สะใภ้เถื่อน( Snsd)

ลำดับตอนที่ #2 : ....2

                    หลังจากตกลงกันว่าทิฟฟานี่จะเป็นคนเดินทางไปเก็บตัวอย่างน้ำและสัตว์น้ำ เพื่อมาทำการตรวจซึ่งเป็นหนึ่งในหลักสูตรวิชาทางวิทยาศาตร์ ที่พวกเธอกำลังศึกษาอยู่ในช่วงปีสี่นี้  ทิฟฟานี่ใช้เวลาเดินทางมาถึงสนามกีฬาแห่งชาติ ถึงสี่ชั่วโมง สาเหตุที่ร่างบางยอมเสียเวลามากมายขนาดนี้เพื่แมาที่แห่งนี้ไม่ใช่เพื่องาน แต่เป็นเพราะรวงร้านเบื้องหน้าเกล่านี่ต่างหาก ที่เป็นปัจจัยหลักของการมาสนามกีฬา

"ตลาดนัดจ๋าฟานี่มาแล้ว" ขยับแว่นตายิ้มร่า สวมวิญญาณนักช้อปทันควัน. ในใจร้ำๆกรีดร้องนั่นก็สวยนี่ก็อยากได้โอ้ยยยอกอิฟานี่อยากใช้ตัง  เหมือนเงินจะดิ้นหลุดออกมาอยุ่ตลอดเวลา 

"โอ้ยๆตายแล้วไม่น่าเลย มัวแต่เที่ยวซื้อของดินจนเพลิน ไม่น่าหิวเลยฉัน" เสียงบ่นด่าตัวเองของหญิงสาว 

                      ช่วงเย็นอากาศดีๆแทยอนเลือกที่จะมาอแกกำลังกายที่สนามกีฬาใกล้ที่พัก เริ่มจากการวิ่งรอบๆสนามตามกลุ่มเด็กช่างทองที่มาเรียนในโรงเรียนในซอย เริ่มรู้สึกเหนื่อยจึงเดินลงมาชั้นล่างและตรงไปที่ลานตลาดนัด คิดว่าจะซื้อของไปนั่งทานริมสระน้ำสักหน่อย.  ถึงแม้ผู้คนนักศึกษาจะนิยมมานั่งเล่นที่สนามกีฬาแห่งนี้มากก็ตามแต่  รู้อยู่แล้วว่าที่นั่งริมสระจะต้องแน่นไปด้วยปู้คนแต่แทยอนก็ตั้งใจจะมานั่งจริงๆ

"แบ่งที่ให้หนูนั่งด้วยเถอะแม้พวกเยอะนี่นั่งสะกว้างเลย". แอบบ่นเบๆากับตัวเอง รู้สึกหงุดหงิด ที่ไม่น่ามาคนเดียวเลยดูไม่มีพวก

ทิฟฟานี่ก้มๆเงยริมขอบสระ แขนเรียวยื่นตักน้ำได้พอสมควร แต่กว่าจะได้เล่นเอาหญิงสาวเกือบพลัดตกน้ำอยุ่หลายครั้งเพราะเป็นช่วงที่น้ำในสระไม่ค่อยมี  ตอนนี้ห่วงสวยไม่ได้ค่ะ ห่วงงานไว้ก่อน. 

แทยอนได้ที่กนั่งริมสระสมใจ  อารมณ์กำลังดี

"เห้ยก้นใคนอ่ะ เสียบรรยากาศหมด ก้มทำอะไรละนั่นตกน้ำตกท่าขึ้นมาละแย่เลย" ทำเป็นบ่นไม่ชอบใจ แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้หันซ้ายหันขวาทำเป็นมองรอบๆ แต่สายตาก็วกมามองเจ้าของก้นนั้นไม่ได้

"อ่า อีกนิดก็จะพอเเล้วอีกนิด".  ทิฟฟานี่ยื่นมือจนสุดแขนหวังเพียงน้ำอีกนิดสายตาจ้องลงมองแก้วน้ำในมือลุ้นจังหวะแก้วแตะผิวน้ำ แต่อยุ่ๆสายตาดันมิงเห็นเงาหญิงสาวผมยาวมาสะท้อน ชั่วอึดใจทำให้ทิฟฟานี่ละสายตามองจนเกิดหมดน้ำหนักแขนที่ยืดพื้น ดวงตาเบิกกว้างขึ้นคิดว่าตัวเองคงตกน้ำตายแน่ๆ

  

"ระวัง!! " แทยอนร้องเตือนพร้อมรีบขว้าจับส่วนที่ใกล้มือที่สุดไว้

"โอ้ย!". ทิฟฟานี่ร้องดังขึ้นด้วยความเจ็บปวดที่ส่วนศีรษะของเธอเหมือนโดนจิกดึงอย่างรุนแรง

แทยอนเองก็ตกใจอย่างมาก แค่เธอจะเดิน้ข้าไปดูสักหน่อยเห็นก้มๆเงยๆอยู่นาน. ที่ไหนได้เพราะความอยากรู้อยากช่วยดันทำหญิงสาวตกใจเสียได้  โชคดีที่เธอเองก็ไหวพอตัวเห็นจังหวะหญิงสาวทิ้งน้ำหนักตัวเอียงลงสระมากไปจึงคว้าแขนและอีกข้างก็นั้นแหละมือไงจับอะไรได้ก็ดึงไว้ก่อน

แรงกระชากแขนกลับทำฝห้ทั้งคู่ล้มลงก้นกระแทกสนามหญ้าทั้งคู่

"โอ้ยหัวๆ.  งื้อเจ็บ". ทิฟฟานี่ร้องโอดครวญ. จับนวดผมตัวเอง แต่ก็คิดได้ฝั่งตาฝข้ามมองอะไร จึงรีบหุบขาของตัวเองให้เรียบร้อยทันที

"กางเกงเป้าขาดเปล่าวะ". เหมือนจะพูดกับตัวเองด้วยอาการตื่นๆ เห็นคนมองเยอะแบบนั้นก็ห่วงกางเกงตัวเองก่อนสิ

"คุณเป็นอะไรมากไหม เอ่อขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้ตกใจ และก็ฉันไม่ได้ตั้งใจจะดุึงปมคุณจริงๆนะคะ"

"ค่ะๆ ขอบคุณนะคะที่ชะช่วยย". เสียงขอบคุณขาดหายเมือทิฟฟานี่ได้มองเจ้าของเสียงเต็มๆตาอีกครั้ง 

"หน้าเขาขาดใสมากกก.ปากนิดจมูกหน่อย ตาเล็กๆตื่นๆ อุ๊ยน่ารักฟานี่ชอบ"

"คุณคะ"้

"ค่ะๆ ฟานี่ไม่เป็นไรค่ะ แค่ๆ เจ็บนิดหน่อย" ทิฟฟานี่หลบตาบอกอาการ

 แทยอนยิ้มอุ่นขอโทษ หญิงสาว เหมือนเธอจะเห็นว่สหญิงตรงหน้า หน้าแดงหูแดง จึงหัาซ้ายมองขวา ไม่รู้จะถามอะไรต่อจึงได้แต่นั่วคุกเข่ามองทิฟฟานี่อย่างนั่น รอว่าหญิงสาวจะเอาไงต่อจะลุกไหมไหม

"คุณงั้นฉันไปก่อนนะคุณโอเคนะ". แทยอนบอกและซี้ไปที่ที่นั่งของเธอซึ่งมีอาการสองสามอย่างและน้ำหวานแก้วเล็กๆวางอยู่  ทิฟฟานี่มองตามและพยักหน้าเข้าใจทิฟฟานี่ด้มขอบคุณอีกครั้ง.  

"เออ...เเล้วของพวกนี้ละคุณจะเอายังไง" ก่อนไปก็ลองถามดูหน่อยว่าขวดน้ำที่หกนี่จะเอาไงต่อ. ทิฟฟานี่ส่ายหัวไม่เป็นไร.    พร้อมยกมือห้ามไม่ให้แทยอนช่วยหยิบของ เขานิ่งตามที่เธอบอก เว้นจังหวะลุกขึ้น

แกร๊บ!!!!!

ฮื้อ!!!!???! 

ทั้งสองมองตามเสียงด้วยสัญชาตญาณ

โอม่ายยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!

 

"ฮ่าๆสมน้ำหน้าอยู่ดีไม่ชอบ แม่พระ ใจบุญ ". เสียงเยาะเย้ย.แว่วมาให้แทยอนหงุดหงิด. เสียเงินซ่อมมือถือให้คนที่สระน้ำไม่เท่าไหร่แต่มันเจ็บใจคำสมน้ำหร้าจากเจสสิก้านี่สิ   แทปวดกระดองใจ

"เลิกซ้ำเติมได้ไหมเนีืย"

"เอาน่า ไหนๆก็ไหนๆแล้ว  คืนนี้ไปแก้เซ็งหน่อย  ไปลุก" เจสสิก้าไม่สนใจแทยอน  เธอเตรียมแต่งหน้าออกไปข้างนอกเหมือนอย่างเคย  แต่คืนนี้จะมีเพื่อนรักติดสอยห้อยตามไปด้วย  

                    แทยอนมาเล่นที่หอพักของเจสสิก้าและเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมาให้ฟังกลับโดนหญิงสาวหัวเราะ แถมสมน้ำหน้าให้  โดนเพื่อนสนิทสั่งสอนไปบทอยู่เหมือนกัน  ทนฟังมากๆไม่ได้ก็หันมาชี้หน้าห้าม แต่เจสสิก้าเคยฟังที่ไหน  เหมือนเห็นเพื่อนทุกข์ใจคือความสุขของเธอ.....อิเพื่อนโรคจิต!!!  อิปีศาจร้าย  !!!!

"ไปแกฉันพร้อมแล้ว  "

"อือ ไปสิ นำไปสิ  ฉันไม่เคยไปอ่า" แทยอนบอก กับเจสสิก้า  แต่ก็ไม่ได้ขยับตัวหลบหรือลุกไปไหน

"ทำไม มองตาค้างเลย  เอาดิี ฉันสวยละซี๊"  น้ำเสียงยียวนของเจสสิก้า  กับทำให้แทยอนแอบหลบหน้าหันไปอมยิ้มเงียบๆกับตัวเอง  ยอมรับนะว่าคืนนี้เธอสวยแปลกตาไปถึงไม่ได้สวยระดับนางฟ้า นางงามหรือดารา  แต่นานๆได้เห็นเํธอแต่งแบบนี้มันก็อดเขินไม่ได้

"เออไปเถอะๆ" แทยอนว่าปัดๆไป

"แท..."

"ฮื้อ  อะไรอีก นัดใครไว้อีกเหรอ"  แทอยนหันกลับมาถาม

"เปล่า  แต่แกอย่าออกไปเดินแบบนั้นดิ  แอบๆหน่อย" เจสสิก้า ทำตัวแปลกๆไม่ได้นัดใคร แต่ไม่ให้เดินอย่างเปิดเผย  อ้าวงง

แทยอนหยุดหน้าประตูหอพัก ตรงบริเวณทางออกหันมาถามเจสสิก้าให้รู้เรื่อง  จะได้ทำตัวถูก  

"ไงยังเนี๊ยแก  จะไม่ไปก็ได้นะ จะได้กลับห้อง" แทยอนเสนอ

"เห้ยไปๆ"

" แล้วแกแอบใคร" อดไม่ได้ที่จะถามออกไป  เงียบขณะนึง ก่อนที่หญิงสาวจะตอบ มันเป็นสิ่งที่แทยอนไม่ควรจะรับรู้เลยจริง

"เดียวคนแถวนี้เอาไปบอกแฟนฉัน  เขารู้จักกัน" เธอสอดสายตาและเดินหลบๆ

แฟนฉัน

แฟนฉัน

แฟนฉัน

"เออ รู้แล้ว" 

"รู้อะไร!" เจสสิก้าเสียงเเข็งกับกลับมา ทำให้แทยอนได้สติ 

"ไปดินั่งแท็กซี่ หรืออะไร  นำเลยๆ"  รีบเปลี่ยนบทสนทนา  ถามถึงสถานที่และการเดินทางทันที

                       

                        มันเป็นเรื่องแปลกแค่เขาบอกว่ามีคนอื่น แทยอนรู้สึกมันจุกแน่นอก เล็กน้อย เล็กน้อยจริงๆ  ไม่รู้จะทำตัวยังจะทำเงียบไปไม่ชวนพูดคุยก็ไม่ได้ มันแปลกเกิน  อย่างน้อยเจสสิก้าก็ไม่ได้แสดงอาการอะไร เปลี่ยนไปเลยระหว่างเรา มันคงถึงเวลาที่เราต่างต้องมีคนดูแลเหมือนอย่างที่เขาว่าจริงสินะ

แต่ในใจมันยังอยากรู้ว่าเจสสิก้าไปแอบคบใครตอนไหนกัน ทั้งๆที่เราก็คุยกันออกบ่อย  อย่างว่าสินะ คนไกล กับคนใกล้ๆ เขาคงหวั่นไหวกับความใกล้มากกว่า