[Fic]Sorry' ขอโทษนะผมไม่ใช่ของของคุณ!

ลำดับตอนที่ #2 : 1.Isolation

1.

 

 

'เบรฟคะ ไหนเบรฟบอกว่าจะไปพาลีน่าไปดูหนังไง ทำไมไม่พาไปสักที' แขนเรียวเขย่าแขนผมไม่หยุด เสียงหวานเมดัง

ขึ้นตามอารมณ์ของคนพูด

 

 

ผมมองหน้าลีน่านิ่งๆ ผมมักจะทำแบบนี้กับคนอื่นเมื่อผมรู้สึกรำคาญหรือไม่พอใจ ผมเป็นคนเงียบๆนิ่งๆ ฉายาหล่อ รวย

ของผมที่ดังไปทั่วโรงเรียน ทำให้ใครต่อใครพากันชอบผมทั้งนั้น รวมทั้งลีน่าด้วย

 

 

แต่ตอนนี้ผมกำลังรำคาญ ผมไม่ชอบผู้หญิงงี่เง่า ลีน่าปล่อยแขนผมทันที ปากบางเริ่มแบะเหมือนจะร้องไห้ คงคิดว่ามุกนี้

ใช้ได้กับผู้ชายทุกคน แต่ขอโทษ ยกเว้นผมละกัน

 

 

ลีน่าเริ่มร้องไห้เบาๆและดังขึ้นเรื่อยๆ เด็กนักเรียนที่เดินผ่านไปมาต่างก็หันมามองที่ผมกับลีน่าและเริ่มจับกลุ่มนินทา ผม

ยังคงยืนกอดอกพิงรถออดี้สุดโปรดสีแดงของผมอย่างไม่สนใจ เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ผมปรายตามองลีน่าที่ยังร้องไห้ไม่หยุด

แล้วถอนหายใจอย่างหน่ายๆ 

 

 

ผมตัดสินใจไม่รอลีน่า ขับรถออกจากลานจอดรถไป ผมไม่ชอบรอใคร เพราะฉะนั้นถ้าผู้หญิงที่เข้ามาหาผมทนไม่ได้ ก็คง

ต้องจบกัน ผู้หญิงหรือคู่ควงสำหรับผมหาง่ายมากกว่าอะไรทั้งหมด ผมถึงไม่ต้องแคร์ว่าใครจะคิดยังไง

 

 

รถสปอร์ตออดี้สีแดงเลี้ยวเข้ามาจอดในลานจอดรถของคอนโดหรูใจกลางเมือง ร่างสูงขึ้นลิฟท์ไปห้องที่เพื่อนๆกำลังรออยู่ 

วันนี้เป็นคืนวันศุกร์พอดี เหมาะที่จะหาอะไรดื่มและมั่วสุม คอนโดนี้เป็นของ 'ออกัส' เพื่อนกลุ่มเดียวกันกับเขา พ่อแม่

ของออกัสหรือจะเรียกให้ถูกก็พ่อแม่ของพวกเขาทุกคนที่กำลังนั่งรวมกันในห้องนี้ต่างก็มีหน้าที่การงานที่ใหญ่โต จนไม่

มีเวลาแม้แต่จะหันสนใจดูแลลูกของตัวเอง พวกเขาก็ใช่ว่าจะแคร์ เพราะแค่มีเงินใช้และเล่นสนุกไปวันๆ แค่นี้ก็ไม่ต้อง

คิดอะไรมากแล้ว

 

 

ผมนั่งมองน้ำสีอำพันที่อยู่ในแก้วใส ออกัสที่กำลังเมาได้ที่เริ่มเอะอะโวยวายจนเพื่อนๆต้องลากมันไปไว้ในห้องนอน 

แล้วออกมาดื่มต่อกับผม 

 

'เบรฟ มึงเลิกกับลีน่าแล้วหรอวะ' บอลที่ถือแก้วเหล้ามานั่งกินข้างๆผมถามขึ้น

 

 

'หึ ข่าวไวจริงๆนะ กูพึ่งเลิกตอนเย็น ตกดึกพวกมึงก็รู้แล้ว' ผมหัวเราะเหยียดๆ
 

 

'มึงก็รู้ว่าพวกกูมีสาย' บอลหันไปหัวเราะกับเพื่อน ไอ้พวกนี้ก็เพื่อนผม ทำไมผมจะไม่รู้ว่าพวกมันก็ม่อเหมือนผมแหละ ลี
 

 

น่าก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีอะไรมากมาย ผมถึงไม่อยากจะใส่ใจอะไรมาก

 

'นั่นใครวะ' ผมชี้ไปที่ผู้ชายท่าทางแก่เรียน ใส่แว่นตาที่นั่งอยู่ข้างๆมัน

 

 

'อ๋อ นี่ไอ้วีร์ มันพึ่งมาอยู่ใหม่ห้องข้างๆ ไอ้กัสมันเลยชวนมาแดเหล้าด้วยกัน' มันหันไปตบไหล่วีร์เบาๆ
 

 

ผมมองไปที่มันสักพักแล้วก็หัวเราะเบาๆ แค่มองตาผมก็รู้แล้วว่าบุคคลิกมันขัดกับนิสัย เพราะมันยักคิ้วตอบผมที่มองมัน 

ผมหยิบบุหรี่ขึ้นมาแล้วไปยืนสูบที่ระเบียง เพราะไอ้กัสมันกลัวแม่มันด่า ถ้าห้องมีกลิ่นบุหรี่ 

 

 

ผมมองบรรยากาศรอบๆตัว อากาศเย็นสบายทำให้ผมเผลอคิดถึงอะไรบางอย่างที่ผมพยามจะไม่คิดถึงมัน ตั้งแต่เด็กจนโต
ผมมีทุกๆอย่างที่ผมต้องการ แต่สิ่งที่ผมรู้สึกว่ายิ่งพยามไขว่คว้ามันมากเท่าไหร่ ก็ดูเหมือนมันจะยิ่งห่างไกลออกไปเรื่อยๆ 

ผมโหยหาความสุขมาตลอด ไอ้การที่คบเพื่อนเหี้ยๆเลวๆ กินเหล้า สูบบุหรี่ ฟันผู้หญิงไม่เลือก มันก็เป็นแค่วิธีปัญญาอ่อน

ที่ผมคิดว่าผมจะได้พบกับความสุข แต่ก็เปล่าเลย ความสุขไม่เคยอยู่กับผมได้นานเลย 

 

 

เพื่อนสำหรับบางคนอาจจะคบไว้เป็นที่ระบาย แต่สำหรับผม ผมคบเพื่อนเพื่อแก้เหงา ฟังดูคงตลกและงี่เง่าพอๆกัน ซึ่ง
เป็นสิ่งที่ผมบอกตัวเองว่าผมเกลียดมัน ผมไม่ใช่คนที่มาคอยละเมอเพ้อฝันตามหารักแท้ ผมไม่ต้องการรักแท้แต่ผมแค่ต้อง

การใครสักคนที่ทำให้ผมมีความสุขและไม่เหงา

 

 

ผมพ่นควันสีขาวออกมาเพื่อไล่ความคิดไร้สาระของตัวเองออกไป ผมมันก็แค่เด็กมีปัญหาคนนึงเท่านั้น...

 

 

Talk.

ไรท์เตอร์ไม่ได้อยากให้พระเอกเลวน้าา T^T แต่มันเป็นไปตามอารมณ์ พระเอกน่าสงสาร แต่หล่อมากกก -..- เพราะ

 

ฉะนั้นช่วยรับไว้พิจารณาหน่อยนะคะ ^^

26/1/13