คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : : : โซบะเย็น : : * บทนำ *
รักวุ่น ๆ ของฉันและเธอ ^^
ตัวละคร มินซูยอง นางเอก
โซอินซุง พระเอก
โชริน เพื่อนนางเอก
ชองนามิน เพื่อนนางเอก
ปาร์คจูยอง เพื่อนพระเอก
ลีชองเอ เพื่อนพระเอก
คังชองมิน เพื่อนพระเอก
บทนำ
“ มินซูยอง...เธอกำลังทำไรของเธอ “ เสียงอาจารย์หน้าโหดวิชาสังคมเรียกด้วยความดัง
“OoO ค่ะอาจารย์ ” ตายแล้วตาย!! โอ๊ย!! ทำไมต้องโดนจับได้ด้วยเนี่ย
“ครูเห็นเธอสองคนลอกข้อสอบกันนะ” หนูไม่ได้ลอกนะอาจารย์ หนูแค่ดูกันเฉยๆ
“ เปล่านะค่ะ!!! อาจารย์ ” เสียงทั้งซูยองและโชรินพูดพร้อมกัน
“ครูจะปรับเธอตกวิชานี้ทั้ง 2 คน” เสียงอาจารย์หน้าโหดบอกด้วยว่าโกรธ ปนกับหน้าตาที่สะใจของหล่อน
การสอบผ่านไปด้วยดี(หรือไม่)สำหรับวันสุดท้าย ฉันและฮันโชรินเพื่อนสนิทของฉันไม่คิดว่าเราจะต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายขนาดนี้มาก่อนเลย แต่พวกเราก็ลอกข้อสอบกันจริงๆ นั้นแหละ…^^
“เป็นไงล่ะ ซูยอง โดนจนได้” เสียงโชรินมาแต่ไกล เมื่อเธอสอบเสร็จ
“ ก็ซวยนะสิถามได้!!! ” เสียงด้วยความไม่พอใจของฉัน ฉันไม่อยากจะคิดเลยว่าฉันจะต้องโดนแม่ใจร้ายของฉันด่า เทศน์ ติ ต่าง ๆ นานา ๆ ชัวร์ ๆ เลย
“’งั้นเราไปหาอะไรแกเซ็งกันเถอะ ฉันล่ะเบื่อเต็มทนแล้ว” โชรินพูดแล้วจูงมือฉันไปอย่างเซ็งสุดชีวิต
เบื่อ!!!! ทำไมน้าต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย แต่เราไปหาอะไรคลายเครียดหน่อยก็ดีเหมือนกัน
เราสองคนยื่นรอที่ป้ายรถเมย์ประมาณ 10 นาที มันช่างเป็นช่วงเวลาที่เซ็งที่สุดเลยล่ะ คิดถึงเรื่องที่ฉันต้องโดนเรื่องแม่ด่าวันนี้อีก ไหนจะตกวิชายัยครูหน้าโหดอีก เซ็งชะมัด TT_TT
“ไปกันเถอะ ซูยอง ”เสียงโชรินเรียกข้าง ๆ หูนี้เอง
“จ๊ะ ….” และเดินตามโชรินไปบนรถอย่างรวดเร็ว
เราไปนั่งกันแถวด้านหลัง แต่ไม่หลังสุดหรอกนะ เพราะว่าที่หลังสุดมีพวกกลุ่มผู้ชาย โรงเรียนโทริมเฮไซอยุ่ประมาณ 3-4 คน เห็นแล้วอยากจะตาย ฉันล่ะเบื่อพวกผู้ชายพวกนี้จะตายอยู่แล้ว (เห็นหน้าแล้วเซ็งยิ่งกว่าเก่าซะอีก)
ฉันเดินตามยัยโชรินไปติดตูดเลยล่ะ (กลัวหลง 55 ) ยัยนี้ก็ยังไปนั่งแถวหน้าพวกโรงเรียนเฮไซอีก คิดแล้วเซ็งชะมัด แต่ไหน ๆ ก็จะได้ไปเที่ยวแล้ว ต้องทำตัวให้มีความสุขสุด ๆ ไปเลยดีกว่า^^ ว่าไปอยากจะเอายัยขี้โม้ ชองนามิน มาด้วยอีกดีกว่า แต่ยัยนั้นดันไปติดธุระกับแม่อีก ก็เข้าใจมันสอบเสร็จแล้วก็ต้องไปเที่ยวกับครอบครัวเป็นธรรมดา แต่ครอบครัวฉันนี้สิ คิดแล้วเซ็งสุดขีด (เซ็งอีกแล้ว) ไม่เคยจะได้ไปไหนนนน เลยยย นาน ๆ (นานนมเลยล่ะ) จะได้ไปเที่ยวเหมือนคนเอนเค้าสักที แต่มันก็เป็นการเที่ยวแค่ระยะทางแค่เท่าไรรู้มั๊ย 1 กิโลเมตรจากบ้านเอง คิดแล้วเศร้า TT_TT
รถเริ่มแล่นต่อไปด้วยความช้า ยังกับเต่ากำลังเริ่มคลาน อืดเป็นบ้าเลยอ่ะ รถหรือว่าเต่าอ่ะเนี่ย --_--“ แต่ก็เอาเถอะ ฉันไปถึงโซลจะเที่ยวให้มันเลย คาราโอเกะจ๋า …… รอฉ้าน น น ก่อน นน นะจ๊ะ ^^
“เฮ้ย !! ชางมิน ดูสิว่ะสวยโคตร ” เสียงชองเอเพื่อนของผมพูดอย่างดังสุดขีด
“ไรของแกว่ะ!! ชองเอ ” ชางมินตอบกลับอย่างฉับพลัน พร้อมสีหน้าด้วยความอย่างรู้อยากเห็น
“ คนไรว่ะ สวยจังเลยว่ะ ” ชองมินพูดพร้อมชี้ผู้หญิงที่ขึ้นมาบนรถเมย์เมื่อกี้ด้วยความรวดเร็ว
“แกว่าไง อินซุง” เพื่อนพูดกับผม แต่ตามันนี้สิมองไปทางผู้หญิงคนนั้นซะอีก ฉันล่ะไม่เข้าจายยยมานนนเลย
“ก็ดีว่ะ ชางมิน” ผมพูดตอบกลับมันอย่างเซ็ง ๆ อาการเจ้าชู้ของชางมินเริ่มอีกแล้ว ไม่ไหวเอาซะเลยเพื่อนพวกนี้ของผม แต่จะว่าไปผมคิดว่า ผู้หญิงคนนี้ที่ขึ้นมาก็น่ารักใช่ย่อยเลยเหมือนกัน ผมอันยาวสลวย ดวงตาที่เป็นประกายของเธอ และรูปร่างที่เพรียวผอม เห็นแล้วยิ่งน่าหลงใหลของเธอช่างดูอ่อนหวานเหลือเกิน
ระหว่างที่ผมนั่งดูเธอ ดูยังไงก็ไม่เบื่อเลยสักนิด ทั้งที่เมื่อก่อนผมเป็นคนไม่สนใจใครมาก่อนเลยด้วยซ้ำ แต่เมื่อดูเธอแล้วมันช่างทำให้ผมยิ่งหลงใหลในตัวเธอจริง ๆ เธอเป็นผู้หญิงโรงเรียนโทริมนานะนี่เอง เป็นโรงเรียนที่อยู่ติดกับโรงเรียนผมนั้นเอง แต่ทำไมผมไม่เคยเห็นเธอเลยสักครั้ง และผมก็สังเกตเห็นว่า มีคนหนึ่งมายืนอยู่ข้างเธอและก็เห็นเพื่อนของผมนี่เอง ‘ คังชางมิน ‘
“เฮ้ย!!!” ผมและเพื่อนเรียกชางมินพร้อมกันด้วยความตกใจ
“ แกจะทำไรว่ะ ชางมิน” ผมยังพูดไม่จบ ชางมินผู้เจ้าชู้ของเพื่อนผมก็ดันไปพูดกับเธอซะแล้ว
ผมก็ไม่รู้ว่าเพื่อนของผม ชางมิน ไปพูดไรกับเธอหรอกนะ แต่ไม่อยากจะเชื่อ ว่าผู้หญิงคนนั้นกลับเตะชางมินเพื่อนของผมซะกระเด็นออกมาเลย ทำให้คนเริ่มหันมาสนใจพวกผมกันเอาใหญ่ไปหมด ผม ชางมิน ชองเอ และจุนยอง กันหมด ผมละอายยยย จริงๆๆเลยกับเพื่อนพวกนี้ ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงโหดอะไรขนาดนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน หรือว่าเพื่อนผมไปพูดไรให้มันไม่พอใจผมก็ยังไม่รู้เหมือนกัน ต้องถามมันก่อนสิ
“แกไปทำไรผู้หญิงคนนั้นมาว่ะ !!ไอ้ชางมิน” ผมรีบพูดพร้อมกับมองหน้าชางมิน
“ยังไม่ได้ทำไรเลยว่ะ อินซอง” ชางมินตอบผมพร้อมกับลูบขาตัวเองด้วยความเจ็บ
“แกไม่ทำไรแล้วผู้หญิงเค้าจะมาเตะแกทำไมว่ะ” ผมพูด
“ก็แค่ถามเบอร์นิว่ะ มันไม่เห็นแปลกตรงไหนเลย ” เพื่อนผมพูด
“แค่นี้หรอว่ะ” ผมพูดพร้อมกับจ้องหน้ามัน
“แล้วก็……”
“แล้วก็ไรของแกอีกว่ะ” ผมรีบถามมัน
“……….”
มันเงียบไม่ยอมพูดอะไร
“แล้วก็ไปจับแก้มเธอสิว่ะ” มันตอบผมพร้อมกับทำหน้าสำนึกผิด
“ก็สมแล้วว่ะ ที่เธอเตะแก ไอ้ชางมิน” ผมพูดอย่างละอายแทนมันเลยด้วยซ้ำ
“สะใจว่ะ ชางมิน โดนซะบ้างเป็นไงล่ะ ไอ้เพื่อนเอ้ย ” ชองเอพูดพร้อมมองหน้ามันพร้อมกับผม
“ไม่ไหวเลยว่ะ ไม่น่าไปเสี่ยงเลย เซ็ง ๆ ไอ้อินซุงผู้หญิงนั้นเหมาะกับแกดีว่ะ ” ชางมินพูด
“ เหมาะไงของแกว่ะ ชางมิน” ผมตอบมัน
“ ก็จะช่วยให้แกมีแฟนเหมือนกะคนอื่นเค้าซะทีสิว่ะ สวยด้วยนะโว้ยยย เดินกับแกเหมาะเลยว่ะ ” ชางมินพูดเสียงดังจนผู้หญิงคนนั้นหันมามองด้วยความไม่พอใจอย่างร้ายแรง ตอนเธอโกรธก็ยังน่ารักอยู่ดีเลย ผมคิดว่านั้นนะ
“ อินซุง แกเจอเนื้อคู่แล้วว่ะ ” จุนยองพูดพร้อมกับหน้าตาที่เห็นด้วยอย่างแรงกับไอ้ชางมิน
“หรอว่ะ” ผมพูดกับมันพร้อมมองหน้าชองเอที่ฟังผมสนทนากับมันด้วยสีหน้าที่เห็นด้วยอย่างแรง
ช่วย ๆ การเม้นด้วยนะค่ะ (โซบะเย็น)
ความคิดเห็น