คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : [OS ZhoumiBam] SWING
SWING
[OS ZhoumiBam]
"เป็นไง พวกนายเห็นแล้วใช่มั๊ยล่ะ เห็นแล้วใช่มั๊ย เห็นแล้วใช่มั๊ย!"ภาษาเกาหลีสำเนียงประหลาดหูเสียงดังโวยวายดังขึ้นพร้อมกับประตูห้องที่ถูกเปิดออก เรียกให้ร่างสูงที่นั่งหมกมุ่นอยู่กับสคริปต์รายการต้องหันไปมอง เห็นกลุ่มวัยรุ่นคุ้นตาหลายคนเดินเข้าในห้องรับรอง
คนแรกพูดเสียงดังออกท่าทางโอเวอร์กว่าเพื่อน หมวกแก็ปที่เห็นเจ้าตัวใส่เกือบจะตลอดเวลาถูกถอดเอามาเป็นพัดพร้อมประกอบท่าทาง
คนต่อมาเป็นเด็กหนุ่มผมน้ำตาลแดงที่ทำหน้าออกแนวเบื่อหน่ายแต่ยังพยักหน้าส่งๆให้คนที่พูดไม่หยุด ผมที่เซ็ตเป็นทรงหยิกหยอย แต่กลับไม่สามารถทำให้เจ้าตัวดูดีได้น้อยลงเลยสักนิด
สองคนต่อมาเป็นเจเจโปรเจ็คที่เจ้าตัวเคยแนะนำว่าเป็นอัปป้าและออมม่าของวง และคนสุดท้ายคือเด็กหนุ่มตาตี่หน้ากลม เมนโวคอลจากมกโพ
ร่างสูงที่นั่งอยู่มองตามทั้งห้าคนที่เดินเข้ามา คนเดินนำหน้าสุดยังส่งเสียงคุยจ้อไม่หยุด
"ฉันน่ะใคร! บอกแล้วว่าฉันคือเดอะเบสท์! นี่ใคร! ฉันน่ะ Wild and-"
"Crazy แจ็คสัน หวังไง"ท่าทางมั่นอกมั่นใจ พร้อมคำพูดยกยอปอปั้นตัวเอง ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะพูดหยอกแทรกขึ้นกลางปล้อง
เด็กหนุ่มทั้งห้าหันกลับมามองตามเสียง แจ็คสันที่หันกลับมาเจอพี่ชายคนสนิทก็ทำตาโตวิ่งถลาเข้ามาหา ลืมสิ้นความโกรธที่โดนขัดการชมเชยตนเอง
"ฮยอง! มาได้ไงเนี่ย! มารอฉลองกับผมใช่ป้ะ ป่ะ งั้นเราไปฉลองคัมแบ็คของพวกผมกันหน่อย ฮยองเลี้ยงนะ!"พูดเองเออเองเสร็จสรรพ ทั้งยังทำท่าจะดึงให้ลุกตามไปด้วย คนนั่งอยู่ยังไม่ทันจะตั้งตัว ทำหน้าเหวอ ร้องลั่น
"เฮ้ยๆ เดี๋ยวๆแจ็คสัน!"แต่แจ็คสันไม่สนใจเสียงคัดค้าน ยังคงมานะที่จะดึงพี่ชายออกไปให้ได้ จนเพื่อนร่วมวงต้องเข้ามาช่วยจัดการการเล่นปัญญาอ่อนของสมาชิกจากฮ่องกง แจ็คสันถูกดึงตัวออกไป
"ย๊า! แจ็คสัน! นายเจอรุ่นพี่แล้วนายจะบอกให้เค้าเลี้ยงเลยไม่ได้นะ!"แจบอมที่ล็อกแขนแจ็คสันแน่นตะโกนบอก
"ใช่!”จูเนียร์ช่วยพูด “นายต้องทักทายก่อนสิ ค่อยตะล่อมให้เค้าเลี้ยง!"สิ้นคำกล่าวของคู่หูเจเจโปรเจ็ค ทุกคนต่างพากันหัวเราะลั่น ก่อนจะค่อยพากันกล่าวทักทายรุ่นพี่อย่าวโจวมี่ที่พวกเขาเคยไปออกรายการวิทยุด้วย
โจวมี่รับคำทักทายก่อนจะแสร้งบ่น
“จริงๆเลย พวกนายนี่เกือบหาเรื่องให้ฉันเสียเงินแล้วสิ”บ่นไปงั้นก่อนจะเหลือบมองเจ้าคนต้นเรื่องที่ยิ้มกว้างทำลอยหน้าลอยตา ไม่รู้สึกรู้สาอะไร เห็นดังนั้นโจวมี่จึงได้แต่ยิ้มขำแล้วถามต่อ
“ว่าแต่พวกนายมาทำอะไรกันที่นี่”ถามพรางมองสำรวจเด็กหนุ่มทั้งห้าที่อยู่ในชุดที่ดูแล้วคาดว่าน่าจะพึ่งลงจากเวทีมาสดๆร้อนๆกันเลยทีเดียว “มีสัมภาษณ์งั้นเหรอ”
“ครับ รายการวิทยุน่ะ”จูเนียร์ตอบพร้อมกับคนอื่นๆที่พยักหน้ารับ
“งั้นเหรอ เหนื่อยหน่อยนะ”พูดให้กำลังใจกับรุ่นน้องที่กำลังอยู่ในช่วงคัมแบคมาได้สักพัก คงกำลังหัวหมุนกับการโปรโมทอัลบัมใหม่ไม่น้อยเลยล่ะ
“แล้วฮยองมาทำอะไรอ่ะ”แจ็คสันที่นั่งอยู่โซฟาข้างๆเอ่ยถาม “รายการวิทยุเหมือนกันเหรอ”
คำถามที่ทำเอาโจวมี่ตอบไม่ถูก ใบหน้าหล่อเหลาชะงักไปชั่วขณะ เจ้าน้องชายเขาคนนี้คงเห็นว่าเขามานั่งอยู่ในห้องพักรับรองของชั้นที่เป็นส่วนของรายการวิทยุ จึงเอ่ยถามออกมาแบบนั้น แต่จะให้เขาตอบได้ยังไงว่าที่จริงแล้วเขามีบันทึกเทปรายการในอีกตั้งเกือบห้าชั่วโมงข้างหน้า และที่จริงแล้วเขาควรจะอยู่ที่ชั้นใต้ติดโน่น ไม่ใช่มานั่งทนโท่อยู่ที่ชั้นแปดแบบนี้ มันดูออกจะผิดสังเกตุไปจริงๆนั่นแหละ
แต่จะให้เขาตอบออกไปตรงๆเลย ก็ดูจะเสียลุคเขาไปสักหน่อย
ยังไงเขาก็คือ SJ M โจวมี่เชียวนะ!
จะให้เขาพูดออกไปได้ยังไงว่าเพราะ..
“อ้าว โจวมี่ฮยอง!”น้ำเสียงนุ่มหวานลื่นหูร้องเรียกชื่อเขา
โจวมี่หันขวับไปมองเห็นเด็กหนุ่มร่างเล็กที่เปิดประตูเดินเข้ามา ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มฉายรอยยิ้มกว้างจนเห็นแก้มตุ่ยๆสองข้างชัดเจน เด็กหนุ่มสวมชุดสีขาวทับด้วยแจ็คเก็ตสีฟ้ากับผมสีบลอนด์สว่างยิ่งขับให้คนตรงหน้าดูน่ารักมากในความคิดเขา
เด็กคนนี้แหละที่เขามองหาตลอดตั้งแต่เพื่อนร่วมวงของเจ้าตัวเดินเข้ามา แต่กลับไร้วี่แววของเจ้าตัว เด็กคนที่ทำให้เขามาอยู่ที่นี่ ทั้งๆที่เขามีอัดรายการแค่ช่วงเช้าและอีกทีคือช่วงค่ำเลย แต่ขณะที่เขากำลังจะกลับ กลับได้ยินทีมงานคุยกันว่าGOT7มีตารางงานที่นี่ในช่วงบ่าย…
เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาต้องทำขนาดนี้ รอเพียงเพื่อจะได้เจอเด็กคนนี้เพียงไม่กี่นาที หรือบางที เขาอาจจะไม่ได้เจอเลยก็ได้
โจวมี่ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
“หวัดดีฮะฮยอง”ร่างโปร่งรีบเดินเข้ามาพรางก้มหัวทักทายเขา ติดกันนั้นคือยูคยอมที่เดินตามมาด้วย
โจวมี่ยิ้มให้กับทั้งสองคนก่อนเอ่ยทักทาย
“หวัดดีๆ”ทักทายด้วยท่าทีร่าเริงก่อนจะเงียบไปอย่างไม่รู้ว่าจะพูดอะไร เหงื่อเริ่มตก นึกขำตัวเองที่นั่งอยู่ที่นี่ด้วยความมั่นใจ แต่สุดท้ายกลับทำอะไรไม่ถูก
แบมแบมเดินเข้ามาหาพรางเลิกคิ้ว
“ฮยองมีงานที่นี่เหรอครับ”คำถามที่เรียกให้ชายหนุ่มคลายอึดอัด ก่อนยกสคริปท์รายการในมือให้ดู
“ใช่แล้ว”ตอบรับแบบสั้นๆ พรางมองตามสองคนที่เข้ามาใหม่เริ่มแยกย้ายกันหาที่นั่ง ยูคยอมเดินอ้อมไปนั่งอีกฝั่ง ส่วนแบมแบมที่ทำท่าจะเดินผ่านหน้าเขาไปเพื่อไปนั่งข้างแจ็คสันอีกฝั่ง เห็นดังนั้นร่างสูงจึงรีบร้องถาม
“นายมีรายการวิทยุใช่มั๊ย”คำถามที่เรียกให้แบมแบมหยุดเดิน หันมามองตาโตร้องถาม
“โอ้ว ฮยองรู้ได้ไงอ่ะ”โจวมี่ยิ้มรับ ใช้จังหวะที่เด็กหนุ่มหันมามองทำท่าขยับเข้าหน้าพนักวางแขนเพื่อให้มีพื้นที่ว่างระหว่างเขากับแจ็คสันมากมากพอที่จะให้อีกคนนั่งสบายๆ
แบมแบมยิ้มรับก่อนขยับเข้ามานั่ง
ใครว่าโจวมี่ตีเนียนครับ เค้าเรียกมีน้ำใจต่างหาก
ระหว่างที่นั่งรอเวลากันในห้องรับรอง ทุกคนต่างพากันพูดคุยสนุกสนาน โจวมี่มองเด็กหนุ่มข้างกายที่ตอนนี้ถูกแจ็คสันดึงเข้าไปโอบคล้องคอพรางดูสคริปท์รายการที่พวกเขาต้องเตรียมตัว
แวบนึง โจวมี่นึกอยากจะดึงแบมแบมออกมาแล้วจับให้หันมาคุยกับเขาเพียงคนเดียวเสียจริง
โจวมี่กับแจ็คสันรู้จักกันมาตั้งแต่แจ็คสันยังเป็นเด็กฝึก ไปมาหาสู่กันเรื่อยๆตามประสาคนพูดภาษาเดียวกัน บางครั้งแจ็คสันก็พามาร์คมาด้วย แต่นอกจากJJ Projectนั้น เป็นครั้งแรกที่เค้าเห็นสมาชิกคนอื่น ยองแจ ยูคยอม รวมถึงแบมแบม เด็กคนนี้ด้วย
ก็ไม่ปฏิเสธหรอกว่าเขาตื่นเต้นและรอที่จะได้เจอเด็กคนนี้ตัวจริงมากแค่ไหน คงต้องพูดว่าส่วนหนึ่งมาจากแฟนคลับคนไทยที่น่ารักของพวกเขา เลยทำให้โจวมี่ค่อนข้างจะชอบประเทศไทย ชอบคนไทย เขาเคยฟังเรื่องเล่ามาจากเฟยและเจียเรื่องเด็กชาวไทยในค่ายยิ่งทำให้อยากเจอเจ้าตัวเข้าไปอีก และพอได้เจอครั้งนึงแล้ว เขาก็อยากเจอครั้งต่อๆไป…
คนไทยน่ารัก...
และแบมแบม ก็น่ารักมาก
ครั้งแรกที่เขาเจอเด็กคนนี้ ทั้งตื่นเต้นและดีใจ แบมแบมเป็นเด็กที่ร่าเริงสดใส ออกจะดื้อซนและไฮเปอร์ไปสักหน่อย แต่คงต้องบอกว่านั่นเป็นสเน่ห์ของเจ้าตัว และเมื่อรวมกับเจ้าปอยผมหน้าม้าสีชมพูที่เป็นเอกลักษณ์ ปากนิดจมูกหน่อย หน้าเรียวแต่แก้มตุ่ยน่ารัก กับตาโตๆคู่นั้น ยิ่งทำให้เขาแทบละสายตาไม่ได้เลยทีเดียว
เด็กคนนี้น่าเอ็นดู…
และเขาก็เอ็นดูมากเสียด้วยสิ!
โจวมี่มองเรือนผมสีบลอนด์สว่างที่ถูกเซ็ตเป็นทรงอย่างดี เดือนสองเดือนที่ไม่ได้เจอกันนี้ แบมแบมดูโตขึ้นเล็กน้อยในความคิดผม ตัวดูสูงขึ้น ลุคดูเปลี่ยนไป แต่ยังไงก็ยังน่ารักมากอยู่ดี!
ผมไล่มองต่างหูสุดเท่ข้างเดียวที่ช่วงนี้เห็นเจ้าตัวใส่ขึ้นเวทีตลอด
ใช่แล้ว ผมยอมรับว่าผมตามดูสเตจของGOT7ตลอดนั่นแหละครับ เพลงพวกเขาเพราะดีออก ผมไม่ได้ตามดูแบมแบมนะ!
คงต้องบอกว่าเวลาเขาใช้เวลาเกือบทั้งหมดที่มีพยายามที่จะพูดคุยและเฝ้ามองเด็กคนนี้ แต่เวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็วนี้เมื่อทีมงานมาตามGOT7ไปเข้าห้องส่ง ผมพูดให้กำลังใจพวกเขาก่อนส่งยิ้มบอกลาให้ ในใจอดนึกเสียดายไม่ได้ว่าอยากให้มีเวลามากกว่านี้อีกสักหน่อยก็ดี
เมื่อไหร่ผมจะได้เจอเด็กคนนี้อีกล่ะ
“โจวมี่ฮยองฮะ”
ในขณะร่างสูงกำลังก้มหน้าก้มตาจ้องมองสคริปท์พร้อมกับใจที่ห่อเหี่ยวลงนั้นอยู่นั้น เงยหน้ามองตามเสียงเรียกนุ่มหู เห็นแบมแบมที่เดินรั้งท้ายตามคนอื่นออกจากห้องไปเป็นคนสุดท้ายยืนรั้งอยู่หน้าประตู
โจวมี่เลิกคิ้วยิ้มนิดๆเป็นเชิงถาม
“ฮยองอย่าลืมที่เคยชวนผมล่ะ กาแฟกับอาหารพวกนั้นน่ะ”ร่างบางเปรยถึงเรื่องที่ทำให้เขานึกได้ว่าเคยส่งวิอีโอเมสเสจถึงเรื่องชวนไปทานข้าวในรายการวิทยุ แต่เขาก็ไม่คิดว่าเมสเสจนั้นจะไปถึงเจ้าตัวได้จริงๆ
คงมีแฟนคลับหรือใครสักคนไปบอก
โจวมี่แสร้งยิ้มรับสบายๆทั้งที่หัวใจที่เคยแข็งแกร่งกลับเต้นตุ้มๆต่อมๆเป็นจังหวะเพลง SWING
“ไว้วันไหนพวกเราว่าง...ฮยอง เลี้ยงผมด้วยนะ”ว่าเสร็จก่อนจะส่งรอยยิ้มกว้างสะกดโลกมาให้เขา
รอยยิ้มที่เห็นแก้มตุ่ยของข้างชัดเจน
รอยยิ้มที่ยิ้มจนตาโตโค้งลงเป็นสระอิ
รอยยิ้มที่ทำให้จังหวะหัวใจที่เต้นเพลงSWINGอยู่นั้นหยุดสนิท
ร่างบางหายไปจากกรอบประตูแล้ว เด็กคนนั้นส่งยิ้มมาให้ก่อนจะโค้ง แล้วเดินจากไป จากไปพร้อมกับสติของเขา
โจวมี่ที่นั่งค้างอยู่นานนั้นค่อยได้สติกลับมาพร้อมกับจังหวะการเต้นของหัวใจที่เร็วระรัวขึ้นอีกครั้ง เอามือสองข้างจับไว้ที่หน้าอกอย่างกลัวว่าใจดวงน้อยๆที่น่าสงสารจะหลุดออกมาจากอก
เด็กนั่นก็แค่จะให้เขาเลี้ยง ก็แค่ตอบตกลงที่เขาชวน ก็แค่เด็กคนนั้นยิ้มให้เขา
ทำไมต้องตื่นเต้นขนาดนี้ด้วยนะ!
นึกว่าตัวเองอย่างอารมณ์เสีย แต่รอยยิ้มกว้างกลับปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลา โจวมี่ส่ายศีรษะน้อยๆอย่างนึกตลกตัวเองที่เผลอสติแตกไปกับเด็กเพียงคนเดียว
แต่คิดอีกที ผมว่า ผมไม่โทษตัวเองหรอกนะ ก็ถ้าเป็นพวกคุณ พวกคุณก็ต้องหลง
ก็เด็กคนนั้นน่ะ...
แบมแบม GOT7 เชียวนะครับผม :)
THAT BOY 'BAMBAM' SWING MY HEART
คุยกันหน่อยน้า
แอร๊ยยย มาแล้วววว เคยมีคนขอคู่นี้เมื่อนานมาแล้ว แต่พึ่งมีโอกาสอ้ะ เห็นว่าโจวมี่ส่งวิดีโอเมสเสจถึงแบมแบมเลยได้โอกาสเอามาแต่งเสียที ช้าหน่อย ขอโทษน้า55555
ตอนนี้ดูโจวมี่กินเด็ก 55555 แถมทำตัวเนียนด้วย555 ไม่รู้จะชอบกันมั๊ย คู่นี้มาโมเม้นแบบเบาบาง 55555กลัว ไม่กล้าจัดหนัก แฮร่
คิดยังไงก็บอกน้า สนุกไม่สนุกบอกด้วยยยย :D
ขอบคุณที่ติดตามนะค้า
เม้นต์วันละนิด จิตแจ่มใส
คิดจะมุ้งมิ้งลงทวิต โปรดติดแท็ก #ficgetgot7
เค้าจะไปส่อง อิอิ
ความคิดเห็น