซ์ธรรมด๊า ธรรมดาของไอ้เฮียมานานมีโอกาสเปลี่ยนบรรยากาศเป็นรถอย่างอื่นกะเค้าซักที

“รถไอ้ชี”

“ชีต้าร์หรอเฮีย” ตื่นเต้นอีกแล้วครับพี่น้อง

แหม...จะไม่ให้ตื่นเต้นได้ยังไงก็ชีต้าร์เป็นถึงหัวหน้าของเรดดราก้อนเชียวนะ แต่ฉันก็ไม่เคยเห็นหรอก หมอนี่มันชอบทำตัวลึกลับจะตายไปฉันแค่รู้ว่าเค้าเป็นคนที่อันตรายมาก หล่อมาก และเป็นลูกครึ่งไทย-อเมริกาเพราะมีแม่เป็นแหม่มอเมริกาเท่านั้นเอง-_-^

 “แล้วรถเราไปไหนล่ะ” ฉันหมายถึงรถเบนซ์สีดำป้ายก็ดำของไอ้เฮียที่หม่าม้าเพิ่งถอยออกมาให้เมื่อสองเดือนที่แล้วน่ะค่ะ

“ไอ้ชีมันเอาไปแข่ง เดี๋ยวฉันส่งแกที่บ้าน เพราะ วันนี้ไอ้ชีมีแข่งรถกับแบล็คฮิล ต้องแวะไปหาเด็กเป็นของเดิมพันให้มันอีก-_-”

“เฮียๆ เค้าอยากไปด้วยอ่ะ ให้เค้าไปดูด้วยคนนะ +O+” ฉันเริ่มยุทธการออดอ้อนอีกครั้ง

“ไม่ต้องเลยๆ งานนี้ไม่รับโว๊ย ลงไปได้แล้วไป” เฮียบอกเมื่อจอดรถที่หน้าบ้านเรียบร้อยแล้ว

“ไปด้วยไม่ได้เหรอ~”

“ไม่ได้-_-^” เฮียบอกเสียงเฉียบแล้วขับรถออกไปในทันที

            เช้าวันต่อมา

“ไอ้เฮีย ตื่นได้แล้ววววววววววว>O<” ฉันตะโกนลั่นใส่หูของเฮียในตอนเช้า ก็เมื่อคืนมันกลับบ้านเกือบตีสองอ่ะดิ วันนี้เลยนอนตื่นสายแบบเนี๊ย -_-

“อะไรของแกวะเนี่ย ไอ้บิสเน่า =_=^” เฮียส่งเสียงงัวเงียแล้วเอาหมอนปิดหูปิดหน้า และนอนต่อ

แต่เมื่อกี้ไอ้เฮียมันเรียกฉันว่าบิสเน่านี่หว่า ตายแน่ ฉันชื่อบิสกิตต่างหากล่ะ เดี๋ยวต้องเจอท่าไม้ตาย

“เตรียมพร้อม” ฉันลุกขึ้นยืน \-[]-/

“ระวัง” กระโดดขึ้นสูง และ.............

 “ย๊ากส์/-[]-\” ปล่อยไปเต็มแรงทั้งหมดที่มี เพื่อทับร่างอืดของเฮียบัสที่นอนไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่ในขณะนี้...อี๊...อี๊...อี๊...อี๊

            พลั่ก!!!

“ว๊ากกกกกกกกกก ไอ้บิสออกไป กูหนัก>O<!!!””  

“ฮ่าฮ่าฮ่า ^O^ เค้าชื่ออะไรนะเฮีย” ฉันถามแล้วลุกขึ้นนั่งที่กลางหลังเฮีย จากนั้นก็ดึงแขนเฮียมาไพล่หลัง ^-^

“คุณบิสกิต คุณบิสกิต ปล่อยกระผมเถอะครับ แขนกับหลังจะหักแล้ว โอ๊ย>O<!!!”

“ทีหลังเรียกให้มันถูกด้วย แล้วก็ลุกมาอาบน้ำแต่งตัวซะ เพราะ มันสายมากแล้ว” พูดจบฉันก็ลุกออกมาจากหลังเฮียและเดินลงจากเตียง -_-

อี๋~~~ ก้นฉันจะกลากขึ้นมั๊ยเนี่ย ก็ไอ้เฮียมันชอบอาบน้ำซะที่ไหน แล้วในขณะที่ฉันกำลังเดินไปที่ประตูนั่นเอง................

“อ๊ากกกกกกกกกส์ >O<!!!ไอ้เฮียปล่อยเค้านะ ปล่อยน้า” เฮียบัสเดินมาอุ้มฉันแล้วเหวี่ยงอย่างแรงไปที่เตียง จากฉันก็ขึ้นคร่อมร่างฉันไว้ แล้ว........แล้ว..........จั๊กจี๋ที่เอวฉันอย่างเมามัน (คิดกันไปถึงไหนเนี่ย พี่น้องกันนะเว้ยเฮ้ย-_-^)

“ฮ่าฮ่าฮ่า จั๊กจี้ไหมคะ จั๊กจี้ไหมค้า ฮ่าฮ่าฮ่า สะใจจริงโว๊ย^O^” เฮียยังจั๊กจี๋ฉันไม่หยุดแถมยังเป่าลมใส่หน้าฉันอีกต่างหาก ที่สำคัญมันไม่ได้แปรงฟันด้วยเดนทิสเต้ก่อนนอนอ่ะ-_-^ ฉันคงไม่ต้องบรรยายสรรพคุณของกลิ่นหรอกนะคะ ว่ามันสุดแสนจะเน่ารุนแรงขนาดไหน

“ฮ่าฮ่าฮ่า...เหม็นเฮีย...เหม็น...โอ๊ย...ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...หยุด...โอ๊ย...หะ...หาย...ฮ่าฮ่า...ใจ...ม่ะ...ไม่...ฮ่าฮ่า ...ทัน” ฉันดิ้นแล้วพยายามสูดออกซิเจนเข้าปอดให้ได้มากที่สุด แต่ยิ่งสูดมันก็ยิ่งเหม็นอ่ะ แว๊กกกกกกกกกก กลิ่นเหม็นสุดยอดขั้นโครตนรกเลยนะขอบอก

“หยุดแล้ว หยุดแล้ว ลงไปจากเตียงเลยไป” พอเลิกแกล้งฉันปุ๊บ เฮียก็ถีบฉันลงจากเตียงเสียงดัง…

พลั่ก!!!

“โอ๊ย>O<!!! ไอ้เฮีย ไอ้เฮีย แกตายแน่ เค้าจะไปฟ้องโฮสให้มาจัดการกับแก วันนี้โฮสจะสู้กับพี่ยูโดเอาตำแหน่งหัวหน้าแบล็คฮิลแล้วด้วย ถ้าโฮสได้เป็นนะเค้าจะให้โฮสยกพวกไปถล่มเรดดราก้อนของเฮียให้ราบคราบไปเลยคอยดู” พูดจบฉันก็เดินกะเผลกออกจากห้องเฮียเลย  

ที่ฉันรู้ว่าโฮสชนะเมื่อวานก็เพราะเค้าโทรมาหาฉันว่าทำไมไม่ไปดูเค้าที่สู้ชนะ จากนั้นก็พูดตัดพ้อฉันใหญ่เลย น่ารำคาญชะมัด =_=^ แต่พอจะออกจากห้องฉันก็ได้ยินเฮียตะโกนให้หลังมา

“ไอ้โฮสก็ไอ้โฮสเหอะ เจอไอ้ชีต้าร์ แห่งเรดดราก้อนเข้าไปหน่อย จะวิ่งหนีแทบไม่ทัน” เฮียพูดไล่หลังมา

หมั่นไส้จริงๆ ฉันล่ะอยากจะรู้นักว่าไอ้ชีที่เฮียพูดถึงมันจะเก่งกาจซักขนาดไหนกันถึงจะมาล้มโฮสได้ แต่อะไรๆมันก็ไม่แน่นอนนี่นา เพราะ เหนือฟ้าก็ยังมีฟ้าอยู่ดี

          เมื่อฉันและเฮียอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ลงมากินข้าวเช้าชั้นล่าง

“นมจ๋า ^-^ หม่าม้ากับป่าป๊ากลับเมืองไทยเมื่อไหร่ค้า” ฉันหันไปถาม นมอร ซึ่งเป็นแม่นมของฉันกับเฮียขณะที่กำลังกินข้าวอยู่

“อีกสองสามอาทิตย์ค่ะคุณหนู^-^” 

            ป๊ากับม้าของฉันทำบริษัทเกี่ยวกับจิวเวอรี่ค่ะ บริษัทใหญ่อยู่ที่ฝรั่งเศส ซึ่งมีสาขาย่อยอีกประมาณเกือบสี่สิบสาขา และตอนนี้ท่านทั้งสองก็คงอยู่ที่สาขาใดสาขาหนึ่งบนโลกนี้แหละ ทำให้ฉันกับเฮียต้องอยู่บ้านกันแค่สองคนบ่อยๆ เราจึงสนิทกันม๊าก มาก^O^ แถมรักกันปานจะแหก...(เติมเอง)ดมกันเลยทีเดียว

“นมครับ วันนี้มีปาร์ตี้กับเพื่อน ส่วนยัยบิสเดี๋ยวบัสไปรับเอง ไม่ต้องให้คนขับรถไปรับนะครับ” เฮียบอกเมื่อเรากินอิ่มกันแล้ว และกำลังจะเดินออกมาหน้าบ้าน

“จะกลับดึกมั๊ยคะ” นมถาม

“ไม่หรอกครับ ไปงานเปิดผับใหม่เฉยๆ ไม่ได้มีปาร์ตี้จริงจังอะไรหรอกนม สังสรรค์กันเท่านั้นแหละ”

“งั้นก็ขับรถดีๆ นะคะคุณหนูทั้งสอง^-^” พอนมพูดจบฉันกับเฮียก็เดินมาหอมแก้มนมอรคนละข้าง

“ไปก่อนนะคะ/ครับ^O^” เราสองคนตะโกนบอก

บนรถ

“วันนี้ตอนเย็นเมิงจะไปดูไอ้โฮสมันสู้ป่ะ” เฮียหันมาถาม

“เฮียมองทางด้วย” เดี๋ยวก็ได้ตายหมู่กันพอดี-_-;;

“เออๆ แล้วจะไปป่ะ”

“ไม่รู้ดิ-_- เออ แล้วเฮียไม่เห็นบอกเค้าเลยเรื่องปาร์ตี้เปิดพงเปิดผับอะไรเนี่ย”

“อ๋อ ก็กะจะบอกอยู่นี่ไง วันนี้ไอ้ชีมันจะเปิดผับชื่อ เรดดราก้อน เป็นผับครบวงจรเลยนะเมิง มีทั้ง คาราโอเกะ ร้านอาหาร ฟลอสำหรับแดนซ์ ห้องประลองการต่อสู้ แล้วก็สนามกีฬาเอ๊กซ์ตรีมแถมชั้นบนสุดยังเป็นที่อยู่อาศัยของไอ้ชีมันด้วย^O^” เฮียพูดเหมือนภาคภูมิใจในตัวชีต้าร์ซะเหลือเกิ๊น เหลือเกิน สรุปนี่มันสองคนแอบกิ๊กกันรึเปล่าฟระ

“มันรวยเว่อร์ขนาดเปิดผับเป็นของตัวเองเลยหรอเฮีย” อะไรจะขนาดนั้นว่ามะ -_-^

“มันรวยมากกว่านั้นอีก แล้วไม่แน่วันนี้ฉันอาจจะไปรับแกไปด้วยกันนะ เดี๋ยวแกรอฉันหลังโรงเรียนตรงหลังของแกอ่ะ เผื่อฉันจะไปรับ” เฮียบอกแล้วเลี้ยวรถเข้ามาในโรงเรียนฉัน ท่ามกลางสายตาที่จับจ้องมาที่เฮีย ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิงมากกว่าผู้ชายนะ ฉันว่า-_-;;

“แล้วถ้าเฮียไม่มาล่ะ เค้าไม่ต้องรอเก้อเลยเหรอ”

“เอาเป็นว่าทำตามที่บอกไปแล้วกัน ลงไปได้แล้ว เพราะ ตอนนี้กูเริ่มถูกเพ่งเล็งจากชะนีโรงเรียนแก-_-;” พอเฮียพูดจบฉันก็ลงจากรถทันที ส่วนเฮียก็รีบบึ่งออกรถไปอย่างรวดเร็ว

สงสัยจะกลัวชะนีโรงเรียนฉัน ก็เพราะแม่พวกผู้หญิงที่มีนอทั้งหลายแหล่เล่นจ้องเฮียซะ ตางี้เป็นน้ำมันเยิ้มเลยนี่นา -_-^

“เฮ้ ^O^บิสกิต ทางนี้” เสียงผู้หญิงเรียกฉันจากด้านหลัง เมื่อหันหลังมาก็พบกับ……

“เพลง มานานแล้วหรอ^-^”

เพลง คือสาวหวาน เรียบร้อย น่ารัก มารยาทงาม ต่างกับฉันราวฟ้ากับเหว ทำให้ทุกวันนี้ฉันยังมีข้อสงสัยและข้องใจอยู่เลยว่ามาเป็นเพื่อนกันได้ยังไง (วะ)

“นานแล้วจ้ะบิส นี่...วันนี้โฮสฟิตมากเลยนะ เมื่อกี้เราไปดูเค้าซ้อมเทควันโดที่ยิมมาด้วย >/////<” เพลงบอกอย่าปลื้มใจสุดๆ จะไม่ให้ปลื้มได้ยังไง ก็ยัยนี่แอบชอบโฮสอยู่น่ะสิ-_-

“งั้นหรอ เออใช่ แล้วตอนเย็นเพลงจะไปดูโฮสสู้รึเปล่า”

“ก็อยากไปอ่ะนะ แต่เราคงทนเห็นโฮสเจ็บไม่ได้หรอก ยังไงก็ฝากบิสดูแลโฮสด้วยนะ เพราะดูเหมือนโฮสเค้าจะอยากให้บิสไปดูมากกว่าใครเลย ก็โฮสแอบชอบบิสมาตั้งแต่เกรด 9 เกรด10 แล้วนี่เนาะ T^T” น้ำเสียงของเพลงดูสดใสในตอนแรก แต่ก็ดูเศร้าๆในตอนท้าย

“เพลงนี่ก็คิดมากจัง...บิสไม่ได้ชอบโฮสแบบนั้นซักกะหน่อย” ฉันให้กำลังใจเพลงโดยการตบป้าบไปที่ไหล่ 1 ที

“เรารู้ แต่.......ช่างมันเหอะ ไปเข้าแถวกันดีกว่านะ” แล้วเพลงก็จูงมือฉันไปยังกลางโดมใหญ่ของโรงเรียนเพื่อเข้าแถว

ไฮโซโก้หรูมั๊ยล่ะคะ โรงเรียนฉันน่ะ ขนาดเข้าแถวยังเข้าในโดมเลย แทบจะไม่โดนแดดเลยด้วยซ้ำไป แถมทุกห้องเรียนติดแอร์อีกต่างหาก อยากจะบอกว่าโครตสบายเลย ฮิฮิฮิ นี่ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ฉันเลือกเรียนต่อเกรด 10 ที่เซนต์วีนัสนี่ แทนที่จะไปต่อที่เซนต์รอเร้นจ์แบบคนส่วนใหญ่เค้าทำกัน

“ไง บิส” เสียงของโฮสที่ยืนเข้าแถวข้างๆฉันดังขึ้น ในขณะที่เพลงซึ่งยืนอยู่ข้างหน้าฉันเริ่มมีอาการกระตุกเล็กน้อย

ฉันว่าเราแลกที่ยืนกันดีกว่ามั๊ยเพลง

“อะไร-_-^” ฉันหันไปถามอย่างรำคาญ

“วันนี้ฉันสู้ครั้งสุดท้ายแล้วนะบิส เธออย่าลืมไปให้กำลังใจล่ะ” โฮสเริ่มต้นการสนทนาที่ฉันไม่อยากให้มันเกิดขึ้นแม้แต่นิดเดียว เพราะเกรงใจเพื่อนรักอย่างเพลงนั่นเอง

“ฉันไม่ไปหรอก วันนี้มีนัดแล้ว-_-++” ฉันพูดไปส่งๆ

“กับใคร ที่ไหน-_-^” โฮสเริ่มเสียงแข็ง ฉันล่ะเกลียดไอ้การชอบทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของแบบนี้ของโฮสจังเลย เค้าจะรู้บ้างมั๊ยนะว่ามันทำให้ฉันหงุดหงิดอย่างยิ่ง =_=++

“กับ.......กับ....อ๋อ.....กับชีต้าร์ที่ผับเรดดราก้อนไง ไปกับเฮียบัส” ใช่แล้ว ใช่แล้ว วันนี้ฉันจะต้องไปไอ้ผับแดงนั่นนี่นา ฮ่าฮ่าฮ่า งั้นก็มั่วไปเลยดีกว่าว่านัดกับชีต้าร์

“ฉันไม่ให้เธอไป เธอต้องไปดูฉันแข่งนะบิส แล้วไอ้หัวหน้าเรดดราก้อนคนใหม่นั่นเธอรู้จักมันรึไง ถึงได้ไปนัดกับมัน” เริ่มซอกแซกใหญ่แล้วนะโฮส

“รู้สิ ก็เค้าเป็นเพื่อนกับไอ้เฮีย แล้วก็...กำลังจีบฉันอยู่ไง” ฉันโม้ออกไปทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้าชีต้าร์มาก่อนเลย เล่นละครเก่งจริงๆเลยฉัน-_-^

“ฉันจะไปฆ่ามัน” โฮสคำรามเสียงต่ำในลำคออย่างคนโกรธจัด

“อย่ามาบ้าน่าโฮส ตอนนี้ชีต้าร์เป็นถึงบุคคลที่อันตรายที่สุดในสองแก๊ง เพราะ เค้าคือหัวหน้าของเรดดราก้อนที่เคยเอาชนะพี่ยูโดของแบล็คฮิลมาได้แล้ว ส่วนนายยังไม่ได้เป็นหัวหน้าแบล็คฮิล ก็อย่าอวดเก่งให้มันมากนัก ระวังจะพลาดไม่รู้ตัว” พูดจบก็เข้าแถวเสร็จพอดี แล้วฉันก็เดินขึ้นตึกเรียนไปเลย แล้วนี่สรุปฉันอยู่แบล็คฮิลหรือเรดดราก้อนกันแน่นะเนี่ย

เริ่มงงตัวเอง -_-??

ส่วนโฮสยังยืนนิ่งตัวสั่นอย่างโกรธจัดและน้อยใจที่บิสกิตพูดออกมาแบบนั้น ทั้งๆที่เค้ารักเธอมาตลอดแต่เธอกลับไม่เคยเห็นเลย

“คอยดูนะไอ้ชีต้าร์ ไม่ว่าแกจะเป็นใครเก่งมาจากไหน ฉันคนนี้แหละจะเป็นคนที่ล้มแกเอง”