คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : CHAPTER 8 : ลงตัว
CHAPTER 8 : ลงตัว
“มาพอดีเลย..พ่อมีเรื่องจะคุยกับลูก รวมทั้งคุณด้วย คุณควอน” เสียงของผู้เป็นเจ้าของบ้านทำให้ทั้งยูริและเจสสิก้าต้องหยุดเดิน..ไหนจะมีทิฟฟานี่และแทยอนที่นั่งรอรับกรรมด้วยกันอยู่ สีท่างานนี้งานจะเข้าทั้งลิงทั้งหมา
“อ่าว..ยังไม่นั่งอีก พ่อบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย” เสียงประมุขของบ้านดังขึ้นอีกครั้งทำเอายูริสะดุ้งเพราะไม่เคยเห็นท่าทางที่ดูจริงจังของคุณจอง คราวแล้วที่มาคุยด้วยยังไม่น่ากลัวเท่านี้เลย...ลุงนี่แรงจริงอะไรจริง!!
“ค่ะ...พ่อมีอะไรเหรอคะ ” เสียงของลูกสาวที่เหมือนจะไม่ได้เกรงกลัวพ่อของตนเลย อาจจะเป็นเพราะว่าทั้งคู่ต่างก็เยือกเย็นและสุขุมเหมือนกัน
“ลูกถูกลอบทำร้ายทำไมไม่บอกพ่อ รู้มั้ยว่าพ่อเป็นห่วงมากแค่ไหน”
“ก็เห็นพ่อยุ่งๆ เจสก็เลยไม่อยากวุ่นวายพ่อไงคะ” เจสสิก้าตอบแบบปัดๆไปเพราะรู้ว่าพ่อของตนนั้นยุ่งมาก จะบอกว่าเห็นเรื่องงานสำคัญกว่าก็เป็นได้..แบบนี้จะไม่ให้น้อยใจได้ยังไง
“เจสสิก้า!! ถ้าลูกเป็นอะไรไปจะทำยังไง ดื้อจริงๆเลยนะ รู้มั้ยว่าไม่ใช่แค่เราที่บาดเจ็บ ไหนจะหนูซันนี่กับทิฟฟานี่อีก อย่าทำให้พ่อเดือดร้อนใจมากนักจะได้มั้ย” คุณจองพูดตะคอกใส่เจสสิก้า
“คุณพ่อคะ..อย่าว่าเจสเลยค่ะ ถ้าจะผิดก็ผิดด้วยกันทั้งหมด” ทิฟฟานี่โต้ขึ้นมาเพราะรู้ว่าถ้าพ่อลูกคู่นี้โมโหขึ้นมาเมื่อไหร่ อะไรก็ไม่สามารถจะหยุดพ่อลูกตระกูลจองได้
“พอเถอะ!!! อยากจะคิดยังไงก็เชิญ..ถ้าเจสผิดมากนัก ก็ไม่ต้องนึกว่าเป็นลูกซะก็จบ”
“เพี๊ยะ! /เจส /สิก้า” ฝ่ามือของชายผู้เป็นพ่อกระทบกับใบหน้าที่อ่อนเยาว์และบอบบางของลูกสาวตัวเอง ตามมาด้วยเสียงของทิฟฟานี่ แทยอน และยูริที่ตกใจกับเหตุการณ์เมื่อกี้ เมื่อรู้สึกชาที่ใบหน้า น้ำใสๆก็ไหลรินออกมาและไม่มีทีท่าว่าจะหยุด สองเท้ารีบก้าวขึ้นไปห้องของตัวเองอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่สนใจเสียงรอบข้างแม้แต่น้อย ร่างสูงที่กำลังจะวิ่งตามเจสสิก้าไปก็ต้องหยุดตามคำสั่งของประมุขของบ้าน ยูริ ทิฟฟานี่และแทยอนต่างก็อึดอัดกับสถานการณ์แบบนี้ ทางด้านยูริและแทยอนก็ไม่เข้าใจว่าทำไมคุณจองต้องเรียกเขาทั้งสองมาด้วยทั้งๆที่ก็เหมือนจะไม่ใช่เรื่องของตน
“ต้องขอโทษที่ทำให้ตกใจนะคุณคิม คุณควอน” ประมุขของบ้านปรับสีหน้าให้ดูสบายๆ ทำให้ดูเหมือนลุงแก่ที่ใจดีและอ่อนโยน...ทำไมเปลี่ยนเร็วแบบนี้เนี่ย ตาลุงนี่!!
“คุณพ่อเล่นอะไรคะเนี่ย..เจสร้องไห้แล้วเห็นมั้ย!!” ทิฟฟานี่โวยวายคนที่เปรียบเสมือนพ่อของตน เพราะไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมทั้งสองคนนี้เวลาอยู่ด้วยกันทีไร ถ้าไม่ทะเลาะกันก็ต้องเย็นชาใส่กันตลอด
“ใจเย็นๆสิลูกทิฟ..พ่อก็แค่อยากสั่งสอนสิก้าบ้างก็เท่านั้น ทำอวดเก่งไปได้..ถ้าเหตุการณ์คราวนั้นไม่ได้คุณควอนมาช่วยก็คงไม่รอด พ่อก็มีส่วนผิดที่ไม่ดูแลลูกๆให้ดี พ่อขอโทษนะลูก” เสียงผู้เป็นพ่ออ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด ยูริและแทยอนก็พอเข้าใจความคิดของคุณจองขึ้นมาบ้าง..ก็คงอยากให้ลูกตัวเองระวังตัวมากกว่านี้เพราะตนก็เป็นตั้งมาเฟียอันดับต้นๆของเกาหลี ก็ไม่แปลกถ้าหากจะมีใครที่คิดไม่ดีกับลูกของตนเอง แต่ก็นะ..เจสสิก้าถึงภายนอกจะดูเข้มแข็งแต่ภายในช่างบอบบางและอ่อนไหวง่าย เรื่องนี้ใครๆก็รู้...ถ้าไม่ใช้ไม้แข็งแบบนี้ก็คงทำเป็นอวดเก่งว่าดูแลตัวเองได้ต่อไปอีกนั่นแหละ
“ว่าแต่..คุณท่านเรียกพวกเรามา มีเรื่องอะไรให้ช่วยเหรอคะ” แทยอนที่นั่งเป็นใบ้มานาน ได้ทีก็ถามขึ้นมาเพราะรู้ว่าคนอย่างคุณจองคงไม่เรียกเขากับยูริมาเพื่อฟังพ่อลูกทะเลาะกันเป็นแน่
“เข้าเรื่องเลยละกันนะ...ตั้งแต่วันที่คุณควอนมาเล่าให้ฉันฟังเรื่องที่มีคนลอบทำร้ายสิก้ากับทิฟ จนซันนี่ต้องมาเดือดร้อนไปด้วย ฉันบอกตามตรงว่าฉันไม่สบายใจ..สายของฉันกำลังสืบหาตัวคนบงการอยู่ และคิดว่าอีกไม่นานน่าจะรู้ผล แต่ในระหว่างที่รอนี้...ฉันคงไม่อาจปล่อยให้ลูกๆทั้งสองของฉันต้องใช้ชีวิตไปไหนมาไหนโดยลำพัง ฉันกลัวว่าไอ่พวกนั้นจะเล่นไม่เลิก พวกเธอก็รู้ว่าฉันงานเยอะ..คงไม่สามารถดูแลสิก้าและทิฟได้ตลอดเวลา” ยูริและแทยอนที่ได้ฟังแบบนี้ก็พอจะเข้าใจจุดประสงค์ของคุณจองขึ้นมาบ้าง
“คุณพ่อคะ...พวกเราดูแลตัวเองได้ จริงๆนะคะ” ทิฟฟานี่เถียงขึ้นมาทันทีเมื่อได้ฟังที่พ่อของเธอพูดแต่ดูเหมือนประโยคเหล่านี้จะถูกกลืนลงไปพร้อมๆกับน้ำลายเพราะสายตาของผู้เป็นพ่อช่างน่ากลัวยิ่งนัก
“เพราะทิฟกับเจสเป็นแบบนี้ไง..พ่อเลยยิ่งห่วง ลูกเป็นผู้หญิงที่บอบบางแบบนี้ จะดูแลตัวเองได้สักกี่น้ำ” ทิฟฟานี่ได้ฟังแบบนี้ก็เถียงไม่ออก..มันก็จริงอย่างที่พ่อเธอพูดทุกอย่าง ที่เธอพูดไปก็เพราะไม่อยากให้พ่อเป็นห่วงเกินเหตุก็เท่านั้น
“ลูกๆต้องมีคนดูแล...คุณคิม คุณควอน ฉันฝากด้วยนะ” คุณจองพูดพลางยิ้มให้กับยูริและแทยอน
“หมายความว่า.....” ยูริและแทยอนพูดพร้อมกันทำให้คุณจองหัวเราะชอบใจ
“ฉันคิดว่าฉันเลือกคนไม่ผิดนะ...หากลูกฉันเป็นอะไรขึ้นมา พวกเธอสองคนคงตายไม่สวยแน่ ฉันไว้ใจพวกเธอสองคนมากเพราะรู้ว่าพวกเธอดูแลเอาใจใส่ลูกของฉันมากแค่ไหน ฉันมีธุระต้องทำ ขอตัวก่อน” คุณจองพูดและกำลังจะก้าวเดินไปที่ห้องของตนเองและเสียงเรียกของยูริก็ทำให้คุณจองหยุดเดินและหันมา
“เอ่อ...เดี๋ยวค่ะคุณท่าน ที่พูดมาทั้งหมดหมายความว่าจะให้ฉันและแทยอนเป็นคนดูแลสิก้ากับทิฟฟานี่เหรอคะ” ยูริถามทั้งๆที่เหมือนจะเข้าใจทุกอย่างดี...แต่ก็นะ ขอถามเพื่อความแน่ใจสักหน่อยเถอะ!
“ฉันว่าฉันพูดชัดแล้วนะ...ดูท่าทางคุณควอนจะสนิทกับสิก้าเร็วดีนะ ฮ่าๆ ให้มันได้แบบนี้สิ..ฉันคิดไม่ผิดจริงๆ” คุณจองเมื่อได้ยินสรรพนามที่ยูริเรียกเจสสิก้าก็อดที่จะอมยิ้มไม่ได้เพราะไม่คิดว่าเจสสิก้าจะยอมให้ใครเรียกแบบนี้..คราวก่อนที่ลูกชายของเพื่อนตนเผลอเรียกออกมา ก็นอนโรงพยาบาลไปสามวัน...ลูกเรานี่แรงใช่เล่น ^^ เมื่อตอบคำถามของยูริเสร็จคุณจองก็เดินเข้าห้องของตนไป ทำให้ตอนนี้เหลือแต่ยูริ แทยอนและทิฟฟานี่ที่นั่งงงอยู่
“แทแท...ที่คุณพ่อพูดเนี่ย หมายถึงจะให้แทแทมาคอยดูแลฟานี่เหรอ” ทิฟฟานี่ถามแทยอนแต่สายตากลับอยู่ที่ทีวีเพราะเขินคนที่นั่งข้างๆ...ใครจะไปคิดว่าคนที่ตนชอบจะมาทำหน้าที่ดูแลตนเองทุกวันนับจากนี้
“อื้ม..ฉันว่าชัดพูดชัดแล้วนะ” แทยอนพูดพร้อมเลียนเสียงคุณจองแบบเมื่อกี้ ทำเอาทิฟฟานี่หัวเราะออกมาและตีเบาๆที่แขนของแทยอนไปหนึ่งทีเพราะความหมั่นไส้
“งั้นฉันขอไปดูสิก้าก่อนนะ” ยูริพูดเสร็จก็รีบเดินขึ้นไปที่ห้องของร่างบางทันที...ว่าแต่มันห้องไหนล่ะเนี่ย บ้านก็ใหญ่ ห้องก็เยอะ ป้ายก็ไม่ติด..เจริญ!
“ฮึก...ฮึกๆ” ไม่ทันที่ความคิดของยูริจะเอ่ยถามว่าเจสสิก้าอยู่ห้องไหน เขาก็ได้ยินเสียงสะอื้นมาจากห้องที่ประตูเปิดแง้มไว้ เมื่อเขาค่อยๆเดินเข้ามาดู...เท่านั้นแหละ ภาพที่เห็นทำเอายูริอยากจะบ้าตาย...เธอจะได้รางวัลแข่งขันร้องไห้ระดับโลกแล้วนะ เจสสิก้า เฮ้ออออออออ... ร่างสูงค่อยๆเปิดประตูเข้ามาและปิดมันอย่างเงียบๆ ร่างสูงค่อยๆเดินเข้ามาหาร่างบางที่สะอื้นไห้อยู่บนเตียงพร้อมโอบกอดร่างบางจากด้านหลัง ทำให้ร่างบางสะดุ้งขึ้นมา....
(ไรเตอร์ : นี่ตั้งแต่เดินเข้ามา เธอไม่รู้สึกตัวเลยเหรอ สิก้า)
(เจสสิก้า : คนมันเศร้าอยู่..ใครจะเข้าก็ปล่อยให้เข้ามาเถอะ!!)
“ร้องไห้อีกแล้วนะ...คนดีของยูล” ร่างสูงหันร่างบางมาเพื่อให้เผชิญหน้ากับตนและค่อยๆเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน
“เข้ามาทำไม...จะไปไหนก็ไปเลย!!!” ร่างบางเกิดโมโหขึ้นมาที่ร่างสูงมาปลอบเธอช้าก็เลยเอฟเฟคใส่ ทำให้ร่างสูงงงเข้าไปใหญ่ว่าเขาไปทำอะไรให้ร่างบาง...นี่เขาผิดมากใช่มั้ยที่เข้ามาดูแลคนที่เขารัก ร่างบางไม่พูดเปล่าแต่ผลักร่างสูงอย่างแรงทำให้ร่างสูงกลิ้งตกไปอยู่ตรงพื้นเรียบร้อย
“โอ๊ย!! สิก้าผลักยูลทำไม” ยูริถามเจสสิก้าด้วยเสียงออดอ้อน
“อยากคุยกับคุณพ่อนักไม่ใช่เหรอ...ไม่ไปคุยต่อล่ะ” เจสสิก้าพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ...แม่คู๊ณ อะไรจะน้อยใจได้ตลอดเวลาแบบนี้นะ
“มันไม่ใช่แบบนั้นนะ สิก้าฟังยูลก่อน” ยูริพยายามพูดง้อร่างบางแต่เหมือนว่าร่างบางจะไม่ยอมเขาง่ายๆ...เป็ดน้อยใจนี่เอาใจยากแฮะ ร่างบางจึงตัดสินใจเดินหนีไปที่ห้องน้ำ แต่ร่างสูงก็ตามเธอไปติดๆจนถึงหน้าห้องน้ำ
“ตามมาทำไม” ร่างบางพูดพลางปิดประตูห้องน้ำแต่ร่างสูงก็รั้งไว้ ทำให้ตอนนี้ร่างสูงอยู่ในห้องน้ำกับร่างบาง
“ก็สิก้าไม่ฟังยูลเลย...ฟังยูลก่อนได้มั้ย” ร่างสูงพูดและค่อยๆเดินเข้าหาร่างบางแต่มีเหรอที่ร่างบางจะยอม ร่างบางจึงเดินถอยหลังไปเรื่อยๆ ทำให้ภาพที่ออกมาเหมือนทั้งสองพยายามเดินไล่จับกันซะมากกว่า ร่างสูงพยายามอธิบายให้ร่างบางเข้าใจว่าทำไมถึงได้คุยกับพ่อของร่างบางนานจนไม่ยอมขึ้นมาง้อเธอแต่ร่างสูงดันไปสะดุดพรมที่อยู่ตรงพื้นห้องน้ำทำให้ร่างสูงล้มทับร่างบางลงมาที่อ่างอาบน้ำ ตอนนี้ร่างบางจึงถูกทับด้วยร่างสูง และทั้งสองก็อยู่ในอ่างอาบน้ำที่ค่อนข้างจะคับแคบ
“ปล่อย!” ร่างบางพยายามใส่เสียงเย็นชาใส่ร่างสูงเพื่อทำให้ดูเหมือนว่าเธอโกรธแต่ใบหน้าของเธอกลับตรงข้ามเพราะมันค่อยๆเรื่อสีแดงมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ร่างสูงอย่างยูริต้องหัวเราะออกมา
“หัวเราะอะไรมิทราบ” ร่างบางตะโกนถามขึ้นมาเมื่อเห็นร่างสูงหัวเราะเธอ
“ก็สิก้าบอกว่าให้ยูลปล่อย..แต่สีหน้าของสิก้าเนี่ย มันตรงข้ามกันเลยนะคะ” ยูริไม่พูดเปล่า เขาเอามือข้างขวาค่อยๆลูบใบหน้าของร่างบางทำให้ใบหน้าของร่างบางเรื่อสีแดงกว่าเดิม ร่างบางจึงส่งสายตาพิฆาตไปให้ร่างสูง
“โอเคๆ ยูลไม่แกล้งสิก้าแล้ว แต่สิก้าฟังยูลก่อนได้มั้ย” ร่างสูงพูดแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ เขาจึงพูดต่อไป
“ที่พ่อของสิก้าเรียกยูลกับไอ่แทไปคุยก็เพราะว่า พ่อของสิก้าอยากให้สิก้าและทิฟฟานี่มีคนคอยดูแล จะได้ปลอดภัย”
“ฉันดูแลตัวเองได้...ไม่ต้องการคนดูแล” ร่างบางยังไม่ยอมหายโกรธ ร่างสูงที่ไม่มีทางเลือกจึงต้องใช้วิธีที่แบบนี้...อย่าโกรธกันเลยนะคะ สิก้า
“อื้อ....” ร่างสูงกดจูบร่างบางและใช้มือบังคับทิศทางให้เป็นไปตามที่ตนต้องการด้วยความอ่อนโยน ร่างบางที่โดนกระทำเช่นนั้นก็ตกใจจึงใช้กำปั้นทุบที่อกของร่างสูง แต่ร่างสูงก็ใช้มือข้างที่ยังว่างรวบมือของร่างบางไว้ ก่อนที่จะถอนจูบออกมา
“ยูลขอโทษ...แต่ยูลไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้สิก้าหายโกรธ ที่สิก้าบอกว่าสิก้าไม่ต้องการคนดูแลก็แสดงว่าสิก้าไม่ต้องการยูล งั้นยูลไปก็ได้ค่ะ” ยูริพูดและกำลังจะลุกหนีเจสสิก้า แต่ก็โดนมือของร่างบางฉุดไว้ทำให้ร่างสูงเซและล้มทับร่างบางอีกครั้ง
“พูดต่อสิ..ยูล” ร่างบางเมื่อฉุดร่างสูงให้ล้มทับเธอได้อีกครั้งแล้ว เธอจึงใช้มือทั้งสองข้างลูบไล้ใบหน้าของร่างสูงอย่างช้าๆ
“ก็คนที่พ่อของสิก้าจะให้มาดูแลสิก้าก็คือยูล...แต่สิก้าบอกว่าดูแลตัวเองได้ ยูลก็จะได้ไม่ต้องอยู่ให้สิก้ารำคาญไง” ร่างสูงพูดอย่างน้อยใจและกำลังจะลุกหนีร่างบางอีกรอบ แต่ก็โดนฉุดลงมาอีกรอบเช่นกัน แต่สิ่งที่ฉุดร่างสูงลงมาคราวนี้ไม่ใช่มือ ร่างบางจูบร่างสูงทันที เล่นเอาร่างสูงสะดุ้งแต่ก็ยอมรับแต่โดยดี..ร่างสูงรู้สึกดีจริงๆที่ได้ดูแลร่างบางใกล้ๆ แต่แบบนี้ก็ใกล้เกินไป..ถ้าเขาทำอะไรไม่ดีไม่งามขึ้นมา จะมาว่ากันไม่ได้นะ ^^ ร่างบางถอนจูบออกมาก่อนจะพูดขึ้นและนั่นก็ทำให้ร่างสูงยิ้มออกมา
“ไม่ต้องไปไหนแล้ว...สิก้าขอโทษ” ร่างบางยอมรับว่าเธอไม่เคยขอโทษใครแบบนี้มาก่อน..จะยอมให้ก็แต่คนๆนี้เท่านั้นแหละ
“ยูลขอโทษสิก้านะ...ที่มาง้อช้าไป” ยูริพูดพลางเกาหัวแก้เขินไปด้วย
“สิก้าจะอาบน้ำ” ร่างบางพูดพลางมองร่างสูงที่ทับตัวเธออยู่ เมื่อเห็นอย่างนั้นร่างสูงจึงยิ้มอย่างเขินๆและลุกออกมาจากอ่างอาบน้ำเพื่อให้ร่างบางได้อาบ
“จะไปไหน” ร่างบางเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ก็สิก้าจะอาบน้ำ...ยูลก็จะไปรอข้างนอกไง” ยูริพูดเพราะไม่เข้าใจร่างบาง..ก็ไหนบอกว่าจะอาบน้ำไง นี่เขาทำอะไรผิดอีกล่ะเนี่ย~
“อาบน้ำให้หน่อย” ร่างบางพูดพลางนั่งทำตาแป๋วอยู่ในอ่างอาบน้ำแต่ไม่รู้เลยว่าทำให้ร่างสูงหน้าแดงและคิดไปไหนต่อไหนแล้ว
“เอ่อ..ยูลว่าสิก้าอาบเองดีกว่านะ เดี๋ยวยูลไปเตรียมเสื้อผ้าให้” ยูริพูดพลางเดินจะออกห้องน้ำไปเพราะไม่อยากให้ความคิดตะเลิดไปมากกว่านี้ ทำให้เจสสิก้าไม่พอใจ
“พ่อสิก้าบอกว่าให้ยูลดูแลสิก้าไม่ใช่เหรอ...ถ้าทำไม่ได้ก็ไม่มาต้องดูแล” ร่างบางพูดเสียงเย็นชาใส่ร่างสูง นี่ผิดอีกแล้วเหร๊อ...แม่เจ้า นับจากนี้ฉันต้องพกสมุดไว้จดนับครั้งที่เธองอนมั้ยเนี่ย...จองซูยอน
“เกิดอะไรขึ้นมา...รับผิดชอบนะคะ จองซูยอน” ร่างสูงพูดและเดินไปเปิดฝักบัวและฉีดใส่ร่างบาง
“ควอน ยูริ!!!” ร่างบางร้องขึ้นเมื่อถูกฉีดน้ำใส่ แต่มีเหรอที่เธอจะยอม ร่างบางจึงดึงร่างสูงให้ลงมาที่อ่างน้ำด้วย ทั้งสองจึงเปียกปอนเหมือนลิงน้อยและแม่เป็ดที่เล่นน้ำอยู่ในอ่าง แต่เหมือนว่าการกระทำทุกอย่างจะหยุดลงเพราะทิฟฟานี่ที่เข้ามาดูอาการของเจสสิก้าเพราะกลัวว่าเจสสิก้าจะเป็นอะไรมาก แต่ภาพที่เธอเห็นก็ทำให้เธอต้องยืนค้างและขอโทษขอโพยที่เข้ามาขัดจังหวะ
“ขอโทษนะเจส...ที่เข้ามาขัด ขอโทษนะคะ ยูล” ทิฟฟานี่พูดและยิ้มเขินๆทำให้เจสสิก้าอดเขินตามไม่ได้
“อ่อ..พอดียูลกำลังจะอาบนะ....อื้อ” ยูริที่ใสซื่อบริสุทธิ์กำลังจะบอกความจริงแก่ทิฟฟานี่แต่ก็ถูกเจสสิก้าปิดปากด้วยมือคู่สวยซะก่อน...ฉันอายเป็นนะ ไอ่ลิงบ้า!! >///<
“ม..ไม่มีอะไรหรอกฟานี่...ฮ่าๆ” เจสสิก้าพูดกลบเกลื่อนความเขินตัวเองแต่ยิ่งทำแบบนี้ก็ยิ่งดูออก..เฮ้อ เจสอย่าทำเลย ฉันดูออกหมดนั่นแหละ
“ฉันไปละนะ...ขอให้สนุกนะคะยูล” ทิฟฟานี่พูดและรีบวิ่งออกจากห้องน้ำทันทีปล่อยให้ยูริและเจสสิก้านั่งเขินกันอยู่ในอ่างอาบน้ำ
“ยูลเพิ่งรู้ว่า..สิก้ามีหุ่นที่เซ็กซี่มากก็วันนี้แหละ” ยูริพูดและมองสำรวจไปทั่วร่างของร่างบาง
“ทะลึ่ง!! ไอ่ลิงหื่น” ร่างบางพูดและใช้มือปิดบังส่วนต่างๆของร่างกายที่ร่างสูงพยายามมอง
“ทีเมื่อกี้ยังบอกว่าให้ยูลอาบน้ำให้อยู่เลยนะ” ยูริยังไม่เลิกแกล้งเจสสิก้าทำให้เจสสิก้าหน้าแดงอีกครั้ง
“ออกไปเลย..ไอ่ลิงหื่น ฉันอาบเองได้” เจสสิก้าพูดพลางผลักให้ร่างสูงออกไปซึ่งร่างสูงก็ยอมออกมารอข้างนอกโดยดี จนเวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง ร่างบางก็ออกมาพร้อมเสื้อคลุมอาบน้ำที่อยู่บนตัวของเธอ ร่างบางเห็นว่าร่างสูงนอนหลับไปแล้วจึงเดินมาแต่งตัวที่ห้องแต่งตัว เมื่อแต่งตัวเสร็จร่างบางก็เดินไปที่เตียงเพื่อจะปลุกร่างสูง มือทั้งสองข้างค่อยๆลูบใบหน้าของร่างสูงแต่ก็ต้องตกใจเมื่อปากของร่างสูงสั่น...เธอก็เพิ่งนึกได้ว่าร่างสูงนอนในชุดที่เปียกอยู่ แถมอุณหภูมิในห้องของเธอก็ต่ำกว่าปกติอยู่เยอะเพราะร่างบางเป็นคนขี้ร้อน เธอจึงไปหยิบผ้าขนหนูในตู้เสื้อผ้าเพื่อนำมาเช็ดตัวให้ร่างสูง ร่างบางค่อยๆเช็ดโดยเริ่มจากใบหน้าของร่างสูง...จะว่าไปตอนนอนนี้น่ารักกว่าตอนตื่นอีกนะ ไอ่ลิงหื่น!! ไม่นานร่างบางก็เช็ดหน้าให้ร่างสูงเสร็จก่อนจะเลื่อนไปชัดบริเวณลำตัวแต่ก็ต้องหยุดเพราะเธอเขินมากที่จู่ๆก็ไปถอดเสื้อของร่างสูงเอาดื้อๆ เธอจึงปลุกร่างสูงให้ตื่น
“ยูลตื่นสิ..ตัวเปียกหมดแล้วนะ” ยูริลืมตาขึ้นก็ต้องตกใจเมื่อเสื้อของเขาถูกถอดกระดุมจนหมด แต่ก็ต้องทำเนียนๆไว้ก่อนที่เป็ดน้อยจะงอนอีก..อันที่จริงเขาก็ตื่นตั้งแต่เจสสิก้าออกจากห้องน้ำแล้วแต่ก็แค่อยากรู้ว่าเจสสิก้าจะทำยังไงกับเขาก็เท่านั้นเอง
“อื้อ...สิก้าอาบเสร็จแล้วเหรอ” ร่างสูงพลางยันตัวขึ้นยิ่งทำให้เสื้อที่ถอดกระดุมไว้อยู่แล้วหลุดออกมา ทำให้เจสสิก้าหันหน้าหนีเข้าไปใหญ่
“อะนี่ผ้า..เช็ดตัวเลย เดี๋ยวเป็นไข้นะ” เจสสิก้ายื่นผ้าขนหนูให้ยูริและทำท่าลุกไปดูทีวีแต่ก็ต้องหยุดเพราะยูริดึงเธอ
“เช็ดให้หน่อย...น้าๆๆ” ยูริทำท่าอ้อนเจสสิก้า ทำให้เจสสิก้าใจอ่อนและเช็ดตัวให้เขาในระหว่างเช็ดยูริก็สังเกตเห็นว่าเจสสิก้าพยายามหลบสายตาของขาอยู่ตลอดเวลา เขาจึงนึกแกล้งร่างบางขึ้นมา
“ทำไมสิก้าไม่มองหน้ายูลเลยล่ะ...หืม” ร่างสูงจับมือของร่างบางให้มาแนบกับหน้าของตนเอง
“ก็เปล่า...ยูลไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวสิก้าให้แม่บ้านเอาชุดมาให้” เจสสิก้าพูดแต่สายตาก็ยังอยู่ที่โต๊ะทำงานที่อยู่ฝั่งตรงข้าม.. ถ้าโต๊ะทำงานมีชีวิตคงดีใจเพราะเป็นวันแรกที่เจสสิก้าสนใจโต๊ะทำงานเป็นพิเศษ จะเพราะอะไรซะอีกล่ะ ก็เขินสุดๆน่ะสิ
“โต๊ะทำงานมีอะไรน่าสน...เห็นมองนานแล้วนะ” ร่างสูงพูดติดเสียงงอนๆและหันหน้าหนี
“ก็เปล่านี่..ยูลรีบไปอาบน้ำเลยนะ” เจสสิก้าดันคนสูงกว่าให้เดินไปเข้าห้องน้ำ ร่างสูงจึงต้องเดินไปเข้าห้องน้ำแต่โดยดี เมื่อยูริเข้าไปอาบน้ำแล้ว เจสสิก้าจึงเดินลงมาหานมร้อนๆให้ร่างสูงดื่มและหายาให้ทานเพราะกลัวว่าร่างสูงจะเป็นไข้ เพราะตอนที่เธอเช็ดหน้าให้ร่างสูงนั้นเหมือนว่าอุณหภูมิจะสูงกว่าที่ควรจะเป็น ทิฟฟานี่และแทยอนที่นั่งอยู่ด้านล่างเห็นเจสสิก้าจึงอดแซวไม่ได้
“เจสลงมาเอาอะไรเหรอ” ทิฟฟานี่แกล้งทำเป็นไม่รู้ทั้งๆที่เห็นแก้วนมในมือของเจสสิก้าอยู่
“อ่อ..ก็มาเอานมน่ะ” เจสสิก้าพูดเสียงตะกุกตะกัก ทำให้ทิฟฟานี่หัวเราะออกมา..คนอย่างเจสสิก้าเนี่ยนะจะชอบดื่มนม เห็นซื้อมาทีไรก็ไม่เคยแตะแม้แต่กล่องเดียว
“เจสดื่มนมแล้วเหรอจ้ะ” ทิฟฟานี่ถามด้วยใบหน้าใสซื่อ เพราะความจริงเธอก็รู้อยู่เล้วว่าเจสสิก้าน่าจะเอาไปให้ยูริที่อยู่ข้างบนห้อง
“อื้ม...ก็ต้องมีเปลี่ยนแปลงกันบ้างสิ” คำแก้ตัวน้ำขุ่นๆออกมาจากปากของเจสสิก้าทำเอาทิฟฟานี่อดขำไม่ได้ ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเวลาเจสสิก้าไม่ชอบอะไร ถึงแม้ว่าจะมีใครพูดหว่านล้อมแค่ไหน เจสสิก้าก็จะไม่มีทางยอม
“แล้วไอ่ยูลมันอยู่ไหนล่ะคะ..แทว่าจะกลับแล้ว เลยจะถามมันว่าจะกลับด้วยกันมั้ย” แทยอนถามเจสสิก้าเพราะนี่ก็ปาไปสี่ทุ่มแล้ว เขากลัวว่าทิฟฟานี่จะไม่ได้พักผ่อนเลยจะรีบกลับ
“อ่อยูลอาบน้ำอยู่ เดี๋ยววันนี้ให้ยูลนอนที่นี่ก็ได้ค่ะ แทกลับเลยก็ได้” เจสสิก้าพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่ในใจกลับตรงกันข้ามเพราะเสียงหัวใจเธอมันเต้นดังมาก แทยอนเห็นอย่างนั้นก็ไม่อยากเป็น กขค. ของเพื่อนตัวเองจึงขอตัวกลับก่อน
“ก็ได้ค่ะ..งั้นแทกลับก่อนนะคะ” แทยอนพูดและโค้งให้เจสสิก้า เจสสิก้าก็ยิ้มตอบ เมื่อต่างคนต่างแยกย้ายกันไป เจสสิก้าจึงเดินขึ้นห้องของตนไป ส่วนทิฟฟานี่ก็เดินไปส่งแทยอนที่รถ
“อย่าลืมทานยานะคะ..แม่หมี” แทยอนพูดและลูบหัวทิฟฟานี่ราวกับว่าทิฟฟานี่เป็นลูกหมีตัวหนึ่ง
“รู้แล้วค่ะ...แทแทอย่านอนดึกนะ” ทิฟฟานี่พูดและยิ้มตาปิดให้แทยอน
“ค่ะ..ฟานี่อย่าลืมอาบน้ำนะ แล้วก็อย่าลืมฝันถึงแทด้วย”
“ถ้าลืมอาบน้ำตัวก็เน่าพอดีสิคะ...แล้วฟานี่จะฝันถึงแทแทนะ”
“อื้ม...ดูแลตัวเองดีดีนะคะ แทเป็นห่วง”
“รู้แล้วน่า...แทแทกลับหอเลย ฝันดีนะคะหมาน้อย” ทิฟฟานี่พูดก่อนจะจุ๊บแทยอน และเดินเข้าบ้านไปเพื่ออาบน้ำทานยาและเข้านอนตามที่แทยอนบอก
“ร้ายนะแม่หมี....ฝากไว้ก่อนเถอะ” พูดเสร็จแทยอนก็ขับรถออกไป
.
.
.
.
ภายในห้องของยูลสิก..^^
“ยูลดื่มนมร้อนๆก่อน” เจสสิก้ายื่นแก้วนมให้ยูริ ยูริรับมาและดื่มจนหมดอย่างรวดเร็วจนสำลักออกมาเดือดร้อนให้เจสสิก้าต้องเช็ดปากให้
“ทำไมดื่มเร็วแบบนั้น ค่อยๆดื่มก็ได้” เจสสิก้าบ่นใส่ยูริแต่มือก็คอยเช็ดปากให้ยูริอยู่
“ดึกแล้ว..เดี๋ยวยูลกลับก่อนนะ” ยูริบอกเจสสิก้าและนั่นก็ทำให้เจสสิก้าลอบยิ้มออกมา
“ไม่ต้องกลับหรอกยูล...นอนนี่แหละ” จบประโยคก็เล่นเอายูริหันหน้ามามองเจสสิก้าด้วยความงุนงง
“แต่ไอ่แทมันรอยูลอยู่นะ” ยูริพยายามหาเหตุผลมาเพื่อเลี่ยงการนอนกับเจสสิก้าเพราะเขากลัวว่าจะทำอะไรที่เลยเถิดไปมากกว่านั้น
“สิก้าบอกให้แทกลับไปแล้ว...ถ้าอยากกลับมากนักก็กลับไปคนเดียวเลย” เจสสิก้าพูดและเดินไปนอนที่เตียง ยูริเห็นแบบนั้นแล้วจึงรีบทานยาที่เจสสิก้าเตรียมไว้ให้และขึ้นไปนอนข้างๆเจสสิก้าที่เตียงอีกฝากหนึ่ง
“ไม่อยากกลับแล้วเหรอ” เสียงเย็นชาทำเอายูริหยุดไปชั่วขณะก่อนที่จะใช้มือโอบกอดร่างบางไว้เพื่อให้ความอบอุ่น
“ไม่เอา...อยากนอนกอดสิก้ามากกว่า” ร่างสูงพูดพลางเอาปากไปคอเคลียอยู่กับคอของร่างบาง ทำให้ร่างบางสะดุ้ง
“หยุดเลยไอ่ลิงหื่น...กอดอย่างเดียว อย่าลามปาม” ร่างบางพูดเตือนร่างสูงทำให้ร่างสูงหยุดและกระชับกอดร่างบางให้มากขึ้นก่อนที่ทั้งสองจะเข้าสู่ห้วงนิทราไปด้วยกัน
.
.
.
ภายในห้องของทิฟฟานี่
‘やばっ チンチャ チンチャ ホントは No No No No No
やっぱ めっちゃ めっちゃ 気になる Oh Oh Oh Oh Oh’
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของทิฟฟานี่ดังขึ้นขณะที่เธอกำลังเช็ดผมหลังจากอาบน้ำเสร็จ เมื่อร่างอวบรู้ว่าปลายสายเป็นใครก็ถึงกับอมยิ้มออกมา
“มีอะไรคะหมาน้อย” ทิฟฟานี่ถามปลายสาย
“ก็คิดถึงไงคะ..ไม่มีฟานี่อยู่ข้างๆแทนอนไม่หลับเลยรู้มั้ย” แทยอนพูดอ้อนทิฟฟานี่
“งั้นก็ไม่ต้องหลับไปตลอดชีวิตเลยนะ” ทิฟฟานี่ล่ะหมั่นไส้ปลายสายซะจริงๆ คนอะไรน้ำเน่าได้ตลอดเวลา
“ไม่เป็นไรหรอก..อีกไม่นานแทจะเอาฟานี่มาเป็นหมอนข้างให้ได้” แทยอนพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
“อย่ามาหื่นตอนนี้นะ..หมาน้อยรีบนอนได้แล้วนะคะ” ทิฟฟานี่พูดแบบนั้นแต่ก็ไม่อยากให้ปลายสายวาง
“อยากให้แทวางแล้วเหรอคะ..แทเสียใจนะ” แทยอนทำเสียงงอนใส่ร่างอวบที่คุยด้วยอยู่
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะแทแท”
“แทรู้แล้วค่ะ..เอาเป็นว่าแทจะอยู่เป็นเพื่อนฟ่านี่ละกันนะ จนกว่าฟานี่จะหลับเลย ดีมั้ยคะ” แทยอนถามทิฟฟานี่
“ใจดีจัง...หมาน้อยที่รัก อย่าหนีไปจนกว่าฟานี่จะนอนนะ” ทิฟฟานี่บอกเพื่อความแน่ใจ
“จ้ะ...แม่หมีที่รัก..ฝันดีนะคะคนดีของแท” สิ้นเสียงนี้แทยอนก็พูดคุยกับทิฟฟานี่ไปเรื่อยๆแต่เพราะฤทธิ์ยาที่ทิฟฟานี่ได้ทานไปทำให้ร่างอวบเผลอหลับไป ทางด้านแทยอนเมื่อรู้ว่าคนรักของตนหลับแล้วจึงวางสายและเตรียมตัวนอนเพื่อจะได้ตื่นขึ้นมาในวันพรุ่งนี้และไปดูแลคนที่เขารัก
..TO BE CONTINUED..
ไรเตอร์ : ว้าว GEE JAPAN ออกแล้ว...สวยทุกคนเลยค่ะ สวยมากจริงๆๆ เจสศรีก็งามได้ใจ ไรเตอร์อยากจะกรี๊ด เพราะน่ารักแบบนี้ไงโซวอนเลยไม่มีทางเปลี่ยนใจ...ลงตอนนี้ให้เพราะเพื่อนของไรเตอร์เรียกร้องค่ะ ตอนหน้าจะตามมาในเร็ววัน ขอบคุณที่ติดตามนะคะ..ขอบคุณแฟนคลับฟิคทุกคนเลย อย่าทิ้งกันนะคะ
ความคิดเห็น