คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 (70%)
-บทที่ 1-
เด็กสาวเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง เหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรสักอย่างที่สำคัญมาก แมวน้อยสีขาวเกาะอยู่ที่ขอบหน้าต่างมองดูเด็กสาวที่สติหลุดลอย มันเอียงคอและแลบลิ้นหาวก่อนจะกระโดดลงไป ง้าว...! น้ำเสียงราวกับว่าต้องการจะบอกว่าน่าเบื่อชมัด
“แมวน้อยลอยบนฟ้าตุ๊บป่องๆ” คำพูดแปลกๆที่จับใจความไม่ได้ หลุดออกมากจากปากของเด็กสาว
“อลิชาน้อย กำลังจะได้ไปสอนแทนครูหน้าห้อง...”เสียงอีกเสียงหนึ่ง ดังขึ้นมาข้างๆหูของอลิชา
“คะ!!” อลิชาสะดุ้งจากพวังทันที
ไม่นานนักทั้งห้องก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะหัวเราะมีบางคนกำลังมองด้วยสายตาไม่พอใจไปที่อลิชา อลิชาได้แต่หัวเราะ เพื่อกลบเกลื่อนความอายเท่านั้น
“ทำตัวเด่นขนาดนั้น อยากให้ครูรักรึไง”
“นั่นสิ คิดว่าสวยนักรึไง ลูกครึ่งอะไรกัน เชอะ!”
“ลูกครึ่งลาวน่ะสิ”
เสียงหัวเราะและบทสนทนาเหยียดหยามดังพอที่จะให้อลิชาได้ยิน จริงๆแล้วคนที่นินทาอาจจงใจให้ได้ยินตั้งแต่แรกก็ได้ อลิชาพยายามทำเป็นไม่ได้ยินได้แต่ก้มหน้าก้มตากินข้าว
“โรงอาหารก็ใหญ่โต ทำไมกันนะถึงต้องมานั่งโต๊ะข้างกันด้วยไม่เข้าใจเลย ชาไม่เป็นไรนะ”
“จ้ะ อินฉันสบายดี”
“มีอะไรก็ปรึกษาได้นะ ฉันเป็นเพื่อนเธอ ถ้าเธอมีอะไรก็บอกกันได้ไม่ต้องเก็บไว้เข้าใจไหม”
“จ้า เพื่อนรัก”
หลังเลิกเรียน...
บรรยากาศรอบตัวๆเงียบสงัด นักเรียนส่วนใหญ่ก็กลับบ้านไปหมดแล้ว เหลือนักเรียนส่วนน้อยที่จะยังอยู่ แต่ที่น่าแปลกใจคือมีเด็กนักเรียนหญิงสองคน กำลังคุยกันอยู่ที่สวนหลังโรงเรียน ที่ทั้งรกและน่ากลัว มีเพียงแสงไฟสลัวๆจากห้องพักครูบนตึกเรียน
“รออยู่ตรงนี้แปปนึงนะ”
“จะไปไหนอิน อย่าไปนะชากลัว”
“ไปแปป เดียวเอง พวกนั้นโยนของชาไว้แถวนี้สินะ”
“ไม่ต้องก็ได้ กระเป๋าดินสอซื้อใหม่ก็ได้นะ นะกลับกันเถอะน่ากลัวจะตาย”
อินเดินแหวกเข้าไปในพงหญ้า พยายามมองหากระเป๋าของชา แต่หายังไงก็ไม่เจอ จนเธอเริ่มจะถอดใจแล้ว แต่เมื่อนึกหน้าของพวกที่ชอบแกล้งอลิชาขึ้นมาแล้ว เธอก็อยากหาให้เจอแล้วเอาไปเยาะเย้ยพวกนั้น อินเดินลึกเข้า จนเกินกว่าพงหญ้า เธอเข้าไปสู่ป่าหลังโรงเรียน
อลิชาพยายามมองหาเพื่อนของเธอ อินเดินลึกเข้าไปเรื่อยๆ จนลับสายตาของเธอ และตอนนี้เธอก็มองไม่เห็นเพื่อนของเธอแล้ว ชามองเห็นแผ่นหลังชุดนักเรียนสีขาว อยู่ในกองหญ้า เธอรีบวิ่งเข้าไปดู แต่เธอพบกับ...
“ไม่...ไม่นะ มันไม่จริง...” เด็กสาวตาเบิกโพลง ยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง ก่อนขาเรียวจะก้าวอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นวิ่งสุดชีวิตเพื่อออกจากสถานที่ๆที่เธอยืนอยู่ตรงนี้....สวนหลังโรงเรียน
“กรี๊ด!!” เมื่อพ้นจากบริเวณของสวน มาถึงหน้าอาคารเรียนหนึ่ง เธอกรี๊ดร้องออกมาสุดเสียงทันทีก่อนจะทรุดลงไปกับพื้น ใบหน้าซีดเผือด เสียงร้องของเธอดังจนคนที่เดินผ่านไปมาที่บริเวณอาคารเรียนต้องหันมามองเป็นตาเดียว เด็กสาวอีกคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนใกล้ๆนั้นผุดลุกขึ้นก่อนจะวิ่งมาหาเธอ
“ชา!!เป็นอะไรหรือเปล่า” เด็กสาวที่วิ่งมาดูเธอถามเสียงดังจนเกือบจะเป็นตะโกนด้วยความตกใจ คนถูกเรียกชื่อเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า เอื้อมมือที่สั่นเทาไปเกาะกุมเพื่อนของตัวเองไว้แน่น
“ช่วยด้วย...ครู หมอ หรือตำรวจ เรียกใครก็ได้มาที เร็วๆ” ดวงตากลมเริ่มมีน้ำใสๆเอ่อขึ้นมา มือที่เกาะเกี่ยวลำตัวของเพื่อนไว้เริ่มบีบแน่น
“เดี๋ยวสิชา เกิดอะไรขึ้น ใจเย็นๆ”
“อิน อินถูกฆ่า สวนหลังโรงเรียน ช่วยด้วย ฮือๆ” เด็กสาวกรีดร้องโวยวายออกมาแทบจับใจความไม่ได้ น้ำตาไหลอาบสองแก้ม สองมือเขย่าตัวเพื่อนสาวที่วิ่งเข้ามาหา
“ถูกฆ่า!! หมายความว่ายังไง ไม่สิ เป็นไปได้ยังไง” แขนเรียวกระชากตัวคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าให้ลุกขึ้น แล้วพาวิ่งตรงไปที่ห้องพักครูทันที
“อาจารย์คะ!!!” ประตูห้องพักครูถูกเปิดออกอย่างรุนแรก ก่อนที่นักเรียนหญิงสองคนจะก้าวยาวๆเข้ามาในห้อง…
ก๊อก ก๊อก ก๊อก... เสียงเคาะประตูไม้บ้านของใครสักคนดังขึ้น เจ้าของบ้านรีบวิ่งมาเปิดประตูบ้านจากในครัว เจ้าของบ้านแอบผงะเล็กน้อยเมื่อเห็นใบหน้าโทรมๆ ของผู้มาเยือน ก่อนจะยิ้มทักทายอย่างเป็นมิตร
“อ้าว! มาทำอะไรคะคุณตำรวจ” แม่บ้านสาวสวยพูดกับตำรวจแปลหน้าที่มาเยือน ใครจะไปรู้ว่าแม่บ้านคนนี้มีลูกอยู่ ม.6 เข้าไปแล้ว
“คุณน้า ชาอยู่ไหนคะ” ตำรวจท่าทางไม่เป็นมิตร หน้าตาดูโทรม ขอบตาดำคล้ำเหมือนไม่ได้นอนมาหลายวัน ผมดำเป็นรอนตรงปลาย ถ้าหากหน้าตาสดใสร่าเริง คนเป็นผู้หญิงที่สวยมากทีเดียว น่าเสียดาย ที่ใบหน้าและบุคลิกแย่จนไม่น่าจะเป็นตำรวจยศสูงได้
“ลูกชาเหรอคะ แปปนึงนะ ว่าแต่ลูกชาไปทำอะไรผิดหรือเปล่าเอ่ย?” คุณป้า เอ้ย! คุณน้าเอียงคอถามดูน่ารักน่าเอ็นดู(?)
“ไม่ได้ทำอะไรผิดหรอกค่ะ แค่เป็นพยานนิดหน่อยค่ะ”
“งั้นเหรอจ๊ะ งั้นแปปนึงนะ” คุณน้าหันหลันวิ่งเหยาะๆ เข้าไปในบ้าน
“มีธุระอะไรเหรอคะ คุณตำรวจหญิงวาริญ คราวนี้อะไรคะ หิวข้าวมากเลยต้องแวะมาขออะไรกินลองท้อง หนีการปฎิบัติหน้าที่ มาขอหลบสัก 3 ชั่วโมง” อลิชาพูดวีรกรรมของตำรวจหญิงยศร้อยตำรวจเอก หน่วยสืบสวน แถมตำรวจทุกคนยืนยันว่าตามคดีไหนได้คดีนั้น
“อะไรกัน เพื่อนๆกับคุณครูๆพูดว่าเธอเป็นเด็กดีน่ารักพูดเพราะ พูดกับผู้ใหญ่แบบนี้ได้ไงกัน”วาริญหาวปากกว้างขณะพูด ซึ่งสำหรับชาเป็นการเสียมารยาทมากๆ
“เฉพาะคุณคนเดียวค่ะ มีอะไรก็กรุณารีบๆพูดค่ะ ฉันยังต้องทำการบ้านอีกนะคะ”
ความคิดเห็น