คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : INTRO [20%]
INTRO
ปฐมบทเริ่มต้น
tsuna:part
อ่า....สวัสดีครับๆ^_^ ผม’ซาวาดะ สึนะโยชิ’ครับ ขณะนี้ผมดำรงตำแหน่ง’บอส’แห่ง’วองโกเล่ แฟมิลี่’ เช้านี้ผมมีหน้าที่ไปต้อนรับแฟมิลี่ที่เดินทางมาจาก’อิตาลี่’ เห็นว่ามียศใหญ่พอๆกับวองโกเล่เลยล่ะครับ
ผมคาดว่าวันนี้คงจะเป็นไปด้วยดีนะ..
“สึนะ แขกเดินทางมาถึงแล้ว ลงไปซักทีสิ ยืนทำอะไรอยู่- -*”เอ้ย!! รีบอร์นนี่เอง พวกคุณคงอยากจะเห็นแน่ๆ รีบอร์นในตอนโตนะ..
“อื้มๆ ขอบใจนะรีบอร์น”ผมขอบคุณไปตามมารยาท
aim:part
ร่างโปร่งของบอสวองโกเล่ เดินออกไปแล้ว ในห้องเหลือเพียงแต่ ‘รีบอร์น’ นักฆ่าแห่ง’รุ่นที่9’
เขาสังเกตความเปลี่ยนไปของลูกศิษย์ของเขา สึนะโตขึ้นมาก โตจนเขาจำแทบไม่ได้แน่ะ สูงก็สูงขึ้น หน้าตา ก็พอดูดีนะ แต่ว่า.. ไอ้ความไม่เอาไหนนะสิ! ยังเหมือนเดิมเลย…~
ว่าแล้วหลังจากคิดอะไรอยู่ซักพัก เขาก็ต้องสะดุ้งกับเสียงเคาะประตูที่มีใครบางคนกำลังเคาะอยู่
“ก๊อกๆๆ!! ขออนุญาตค่ะ คุณรีบอร์น” ไม่นานร่างหญิงสาวคนหนึ่งก็ปรากฏ
ร่างที่ดูเหมือนจะเล็กๆ เรือนผมสีเทาเงางาม ดวงตาประกายเป็นสีน้ำตาล ก้าวเข้ามาในสายตาของเขา
…น่ารัก…
{เฮ๊ย!!! คนอย่างรีบอร์นเนี่ยนะจะบอกว่าใครน่ารักอ่ะo[]o!!} {แอ๊ฟฟ~!! โดนเตะปลิว}
“คือว่าคุณสึนะให้มาตามลงไปนะค่ะ” ร่างเล็กกล่าวขึ้นเบาๆ
“อะ…อื๊มๆ จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ” เขาตอบ
“ค่ะ งั้นฉันขอตัวค่ะ” ว่าแล้วหญิงสาวก็เดินออกไปจากห้อง
tsuna:part
“ขอโทษด้วยนะครับ (_ _) ที่ผมมาช้า ” ผมโค้งหัวลงเล็กน้อย ให้แขกผู้มาเยือน ดูท่าทางว่าพวกเธอ
จะวางมาดน่าดู
“เอ่อ… งั้นผมจะเรียกทุกๆคนมานะครับ ช่วยรอสักครู่นะครับ”
“ค่ะ ตามสบายเถอะค่ะ” นี่มันคำพูดเจ้าของบ้านนะครับ!! =[ ]=!! เอาเถอะๆ
แอ๊ดด ดด...
เมื่อประตูเปิดขึ้น ก็ปรากฏร่างชายหนุ่มทั้ง5คน
ชายคนแรก เรือนผมสีเทาเงางาม ดวงตาสีมรกต ใบหน้าหล่อเหลานั้นทำให้ผู้หญิงหลายคนกรี๊ดกร๊าดด
ต่อมา เรือนผมสีรัตติกาล ดวงตาสีเดียวกับเรือนไหมอ่อนนุ่ม รอยแผลที่คางเล็กน้อย ดูเถื่อน เร้าใจ (!?)
คนต่อมา ผมสีดำขลับสีเดียวกันกับดวงตาตี่ๆตีบๆ(!? เดี๋ยวหนูทูน่าจะโดนเชือดสดๆนะลูกขา ~)
พอคนต่อมา…. เอิ่ม คุณพี่สุดหูรูด ผมตั้งๆแหลมๆสีออกเทาๆ
“ขอโทษที่ให้รอนะครับวองโกเล่ คุฟุฟุ~” เฮือก=[ ]=!!{นังทูน่ามันทำหน้าอื่นไม่เป็น ฮา ~} เสียงมุคุโร่นี่นา อยู่ตรงไหนละเนี่ย!?
“ว๊ายยย !!!” เสียงของสาวใช้กรีดร้องขึ้น
เพล้ง!!!!
ผมจำได้ว่าแจกันที่วางตรงตู้ล็อกเกอร์มันก็อยู่ดีๆนี่นา แล้วทำไมถึงหล่นลงมาได้..?
“คุฟุฟุ~ แขกมาทีนี่ไม่เชิญผมเลยนะครับสึนะโยชิคุง…” เสียงของคนบางคน {มีคนเดียวละลูก =w=} ดังอยู่ข้างๆหูของผม {เอม/// โฮ๊ะๆๆ ยังไงเอ็งทั้ง2ก็วายอยู่วันยังค่ำ อุวะฮ่าๆๆๆ}
{ทูน่า/// เรื่องนี้ผมเมะนะคร้าบ! นอมอลด้วย}
{เอม/// ก็จะให้มันส่อหน่อยไม่ได้ไง ดูดิ คนอ่านยิ่งหื่นๆอยู่ =.,= }
เมื่อหันไปมองก็พบว่า …… ~
“เฮ๊ย !! ม..มุคุโร่ !”
“แน่นอนครับสึนะโยชิคุง ไม่คิดจะเชิญผมเลยหรอครับเนี่ย” ผมมองหน้าแสนดัด(จริต)ของเขา แล้วเสมองไปทางสาวๆอีกแฟมิลี่ อื่นที่กำลังซุบซิบๆกันอย่างเมามันส์(?)
“อ่ะ…เอาละครับ ทางผมคนก็ครบแล้วทางคุณพร้อมแล้วนะครับ?”
“ค่ะ เราพร้อมแล้วเช่นกัน” หญิงสาวผมทองตอบผม พลางยิ้มเผล่
ไม่ทันไร! ฝีเท้าหนักๆของใครสักคนก็ลอยมากระทบเข้ากลางของผมเข้าอย่างจัง !!
“โอ๊ย !! รีบอร์น ถีบลงมาได้ไงฟร่ะเนี่ย !?” ผมหันไปถามรีบอร์นอย่างตกใจระคนสงสัย
“แกนี่มันไม่ได้เรื่องจริงๆเลย "
Aim:Part
“บอสๆ คนผมน้ำเงินมัดหางม้านั่นกับบอสวองโกเล่เขาY รึเปล่าอ่ะค่ะ =.,=” ใบหน้าสวยหันกลับมามองลูกน้องหน้าหวานของตน พลางยิ้มขบขัน
“จะเป็นไปได้ยังไงละจ้ะ ก็นั้นชายแท้เลยนะนอตเต้จัง ^ ^~” นอตเต้จังหรือนอตเตร่า ฟลูมิเน่ มองผู้ที่มีศักดิ์เป็นบอสของเธอกล่าว
“เจ้าค่ะๆ = =” เจ้าของเรือนผมสีดำประบ่าคิดในใจ ‘ โธ่ ! ไอ้ท่าทางแบบหมอนั่นนี่นะ ยิ่งคิดยิ่งแค้นจริง!’
+++++++++++++++++++++++++20%++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น