สะใภ้เถื่อน( Snsd)

ลำดับตอนที่ #1 : .....1

ภายใต้ผ้าห่มผืนหนาร่างเพรียวขยับบิดตัวคลายความเมื่อยขบของร่างกาย  มือไม้กวาดหาต้นตอของเสียงจากมือถือเครืองหรู อย่างรำคาญปนความเหนื่อยล้า  หญิงสาวกดรับสายน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย

"ฮัลลโล" น้ำเสียงทักทายแสนสดใสดังขึ้นทันที

"เออ...แกนี่ไม่ดูเวล้ำเลาเลยหรือไงห๊ะ  โทรมาทำไม  ไม่สำคัญนะฉันจะด่าแกให้เลยแทยอน!!!"  

"ฉันอยู่โซลแล้ววนะ"

"แล้วไง"

"อือ   บอกเฉยๆ เดียวแกก็โวยวายใส่ฉันอีก" แทยอนตอบเสียงหงอย 

แค่อยากให้รับรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน  ไม่อยากให้เพื่อนสาวคนนี้ของเธออารมณ์เสีย มารู้ทีหลังว่าแวะเวียนมาแถวนี้แล้วไม่บอก พาลจะงอนใส่อีก

"ตื่นเร็วเลยสิก้า ลุกๆ" แทยอนว่าหยอก

"เพิ่งจะหกโมงเองนะแทยอน  ฉันง่วงง"  หญิงสาวโอดครวญ

เป็นธรรมดาระหว่างทั้งสองคนไปแล้วที่เวลาใครคนใดจะไปไหนอีกฝ่ายต้องโทรจิกโทรแจ้ง แม้จะไม่เข้าใจว่าทำไมแต่ทั้งสองก็ทำจนกลายเป็นความเคยชิน  ความห่างไกลไม่ใช่อุปสรรค  เจสสิก้ามักมีเรื่องเล่ามากมายมาเล่าสู่กันไว้ ทั้งเรื่องไร้สาระ งี่เง่า อกหักเสียใจ แทยอนก็ต้องกลายเป็นเพื่อนผู้รับฟังที่ดีอยูเสมอ ล่าสุดก็เกินที่เพื่อนอย่างแทยอนจะยืนมือเข้าไปช่วยได้

ร่างเล็กนอนกลิ้งไปมาบนที่นอนที่เคยใช้พักผ่อนเป็นประจำอยู่พักนึง ในห้องเช่าไม่ใหญ่มากเท่าไหร่ ที่นี้เป็นห้องของเพื่อนชายคนสนิทที่เรียนมาด้วยกันตั้งแต่มัธยม มินโฮชายหนุ่มร่างสูงเจ้าของห้องเดินวุ่น เสียงกุกกัก ดังขึ้นมุมห้อง 

"หาอะไรนะ....ช่วยไหม" ร่างเล็กยกศีรษะถามเพื่อนชาย

"เอกสารของลูกค้าที่ถ่ายไว้ จะเอาไปให้หัวหน้าตรวจสอบ มันหาไม่เจอ  วุ๊!อยู่ไหนวะ" เขาตอบกลับอย่างประสาทเสีย และลงมือหาต่อไป

มินโฮจบปริญญาตรี นิติศาสตร์ เขาทำงานให้กับธนาคารแห่งหนึ่ง เงินเดือนมั่นคง ดูมีอนาคตไกลแต่ก็ยังโสด ไม่รู้ทำไม

ชายหนุ่มเร่งมือค้นหาทุกซอกทุกมุม ชั้นวางหนังสือ นิตยสาร อืม...นั่นแหละ  เข้าใจนะ

"โห...คุณเพื่อนคะ  นี่ได้เล่มนี้ม่ตอนไหนอ่ะ  เซ็กซี่มาก" น้ำเสียงตื่นเต้น ของเเทยอนเร่งทำให้ชายหนุ่มมีปฏิกิริยาหันหน้ามองตามอย่างรวดเร็ว รู้อีกที หนังสือเล่มนั้นตกไปอยู่กับมินโอด้วยความเร็วแสง

"แน๊ ให้ช่วยหาอย่างอื่นนี่ไม่เคยเจออ่ะ  ทีอย่างนี้นะเร็วนัก" ชายหนุ่มจ้องเขม็ง ซึ่งก็ได้รับแค่สายตาล้อเลียนจากแทยอนกลับมาแบบไม่แคร์อะไรของแบบนี้แบ่งกันดูบ้างไม่ได้เหรอ เพื่อนกันแบ่งกัน

มือใหญ่ทั้งสองของมินโฮกดจับหนังสือเล่มนั้นไว้แน่นกับตัว ส่วนแทยอนนั้นเห็นเป็นโอกาสดีที่จะแกล้งเพื่อน จึงคิดพุ้งตัวเข้าใส่ ชายหนุ่มเอียงตัวบังไว้ แต่ดูเหมือนจะเห็นมือขาวๆสั้นๆ โผล่มาอีกทาง ศึกนี้ช่างยิ่งใหญ่ ยิ่งชายหนุ่มยกแขนชูสุด แทยอนที่ร่างเล็กกว่าก็กระโดดยื้อเกาะเเขน ทั้งสองยื้อแย่งกันจนลืมไปว่า กำลังหาของสำคัญอยู่ สุดท้ายกว่าจะเลิกเล่นอะไรบ้าๆ มินโฮก็แทบวิ่งออกจากห้องชนิดแบบลืมหายใจกันเลยที่เดียวเพราะมัวแต่เสียเวลารักษาของรักของเขา

"อยู่ห้อง ดีๆ  จะไปไหนล็อคห้องด้วยนะ อ้อ แล้วอย่าพาใครเข้าห้องละ  ไม่ใช่อะไรห้อง กระผมรกคร้าบบ" มินโฮตะโกนสั่งเพื่อนร่างเล็ก ก่อนที่เขาจะปิดประตูออกไป  แทยอนได้แต่ขานรับส่งๆ เพราะยังไงเวลามาที่ห้องของมินโฮทีไรเธอก็ต้องเก็บกวาดห้องให้อยู่แล้ว  

"ทำมาเป็นสั่ง เดี๊ยวก็สายหรอก " ร่างเล็กบ่นตามหลังเพื่อนหนุ่ม

บางที่ก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าห้องคอนโดตัวเองก็มีแต่ทำไมถึงไม่ไปพักที่นั่น เลือกที่จะมาพักกับเพื่อนชาย เดินเข้าออกห้องเขาอย่างกับเป็นเจ้าของอีกคน นี่พนักงานดูแลห้องยังซุบซิบว่าแทยอนเป็นแฟนชายหนุ่มอยู่เลย ทำไงได้ละ พักที่คอนโดมันไกล...หัวใจนี่นาทำไงได้ละ

ย่านห้องเช่าของมินโฮอยู่ด้านหลังมหาวิทยาลัยชื่อดังระดับประเทศแห่งหนึ่ง ซิ่งมินโฮก็จบจากที่นี้และไม่คิดจะย้ายไปไหน คนเรามักจะติดที่ ห้องแห่งนี้ก็เลยกลายเป็นที่หลบมาพักผ่อนของแทยอน ที่สำคัญถัดไปอีกซอยติดกันก็เป็นหอพักของ เจสสิก้า ซึ่งเธอก็ทำงานอยู่ในบริษัทท้ายซอย  เห็นไหมละ ที่นี่มีแต่เรื่องดี ใกล้ชิดเพื่อนฝูง

ร้านอาหารในช่วงบ่าย แทยอนและเจสสิก้านัดทานข้าวกันตามประสาคนไม่ได้เจอกัน สักพัก คุยสัปเพแหระ ไปเรื่อยจนสุดท้ายเหมือนเดิม

"ได้ไงแก  แกต้องเลี้ยงเหล้าฉันเลย แกสอบเสร็จแล้วเนี๊ย" น้ำเสียงแกมบังคับ

"เห้ยมาสอบนะเว้ยไม่ได้มีตังเยอะขนาดนั้น นี้ต้องรีบกลับแล้วเช้านี้"

"ได้ไง ไรอ่ะ  มาแล้วแกหางานทำอยู่กับฉันเลย ไม่ให้กลับนะ" 

 เจสสิก้าหยุดทานอาหารตรงหน้า นั่งกอดอกบอกคนตรงหน้าอย่างจริงจัง เธออยากให้เพื่อนอย่างแทยอนกลับมาใช้ชีวิตที่โซล ได้อยู่ใกล้ๆกันอีกครั้ง เธอเหงาอย่างน้อยๆก็มีแทยอนที่พอจะกล้าพูดคุยเรื่องต่างๆให้รับฟังได้บ้าง เจสิก้าเคยพูดคุยเรื่องนี้มาหลายครั้งแล้ว แต่แทยอนก็รั้นที่จะไม่ยอมกลับเข้ามาหางานทำที่โซล แทยอนเคยได้ร่วมทำงานในบริษัทเดียวกันกับเจสสิก้า แต่อยู่ก็ลาออกกลับไปอยู่ที่บ้านนอก ซึ่งในตอนนั้นแทยอนก็ยังทำหน้าที่ไกล่เกลี่ย ปัญหาความรักให้เจสสิก้ากับแฟน อยู่บ่อยครั้ง ในเวลาที่เจสสิก้าไปทำงาน แฟนของเธอไม่สบายก็ได้แทยอนนี่อแหละเข้าไปดูแล ถามไถ่ จนตอนนั้นเราสามคนแกล้งมาเป็น ....เพื่อนสนิทกัน

ร้านกาแฟแห่งหนึ่งในซอยหลังมหาลัยอีกเขตของโซล น้องนักศึกษากำลังนั่งทานเค้กหลากหลายรสชาติ พร้อมเสียงหัวเราะพูดคุย กันอย่างผ่อนคลายตามประสาสาวๆ มหาลัย 

"ซึลกิ ฉันจองคนเปิดประตูเข้ามานะ" ไอรีนสะกิดบอก สาวหน้าหมี

"ไลน์ หรือเบอร์ห้อง" ซิลกิ ถาม พร้อมแกล้งยกชาจิบสายตาแอบเหล่มองชายหนุ่มคนดังกล่าว

เพื่อนสาวในกลุ่มก้แบบนี้ เจอหน้าตาดีเข้าหน่อยเป็นต้องจ้องจะเข้าหาอยู่ตลอด 

"นี่พวกเธอของขาดกันหรือไง" เสียงที่ดังขึ้นมาแต่เจ้าตัวไม่เงยหน้ามอง กลับก้มกดมือถือในมือต้อง

"หืม อยากขาดจ๊ะ  " ไอรีนรีบสวนพร้อมจิกสายตาใส่เป้าหมาย

"โถ รีน จ๋าา  แค่รีนไม่ล็อคห้องก่อนออกมานี่ รีนรอให้ใครเข้าไปรอเหรอจ๊ะ " ทิฟฟานี่เหน็บกลับเพื่อนสาวหน้าเรียวทันที

"ไม่กลัวของหายเหรอรีน ล็อคบ้างเถอะ " ซันนี่เอ่ยถามอย่างเป็นห่วง

"อ้าวเห้ย  ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่นา ที่บอกจองคนนั้นไงกลับมาเล่นงานฉันละ ได้ไง" ไอรีนแย้งขึ้น ไหนคุยเรื่องผู้อยู่ดีๆหันมารุมกันเรื่องกห้องเธอได้ไงละ ไม่ใล่สิ 

เพื่อนๆในกลุ่มดูจะเป็นห่วงไอรีนเรื่องนี้มาก เคยบอกเคยเตื่อนไปแล้วก็แค่นั้น เจ้าของห้องก็ไม่เคยสนใจ ไอรีนเป็นพวกคบหลายคนไดเเพราะหน้าตาดี คือหน้าตาดีพอๆกับความฉลาดของเธอ  ถ้าไล่ตามกลุ่มมาแล้วละก็ ซันนี่อันดับสอง ซึลกิอันดับสาม ที่สุดท้ายคงไม่พ้นใคร ก็ทิฟฟานี่ไงจะใครละ

"แล้วตกลงว่าไง เรื่องเก็บตัวอย่างน้ำ แก ฉัน หรือใครจะไปเก็บ เดินทางนานอยู่นะแก" ซันนี่เอ่ยขึ้น เมื่อเริ่มสู่หมวดจริงจัง หลังจากหนังท้องเริ่มอิ่ม

"จากที่นี่ไปถึงสนามกีฬาแห่งชาติ แกนั่งรถเมย์ไปนี่ หลายต่อเลยนะ ฉันไม่ไปไ้ด้ไหม" ซึงกิบอก พร้อมอธิบายเส้นทาง

"ฟานี่ไปเองนะ จะได้ไปเดินเที่ยวแถวนั้นด้วย "ทิฟฟานี่เสนอตัว

"ยอมเดินทางไกลขนาดนี้ ฉันว่าฟานี่ ฉันขออวยพรให้เธอเจอเนื้อคู่สักทีนะ"

"ใช่  แม่ยอดหญิงผู้เสียสละ"ทั้งไอรีนและซึลกิโผกอดทิฟฟานี่อย่างหยอกล้อ ฟัดซ้ายที่ขวาที่ จนหญิงสาวต้องเอียงหน้าหลบกับความขี้เเกล้งของเพื่อทั้งสอง ซันนี่กอดอกนั่งมองเพื่อนๆทั้งสามคนด้วยความขบขัน ดูสิโตเป็นสาว แถมหน้าตาดีด้วยขนาดนี้ยังจะมากอด มาหอมกันกลางร้านกาแฟแบบไม่อายใครเลย อย่างว่าคนสวยทำอะไรก็ไม่ผิด

คือ.....เรื่องมันนานมาแล้วจนลืมหมดแล้ว  ก็คิดเสียว่า อ่านอะไรเบาๆสมองดีกว่าเนาะ แฮ่ๆๆ