Magician เสกหัวใจ ให้เธอ

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 3 นิทาน

บทที่ 3
นิทาน

          

        เช้าวันต่อมา

    คู่หู 2 ชายหญิงทำตามความต้องการที่มีร่วมกันครั้งแรก ก็ครั้งแรกจริง ๆ นั่นแหละ อยากรู้เหตุผลมั้ยล่ะ  หึ ๆๆ
     


    วันแรกใน Magician School
    
    ผลั่ก!
   
    'ขะ...ขอโทษค่ะขอโทษจริง ๆ นะคะ' หญิงสาวหน้าตาสวยคนหนึ่งเอ่ยเมื่อตนเองชนเข้ากับชายหนุ่มที่หน้าตาดีเช่นกัน
    
    'ตาก็มีทำไมไม่มอง' ชายหนุ่มที่เธอชนไปเมื่อครูตอบกลับแบบเจ็บแสบ
   
    'ก็ขอโทษไปแล้วไง จะเอาอะไรอีก แถมกระโดดถีบให้เอามั้ย' เธอก็ไม่ยอมเหมือนกัน
   
    [ตุ่ง ตุง ตุ๊ง ... ขอให้นักเรียนใหม่ทุกคนไปพบกันที่ ห้องA ตึก1 ชั้น2 ด้วยค่ะ ... ตุ๊ง   ตุง ตุ่ง]

    และสงครามน้ำลายก็จบลงเพราะเสียงประชาสัมพันธ์



    เมื่อเริ่มจับคู่
    'ตอนนี้ใครยังไม่มีคู่ เดินมาหามาสเตอร์ได้เลยนะ'
 
   นักเรียนที่ไม่มีคู่ทั้งหมดเดินลงมาหามาสเตอร์ที่ส่งเสียงเรียก ชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งเดินปะปนมากับกลุ่มนักเรียน มาสเตอร์เหลือบมองเขาครูหนึ่งก็รู้สึกถึงความผิดแปลกออกไป
   
    'ลองเลือก ๆ คู่ดูนะ มาสเตอร์อยากให้มีคู่ทุกคน เวลาทำภารกิจจะได้ไม่ลำบาก'
 
   หญิงสาวคู่หนึ่งไม่สนใจคำของมาสเตอร์เลยแม้แต่นิด เพราะว่าพวกเธอกำลังดีใจที่ได้คู่หูและยังได้เพื่อนใหม่อีก
   
    มาสเตอร์คนเดิมตวัดสายตาไปมอง ก็เห็นหญิงสาวนัยน์ตาสีเขียวเหมือนมหาเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่ในอดีต สังเกตเพียงชั่วครูก็รู้ว่าคู่หูของเธอมันไม่ใช่คู่ที่เหมาะสมเท่าไหร่นัก
   
    'โมเรียน่า ออกหามาสเตอร์หน่อย' โมเรียน่าที่ถูกเรียกเดินไปหามาสเตอร์อย่างงง ๆ
    
    'มาสเตอร์ว่าคู่ของเธอมันไม่เหมาะเท่าไหร่'
  
    'คะ ?'
   
    'ฟินซีอุส มาสเตอร์หาคู่ให้เธอได้แล้วนะ นี่ไง โมเรียน่า'
   
    'นาย! / เธอ!'
    
    'เหมาะสมกันดีใช่มั้ยล่ะ'
   
    'ฉันไม่คู่กับเขาแน่นอน / ผมไม่คู่กับเธอแน่นอน'
   
    'ทำไมล่ะ ก็เหมาะสมกันออกนี่นา'
   

    'แต่ ... / แต่ ...'
  
    'ห้ามเถียง! นะจ๊ะ'



    เมื่อเริ่มสู้

    'ฟินิกซ์ อสูรมันไปทางนายแล้ว >__<'

    'เธอปล่อยให้มันหลุดมาได้ยังไง หา!'

    'ก็ฉันสู้กับอีกตนอยู่แล้วมันก็พุ่งมาอ่ะ ฉันไม่ได้มีหลายมือนี่นา'

    'แล้วจะยืนอ้างอยู่ทำไมเล่า มาช่วยกันสิ! '
 
   ขนาดมือทั้ง 2  คนกำลังสู้กับอสูรร้าย ปากของทั้ง 2 คนยังขยับให้ร้ายใส่กันได้เลย  2 คนนี้จะเก่งไปไหนเนี่ย -o-

    'โมเรียล อสูรมันไปทางตะวันตกแล้ว เธอวิ่งช้าอยู่ได้ออกกำลังกายไม่เคยทำหรือไง -_-?'

    'เออ ฉันวิ่งช้า แต่อสูรมันไปทางตะวันออกต่างหาก นายดูทิศไม่เป็นเหรอ -_-?'

    ปี้ดดดด~ เสียงนกหวีดหมดเวลาการล่าอสูรในคาบเรียน

    'พลาดอีกแล้ว ๆ อ้ากกกกก'

    ฟินิกซ์ถึงกับจิตหลุดกันเลยทีเดียวเชียว ตั้งแต่ปีแรกที่มาสเตอร์จับคู่เขากับโมเรียลให้เป็นคู่หูกัน  ก็ไม่มีวี่แววว่าจะได้ข้องเกี่ยวกันเท่าไหร่  ชีวิตเขาจึงสงบสุขมาตั้ง  2 ปีครึ่ง

    แต่พอเทอมสุดท้ายเท่านั้นแหละที่ต้องเรียนการล่าอสูร  ชีวิตถึงกับตกอับเลย  จากนักเรียนดีเด่นกลับต้องมาเป็นอันดับสุดท้ายตลอด  แบบนีใครจะทนไหว  -_-  แต่เขาก็ทนไหวล่ะนะ  อยู่มาได้จนทุกวันนี้



    ปัจจุบัน
    "นายแน่ใจนะว่าท่านเฟซิสจะรู้อ่ะ ?"

    "ฉันก็ไม่แน่ใจแล้วเหมือนกัน" ฟินิกซ์ถอนหายใจทันทีเมื่อเห็นพ่อตัวเองนั่นทำหน้านิ่ง ๆ น่ากลัว ๆ ที่ดูไปดูมาก็คล้ายปีศาจอยู่เหมือนกัน  -.-

    "ท่านพ่อ ท่านรู้หรือไม่ว่าทำไมมาสเตอร์ต้องจับคู่ให้ข้ากับโมเรียลเป็นคู่หูกัน  และเมื่อข้ากับโมเรียลอยู่ห่างกันกลับไม่มีพลัง" โห เรียกพ่อว่าท่านพ่อ เรียกตัวเองว่าข้า  =O=

    "ข้าบอกไม่ได้หรอก"

    "ทำไมล่ะคะ ?"

    "เพราะข้าไม่รู้น่ะสิ" -___-  มุกท่านเหรออ

    "งั้นพวกข้าไปก่อนนะท่านพ่อ กลับ Magician กันโมเรียล" ฟินิกซ์พูดลาท่านเฟซิส  แล้วก้หันมาพูดกับฉัน แต่ก่อนที่เราจะได้เดิน ท่านเฟซิสก็พูดอะไรขึ้นมา

    "มีชายคนหนึ่งนามว่า 'เฟอร์ซุส' "ฟินิกซ์สะกิดให้ฉันกลับไปนั่งฟังท่านเฟซิส 

    "จิตใจเขาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง ต้องการที่จะแข็งแกร่งไม่มีผู้ใดทัดเทียม วันหนึ่งเขาไม่สามารถควบคุมความบ้าคลั่งได้  จึงออกเดินทางระเห็จระหนตามหาความแข็งแกร่ง จนได้พบกับปีศาจตนหนึ่ง เขาตัดสินใจทำสัญญากับปีศาจเพื่อให้ได้ความแข็งแกร่งที่ต้องการ แม้จะรู้ดีว่าการทำสัญญาปีศาจผิดกฎของโลกเวทมนตร์ก็ตาม แต่การทำสิ่งใดก็ย่อมมีผลประโยชน์ร่วมกันอยู่แล้ว สัญญาปีศาจครั้งนี้ก็เช่นกัน หากเฟอร์ซุสยอมรับข้อแลกเปลี่ยนก็รับพลังปีศาจไป แต่ถ้าไม่ก็แยกย้ายกันไปคนละทางได้เลย"

    "ข้อแลกเปลี่ยนอะไร ?"

    "ปีศาจกล่าวว่า 'ยามที่ถึงขีดจำกัดพลังของเจ้า ยามที่เจ้าพบกับผู้ระงับพลัง ยามนั้นเจ้าจะต้องมอบพลังปีศาจแก่ลูกของเจ้า เพื่อให้พลังของข้าคงอยู่ตลอดไป เมื่อลูกของเจ้าอายุครบ 18 ปีเมื่อใด ลูกของเจ้าจะมีพลังทัดเทียมเจ้าในตอนนี้'  เขาก็ยอมรับข้อแลกเปลี่ยนอย่างง่ายดาย"

    "เฟอร์ซุสคงไม่มีลูกสินะ -O- ไม่งั้นไม่ยอมรับง่ายแบบนี้หรอก"

    "ใครว่าล่ะ เขามีลูกอยู่แล้วต่างหากแต่เพราะความยโสในตัวที่ไม่คิดว่าจะมีผู้ใดระงับพลังเขาได้จึงยอมรับข้อแลกเปลี่ยนง่ายแบบนั้น เพราะเช่นนั้นเขาจึงต้องอยู่อย่างหลบซ่อนเพื่อไม่ให้พลังมหาศาลของเขาไปทำร้ายใคร เขาหายตัวไปอย่างปริศนา  ภรรยาของเขาจึงตรอมใจตาย"

    "..."

    " 'ฟีเนีย' จอมเวทย์ผู้เป็นสหายจึงรับลูกของเขาไปเลี้ยง และได้ขอให้ 'วอชเบิร์น' ผู้ระงับที่เป็นมหาเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่ช่วยเหลือเขา วอชเบิร์นเข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อดี จึงได้ช่วยเหลือให้เฟอร์ซุสกลับมาพบลูกและใช้ชีวิตปกติอีกครั้ง"

    "-O- ถ้างั้นตอนนี้ลูกเขาก็มีพลังปีศาจงั้นสิ ?"

    "ใช่แล้ว"

    "แล้วเรื่องที่ท่านเล่ามาเกี่ยวอะไรกับพวกเราคะ ?"
    ในที่สุดฉันก็มีบทซักทีหลังจากที่โผล่มาตอนแรกแล้วก็เงียบไป พ่อลูกคู่นี้ขโมยบทฉันไปหมดเลย -_-

    "ก็แค่นิทาน กลับโรงเรียนกันไปได้แล้ว" 


    Magician School
    "ไม่เห็นเข้าใจเลย ทำไมต้องเล่านิทานด้วย T^T ไปถามท่านโฟเซียกันมั้ย เผื่อท่านจะรู้"

    ฉันถามแบบหมดหวัง Y^Y ก็นิทานท่านเฟซิสมันไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลยนี่ ไม่สนุกแล้วยังน่ากลัวอีก  T^T ชื่อก็ย้าวยาว เฟอร์บุส นีอุส บอชเบิร์น อะไรก็ไม่รู้สมองฉันรับไม่ไหวนะ @__@

    "ป้าแบบโฟเซียจะไปรู้อะไร -.- วัน ๆ เอาแต่ปลูกผัก งานการก็ไม่ทำ"

    "ถ้างั้นจะทำยังไงเล่า มันค้างคาจิตใจนะ แบบว่าอยากรู้ยากเห็นอ้ะ >_<"

    "เสือก ?"

    "กรี๊ด ปากนายพ่นคำรุนแรงแบบนั้นได้อย่างไร  ทำร้ายสุภาพสตรีแบบฉันมาก  รู้มั้ยว่าจิตใจฉัน ตัวฉันมันบอบบางแค่ไหน แล้วดูหน้าฉัน!  นอกจากจะบางแล้วยังสวยอีกด้วย"

    "ถ้าให้ฉันอ้วกตรงนีมันจะเลอะเทอะนะ  -_-" ทะ...ทำไมคำพูดมันรุนแรงแบบนี้ TOT

    "เชอะ  (  - -)" ฉันสะบัดหน้าหนีฟินิกซ์ สายตาก็ไปปะกับป่าโพเซียนพอดี โห มันสวยกว่าเมื่อคืนมาเลยค่ะ สีเขียวขจีสดใสมาก มีดอกไม้ดอกใหญ่ ๆ ด้วย >_<

    หือ ดอกไม้มันใหญ่เกินไปหรือเปล่า พระเจ้า O_o! ดอกไม้มันมีหน้าอ่ะทุกคน TOT

    "ฟินิ้กกกกกซ์ TOT"

    "อะไรอีกล่ะ -o-"

    "ดะ...ดอกไม้มันมีหน้าอ่ะ ดูสิ TOT-->" ฉันเอามือชี้ไปทางดอกไม้ แต่ว่าหลับตานะ แบบกว่ากลัวว TOT

    "นั่นมัน..." ฟินิกซ์พูดแค่นั้นแล้วก็เงียบไป อะไรอ่ะ มันคืออะไร ทำไมต้องเงียบด้วย T^T น้ำตาฉันจะไหลแล้วนะ ปวดฉี่ด้วย Y^Y

     "ว่ายังไง้! คู่หู สบายดีใช่มั้ยยยย มาช่วยฉันปลูกผักเร้ววว~!"

     "กรี๊ด ฟินิกซ์ ดอกไม้มีหน้าพูดได้ชวนปลูกผักก TTOTT"

     "ยัยโง่ =O="

     ฟินิกซ์ยื่นมือมาจับหน้าฉันให้หันไปมอง เอิ่ม ต้องทำกันขนาดนี้เชียว เขินนะ -_-///

     "ท่านโฟเซียนี่นา เฮ้อ ตกใจหมด U_U"

     เรา 2 คนเดินไปหาท่านโฟเซียที่แต่งตัวแบบ ... ดอกไม้ -o- คือ ใส่หมวกสีแดงสดเลย แต่ว่าเดรสเป็นสีเขียวใบไม้ -__-

     ยิ่งเดินเข้าไปใกล้ยิ่งเห็นว่าหน้าท่านเปื้อนดิน มือขวาถือพรวนแล้วมือซ้ายก็มีผักจากโลกมนุษย์ด้วย อืม กวางตุ้งล่ะมั้ง ไม่น่าเชื่อเลยว่านี่คือผู้อำนวยการของ Magician School แห่งนี้ -O-

     "สวัสดีค่ะท่านโฟเซีย"

     "ปลูกผักอย่างเดียวเลยนะคุณ -.-"

     "นายไม่รู้เหรอว่าผักมันมีประโยชน์มากแค่ไหน มันจะช่วยให้บลาบลา แล้วก็บลาบลา"

     "นี่โฟเซีย! คุณรู้จักฟีเนียมั้ย ?" ฟินิกซ์พูดขัดท่านโฟเซียเสียงดัง -.-

     "แค่ก ๆ ว่าไงนะ ?" ท่านโฟเซียสำลักน้ำลายตัวเอง มีพิรุธแปลก ๆ แฮะ หรือว่าท่านพูดสรรพคุณผักมากไปนะ ต้องใช่แน่ ๆ เลย -.-

     "ดูปากนะ ฟีเนีย! ฟี-เนีย ฟออีฟี นอเอียเนีย ฟี-เนีย! ฟี..." ฟินิกซ์แบบว่าย้ำมาก !

     "รู้แล้ว ๆ จะย้ำทำไมนักหนา ฉันเป็นผู้อำนวยการ Magician School นะยะ ไม่ใช่ผู้อำนวยการกรมทะเบียนพ่อมดแม่มดจะได้รู้ชื่อรู้จักทุกคน -O- ถ้าไม่ช่วยกันปลูกผักก็ไปไกล ๆ เลย  นายกำลังยืนบังแดดอยู่นะคุณฟินซีอุส ลีโอหนาด!"

     "อยากอยู่ตายแหละ -.- ถ้าคุณไม่มีประโยชน์ผมก็ไม่มาหรอก แต่ดูเหมือนคุณจะไม่มีประโยชน์จริง ๆ แฮะ -_-"

     "ฉันไม่มีประโยชน์แต่ผักฉันมีประโยชน์นะเว้ย! มันมีประโยชน์กว่านายซะอีก -^-! นายมันก็แค่  #$D#@$45&@RF" ท่านโฟเซียไปไกลแล้วววว

     "โมเรียล ฉันจะไปหอสมุดนะ เธอจะไปไหนก็ตามสบายเลย แต่จะอยู่ปลูกผักกับป้านี่ก็ได้นะ"

     "งั้นฉันไปกับนะ..."

     "แต่เพื่อความสบายของฉัน เธอไม่ต้องมากับฉันหรอกนะ  -_-" ฉันยังไม่ทันพูดจบเลยก็แทรกขึ้นมาแล้ว -.- แล้วยังไม่ยอมให้ฉันไปด้วยอีก เชอะ ไม่ไปก็ได้ -v-

     "เฮ้อ ไม่ไหว ๆ อยากรู้จริง ๆ ใครให้ป้านี่ขึ้นมาเป็นผู้อำนวยการ -O-"
     ฟินิกซ์พูดจบปุ๊บก็ขี่ไม้กวาดออกไปเลย -.- ทิ้งให้ท่านโฟเซียบ่นเป็นบ้าอยู่คนเดียว -_-

     "เฮ้ย ฉันไม่ใช่ป้านะเว้ยย~ ดูหน้าฉันเซ่ ยังสวยอยู่เลย! เฮ้ย จะไปไหน ฉันยังด่านายไม่จบเลยนะ ไอ้เด็กบ้าฟินิกซ์!"

     ตายและ ขี่ไม้กวาดเผ่นบ้างดีกว่าฉัน -_-~

      "โมเรียลก็หนีฉันไปด้วยเหรออ~ เดี๋ยวว่าง ๆ ฉันจะเอาผักไปฝากที่บ้านเมริสันน้าาาา~!"
     ถ้าท่านโฟเซียมาหนูจะให้พ่อปิดประตูลงกลอนอย่างดีเลยค่ะ!

 THANK YOU

SOMETHING
ตอนนี้ฟินิกซ์แอบแรงนิดนึงค่ะ >_<
ว่าโมเรียลเสือกซะได้
เฟซิสก็เล่านิทานอะไรไม่รู้เนอะ ต้องติดตามค่ะ >_<
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกันนะคะ
สำหรับตอนนี้ก็แก้ไปแบบหายรอบมากเลยค่ะ T^T
ขอบคุณอีกรอบค่ะ