คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : : : โซบะเย็น : : * ขาฉ้าน น น *
จากนั้นพวกผมก็รีบลงจากรถเมย์ทันที อายชะมัดไอ้เพื่อนเฮงซวย เป็นแบบนี้ทุกครั้งที่สอบ
เสร็จ พวกมันเจ้าชู้กันทุกคน ยกเว้นผมกับไอ้จุนยองเนี่ยล่ะไม่ค่อยเท่าไร แต่ไอ้ชางมินกับชองเอนี่สิตัวดี
เลยล่ะ จีบสาวไปทั่ว และสาวก็ติดมัน 2 คนตรึม เพราะว่ามันคงหล่อด้วยผมว่านะ พวกเราสนิทกันตั้งแต่
เด็กจนโตแล้วล่ะ นี่ก็รู้จักกันมาได้ประมาณ 16 ปีเห็นได้ เหมือนครอบครัวเดียวกันด้วยซ้ำ ^^
พอผมก้าวลงจากรถก็ไม่คิดเหมือนกันว่าผู้หญิงคนนั้นและเพื่อนของเธอที่ไอ้ชางมินไปจับ
แก้มนั้นจะลงที่เดียวกับผม แต่ผมก็ไม่สนใจไรเท่าไรหรอก เพราะว่ามันไม่ใช่เรื่องของผมเท่าไร U_U
โอ้ย !!!!! เวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย TT_TT" อยู่ดีก็มีกลุ่มพวกผู้ชายโรงเรียนเฮไซมายุ่ง
วุ่นวายกับฉันอีก ฉันละเบื่อจริง ๆ เลย (หรือว่าฉันสวยย่ะ ^^) -*- เซ็งสุด ๆ ฉันและโชรินได้เดินไปที่ร้าน
คาราโอเกะกันอย่างรวดเร็ว เพราะว่าอยากผ่อนคลายจะตายอยู่แล้วววว…. ระหว่างทางฉันก็ยังนึกถึง
คำพูดของนักเรียนโรงเรียนเฮไซคนหนึ่งที่พูดว่า ' โซอินซองแกเจอเนื้อคู่แล้วว่ะ ' มันยังดังก้องในสมองฉัน
อยู่เลยเนี่ย ^^ มีความสุขจัง (ฉันคิดไรอยู่เนี่ย)
"เราไปร้องคาราโอเกะกันเถอะ" โชรินสะกิดฉัน
"เอาสิ!!! หาไรแก้เซ็งดีกว่า" และฉันก็เดินไปอย่างรวดเร็วและไปตู้เพลงเพื่อนเลือกเพลง
และร้องซะเลย เจ็บใจตัวเอง ที่เกิดมาสวยกร๊ากกกกก ^^ คิดในใจ
เราสองคนร้องกันไม่สนใจใครทั้งนั้น ร้องกันประมาณเกือบ 30 เพลงเห็นจะได้ จนฉันเริ่ม
เหนื่อยแล้วล่ะสิ หิวข้าวจัง ท้องมันเริ่มจะร้องหาอาหารอร่อย ๆ แล้วสิ คิดแล้วอยากกินต๊อกโบกีร้อนๆ
อร่อย ๆ ที่ร๊า กกก……..ฉ้านนนน คิดแล้วอยากกินสุด ๆ ^u^ มันต้องอ้วนแน่ ๆเลย ก็ชีวิตฉันมันมีแต่กิน
เท่านั้นนี้ไม่เห็นมีไรมากกว่านี้แล้วหรอก
จากนั้นฉันก็ลากยัยโชรินเพื่อนของฉันออกมาโดยไม่บอกไรทั้งนั้น เพราะว่ามันหิวนิน่า -*- ฉัน
เปิดประตูออกมา ว๊ายย!!! อะไรกันนี้ อะไรมันมากระแทกฉันเข้าอย่างแรง ไม่อยากจะเชื่อใครมันบังอาจ
มาทำกับฉันยังนี้ย่ะ มันเจ็บรู้มั๊ย ขาฉ้านนนนน มันเดินไม่ได้แน่เลยอ่ะ เจ็บชะมัด กล้าทำกับ มิน-ซู-ยองคน
นี้หรอย่ะ ตายซะเถอะ!!!
"โอ้ย !!! ใครกันว่ะ" ฉันถามอย่างโมโหสุดขีด จนไม่อยากจะบรรยายแล้วนะย่ะ
"เธอเป็นไรไหมซูยอง" โชรินถามฉันด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เจ็บเลยมั้ง โชริน TT_TT ถามไรแปลกๆ" ฉันตอบพลางลูบขาตัวเองไปมา
"ไหน คนไหน !!! ใครมาทำให้ขาอันสวยของฉันเป็นรอยช้ำ เจ็บนะโว้ยยยย" ฉันตอบและหัน
ไปดูหน้าไอ้คนที่มาชนฉันอย่างรวดเร็ว
ตายแล้ว !!! ไอ้เด็กนักเรียนเฮโซ อีกแล้วหรอเนี่ย ๆๆ ฉันล่ะอยากฆ่าตัวตายจริง ๆ มันจะมา
ตามจองล้างจองผลาญอะไรฉันอีกย่ะฉันล่ะอยากตาย TUT
ฉันจับเสื้อยัยนักเรียนเฮไซขึ้นมาพร้อมกับเตรียมตัวจะด่ามันเต็มทีมาก ๆ แต่นี้ O_O มันอะไรกันนี้
"เลือด เลือด เลือด ฉันเกลียดเลือดที่สุด" ฉันอุทานมาอย่างช้า ๆ และตกใจเล็กน้อย (มาก
แล้วล่ะย่ะ)
"อย่าลืมดูเพื่อนผมล่ะ มานต่อสู้เก่งมากเลย" นักเรียนเฮไซพูดกับฉันและชี้ไปทางเพื่อนนัก
เรียนอีกคนที่ใส่ชุดนักเรียนเฮไซเช่นกัน
"นายบ้ารึป่าวย่ะเวลายังงี้ยังมาอวดเพื่อนตัวเองอีกแทนที่จะเป็นห่วงแต่ยังงไห่วงไปฉันก็ไม่
ช่วยหรอกย่ะเพราะว่าขาฉ้านนน TT_TT " ฉันตอบพลางมองไปที่นักเรียนชายอีกคนที่ต่อสู้อยู่
"………………………" ฉันนั่งดูการต่อสู้ของเด็กพวกนั้นอยู่ แต่นั้นมันโรงเรียนเฮไซกับ
โรงเรียนเฮไซต่อยกันเองนี่น่า มันจะต่อยกันทำอะไรเนี่ย มันช่างไร้สติสิ้นดี
นั่น !!! O_O มันพวกที่อยู่บนรถเมย์ทั้งหมดที่ลงมาพร้อมกับเด็กนักเรียนที่มาจับแก้มฉันนี่น่า
สุดยอด เก่งจัง สู้กันมันส์มาก ๆ ยิ่งคนที่มันชี้เมื่อกี้ หล่อเป็นบ้าเลย เท่ชะมัด ^o^
"กรี๊ดดดด!!!....................."เสียงดังมาแต่ไกล
"นั่นมันเสียงยัยโชรินเพื่อนฉันนี่น่า …" ฉันลืมเพื่อนฉันไปสนิทเลยอ่ะ
มันไปทำอะไรตรงนั้นนะ ร้องทำไม!! ฉันน่ะอยากจะเดินไปดูจริง ๆ ว่ายัยโชรินเป็นไรมากรึ
ป่าว แต่ขาเจ้ากรรรมฉันนี้สิมันไม่ไปอ่ะสิ ฉันเลยได้แต่นั่งรอพวกนั้นต่อสู้กันเสร็จล่ะ มันดีเหมือนกนันะฉัน
ชอบ คนหล่อ ๆ สู้กันมันช่างเท่ระเบิดไปเลย แต่ว่า !! ฉันลืมเรื่องกินต๊อกโบกีของฉันไปเลย รอก่อนนะจ๊ะ
เด๋วฉันจะไปกินจ๊ะ ^^
ติดตามตอนที่ 3 นะคร๊ะ
ความคิดเห็น