Magician เสกหัวใจ ให้เธอ

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

 

บทนำ

        รัตติกาลมืดมิดค่ำคืนที่มีเพียงแสงจากดวงดาวสาดส่องลงมายังป่าใหญ่ ชายหญิงคู่หนึ่งวิ่งด้วยเร็วสูง   ไล่กวดอสูรตัวใหญ่  ร่างกายแข็งแรงที่วิ่งหนีด้วยความหวาดกลัว การวิ่งหยุดลงบริเวณต้นเมเปิ้ลใหญ่    อสูรแสยะยิ้มเย็นเมื่อเห็นว่าทั้ง 2  จะติดกับหากพวกเขาวิ่งผ่านต้นเมเปิ้ลตามมา   ก็จะเป็นเขตอาศัยของเหล่าอสูรทำให้พวกมันมีพลังเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว

       
          “ฟินิกซ์  !   อย่าตามไปนะ   ถ้าผ่านต้นเมเปิ้ลไปจะเป็นเขตของอสูรแล้วนะ ! ”

        หญิงสาวร่างบางหน้าตาสละสวยนัยน์ตาสีเขียวมรกตเรือนผมสีดำสนิทริมฝีปากบางหยักได้รูปร้องบอกชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาหล่อเหลานัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลมีเรือนผมสีน้ำเงินผู้เป็นคู่หูของเธอ

        “แต่ถ้าพลาดตนนี้ไปเราจะต้องไปอยู่หน่วยโปรแทคนะ ! ”
        ชายหนุ่มร้องบอกอย่างคัดค้าน

        “นายอยากลำบากหรืออยากตายล่ะ ! ”

        จบการต่อล้อต่อเถียง   ชายหนุ่มจำนนกับเหตุผลที่เธอกล่าวมา   ก็จริงอยู่ว่าหน่วยโปรแทค (Protection) ก็ตามคำแปล  เป็นหน่วยที่ต้องปกป้องและดูแลบ้านเมือง  ซึ่งงานของหน่วยนี้หนักมาก  =_=; !  แต่เมื่อเทียบกับความเสี่ยงที่จะข้ามเขตแล้วมันช่างเล็กน้อยนัก

        “แห้วอีกแล้วเนอะ  ล่าอสูรไม่เคยได้เลย  กลับไปโดนแหง ๆ ^ ^”

        “รู้ว่าแห้วแล้วยังทำหน้าตาระรื่นอยู่อีก -_-^  ไม่อยากไปอยู่โปรแทคเลยใช้งานกันหนักสุด ๆ ”

        “แต่ถ้าอยู่กับนาย  โมเรียลสู้ตายค่ะ ฮ่า ๆ (^_^)V ”

        “รีบกลับไปฟังคำบ่นกันเถอะ


         
        11:47 p.m. Magician School
        “อีกแล้วเหรอออ~!  พวกเธอจับอสูรไม่ได้อีกแล้วเหรอออ ~! ”

        เสียงแหลมบาดหูฟังแล้วบาดใจกระทบกับโสตประสาทของฉันทันทีที่กลับมาจากการล่าอสูร  ท่านโฟเซียก็เหลือเกินกะอีแค่ล่าอสูรแล้วกลับมามือเปล่าทุกครั้งไป  ก็บ่นอยู่ได้ โมเรียลไม่เข้าจายย (>< )( ><)

        “ก็เหมือนเดิมแหละ  -O-  ขอโทษที”

        ชิ้งง~ เอ่อ ฟินิกซ์ส่งสายตาอาฆาตมาให้เค้าทำไมอ่ะตัว

        “ตามข้อตกลงเลยนะ พวกเธอต้องไปอยู่หน่วยโปรแทคชั่น ที่ปกป้อง ดูแลเมืองให้รอดพ้นจากอสูรที่เข้ามารุกราน ช่วงนี้ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น พวกมันรุกรานหนักขึ้นทุกวัน ๆ ยังไงก็ฝากพวกเธอด้วยนะ ^ ^;; ”

        อย่า  ท่านโฟเซียอย่าเพิ่งไป อีตาฟินิกซ์มันจะฆ่าฉันแล้วว T^T

        “เพราะเธอคนเดียวเลย   วิ่งช้ายิ่งกว่าเต่าลากซุง”

        “ก็แล้วนายจะมารอฉันทำไมเล่า  !  ถ้าเก่งมากแล้วทำไมไม่วิ่งไปสู้ก่อนล่ะ”

        “ถ้าฉันไม่มีเธอแล้วจะมีพลังมั้ย   ยัยบ้า ! ”

        ไม่ต้องงงนะ คือว่าเราสองคนมีพันธะอะไรซักอย่าง ถ้าขาดฉันฟินิกซ์ก็จะไม่มีพลังเป็นเหมือนคนธรรมดา  และก็เหมือนกันถ้าฉันขาดฟินิกซ์ฉันก็มนุษย์ดี ๆ นี่เอง

        “แล้วทำมาบ่น  q:  กลับบ้านกันเหอะ  ง่วงจนตาจะปิดแล้ว  TOT”

        ฉันอยู่ที่โรงเรียนผู้ใช้เวทย์มาได้ซักพักแล้วล่ะ ตั้งแต่ที่มาเรียนที่นี่ก็มีฟินิกซ์ที่คอยเป็นเพื่อน รู้สึกดีนะที่มีเขาเป็นคู่หู   ถึงเขาจะพูดน้อยแต่ก็ปากร้าย  ขี้บ่นตอนแรกฉันก็ไม่คิดจะเลือกเขาหรอกนะ  แต่ว่ามาสเตอร์เขาสั่งมาโดยเฉพาะว่าให้ฉันจับคู่กับฟินิกซ์ ก็ไม่เข้าใจอ่ะนะว่าทำไม  แต่คู่กับเขาก็ดีถึงเขาจะปากร้าย  ขี้บ่น แต่ก็ใจดีนะตอนแรกเห็นเงียบ ๆ หน้าตาดี ๆ  ไม่นึกว่าจะเป็นแบบนี้

 
       “ฮัดเช้ย~! ” 
       ฟินิกซ์จาม =O=

        สงสัยจะจริงแฮะที่นินทาใครแล้วจะจามเนี่ย ความเชื่อของมนุษย์สุดยอดเลย อย่าถามว่าฉันไม่ใช่มนุษย์เหรอ ก็ไม่ใช่อ่ะดิ มนุษย์ดี ๆ ที่ไหนจะวิ่งเป็นหนูหนีแมวตามกวดอสูรอย่างนั้นล่ะ ฉันเป็นแม่มดไง  > <  แต่ก็ใช่ว่าจะใช้แต่เวทมนตร์นะ พ่อมดแม่มดทุกคนจะมีอาวุธประจำกายน่ะ สำหรับฉันก็เป็นธนู ส่วนของฟินิกซ์เป็นเคียว มันไม่ได้ง่ายเลยนะที่ต้องใช้อาวุธแล้วปากก็ต้องร่ายเวทย์  เวทมนตร์แต่ละอย่างยาว ๆ ยาก ๆ  ทั้งนั้นปลาทองอย่างฉันจำได้ก็ดีแล้ว

        “โมเรียล”

        “หือ ? ”

        “พรุ่งนี้ต้องเริ่มเข้าหน่วยโปรแทคนะ โฟเซียนัดให้ไปเจอกันที่อนุสาวรีย์กลางเมืองตอน 10 โมง”

        “นายบอกตัวเองเหอะ ฉันไม่เคยตื่นสายอยู่แล้วย่ะ >q< ”

         ทันทีที่ถึงบ้านฉันและฟินิกซ์ต่างคนก็แยกไปทำธุระส่วนตัวกันที่ห้องใครห้องมัน
 ตื่นเต้นเนอะ   พรุ่งนี้จะได้เดินตรวจรอบเมือง ~>_<~

SOMETHING (:

ตอนนี้เป็นตอนแรกค่ะ ^ ^
ขอขอบคุณที่หลงเข้ามาอ่านกันนะคะ 5555
ยังไงก็ช่วยคอมเม้นส์หรือแนะนำด้วยนะคะ
จะได้นำไปปรับปรุงแก้ไข
ขอบคุณอีกทีค่ะ ^_____^