คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [OS BROMANCE] GROW UP BUT NEVER CHANGE
GROW UP BUT NEVER CHANGE
[OS BROMANCE]
“ฉันคิดว่าแบมแบมดูโตและดูหล่อขึ้นมากเลยนะ เด็กน้อยน่ารักของฉันหายไปไหนแล้ว โว้วว”เสียงทุ้มของเด็กหนุ่มจากฮ่องกงไล่สายตาอ่านไปตามคอมเมนต์บนอินเตอร์เน็ตก่อนจะส่งเสียงร้องออกมา แล้วสะกิดคนข้างกายยิกๆ
“ฮยองๆ ดูนี่ดิ”ว่าแล้วยื่นไอแพดในมือของตนให้ดู แจบอมรับไอแพดไปอย่างว่าง่าย ก่อนจะดูบนหน้าจอตามที่แจ็คสันส่งมาให้ มันเป็นคอมเมนต์จากยูทูปจากแฟนค่าเฟ่และอื่นๆ
“แบมแบมเด็กน้อยของฉัน เขาโตเป็นหนุ่มแล้ว อะไรของนาย แจ็คสัน ก็แค่คอมเม้นต์เกี่ยวกับแบมแบมไม่ใช่รึไง”ว่าแล้วทำท่าจะยื่นไอแพดคืน แจ็คสันส่งเสียงฮื้อในลำคอก่อนจะดันมือลีดเดอร์กลับเป็นเชิงบอกให้ดูต่อ
“โธ่ ฮยองก็เลื่อนอ่านไปเรื่อยๆสิ”
แจบอมมองหน้าคนพูดงงๆแต่ก็ทำตามคำบอก เขาเลื่อนลงอ่านคอมเมนต์ไปเรื่อยๆ
ทำไมแบมแบมถึงดูโตขึ้นมากขนาดนี้นะ ตอนนี้เขาหล่อมากเลยล่ะ!
แบมแบมโอปป้า เท่จังเลย~~
เด็กน้อยแบมแบมกำลังจะหายไปแล้ว! ถึงฉันจะชอบแบมแบมเท่ แต่ฉันชอบเด็กน้อยน่ารักมากกว่านะ
ทำยังไงดีๆ แบมแบมเท่มากเลย ฉันอยากเรียกเขาว่าอปป้าจัง แบมแบมโอปป้าเท่ที่สุด!!
อ่านไปได้เท่านั้นก็เลิกอ่านก่อนจะเงยหน้า ทำตาโตถามคนข้างๆ
“อันนี้อะไรอ่ะ ทำไมมีแต่คนชมว่าแบมแบมหล่อ แบมแบมเท่ แบมแบมโอปป้าเต็มไปหมด แล้วเจบีอปป้าไปไหนล่ะ!”
“ก็ผมให้ฮยองอ่านเกี่ยวกับแบมแบมมันก็ถูกแล้วนี่”ว่าก่อนจะแย่งไอแพดของตนคืนมา แล้วอธิบายต่อ
“เนี่ย ผมเล่นไปเรื่อยๆแล้วไปเจอแต่คอมเม้นต์แบบนี้ บอกว่าแบมแบมเท่แบมแบมหล่อ มีคาริสม่า ไม่ใช่หนุ่มน้อยน่ารักแล้ว”
“อืม…จะว่าไป เดี๋ยวนี้หมอนั่นก็ดูโตขึ้นจากตอนเดบิวท์มากเลยนะ ทั้งๆที่ผ่านมาแค่ไม่กี่เดือนเอง”ว่าพรางเหล่มองอีกคนที่อยู่อีกฟากของห้อง
ร่างโปร่งของเด็กหนุ่มชาวไทยกำลังนั่งคุยเล่นกับจูเนียร์ระหว่างรอแต่งตัวเตรียมถ่ายรายการ ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วเดินไปหยิบน้ำที่สตาฟรายการเตรียมไว้ให้
เจบีมองตามก่อนจะหันมาพูดกับแจ็คสัน
“สูงขึ้นด้วย”
แจ็คสันเหล่กลับอย่างไม่รู้วว่าคนข้างกายหาเรื่องกัดเขาหรือเปล่า แต่ก็ยอมปล่อยไป ทำเพียงพยักหน้าแกนๆก่อนเสริม
“หน้าก็ดูโตขึ้น”
“อะไรโตขึ้นหรอฮยอง”เสียงแง้วๆของมักเน่ตัวโตที่แต่งตัวแต่งหน้าเสร็จก่อนเพื่อนเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มตาหยี
“ก็รูมเมทนายน่ะสิ”แจ็คสันว่าแล้วพยักเพยิดไปทางแบมแบมที่กลับไปนั่งคุยกันจูเนียร์ต่อ
“หมายถึงแบมแบมโตขึ้นน่ะเหรอ”ทวนคำพูดก่อนจะทำหน้านึกอยู่สักพัก “ผมว่าก็ไม่นะ ผมก็ยังสูงกว่าอยู่ดีอ่ะ”
“นายมันก็สูงกว่าทุกคนนั้นแหละเจ้ายักษ์ยูคยอม”แจ็คสันแหวกลับแล้วมองค้อน
ยูคยอมกับเจบีหัวเราะขำขันกับท่าทีของแจ็คสัน
“เตี้ยแล้วอย่าพาลน่าแจ็คสัน”มาร์คที่เดินมาสมทบพร้อมยองแจแหย่ซ้ำ
“พอเลยๆ ไม่ต้องมารุมฉัน คุยกันเรื่องแบมแบมอยู่แล้วมารุมฉันได้ไง”ว่าอย่างเอาเรื่องก่อนจะชี้นิ้วกราดใส่ทุกคน
“แบมแบมทำไมอ่ะฮยอง”ยองแจถามน้ำเสียงงุนงง
“ก็เรากำลังคุยกันเรื่องที่เดี๋ยวนี้แบมแบมดูโตขึ้นเยอะเลย ในอินเตอร์เน็ตก็มีแต่คนบอกแบมแบมเท่อย่างงั้นอย่างงี้”เจบีทำหน้าที่ของลีดเดอร์อธิบายให้คนอื่นฟัง คนอื่นพอได้ยินแบบนั้นก็ต่างพากันสังเกตุเด็กหนุ่มชาวไทยกันยกใหญ่
“งั้นหรอ แต่ถ้าจากเมื่อตอนเจอกันใหม่ๆก็โตขึ้นจริงๆนั่นล่ะ”มาร์คว่าพร้อมลูบคางก่อนนั่งลงตรงที่เท้าแขนของโซฟาข้างๆกับแจ็คสัน
“เอ๊~! เอาจากตอนเดบิวท์สิ!”ส่งเสียงเอ็ดก่อนจะแก้ให้ใหม่
“เออ โครงหน้าดูโตขึ้นนะ แต่ผมว่าก็ยังดูมีอิมเมจน่ารักอยู่ดีอ่ะ ไม่รู้สิ”ยองแจที่มองสังเกตุแบมแบมอยู่ออกความเห็นบ้าง ทุกคนนิ่งไปอย่างคนกำลังใช้ความคิด
จะว่าไปยองแจพูดมาก็ถูก พวกเขาอยู่ด้วยกันตลอดเลยแทบจะไม่เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของรองมักเน่เลย ที่เห็นจะๆก็คงมีเรื่องเจาะหู กับทรงผมที่เวลาออกรายการเจ้าตัวจะขอให้สไตล์ลิสเซ็ตทรงเท่ๆให้ ส่วนเรื่องรูปร่างหน้าตา พวกเขาก็มีคิดบ้างว่าอีกฝ่ายดูสูงขึ้น แต่เรื่องอื่นก็พึ่งจะมาสังเกตเอาจริงๆจังๆก็วันนี้
แจบอมหลี่ตามองสังเกต
“แต่ก็ดูเปลี่ยนไปจริงๆนะ แล้วเดี๋ยวนี้ยังเริ่มเจาะหูแล้วด้วย”
"อืม... เปลี่ยนไปขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ ไม่ทันสังเกตุเลย”
“งั้นอย่างนี้อีกสักหน่อยก็คงไม่มีใครทำหน้าที่หนุ่มน้อยน่ารักแล้วสิฮยอง”ยูคยอมพูดเปรยเล่นๆอย่างไม่คิดว่าจะมีใครตอบกลับ
แต่แจ็คสันพิสูจน์ให้เห็นแล้ว ว่าเขาคิดผิด
“ฉันไง ฉันก็น่ารักนะ!”ว่าพรางชูมือพรีเซนต์ตัวเองเต็มที่ จนมาร์คที่อยู่ข้างๆหมั่นไส้จนต้องปัดมือที่ชูกระแด่วๆกลางอากาศทิ้ง
“งั้น wild&sexyก็ว่างแล้วสินะ เดี๋ยวฉันขอควบตำแหน่งนี้ด้วยละกัน”เจบีว่ายิ้มๆแต่แจ็คสันเบิกตากว้างเหมือนพึ่งนึกได้ ส่ายหน้าดิ๊กๆ
“ไม่เอาๆๆ แจบอมฮยองงง นั่นตำแหน่งผมนะ ของผมน้า!!”ว่าพรางเกาะแขนส่ายหน้าดุ๊กดิ๊กๆ ทำปากจู๋ให้คนข้างกาย
“ฮยอง น่าเกลียดอ่ะ อย่าทำอีกนะ”ยองแจว่าแล้วทำหน้าเหยเกประหลาดใส่แจ็คสัน คนโดนว่าก็ทำตาโต ตีหน้ายักษ์ใส่ ก่อนลุกพรวด
“ย๊า!!! ยองแจ นายลองพูดแบบนั้นอีกทีสิ!!”
แต่ยังไม่ทันที่แจ็คสันจะได้เอาเรื่องคนปากกล้า เด็กหนุ่มที่เคยเป็นประเด็นในหัวข้อสนทนาก็เดินมาถึงเสียก่อน
“ฮยอง เห็นมือถือผมมั๊ยอ่ะ”เดินมาถามด้วยน้ำเสียงงุ้งงิ้งพรางทำหน้าซื่อๆมึนๆ
ทุกคนหันมามองผู้ถามแล้วไล่สายตามองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
แบมแบมที่ใส่เสื้อสีขาวด้านในทับด้วยแจ็คเก็ตสีดำตัวเท่ กางเกงยีนสีดำขาดช่วงหัวเขาแนวสตรีท รองเท้าผ้าใบราคาแพงคู่โปรด ร่างโปร่งสวมเครื่องประดับเท่ๆอย่างแหวนและกำไลข้อมือหลายชิ้น รวมถึงห้อยต่างหูเท่ๆอีกอัน
มองแล้วต่างพากันประเมินในใจ
ชุดนี้มันเท่ร้อยเปอร์เซ็น แต่ทำไมพอมาอยู่บนตัวเด็กคนนี้กลับดูเท่เพียงสี่สิบห้าสิบเปอร์เซ็น นอกนั้นมันกลับ ดูน่ารักอย่างน่าประหลาด…
จ้องเพียงครู่ก่อนจะส่ายหน้าเป็นเชิงบอกว่าไม่เห็น บางครั้งพวกเขาก็อดแปลกใจไม่ได้ แบมแบมเป็นคนที่ค่อนข้างจะติดเล่นมือถือเวลาว่าง แต่กลับชอบเผลอลืมทิ้งไว้จนต้องหาหัวหมุนเป็นประจำ
“ลืมไว้ในกระเป๋าแล้วหาไม่เจออีกหรือเปล่า”มาร์คถามเผื่อเจ้าตัวจะลืม
แบมแบมทำปากบู้ ขมวดคิ้ว พรางส่ายหน้า
“ไม่อ่ะฮยอง แบมดูแล้วก็ไม่มีอ่ะ”
โถๆ ใบหน้าและท่าทางช่างขัดกับการแต่งตัวสิ้นดี…
“เดี๋ยวฉันลองโทรเข้าเครื่องนายให้”แจ็คสันบอกก่อนจะหยิบมือถือของตนขึ้นมาโทรกดโทรออก แล้วเสียงโทรศัพท์คุ้นหูก็ดังขึ้นจากทางโต๊ะแต่งตัว
“แบมแบมอ่าา โทรศัพท์!!”จูเนียร์ที่ตอนนี้กำลังแต่งหน้าอยู่หันมาร้องเรียกแบมแบมแล้วชี้ไปยังสไตล์ลิสเสื้อผ้าที่ยืนชูมือถือของแบมแบมให้เห็นอยู่ไม่ไกล
“โอะ ไปอยู่นั่นได้ไง ขอบคุณนะฮยอง”หันมาก้มหัวขอบคุณปะหลกๆทีสองทีแล้ววิ่งกระดุ๊กกระดิ๊กไปหาโทรศัพท์ของตน
พวกเขาทั้งห้ามองตามแบมแบมที่วิ่งไปแล้วไปนั่งคุกเข่าบนเก้าอี้แต่งตัว หันหน้าเข้าหาพนักพิง สองมือเกาะขอบพนักแล้วพยายามไถลเก้าอี้ไปหาสไตล์ลิสที่ยื่นโทรศัพท์มาให้เขา
โถ ท่าวิ่งก็ควียอบตะ การเล่นก็ควียอบตะสิ้นดี
“มือถือผมมาอยู่นี่ได้ไงอ่ะนูน่า”รับโทรศัพท์มาแล้วถามด้วยน้ำเสียงงุ้งงิ้งแบบเด็กๆ
“ก็แบมแบมนั่นล่ะมาวางไว้เอง! นี่ นั่งดีๆสิ เดี๋ยวตกเก้าอี้หรอก”ได้รับคำตอบแล้วแถมด้วยคำดุอีกประโยค แบมแบมเกาหัวแกรกๆ ยิ้มหัวเราะอย่างไม่รู้เรื่องราวก่อนจะลงจากเก้าอี้แล้วเปลี่ยนท่านั่งใหม่เพื่อที่จะแต่งหน้าและทำผม
ด้วยความที่ขี้อ้อนแบบไม่รู้ตัวอยู่บ่อยๆ ท่าทางและหน้าตาที่ดูเด็ก ทำให้สตาฟออกจะเอ็นดูแบมแบมมากสักหน่อย
เอาจริงๆในความคิดพวกเขาแบมแบมเป็นคนกวนๆ ฮาๆ ตลก ติ๊งต๊องและซนแบบเด็กผู้ชายทั่วไป เรื่องอึน มึน ซึนก็มีบ้างจนเกือบบ่อย เรื่องขี้อ้อนนี่ก็ชอบทำออกมาโดยไม่รู้ตัวพอๆกับเรื่องทำตัวน่ารัก
ปกติแล้วแบมแบมไม่ทำตัวน่ารักหรือขี้อ้อนใส่พวกเขาหรอก ออกจะซนด้วยซ้ำ แต่สิ่งที่ที่แบมแบมทำต่างๆ ไม่ว่าจะด้วยหน้าตาที่ช่วยเสริม หรือลักษณะท่าทางของเจ้าตัวก็ตาม มันกลับทำให้แบมแบมดูน่ารักมากกว่าเท่อย่างที่เจ้าตัวอยากจะเป็น แล้วยิ่งหลังจากเดบิวท์ พอได้รับตำแหน่งน่ารักของวงไป ทำให้ต้องเซอร์วิสแฟนๆด้วยความน่ารักเป็นหลัก แม้จะไม่ชอบเท่าไหร่กลับทำได้ดีชนิดไร้ที่ติ แถมยังติดกลับมาทำในเวลาปกติอีกต่างหาก
แต่การอยากได้อะไรที่เราไม่มีนั้นเป็นเรื่องปกติของมนุษย์ เช่นเดียวกับแบมแบม ยิ่งถูกชมว่าน่ารักมากเท่าไหร่ ยิ่งกลับอยากจะออกห่างจากคำนั้นมากขึ้นทุกที วันๆร้องแต่อยากจะเท่ อยากจะมีคาริสม่า
จนระยะหลังนี้สไตล์การแต่งตัวและทรงผมก็เริ่มจะเปลี่ยนไปเล็กน้อย เริ่มเจาะหู และใส่เครื่องประดับเท่ๆมากขึ้น
และแล้วแบมแบมก็ได้อย่างใจหวัง หลายคนเริ่มบอกว่าเด็กหนุ่มเท่ขึ้น ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ซึ่งก็ดูเจ้าตัวจะชอบใจอยู่ไม่น้อย
แต่พวกเขาที่อยู่ด้วยกันทุกวันกลับแทบไม่รู้สึกเลยว่าเด็กหนุ่มเปลี่ยนไป เพราะการที่แบมแบมถูกชมบ่อยๆว่าน่ารัก พวกเขาคิดว่าหน้าตาเป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น แต่นิสัย ลักษณะท่าทาง และความเป็นแบมแบมเองนั่นต่างหากที่มันน่ารัก
ก็ลองมาดูตัวจริงสิ ถ้ายังไม่เลิกนิสัยมึนๆอึนๆ ขี้อ้อนไม่รู้ตัว เวลาพูดก็ดูมุ้งมิ้งงุ้งงิ้ง หรือจะด้วยอะไรก็แล้วแต่ ถึงหน้าตาจะดูโตขึ้น การแต่งตัวจะเท่ขึ้นขนาดไหน
แต่แบมแบมก็ยังคือแบมแบมเด็กน้อยน่ารักคนเดิมนั่นล่ะ
พวกเขายังคงเผลอมองตามการกระทำของเด็กหนุ่มชาวไทย ตั้งแต่ถูกสั่งให้นั่งนิ่งๆเพื่อทำผม แต่เจ้าตัวกลับพยายามช่วยเซ็ตทรงผมให้เป็นไปตามใจตนจนถูกเอ็ดไปหลายรอบ แต่เพียงแค่แบมแบมยิ้มหัวเราะแล้วอ้อนหน่อยๆ สไตล์ลิสก็ปล่อยผ่าน ให้เด็กหนุ่มช่วยจัดทรงผมตามที่ตนอยากได้
“โอววว ทรงผมนั่นดูจะแมนกว่านายอีกจินยอง”เจบีพูดกลั้วหัวเราะล้อเล่นกับจูเนียร์ที่พึ่งเดินเข้ามาพร้อมชี้ไปทางแบมแบม
จูเนียร์เอี้ยวตัวกลับไปมองเล็กน้อยแล้วหัวเราะบ้าง
ยังเซ็ตผมไม่เสร็จก็ดูออกเลยว่าทรงนี้แมนชัวร์ จินยองคอนเฟิร์ม!
“นี่พวกนายกำลังนินทาแบมแบมกันอยู่สิเนี่ย”ว่ายิ้มๆก่อนจะนั่งลงรวมกลุ่มด้วย
“ไม่ได้นินทาน่า ก็แค่พูดถึง”มาร์คว่า
“แล้วพูดถึงเรื่อง?”
“เรื่องที่หมอนั่นดูโตขึ้นน่ะ”เจบีตอบพรางพยักเพยิดไปถึงคนที่นั่งอยู่ จูเนียร์ร้องอ๋อยาวๆ
“เออ จริงๆผมก็คิดอยู่เหมือนกันนะ ดูโตขึ้นเยอะเลย เด็กสมัยนี้นี่โตเร็วจริงๆ”ว่าแล้วทำหน้าพยักหน้าพึมพัม แสร้งพูดราวกับว่าตนเองนั้นแก่กว่าคนที่พูดถึงหลายปีดีดัก
“แต่ยังไง… แบมแบมมันก็ดูมุ้งมิ้งงุ้งงิ้งเป็นเด็กเหมือนเดิมอ่ะ”
ประโยคที่ไม่มีใครเอ่ยขัด
ก็มันเห็นๆกันอยู่นี่นา
พวกเขาต่างพากันหันกลับไปมองคนตัวเล็กที่ตอนนี้เริ่มจะโตขึ้นมาหน่อย ร่างโปร่งกำลังคุยอยู่กับสไตลิสแล้วก็หัวเราะเอิ้กอ๊ากท่าทางมีความสุข แก้มตุ่ยๆสองข้างก็ขยับตามจังหวะการขยับปาก
“อา แก้มหมอนั่นนี่มันน่าดึงมาขย้ำชะมัด”แจ็คสันพูดลอยๆพรางจ้องไม่วางตา
ยูคยอมหันขวับไปทำตาโตใส่แจ็คสัน
“ฮยอง! โรคจิตอ่ะ!”
ทุกคนหัวเราะขำ แต่แจ็คสันก็ไม่ได้มีท่าทีสนใจกลับเดินดุ่มๆไปหาแบมแบมแล้วจัดการดึงแก้มของเด็กหนุ่มเสียยืดย้วย ทั้งดึงทั้งขยี้จนคนตัวเล็กร้องโอดโอยไม่หยุด
“โอ๊ยยย ฮยองทำอะไรของฮยองว้า!! เจ็บๆๆ โอ๊ยย ปล่อยยๆ โอ๊ยย นูน่า ช่วยผมด้วย”ร้องเรียกให้คนช่วยแต่สตาฟกลับทำเพียงหัวเราะตอบ
“นี่ แกเป็นบ้าไปแล้วเหรอแจ็คสัน”มาร์คว่าพรางมาลากรูมเมทขอตัวเองกลับไปโดยมียูคยอมเป็นตัวช่วย
“อย่าแกล้งรูมเมทผมนะฮยอง!”
ลากไปถึงที่เดิมก็โดนจูเนียร์ตีเพี๊ยะเข้าที่แขนล่ำ
“ทำไมแกล้งน้องแบบนั้น ออมม่าบอกแล้วเป็นพี่น้องต้องรักกัน!”
แต่แจ็คสันก็ทำหน้ามึนๆไม่รู้เรื่องราวแล้วหัวเราะลั่นที่ได้แกล้งน้อง แต่ก็แทบหน้าคะมำ เมื่ออยู่ๆก็มีแรงโถมเข้าหาจากด้านหลังแล้วกระโดดเกาะ
แบมแบมให้สองขาหนีบแจ็คสัน สองแขนก็โอบรอบคอพี่ชายไว้แน่นแล้วพยายามสะบัดไปมาอย่างหวังให้อีกคนล้มลงหรือเจ็บตัวแม้เพียงนิดก็ยังดี
“นี่แหน่ะ แกล้งผมเหรอ แกล้งแบมเหรอฮยอง!!”
แต่มีหรือแรงแบมแบมจะสู้แรงอดีตนักกีฬาโอลิมปิคได้ แจ็คสันจัดการม้วนตัวแล้วปล่อยแบมแบมลงพื้นก่อนจะกดสองแขนไว้ติดพื้น
“อะไรนะ! ใครแกล้งนายนะ ใครแกล้ง!!”ว่าพรางหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ก่อนที่เจบีจะลุกจากเก้าอี้แล้วพรวดเข้ามาจี้เอวคนที่นอนอยู่ที่พื้น
แบมแบมหัวเราะลั่นพยายามสะตัวหนี ทั้งพยายามใช้เท้าถีบฮยองทั้งสองออก
“ย๊า พวกนาย!”เจบีร้องเรียกเมมเบอร์คนอื่นๆที่เอาแต่หัวเราะสนุกกับเหตุการณ์ตรงหน้าหลังจากที่เขากับแจ็คสันแทบจะกินเท้าของแบมแบมไปหลายลูก คนอื่นๆได้ยินลีดเดอร์ร้องเรียกก็ลุกขึ้นร่วมวงไม่สนใจแบมแบมที่ร้องอ้อนวอนอยู่ที่พื้น
“ย๊าาา!! ปล่อยผม ปล่อย!! โอ๊ยยย ฮ่าาๆๆๆ ปล่อยเซ่!! ฮ่าๆๆๆ”ตะโกนลั่นทั้งยังหัวเราะแล้วพยายามถีบทุกคนออกแต่ขากลับขยับไม่ได้เลยเพราะถูกจูเนียร์กับยองเจจับขาไว้ แขนสองข้างก็ยังคงถูกแจ็คสันกดติดพื้นไว้แน่น ร่างโปร่งดิ้นพร่านไปกับพื้นเมื่อทั้งมาร์ค ยูคยอม และเจบีเข้ามาทั้งจี้เขาไปทั้วทั้งตัว
เมมเบอร์ทั้งหกคนแกล้งเด็กหนุ่มชาวไทยจนมั่วชุลมุนไปหมดก่อน เสียงหัวเราะดังคละเคล้าไปทั่วทั้งห้อง เรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจากสตาฟทุกๆได้ พวกเขามองเด็กหนุ่มทั้งเจ็ดด้วยความขำขัน อยากจะดุที่แต่งตัวแล้วยังจะลงไปเล่นกับพื้น แต่พอเห็นเด็กๆเล่นกันก็พาลดุไม่ลงเอาเสียดื้อๆ
“โอ๊ยย ขอร้องละ ปล่อยผมเถอะ มาร์คฮยอง ช่วยผมด้วย โอ๊ย ฮ่าๆๆๆ”
“เรียกหามาร์คเรอะ นี่แน่ะ”
“โอ๊ย แจ็คสันฮยองพอแล้วๆ ฮ่าๆๆ โอ๊ยย”
แกล้งอยู่พักใหญ่จนเด็กหนุ่มหมดสภาพ ยิ่งเรียกเสียงหัวเราะจากพวกเขา แบมแบมลุกนั่งแล้วหอบหายใจถี่ ก่อนจะพยายามชี้หน้าเมมเบอร์ทุกคนอย่างเอาเรื่อง แต่พอเจบีทำท่าจะพุ่งเข้าไปจั๊กจี้อีกรอบ ร่างบางกลับกระถดตัวหนีด้วยความตกใจพรางร้องลั่น
“เว้อออๆ ฮยองอย่า!!” ร้องลั่นพรางยกมือขึ้นป้องตัวเอง ทุกคนหัวเราะลั่น เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายแกล้งเล่นก็ทำท่าจะเอาเรื่องแต่สุดท้ายก็หัวเราะร่วมไปกับทุกคน
“เล่นอะไรก็ไม่รู้เนี่ย หมดหล่อเลย”ว่างุ้งงิ้งๆแล้วพยายามจัดทรงผมของตน ก่อนจะลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าอย่างห่วงหล่อแล้วทำท่าจะเดินออกไป แต่ก็ไม่วายทิ้งคำพูดไปสักประโยคให้คนอื่นหัวเราะขำ
“ระวังไว้นะๆ เดี๋ยวครั้งหน้าแบมจะเอาคืน”ว่าพรางชี้หน้าคนอื่นอย่างกล้าๆกลัวแล้ววิ่งไปหาสไตลิสออดอ้อนให้ช่วยแก้ทรงผมให้
หกคนที่เหลือแอบส่ายหน้าระอา แต่ใบหน้ากลับถูกแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มเอ็นดู
ยิ่งเห็นแบบนี้แล้ว ทำให้ยิ่งอดคิดไม่ได้ว่าเด็กคนนี้มันน่ารักมากกว่าจะหล่อจะเท่จริงๆนั่นล่ะ หรืออย่างน้อยๆ นิสัยของแบมแบมก็เป็นแบบนั้นล่ะละ
น่ารัก…
อยากจะขู่แต่ท่าทางกลับกล้าๆกลัว แต่งตัวซะหล่อเเท่แต่ทำตัวมุ้งมิ้งุง้งงิ้งไม่รู้ตัว เวลาให้ทำอะไรน่ารักออกอากาศก็จะพยายามทำน่ารักเต็มที่แต่บ่อยครั้งที่เจ้าตัวจะเขินจนทำออกมาดูประหลาดและสุดท้ายก็จะจบลงด้วยการที่เจ้าตัวทำหน้าเหวอๆปิดท้ายหรือหัวเราะเขินตัวเองไปเสียทุกครั้ง แต่ตรงนั้นแหละ
ที่มันยิ่งน่ารัก…
พวกเขาอยากจะบอกแฟนคลับเหลือเกินว่าไม่ต้องห่วงหรอกว่าแบมแบมน้อยที่น่ารักของพวกหล่อนจะหายไป ไม่ว่าต่อไปในอนาคตแบมแบมจะตัวสูงเท่ายูคยอมหรือหล่อล่ำแบบแจ็คสัน ตราบใดที่แบมแบมยังเป็นแบมแบมแบบนี้ เด็กคนนี้ก็หนีคำว่าน่ารักไม่พ้นหรอก
คนมันน่ารัก แต่แอคว่าเท่…มันกลับยิ่งดูน่ารักนะแบมแบม
แจ็คสันส่ายหน้ายิ้มๆกับท่าทางของน้องชายร่วมวงพรางหยิบไอแพดของตนมาเล่นต่อ มือหนาสไลด์นิ้วไปตามหน้าจอ ตาคมมองบนหน้าจอก่อนจะกระตุกยิ้มแล้วส่งไอแพดให้คนข้างๆ มาร์ครับมาดูแล้วรอยยิ้มกว้างก็ปรากฏบนใบหน้าเช่นกัน ก่อนจะส่งต่อให้คนอื่นๆบ้าง หลังจากที่รับมาดูแล้วรอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าของทุกคน
ยิ้มกับคอมเม้นต์มากมายด้านล่างที่บอกว่า…
อา แบมแบมเวอร์ชั่นนี้ก็หล่อดีนะ แต่เขาก็ยังเป็นเด็กน้อยน่ารักอยู่ดีนี่นา!
โอ๊ยย ฉันอยากจะหยิกแก้มแบมแบมจริงๆเลย ทำไมเขาน่ารักจัง
เด็กน้อยของฉันโตขึ้นแล้ว หล่อขึ้นด้วยนะเนี่ย แต่ยังไงเขาก็ยังน่ารักอยู่ดี!
นี่แบมแบมพยายามเท่เต็มที่แล้วใช่มั๊ย แต่ขอโทษนะแบมมี่ ฉันกลับมองว่ามันน่ารักล่ะ คิคิ
อา…ดูเหมือนแฟนคลับก็คิดแบบนั้นเหมือนกันนะแบมแบม นายต้องพยายามให้มากขึ้นอีกนิดนึงละกัน
เนอะ..
คุยกันหน่อยนะค้า
ตอนนี้มาได้ไง มายังไงก็ไม่รุ้วว อยู่ๆมันก็แวบมา อยากแต่ง อยากมโนว่าแบมยังเป็นเด็กน้อย 555555 ดูในสื่อแล้วแบมน้อยเท่ขึ้นง่ะ เชื่อว่าแม่ยกแบมหลายคนน่าจะชอบ แต่ก็เชื่ออีกว่าหลายคนคงแอบตื่นตระหนก(ไม่)เล็กน้อยในการเปลี่ยนแปลงนี้แบบ แบมแบมอย่าพึ่งรีบโต TT 5555 หรือมีเราเป็นคนเดียว?
แต่เราอ่านแฟนแอคหลายอันแล้ว ทุกคนยังยืนยันว่านุ้งแบมยังงุ้งงิ้งๆน่ารักอยู่ถึงจะดูโตขึ้นบ้างแล้วก็ตาม 555555
ตอนนี้จัดไปไม่สั้นไม่ยาว เอาไปเบาๆพักสมองพักหน่วงๆกันก่อนเนอะ 555 ชอบก็เม้นต์ไม่ชอบก็เม้นจะด่าเราก็เม้นนะค้า 55555 หนุกไม่หนุกก็บอกนะเออ
ขอบคุณที่ติดตามน้า
เม้นต์วันละนิด จิตแจ่มใส
ความคิดเห็น