คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ep. 2 _____ ★ { การสอบวัดระดับความโง่ . 2 }
“ ฉันณัฐกานต์ หรือ ที่รู้จักกันดีในนามของ มันแกว แอว แอว แอว แอว ว ว “
“ .... “ เงียบฉี่ = ________= !!
“ เงียบกันทำไม ปรบมือกันหน่อยซ่ “ และฉันก็ฉีกยิ้มราวกับนางสาวไทยได้ตำแหน่งอย่างไง อย่างั้นเลยล่ะ
“ แปะ ๆๆๆ “ ดีมาก ! ได้มันได้อย่างนี้เซ่ อุวะฮะฮ่า ๆๆๆ
“ เห้ยไอแกว แกจะทำอะไรน่ะ ลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ “ ไอ้ครีมดึงชายกระโปรงนักเรียน เอ้ย ! ไม่ดี ฉุดชายกระโปรงของฉันลงไป
“ เดี๋ยวดิวะ “ ขัดใจจริง ๆ ยัยเพื่อนพวกนี้
“ การสอบครั้งนี้ฉันต้องการตัวช่วยเพื่อไม่ให้ตัวเองตกจากการสอบ “ อย่าเพิ่งหลับกันนะเห้ย รอฉันพูดให้จบก่อน
“ .... “
“ โดยเฉพาะ ... เธอ ! ยัยแว่น “ ฉันชี้ไปที่หน้าของยัยนั่น ทำให้ยัยแว่นนั่นสะดุ้งเฮือก ! ฉันมันน่ากลัวขนาดนั้นเขียวหรอ =__________= !!!!!!!!
“ และนาย ! นายหัวหน้าห้อง “ เป๊ะ ! มาอาการเดียวกับยัยแว่นเด๊ะ ฉันนางฟ้า ทั้งรูปร่างหน้าตา และ นิสัยนะเฟ้ยย ย ไม่ใช่นางมารอย่างที่พวกแกคิ๊ดด ~ ~ ! ! = =+
“ ถ้าใครไม่ให้ความร่วมมือกับฉัน ‘ ตาย !!! ‘ หวังว่าคงจำการสอบกลางภาคปีนี้กันได้นะจ๊ะเพื่อน ๆ ^^ “ เพราะตอนสอบกลางภาคฉันเล่นคนที่ไม่ให้ความชาวยเหลือเหลือฉัน เล่นซะหนักอยู่เหมือนกัน
( Ps . ฝากซักนิด ตอนประโยคสุดท้าย เอิ่ม ... อาจจะงง ๆ นิดหน่อย ก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ :’)) )
--------------------------------------------------- วันสอบ !!! ---------------------------------------------------
การสอบเป็นไปอย่างราบรื่นเพราะข้อสอบฉันลอกยัยแว่น และหัวหน้าห้องถึง 99.99 % วิธีทำลอกยัยแว่น ส่วนคำตอบฉันน่ะลอกของนายหัวหน้าห้อง ซึ่งเป็นเรื่องบังเอิ๊ญญญญญญ บังเอิญ ที่เราสามหัวกระทิ ( รวมทั้งฉันด้วยนะ = =* ) นั่งติด ๆ กัน ฉันเลยไม่ต้องกังวล อย่างน้อยฉันก็ผ่าน แค่คาบเส้นก็เอา T T
-เมื่อออกจากห้องสอบ -
“ ล๊า ล่า ลา ล้า ลา “ ฉันออกมาจากห้องสอบด้วยอารมณ์ดี เฮฮา ปาจิงโก๊ะ สึเนโอะ กัตจังมากมาย
“ ไอ้มันแกว ! แกนี่มัน ... ฮึ้ยยยยย ย !!!! “ เสียงสัมภเวสีที่ไหนฟะ
“ อ๋อ ! แกนี่เองยัยเค้ก ก็นึกว่าใคร “ ช๊ะ ! เพื่อนฉันเอง 55 55 +
“ แล้วไอ้ครีมกะไอ้แยม ไมมันช้าจังวะ “ ทำให้เร็วแบบอัจฉะริยะอย่างฉันหน่อยก็ไม่ได้ โฮะ ๆๆๆๆ ( ขอแสดงเป็นตัวอีโม : สะใจ๊ ! )
“ ใครจะเหมือนแกที่เที่ยวขู่ชาวบ้านเค้าล่ะวะ “ เอ้า ไอนี่หนิ ... จะพูดขึ้นมาทำไมวะ เดี๋ยวใครได้ยินเข้ามันจะไม่ดีเอานะโว้ยย ย ถ้าเป็นอาจารย์ ตรูเนี้ยแหละจะซวย - -*
“ เงียบไปเลยแก ไอ้เค้ก =_______=’’ ที่พูดมานี่จะทำฉันหมดอนาคตใช่มั้ย ? “ ถ้ามีพูดอีกทีเจอลูกเตะของฉันแน่ ๆ ยัยบ้า
-------------------------------- หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป ไวอย่างโกหก = = --------------------------
“ เอาล่ะจ้ะ ผลสอบก็ออกมาแล้ว เป็นที่น่าพอใจของอาจารย์ทุกคนจริง ๆ นักเรียนที่ตกใครคราวที่แล้ว ก็ผ่านในครั้งนี้ ^^ และ .. เป็นที่น่าดีใจอีกคือ คนที่ได้ไปเรียนต่อในชั้นม.6 ในโรงเรียน สิริวัฒนไพศาลวิทยา นั้นอยู่ของเราจ้ะ “ โอ้ยย ยย จะหลับแล้วนะเค๊อะอาจารย์ผู้เป็นที่รัก แต่ก่อนลีลาเยี่ยงไร ณ ตอนนี้ก็เหมื้อนเดิ๊มมม ม !!!
ฉันเหล่ไปมองนายหัวหน้าห้อง และ ยัยแว่น ผู้มีพระคุณทั้งสอง ( ที่ฉันไม่คิดจะตอบแทนพระคุณ -*- ) กำลังนั่งยิ้มแฉ่ง คงกำลังวาดฝันไว้เลยละสิท่าว่า เมื่ออยู่ในหมู่หงส์ ตัวเองคงสง่าขึ้น *0*
อาจารย์ผู้ลีลาเป็นเลิศก็ค่อย ๆ เปิดซองคะแนนของนักเรียนในชั้นดู เมื่อดูใบคะแนนก็โต๊กกกกกกะใจอย่างหนัก
“ คือ .. อาจารย์รู้ว่าห้องเราไม่มีคนตก แต่ ยังไม่ได้ดูคะแนนจริง ๆ โอ้วววจอร์จ = [ ] = !!! “ อื้อหือ มันขนาดนั้นเลยหรอคะอาจารย์ที่รัก = =+ เว่อร์ป๊ายยย ยย ย
“ ยัยณัฐกานต์ !!! ทำไม ทะ .. ทะ ... ทำ ไม ! =O= !! “ ทะ ... ทะ ... ทำ ไม อะ .. อะ ... อาจารย์ต้อง ตะ ตะ ติดอ่างด้วย
“ คนที่ได้ไปเรียนต่อที่โรงเรียนดั่งกล่าวคือ นางสาว ณัฐกานต์ ชลธิศมณีกุล “ ห๊ะ = [ ] = !!!
“ ห๊ะ ! = { } = ? “ << หน้าของยัยแว่น
“ ห๊ะ ! = ( ) = !!! “ << หน้าของนายหัวหน้าห้อง
“ ห๊า = [ ] = !!?!?!!? “ << หน้าของยัยแฝดสาม
“ เห้ย !!! = [ ] = !!!!!? “ << และหน้าของคนในห้องทั้งหมด
ความคิดเห็น