คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [SF EXO] อี้ฟาน...พระโขนง~ ||Kris x Lay|| -ตอนที่ 3 (100%)
3
"มีขนมจีบคนขายไหมครับ?" โอ๊ย><ขาวๆ อวบๆ เหมือนซาลาเปาของโปรดเลย อา~ เฉินอยากไปฟินแลนด์
"ไม่มี!!"เสียงหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับร่างท้วมของอาแปะคนหนึ่งเดินออกมา ใส่ชุดจีนสีขาวสะอาดแบบสบายๆเขาลูบหนวดตัวเองเบาๆ ก่อนจะกระตุกคิ้วนิดๆ
"อาป๊า!"ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนสะดุ้งนิดๆพร้อมกับค่อยๆหันหลังไป ไอ้หยา!
เฮือก!
"อะ...เอ่อ เอ่อ"เฉินที่ยังตกใจกับเสียงมหาโหดถึงกับพูดอะไรไม่ออก ไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว
"อาซิ่วหมิน ลื้อเข้าไปข้างในได้แล้ว!"ร่างท้วมสั่งพร้อมกับชี้มือไปด้านในเป็นการบอกกลายๆ
"อะไรของป๊าเนี่ย! เขามาจีบอั้วนะไม่ได้มาจีบป๊าสักหน่อย ฮึ-^-"ซิ่วหมินบ่นเอามือกอดอก แถมไม่ยอมเดินไปไหนด้วย
กรี๊ดกร๊าด แอร๊ยยยยย~ขนาดชื่อยังหน้ากินอ่ะขอซื้อคนขายกลับไว้บ้านเลยได้ป่ะ
ปึง!
"จะเอาอะไร ว่ามา!"อาป๊าของซิ่วหมินทุบโต๊ะแล้วหันมาถามเฉินหนุ่มพระโขนงหน้าจีน
"อะ...เอ่อ เอา...ขนมจีบ คะ...ครับ"งื้อ~ T^T ความรักมีอุปสรรคเจอครั้งแรกพ่อตาก็วางมาดซะขนาดนี้ เดี๋ยวพ่อก็ฉุดน้องหมินมันซะตรงนี้เลย - -*
"เอากี่ลูก?!"
"หะ...ห้า ลูกครับ"ยังกลัวอยู่ พูดทีปากสั่นเบย-~-
"หืม?!"
"สะ...สิบครับ สิบลูกเลยก็ได้T^T"พ่อตาอย่าจ้องหน้าผมแบบนั่นสิครับ เดี๋ยวผมท้องล่ะทำไงจ้องซะพรุนไปหมดละครับพี่น้องงงงงงง.
"ว่าไงนะ ไม่ได้ยิน?!"คุณพ่อตา(?)แสร้งทำเป็นไม่ได้ยินเหรอครับ ยืนใกล้กันจนจะได้กลิ่นขี้ฟันอยู่ละ- -
"มะ..หมดเลยครับ ผมเอาหมดเลย!"
"ดีมาก หึหึ"คุณพ่อตาพูดยิ้มๆก่อนจะให้ซิ่วหมินจิ้มขนมจีบร้อนๆใส่ถุง พ่อตาชั่วร้ายยยยย>Oอา มันเยอะมากๆเลยล่ะ มากินด้วยกันไหมจ๊ะ? :D
"ได้แล้วครับ"ซิ่วหมินยืนถุงขนมจีบถุงใหญ่ใหญ่ให้เฉิน ก่อนจะยิ้มเล็กน้อย แหนะๆ มียักคิ้วหลิ่วตา>< น่ารักอ๊าาาาาา!
"ขอบใจจ้ะ"เฉินรับถุงขนมจีบอย่างช้าๆ ค่อยๆละเมียดละไมจับแขนนุ่มๆก่อนจะค่อยๆลูบลามมายังมือ
อา เฉินฟินนาเล่~
เพี๊ยะ!
"แต๊ะอั๋งลูกอั๋วเหรอ บังอาจ!"ร่างท้วมเอาพัดที่ถืออยู่ในมือตีเข้าที่มือเฉินอย่างแรง เจ้าตัวรีบหดมือกลับแทบไม่ทัน
แง๊! พ่อตาเค้าดุอ้ะT^T
"ปะ..เปล่าครับ อาป๊า ตาฝาดรึเปล่า"เฉินรีบปฏิเสธ
"ใครอาป๊ามึง เดี๋ยวเถอะ"
"อาป๊า! เข้าบ้านไปเหอะน่าลูกค้าหนีหมดแล้วเนี่ย!"ซิ่วหมินว่าอย่างโกรธๆคนเป็นพ่อ ก่อนจะเอามือผลักหลังเบาๆบอกให้คนเป็นพ่อน่ะเข้าบ้านไปได้แล้ว คนเค้าจะจีบกัน
ป๊านะป๊า มีหนุ่มมาจีบทั้งทีจะมาห้ามทำไม ซิ่วหมินอยากกระชุ่มกระชวย(?)บ้างงงงงงงงงง~>O<
"เอ่อ.. วันนี้ไปเที่ยวงานวัดกันไหม"เฉินกระซิบถามซิ่วหมินแต่ก็ยังเหลือบตาไปมองร่างท้วมที่เดินเข้าบ้านไปอย่างหงุดหงิดตามคำสั่งของลูกชาย
"คิกๆ ง่ายไปไหมพ่อมหา"จิ๊! จะมาชวนกันง่ายๆเหรอ(ใจไปอยู่กับพ่อมหาแล้วจ้า) ขอเล่นตัวนิดนึง
"อา... ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไรครับ"เฉินก้มหน้าสลด ตอนแรกนึกว่าเราใจตรงกัน
เห็นแล้วมันคลิ๊กอ่ะสงสัยงานนี้จะกินแห้วซะแล้วไอ้เฉินเอ้ยยยย-*-
"สองทุ่ม เจอกัน โอเคนะ"คนตัวเล็กกระซิบเบาๆก่อนจะหันไปขายของต่อ
เฉินไปฟินแลนด์แล้วครับ~
:: Kris x Lay ::
"ตัวเอง เค้าว่าเราไปเล่นอันนั้นกันดีกว่านะ"อี้ชิงพูดยิ้มๆเผยให้เห็นลักยิ้มสวยของคนตรงหน้า อี้ชิงกอดแขนอี้ฟานพาไปที่ซุ่มปาเป้า หรือ ปาโป่ง
"คนเยอะจังเลยอ่ะตัวเอง-^-"อี้ฟานบอกคนรัก สายตาก็สอดส่องหาเพื่อนของตน แม่งหายหัวกันไปไหนหมดวะแต่ก็ดี เขาจะได้มีเวลาสวีทกับเมียสุดที่รักของอี้ฟาน
กรี๊ด แว๊ก ว๊ากกกก!
ชาวบ้านที่มางานวัด เมื่อเห็นอี้ชิงก็พากันวิ่งหนีกระเจิดกระเจิง
"ไม่เห็นมีใครเลยตัวเอง"อี้ฟานหันกลับมาก่อนจะพบว่าซุ้มปาโป่งที่เคยมีคนมากมายตอนนี้กลับไม่มีคนเลย ยกเว้นคนตั้งซุ้มที่ยืนตัวสั่นงันงก งึกๆงัก อะไรกัน? หายไปไหนกันหมดสงสัยรัศมีความหล่อของอี้ฟานคนนี้มันแยงตา ฮ่าๆๆๆ
"อ่าวเหรอ มาๆ เดี๋ยวเค้าจะเอาตุ๊กตามาให้ตัวเองให้ได้เลยนะ"อี้ฟานยิ้มโชว์เหงือกอย่างมั่นใจก่อนจะเรียนคนตั้งซุ้มให้เอาลูกดอกมาให้พร้อมกับจ่ายเงิน แม้เขาจะงงกับท่าทางของคนตั้งซุ้มนิดหน่อยที่เดินมาหาเขาเหมือนกลัวอะไรสักอย่าง มือก็สั่นเป็นเจ้าเข้าเชียว อะไรวะ? ช่างเหอะ
ปุ้ง!
ดอกแรกเข้าไปอย่างสวยงาม เกมนี้ต้องปาให้ครบ7ดอกถึงจะได้ตุ๊กตา
ปุ้ง!
ปุ้ง!
ปุ้ง!
เหลืออีกสามดอกเขาก็จะเอาตุ๊กตามาให้อี้ชิงได้แล้ว ความฝันอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม เป้าหมายมีไว้พุ่งชน! ย๊ากกกกกกก!!อี้ฟานเรียกพลังลมปราน(?)ตัวเองในใจ ก่อนจะปาลูกดอก
พรืด!
อ่าวเชี่ย! พลาดได้ไงวะ อุตส่าเล็งอย่างดีอะไรวะ โถ่! หมดกันตุ๊กตาที่จะให้อี้ชิง
"น้อง! ขอลูกดอกอีกชุดดิ๊"อี้ฟานตะโกนบอกคนตั้งซุ้ม
"อะ...เอ่อ พี่เอาตัวไหนไปก็ได้ครับ เลือกเลย หยิบเลย เอ่อ ร้านเรามีโปรโมชั่นครับมาเล่นพร้อมผี เอ้ย! พร้อมเมียได้ตุ๊กตาฟรี เอาไปเลยครับ หยิบเลยๆ"คนตั้งซุ้มบอกปัดด้วยท่าทางรีบๆ ก่อนจะวิ่งออกไปนอกร้านทิ้งให้เขายืนงงอยู่กับอี้ชิงสองคน อะไรวะ - -* คนหล่องง แว็บหนึ่งที่สายตาของอี้ชิงเปลี่ยนไปเหมือนมีความโกรธคุกกรุ่นแต่ก็แค่แว๊บเดียวเท่านั้นแหละ อี้ฟานไม่ทันได้เห็นมันด้วยซ้ำ
อี้ฟานเลือกหยิบตุ๊กตาหมูตัวใหญ่สีขาวมาให้อี้ชิง อี้ชิงก็รับมาถือไว้อย่างทุลักทุเลเพราะว่ามันตัวใหญ่มากกกกกกกกกก
"ตัวเอง มันใหญ่ไปไหมอ้ะ"อี้ชิงกอดตุ๊กตาหมูไว้แน่นเพราะกลัวมันจะหลุดจากมือ นี่ขนาดกอดสองแขนแล้วนะยังกอดไม่รอบไอ้หมูบ้านี่เลย!
"เอาตัวนี้แหละ ใหญ่สุดในร้านตัวเองจะได้รู้ว่าเค้ารักตัวเองที่สุดเลย"คนตัวสูงยิ้มแฉ่งก่อนจะก้มตัวไปหอมแก้มร่างบาง เอามือโอบกอดทั้งอี้ชิงและหมู-.,-
"ตัวเอง เค้าถามอะไรได้ไหม?"อี้ชิงผละจากอ้อมกอดแล้วหันมาถามอี้ฟาน
"ได้สิตัวเอง ตัวเองถามเค้าได้ทุกเรื่องเลยนะ ถามเลยๆ"
"ถ้า.."อี้ชิงกลั้นหายใจไปแปปนึงก่อนจะถามออกมาอีกครั้ง
"ถ้าสมมุติว่าเค้าตาย ตัวเองจะอยู่ได้ไหม?"สีหน้าของร่างบางทำเอาอู๋อี้ฟานเดาอารมณ์ไม่ออก ไม่มีอารมณ์เศร้าไม่มีดีใจ อี้ชิงไม่แสดงอารมณ์พร้อมกบัจ้องเข้ามาในดวงตาของอี้ฟาน
"ถ้าไม่มีตัวเองอ่ะ เค้าอยู่ไม่ได้หรอก"อี้ฟานพูดยิ้มๆก่อนจะค่อยๆแตะริมฝีปากบางด้วยริมฝีปากของเขา จูบของอี้ฟานนุ่มนวล เป็นไปอย่างช้าๆ ละมุนละไม ลิ้นร้อนค่อยๆเข้าไปกวาดความหวานจากโพรงปากเล็กๆนั้น ริมฝีปากแดงเผยอออกเล็กน้อยพอหายใจ คิดถึง.. คิดถึงมาก... เค้าคิดถึงอี้ฟานมากเหลือเกิน... อี้ชิงคิดถึงอี้ฟานตอนนี้ชายคนรักได้อยู่ตรงหน้าเขา จูบเขา กอดเขา เติมเต็มความคิดถึงที่หายไป ทดแทนไออุ่นที่เคยถามหา
ร่างบางค่อยๆถอนริมฝีปากออกอย่างเชื่องช้า ตุ๊กตาหมูหล่นอยู่บนพื้น มีแค่เสียงลมหายใจของคนสองคน สายตาสอดประสานส่งความรู้สึก เค้ารักคนตรงหน้ามากเหลือเกินรักมากจนไม่อยากจากไปไหนเลย...
"เค้ารักตัวเองนะ รักที่สุดเลย จางอี้ชิงรักอู๋อี้ฟานที่สุดเลย"
"อู๋อี้ฟานก็รักจางอี้ชิง"
~ ♥
:: Kris x Lay ::
ผลั่ก!
"โอ๊ย/โอ๊ย"เสียงร้องของคนสองคนดังขึ้นพร้อมร่างบางสองคนที่ล้มลงไปกองกับพื้น
"เห้ย!/เห้ย!/เห้ย!"ตายล่ะหว่า เสือกเดินไม่ดูตาม้าตาเรือ เวรแล้วไง
"อะไรของพวกนายเนี่ย! เดินไม่ดูตาม้าตาเรือบ้างรึไง หรือว่าตาบอด ห๊ะ?!"ร่างบางของหนุ่มน้อยหน้าหวานดวงตาเรียวเล็กพูดขึ้นมาอย่างฉุนๆ ริมฝีปากเชิดขึ้นนิดๆ ก่อนจะค่อยๆพยุงเพื่อนคนอื่นให้ลุกขึ้นมา
"ไม่เอาน่าแบคฮยอน"เพื่อนตัวเล็กอีกคนหันมาปรามคนเป็นเพื่อน
"อา ผมต้องขอโทษด้วย พวกเราไม่ทันเห็นจริงๆ ขอโทษนะครับ"ไคก้มหัวพลางขอโทษขอโพยคนตัวเล็กทั้งสองคนตรงหน้า
แต่มีหนึ่งคนที่ทำให้เขาสะดุดตา อา น่ารัก~ ดวงตากลมโตกับผิวขาวๆท่ามกลางแสงไฟยามค่ำคืนเป็นภาพที่น่ามองและชวนหลงไหล
"รู้ตัวก็ดี ชิ!"แบคฮยอนเชิดหน้าพร้อมกับกอดอก
(50%)
*ไรต์ขอตัวไปดูพี่มากอีกรอบก่อนนะ เดี๋ยวมาต่อ จุ้บๆ
*
"อ่า คยองซูก็ต้องขอโทษเหมือนกันนะฮะ พอดีพวกเราก็คุยกันเพลินไปหน่อย"หนุ่มน้อยหน้ามนคนตาโตโค้งเล็กน้อยแล้วส่งยิ้มทำลายล้างไปให้ ยิ้มทำลายล้าง ทำลายหัวใจไคเข้าเต็มๆ รู้สึกเหมือนมีไฟฟ้าสถิตที่หัวใจ>< อ๊าก!น่ารักอ้ะ ไคอยากขาว!(?)(เกี่ยวเรอะ?!- -)
"คยองซูจะไปขอโทษทำไม เนี่ย!ทำสายไหมของเราตกด้วยอ่ะ"แบคฮยอนปรายตาไปที่สายไหมบนพื้นก่อนจะหันกลับมามองหนุ่มๆพระโขนงบอยแบนด์ที่ขาดอี้ฟานกับซิ่วหมินไปแบบโกรธๆ ฮึยย!สายไหมของเราตกเลยอ้ะ พี่มินโฮอุตส่าซื้อให้เมื่อกี้อดกินเลยเรา
"อ่ะๆ เดี๋ยวไปซื้อให้ใหม่ พอใจยัง?"ชานยอลพูดขึ้นมา ทำให้คนตัวเล็กหันไปมอง นั่นทรงผมอะไรน่ะ!เท่ฝุดๆ เท่จุงเบย นะระอะ! ทรงปีกนกแบบผมหยิก เท่มากกกกกก! กรี๊ดดดดด>3< พี่มินโฮทรงกะลาว่าหล่อแล้วเจอคนนี้ขอตีลังกาแบคฟลิบสามตลบ
"โอเคเบยตัวเอง อิอิ ไปซื้อด้วยกันนะ"แบคฮยอนบอก หน้าขึ้นสีระเรื่อเล็กน้อยขาไขว้กันยืนบิดไปมาพร้อมกับชายตามองชานยอลนิดๆ สเป็กเลย!ใช่เลย!คนนี้แหละพ่อของลูก อร๊ายยยยย>////< จีบกูที(?)
"อะ.. เอ่อ อืมๆ"ชานยอลงงนิดๆก่อนจะเดินตามคนตัวเล็กที่จู่ๆก็เดินเข้ามาจับมือแล้วออกแรงดึงนิดๆ ทิ้งให้เพื่อนตาโตยืนเอ๋ออยู่คนเดียว แบคฮยอนนะแบคฮยอน!เจอผู้ชายทีลืมเพื่อนเลยนะ ฮึ!-^-
"เอ่อ.. เดี๋ยวกูมา ปวดตื๊ดว่ะไม่ไหวละ เชี่ย!แม่งเล็ด สัด!ไปก่อนนะ"อาเทารีบบอกเพื่อนผิวเข้ม ก่อนจะรีบวิ่งอย่างรวดเร็วหาที่ปลดทุกข์
อะไรของมันวะปวดตื๊ด? ปวดขี้เหรอวะ? บอกกูตรงๆก็ได้กูไม่ถือ
อา อะไรมันจะลงล็อกขนาดนี้ อย่างกับนิยายรักหวานแหวว
เขากับคยองซูเหลือกันอยู่แค่สองคน คยองซูเอามือไขว้หลังเหม่อมองหายานแม่บนท้องฟ้า โอกาสทองเลยครับ ไอ้เฉินไปกับซิ่วหมินตั้งแต่ถึงงานวัดแล้ว ไอ้อี้ฟานก็เกาะเมียไปเรียบร้อย ไอ้ชานยอลก็โดนน้องแบคลากไป อาเทาก็ปวดตื๊ดซะงั้น จังหวะเหมาะๆแบบนี้ไม่มีอีกแล้วไอ้ไคเอ้ยยยยย!
"ไปเดินเล่นกันไหม?"ผมถามคยองซู
"อะ อื้ม"คนตัวเล็กเอ่ยตอบรับ พยักหน้าเล็กน้อย ไคถือโอกาสคว้ามือของคนตัวเล็กมากุมไว้แล้วออกเดิน คนตัวดำกัมจงมีความสุขครับ~
"ผมชื่อไคนะ นายชื่อคยองซูใช่ไหม"
"อื้อ"ร่างบางตอบเบาๆ ก่อนเดินก้มหน้าหลบเพราะรู้สึกว่าอุณหภูมที่ใบหน้าขึ้นสูง เขินอ่ะมาจับมือเค้าได้ไงนี่ลูกสาว เอ้ย! ลูกชายกำนันนะ><~
"อา จะเป็นอะไรไหมถ้าจะบอกว่าไคชอบคยองซูนะ"ไคยกมืออีกข้างขค้นมาเกาแก้มอย่างเขินๆ ใจนึงก็กลัวอกหักแต่คยองซูน่ารักจนอดใจไม่ไหว บอกเลยแล้วกัน
จะเรียกว่าเป็นรักแรกพบได้ไหมน้า?
ฉ่า~
ไคคนบ้า มาบอกชอบอะไรตอนนี้ เขินอ้ะ>///< เพิ่งเจอกันเองจะรีบไปรึเปล่าจ๊ะพ่อหนุ่มกัมจง
"อ่า ไม่เป็นไรฮะ"
"แล้วคยองซูชอบไคไหม? ไคน่ะชอบคยองซูตั้งแต่แรกเห็นเลยนะ คยองซูน่ะน่ารักมากๆเลยล่ะ"ไคเอ่ยชมคนตัวเล็ก ก็คยองซูน่ารักจริงๆนี่นา
ผมไม่ได้โกหกสักหน่อยนิ
"อ่า คยองซูไม่รู้ฮะ คือ..เราเพิ่งเจอกันเองอ่ะ เอ่อ แต่เราไม่ได้หมายความว่าเราไม่ได้ชอบไคนะฮะ แต่คือ โอ๊ย! คยองซูไม่รู้อ่ะ งื้อ~ T-T"
ถ้าพ่อรู้ว่าคยองซูมาเดินกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่แบคฮยอนคยองซูแย่แน่ๆเลย
"ไม่เป็นไร ไคไม่รีบหรอก แค่ได้บอกคยองซูให้รู้ว่าไคชอบ ไคก็โอเคแล้ว"ไคและคยองซูยิ้มให้กันเล็กน้อยก่อนจะพากันเดินเล่นไปทั่วงาน
:: Kris x Lay ::
"นี่ๆ เอาอันนี้ๆ สีชมพูกับสีฟ้าครับ"แบคฮยอนรับสายไหมมาสองไม้ฟูๆ ก่อนจะยื่นมันให้ชานยอล
"อะไร?"ชานยอลขมวดคิ้ว
"อ้ะ สีชมพูของฉันสีฟ้าของนาย ลองกินดูอร่อยนะ ของโปรดฉันเลยล่ะ"แบคฮยอนยิ้มตาหยีเผยให้เห็นเขี้ยวเล็กๆ อา ทำเอาผมใจเต้นเลยนะเนี่ย ฟู่วววว~
จะน่ารักไปไหน
ครืน ครืน
อ่าว ฟ้าร้องฝนจะตกซะงั้นนี่มันหน้าร้อนไม่ใช่เรอะ?!
ซ่า ซ่า ซ่า
"งื้อ~! สายไหมของเค้าละลายหมดแล้วTTไอ้ฝนบ้า!"มาตกอะไรตอนนี้เล่า!กำลังจะสวีทกับพ่อหนุ่มปีกนกเลย โถ่!
"ฉันว่าเราไปหาที่หลบฝนกันดีกว่า"ชานยอลจูงมือคนตัวเล็ก พากันวิ่งหาที่หลบฝน อา มีกระท่อมอยู่ข้างงานวัดด้วยแหะ ที่นี่ละกัน
ชานยอลผลักประตูกระท่อมเข้าไป ข้างในมีแค่แคร่ไม้ไผ่ยาวๆกับผ้าห่มหนึ่งผืนเท่านั้น เราสองคนตัดสินใจนั่งลงพร้อมกับรอเวลาฝนหยุด
ต้องโดนพ่อดุแน่ๆเลย วันนี้ท่าทางคงไม่ได้กลับบ้านด้วย หนาวก็หนาว เสื้อผ้าก็เปลี่ยนไม่ได้ เห้อ
ฝนตกลงมาหนักมาก และไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย อะไรกันเนี่ย
กึก กึก กึก
แบคฮยอนหนาวปากสั่นจนฟันกระทบกันเสียงดัง มือเล็กๆกอดตัวเองแน่น ริมฝีปากบางซีดลงเล็กน้อย ใบหน้าขาวเต็มไปด้วยหยดน้ำแพรวพราวที่หล่นลงมาจากปลายเส้นผม
เสื้อผ้าฝ้ายบางสีขาวเปียกชื้นเผยให้เห็นเนื้อเนียนขาวสุขภาพดี ยิ่งเปียกน้ำแบบนี้ยิ่งดูเซ็กซี่~ โจงกระเบนสีเลือดหมูก็เปียกลู่ไปกับต้นขาทำให้เห็นเรียวขาเล็กชัดเจน
อา ไอ้ชานยอล มึงคิดอะไรของมึงเนี่ยไอ้หื่น! ตั้งสติๆ ฟู่วววววๆ หายใจเข้า หายใจออก ชานยอลทำสมาธิเล็กน้อยตบหน้าตัวเองเปาะแปะสองสามที ยุบหนอ พองหนอ ขาวหนอ เนียนหนอ เห้ย! อะไรวะ. ดูเหมือนการตั้งสติของชานยอลไม่ได้ผลดีนักจึงคิดว่าควรหาจุดเบี่ยงเบนความสนใจดีกว่า
"นาย หนาวมากเลยเหรอ"หาเรื่องคุย
"อะ อื้อ" กึก กึก กึก ปากบางยังคงสั่นไม่หยุด มือเล็กกอดตัวเองแน่นกว่าเดิม
ฟึ่บ
"ขะ ขอบคุณ"ชานยอลตัดสินใจเอาผ้าห่มที่มีอยู่ห่มคลุมตัวให้แบคฮยอนก่อนจะกลับมานั่งที่ของตัวเอง
"เอ่อ ฉันว่านายถอดเสื้อผ้าเหอะ เดี๋ยวจะไม่สบายเป็นปอดบวมเอา เอาผ้าห่มคลุมไว้ก็ได้ฉันไม่มองหรอก-///-"แอร๊ยยยยย จู่ๆก็มาบอกให้เค้าแก้ผ้าคิดไรกะเค้าป่าวอ้ะตัวเอง เค้าเขินนะ><. แบคฮยอนหน้าแดงแต่ก็ทำตามที่ชานยอลบอกเพราะเขาก็ไม่อยากเป็นปอดบวมอย่างที่ชานยอลว่า
"ทำไมฉันต้องมานั่งแก้ผ้าใต้ผ้าห่ม นั่งรอฝนหยุดกับผู้ชายแปลกหน้าด้วยนะ-3-"แบคฮยอนบ่นออกมาอย่างเบื่อๆ นี่ก็น่าจะเกือบชั่วโมงได้แล้วทำไมฝนยังไม่หยุดอีก
"ทำไม? อยากออกมาแก้นอกผ้าห่มรึไง ห่อตัวเป็นดักแด้น่ะดีแล้ว มันปลอดภัยเชื่อฉันสิ"ชานยอลที่นั่งสงบสติอารมณ์พยายามข่มตัวเองอีกครั้ง เมื่อแบคฮยอนขยับตัวเล็กน้อยทำให้ผ้าห่มมันคลายตัวนิดหน่อย ไหล่ขาวโผล่พ้นออกมาจากผ้าห่ม แม่งขาว แม่งเนียน แม่งเอ้ยยยย! กูจะเป็นบ้าแล้วครับ- -
:: Kris x Lay ::
อี้ชิงกับอี้ฟานมาหลบฝนอยู่ใต้ซุ้มยาดอง อี้ชิงตัวสั่นน้อยเพราะความหนาวก่อนจะถูกแทนที่ด้วยความอบอุ่มของอ้อมกอดจากคนรัก
"ขอบคุณนะตัวเอง"
"ตัวเองรู้ไหม ตอนที่ตัวเองไม่อยู่เค้าคิดถึงตัวเองมากเลยนะ"อี้ชิงกล่าวด้วยแววตาเศร้าๆ
"ตอนเค้าไปรบ เค้าอ่ะเป็นนายทหารที่เลวมากเลยนะ เค้าไม่เคยคิดถึงประเทศบ้านเมืองเลย เค้าคิดถึงแต่ตัวเองอ้ะ คิดถึ๊งคิดถึง คิดถึงคิดถึงตัวเองอ้ะ"อี้ฟานกล่าวยิ้มๆแถมยังขโมยหอมแก้มเมียรักอีกหนึ่งฟอด
"ตัวเองอ้ะ! เค้าเขินนะ"
"เมียเค้าน่ารักที่สุดเลยยยยยย~"
||...TBC...||
*คุยกันนะ*
อ่า ขออภัยด้วยคริสเลย์น้อยไปหน่อย
ตอนหน้าขอแก้ตัวพร้อมNC>*<
ขอโทดด้วยภาษาไม่สวยเท่าไหร่
พุ่งนี้ไรต์อาจจะไม่ได้อัพนะมีธุระ
ถ้าอัพได้ก็จะรีบเลยจ้า
รักทุกคนนะ จุ้บๆ ~
ความคิดเห็น