ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Phantom Lord! กิลด์จอมป่วน ก๊วนจอมแสบ

    ลำดับตอนที่ #2 : Phantom Lord

    • อัปเดตล่าสุด 26 ก.พ. 58


         PhantomLord นั้นคือชื่อกิลด์กิลด์หนึ่งในยุคสมัยนี้ ยุคที่มีสมาคมแบบนี้ผุดขึ้นมาราวดอกเห็ด แต่ว่านะ แฟนทอมไม่ใช่กิลด์ดาษดาทั่วไปหาได้ตามร้านสะดวกซื้อแบบนั้น กิตติศัพท์อันเลื่องชื่อ ฝีมือไม่อาจหยั่งถึง และความลึกลับเหลือประมาณ สามสิ่งที่เป็นอันรู้กันดีหากพูดถึงกิลด์นี้

     

         กิลด์นี้ถูกจัดอันดับอยู่ในหนึ่งในสามที่ทางสภาสมาคมการผจญภัยจัดให้ในทุกเรื่อง ความแข็งแกร่ง ความลึกลับ ความร่ำรวย และสถานะของเขาคือ ‘ที่หนึ่งตลอดมาและจะตลอดไป’ สิบสองปีซ้อน แถมคะแนนยังทิ้งห่างกิลด์อันดับที่สองแบบไม่เห็นฝุ่น

     

         แฟนธอมมีสมาชิกเพียงสี่สิบกว่าคนเท่านั้น ถือว่าน้อยมากหากเทียบกับกิลด์เซอร์เคิลซึ่งเป็นกิลด์อันดับที่สอง เพราะทางเซอร์เคิลมีสมาชิกหรือลูกกิลด์อยู่ถึงหนึ่งร้อยห้าสิบแปดคน หากก็ไม่เคยมีใครประกาศท้าสู้ชิงกิลด์และค่าสถานะของกิลด์นี้แม้แต่น้อย*

     

          (*การชิงกิลด์และค่าสถานะ หมายถึงการท้าสู้เพื่อชิงสถานะของกิลด์และเลื่อนให้ตัวเองเป็นมาสเตอร์ของกิลด์นั้นๆโดยไม่มีเงื่อนไขในทุกกรณี)

     

          (*ค่าสถานะของกิลด์ หมายถึง แต้มสะสม ปัจจุบันกิลด์แฟนทอมติดสถานะ ‘ที่หนึ่ง’ และ ‘โล่แพลตตินั่ม’ รวมทั้ง ‘ดาบเพชร’ ซึ่งใช้แต้มสะสมแปดล้าน (5 เหรียญแฟนทอม =1 แต้มสะสม) ได้มาจากระดับของภารกิจ สกิลนี้จะติดตัวสมาชิกทุกคน โล่จะเพิ่มค่าระดับเวทสายป้องกันและรักษา ดาบ จะเพิ่มค่าระดับเวทสายโจมตีเมื่อรวมกับสกิลที่หนึ่ง จะเพิ่มค่าเวทได้ถึง 80%)

         

         เพราะกิตติศัพท์ที่ว่า กิลด์ก็ ‘โรคจิต’ มาสเตอร์ก็ 'ซาดิสม์’ ผู้ออกภารกิจก็ ‘วิปริต’ อย่างนี้ลูกกิลด์จึงต้อง ‘บ้าระห่ำ’ ตามประสงค์ของพวกเขา...

     

         เริ่มตั้งแต่การฝึกทางกายภาพอันหนักหน่วง จากนั้นก็ไปทดสอบความกล้ากับผู้ออกภารกิจเพิ่มขวัญกำลังใจแม้จะเจอเรื่องเลวร้ายก็จะยิ้มสู้แล้วชูสองนิ้ว ตามด้วยการออกไปหาประสบการณ์ (เฉียดตาย) ด้วยการไปทำภารกิจโรคจิต ตบท้ายด้วยการเสี่ยงชีวิตเข้าไปในดันเจี้ยน...

     

          เป็นข่าวดีที่ยังไม่มีประวัติมีคนตายเพราะการโดนทำร้ายทั้งกายและใจ...

     

         เรื่องของกิลด์นี้ก็มีแค่นี้...อ๊ะ อะไรนะ?จะสมัครเข้ากิลด์นี้จะต้องไปที่ไหนเหรอ ไม่ยากๆ ถ้ามาสเตอร์เขาอยากให้คุณเข้าเดินไปเซเว่นแถวบ้านยังหาเจอเลย แต่ถ้ามาสเตอร์ไม่อยากให้คุณเจอออกไปตามหาสุดหล้าฟ้าเขียวยังไง...ก็หาไม่เจอหรอก

     

         แน่นอน

     

         เพราะว่าความอิสระ

     

         คือนิยามของกิลด์นี้ยังไงล่ะ

     

     

     

     

         “ข่าวนี้น่ะอ่านหรือยัง”

     

         “อะไรน่ะ... ‘ตะลึง!! แฟนทอมลอร์ดล้มบอสหมาป่าขาวได้สำเร็จในเวลาชั่วข้ามคืน!!’เอ๊...น...นี่มันข่าวมั่วหรือเปล่า ใครบ้าที่ไหนจะเก่งขนาดนั้นขนาดรัฐบาลยังต้องใช้เจ้าหน้าที่ระดับสูงเป็นกองทัพสู้กันกว่าสามวันเลยนะกว่าจะล้มบอสตัวนี้ได้”

     

         “จริงไม่จริงก็ลองดูทีวีสิ” ชายหนุ่มคนที่เอ่ยขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อกดปุ่มบนนาฬิกาแล้วจอนาฬิกานั้นก็ฉายภาพฮอโลแกรมสามมิติออกมา ภาพในนั้นเป็นเหตุการณ์ที่มีคนเพียงห้าคนล้มบอสได้ในเวลาไม่กี่ชั่วโมง แถมยังไร้ร่องรอยบาดแผลใดๆอีกต่างหาก

     

         “โห...ต้องเชื่อแล้วแฮะว่าฉายานั่นไม่ใช่เรื่องมั่ว”

     

         “ใช่มั้ยล่ะ สัตว์ประหลาดชัดๆนะกิลด์นี้”

     

         ปัง!!

     

         เฮือก!!

     

         ชายหนุ่มทั้งสองที่นั่งดื่มกาแฟในร้านกาแฟสะดุ้งเฮือกเมื่อมีใครบางคนมาตบโต๊ะของเขาเสียงดังและหนึ่งในนั้นกำลังจะต่อว่า หากเพียงมองเห็นหน้าตาของอีกฝ่ายแล้วลมหายใจก็สะดุดพลัน

     

         ดวงตาสีเทาสว่างคู่หวานหยาดเยิ้มชวนหลงใหลมีประกายไม่สบอารมณ์ริมฝีปากบางสีระเรื่อยิ้มหวานหยด ดวงหน้าสวยล้อมด้วยเส้นผมสีดำสนิทหยักยาวจรดสะโพก และแทบจะตกหลุมรักเมื่อได้ยินเสียงหวานใสจากเรียวปากคู่นั้น

     

         “ขอโทษนะคะ แต่ช่วยเบาเสียงลงหน่อยได้มั้ยคะ?” เธอยืนเท้าเอวและก้มลงนิดๆเพื่อที่จะตบโต๊ะได้สะดวก

     

         “อ...ครับ ขอโทษจริงๆครับ” และเมื่อได้ยินคำขอโทษร่างบางก็ยิ้มออกมาอย่างสดใส แววขุ่นหมองในสายตานั้นก็หายไปเธอยืดตัวขึ้นมาเต็มความสูง ด้วยความไม่ระวังตัวจี้สร้อยคอก็หลุดออกมาจากสาบเสื้อเชิ้ตสีดำ

     

         จี้สีทองแววลักษณะเป็นล็อกเก็ต สลักตัวอักษรไว้ว่า ‘Phantom Lord’

     

         “อะ...น...นั่น...” เด็กสาวยกนิ้วเรียวมาแตะปากตัวเองเบาๆเมื่อชายหนุ่มในนั้นกำลังจะพูดอะไรออกมารอยยิ้มหวานหยดชวนให้หลงละเมอ ก่อนที่สีหน้าของชายทั้งสองจะเคลิ้มดูเหมือนตกอยู่ในภวังค์อันแสนหวาน

     

         ‘ความลับนะคะ’
     

         เสียงหวานล้ำนี้ดังก้องอยู่ในหัว...

     

     

         “ไง ทุกคน กลับมาทันอาหารเย็นมั้ยเนี่ย?”
     

         “ค่ะ เฉียดฉิวเลยล่ะ” เด็กสาวดวงตาสีเทาสว่างหวานเชื่อมคลี่ยิ้มบางเมื่อได้คำตอบ พลันเส้นผมสีดำสนิทก็แปรเป็นสีฟ้าสว่างสดใสอย่างที่ควร ดวงตาสีเทาสว่างกลับเป็นสีเงินอมฟ้าสดใสอย่างที่เคยเป็น เด็กสาวลูบหางเปียช่อเดี่ยวที่พาดมาที่หน้าอกผูกด้วยริบบิ้นสีแดงสดเบาๆอย่างเคยชิน ก่อนจะปัดเส้นผมสีฟ้ายาวจรดสะโพกเบาๆ

     

         “กลับมาแล้วเหรอ ฮิเมะ”

     

         เด็กสาวผมสีฟ้ายิ้มบางแล้วตอบรับเสียงใส ใบหูเรียวที่มองปราดเดียวก็รู้ว่าไม่ใช่ของมนุษย์กระดิกอย่างขบขัน

     

         “ค่ะ”

     

         เด็กสาวที่มีนามว่าฮิเมะ...ผู้ออกภารกิจแห่งกิลด์ Phantom Lord…

     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×