คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 6:ความพ่ายแพ้แบบหมดสภาพ & The Last partner
“ชื่อของฉันคือ ‘วาล’ แต่เจ้าพวกที่นี่ชอบเรียกชั้นว่า....”เธอหยุดเดิน “จ่าฝูง”
ประโยคที่ทำให้จิตใต้สำนึกของเรนะเริ่มบอกให้เธอระวังตัว แต่ในทางตรงกันข้าม เลือดของทริสเตอร์ก็กำลังพุ่งพล่าน นึกไม่ถึงว่า กุญแจที่พวกเขาตามหา จะออกมาให้เห็นเองชัดๆขนาดนี้
“แกนั้นเอง ดูผิวเผินไม่ค่อยเหมือนกับพวกแวร์วูล์ฟเท่าไหร่เลย”ทริสต์พูด
“ถ้าไม่พรางตัว ฉันคงอยู่ไม่ได้จนถึงเวลานี้”ริมฝีปากสวยพูดอย่างยิ้มแย้ม “หูตาของพวกเธอไวจะตาย...”ว่าแล้วก็ไหวไหล่ “แต่ก่อนที่พวกเธอจะจับชั้นได้ เธอก็คงเดี้ยงไปก่อนแล้วละนะ”
“หมายความว่ายังไง...”เรนะถาม สีหน้าเรียบเฉย แต่ภายในกลับหวั่นวิตกอย่างบอกไม่ถูก
“โชคดีนะจ้ะ...”วาลค่อยๆก้าวถอยหลังจากนั้นพื้นดินจุดที่เธอยืนอยู่ ก็ลงดิ่งสู่เบื้องล่างอย่างรวดเร็ว
“เฮ้ย!!!!! เดี๋ยวอย่าเพิ่งไป!”แต่ไม่ทันวาลได้หายลับจากสายตาไปแล้ว
“บ้าเอ้ยยยยย.......”ทริสเตอร์ในตอนนี้ดูผิดหวังเล็กน้อย เหมือนไฟที่เมื่อกี้ถูกจุดตอนเจอกับวาล มอดดับลงไปหมด...
“ก่อนที่แกคิดจะตามท่านจ่าฝูงหน่ะ....เอาตัวรอดก่อนดีกว่าไม้!!!”เสียงปริศนาทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นก่อนที่จะมีอะไรบางอย่างกระโจนเฉี่ยวหัวทริสเตอร์กับเรนะไป ทั้งคู่หลบได้หวุดหวิด
“คิคิคิ...หวังว่าพวกแกคงจะเป็นเครื่องกายบริหารให้พวกชั้นได้บ้างละนะ”เสียงที่สองพูดแต่คราวนี้เป็นเสียงเล็กแหลมเหมือน....เด็ก?
“พวกแกเป็นใครน่ะ!!!”เรนะขึ้นเสียงดังแม้แววตาและท่าทางไม่ได้ดูฉุนเฉียวแต่กลับมีรังสีสังหารบางอย่างพวยพุ่งออกมาจากตัวเธอนั่นทำให้ทริสเตอร์รู้ว่าเรนะเริ่มโกรธ
“พวกเราเป็นเหมือนมือของท่านจ่าฝูงเชียวหล่ะ”เสียงเด็กพูด
“เจ้าไม่จำเป็นจะต้องรู้อะไรมากมายหรอก เพราะอีกไม่นาน เจ้า จะ ต้อง ตาย”เสียงทุ้มพูดเน้นคำหลัง
แล้วทั้งสองก็กระโดดออกมาจากที่กำบัง....
ร่างหนึ่งสวมชุดคลุมคลุมยาวถึงพื้นสีดำมีฮู้ด แต่ยังเห็นเส้นผมสีเทาที่ยาวลงมาปิดดวงตาจนมิดรูปร่างสูง แต่ดูไม่เทอะทะ กับอีกร่างแต่งตัวชุดนักเรียนแบบกระโปรงสั้นเสื้อแขนยาว ใบหน้าและดวงตาแลดูขี้เล่นแต่ดวงตาเป็นสีแดง ทั้งคู่มีหูและหางยาวโบกสะบัดอยู่ด้านหลัง อีกทั้งอุ้งมือทั้งสองข้างมีขนาดใหญ่โตกว่ามือปกติ และมีเล็บแหลมยาวงอกออกมา
”จับคู่กันแบบแฟร์ๆเลยดีกว่า...นี่ๆๆๆนิคเจ้าไปกับไอ้คนถือเคียวเด๋วข้าจัดหนักจัดเต็มให้พี่สาวเอง...”แวร์วูล์ฟตนที่เด็กกว่าพูดกับอีกตนที่ดูเหมือนจะชื่อนิค
“ตามนั้นเนลต์........”นิครับ แล้วทั้งคู่ก็พุ่งเข้าปะทะเรนะกับทริสเตอร์
ด้วยความเร็วที่มีมากเนลต์พุ่งชนเรนะอย่างรวดเร็วจนไม่ทันได้ตั้งตัวสองมือของเธอปัดป่ายไปมาป้งกันไม่ให้กรงเล็บของเนลต์โดนหน้า ก่อนจะใช้เท้ายันร่างของเนลต์ไปห่างๆ แต่เนลต์กระเด็นไปไม่มากก็ใช้เล็บจิกพื้นแล้วยืนทรงตัวอย่างรวดเร็ว เพียงเวลาเสี้ยววินาที เธอหันหน้าไปมองทางทริสเตอร์ ที่กำลังเดินวนเป็นวงกลมกับเนลต์อย่างรักษาชั้นเชิง
“อ้ะ!!!! พี่สาว อย่ามัวแต่มองขึ้นอื่นสิคะ...”เพียงพริบตาเดียวเนลต์ก็พุ่งเข้าหาเธออีกครั้ง......
ทริสเตอร์กำลังจับสายตาจ้องไปที่ฝั่งตรงข้ามเดิมเดินวนรักษาระยะกันเป็นวงกลม และด้วยคติที่เขาถือว่า “ชนก่อนได้เปรียบ” ทำให้เขาตัดสินใจพุ่งไปข้างหน้ามือพยายามคว้าส่วนลำตัวแต่ดูเหมือนความว่องไวที่นิคมีมากกว่า ทำให้ไม่สามารถแตะลำตัวของนิกได้ ทำได้เพียงกระชากเสื้อคลุมติดมือมาเท่านั้น
“ชิ!”ทริสต์สบถอย่างไม่พอใจนักก่อนจะเงยหน้ามองนิคอีกครั้ง แต่การมองครั้งนี้ทำให้มุมมองของทริสต์เปลี่ยนไป เพราะ นิคเป็นผู้หญิง!! ผ้าคลุมที่ใส่ไว้ในตอนแรกทำให้มองไม่เห็นสรีระ แต่ตอนนี้นิคที่เหลือเพียงเสื้อกล้ามกับกางเกงขายาว ทำให้ดูออกได้ง่ายนิดเดียวว่าเป็นผู้หญิง!
นิคใช้โอกาสนี้วิ่งตรงเข้ามาหาทริสต์เอากรบเล็บตะปบ โชคไม่ดีนักทริสเตอร์หลบไม่พ้นถูกรงเล็บบาดเข้าเนื้อเป็นทางยาว เสื้อคลุมขาดวิ่น ทำให้ตั้งรับนิคที่กระโดดเตะก้านคอไม่ทัน เมื่อซวนเซจะล้มนิคก็ถีบเข้าที่ท้องของเขาซ้ำ ทำให้ล้มลงไปกองกับพื้น มือกุมท้อง ตาของเขาเริ่มพร่าลายโยไม่ทราบสาเหตุแต่คงไม่ใช่เพราะเสียเลือดมาก
“แปลกใจสินะ ที่ร่างกายเจ้าดูอ่อนแอลงเป็นเท่าตัว ที่กรงเล็บของข้ามีพิษร้ายแรงอยู่ชนิดหนึ่ง ท่สกัดจากดอกไม้ในเขตป่าโทรเวย์ ป่าต้องห้ามนั่นยังไงละ พิษของมันรุนแรงพอจะทำให้เจ้ารู้สึกเหมือนตกนรกทั้งเป็น ข้าละเสียดายชีวิตที่เจ้าต้องเอามาทิ้งจริงๆ หึ!”
อย่างที่นิคพูดร่างกายของเอาเริ่มมีอาการติดพิษเกิดขึ้นจริง รู้สึกมึนหัว แต่ไม่ได้ทำให้เกิดความชาแล้วหายทรมานจากบาดแผล แต่เรื่องแค่นี้ยังหยุดเขาไมได้ทริสต์พยายามยืนอีกครั้งร่างกายยังพอทรงตัวได้ แต่นิคเตะเขาล้มอีกครั้ง คราวนี้เอาเท้าเหยียบเอาไว้ที่อก คำเดียวที่เขานึกออกตอนนี้คือ จุก! เรี่ยวแรงที่มีเริ่มหายไปหมดสิ่งที่เขาทำได้ในตอนนี้คือหันไปมองเรนะ ที่มีสภาพไม่ต่างกัน ดวงตาของเธอใกล้จะปิดลงทุกที
“เจ้าไม่มีทางรอดไปจากที่นี่ได้หรอก ข้าหมายถึงทั้งเจ้า แล้วก็แม่สาวนั่น สิ่งที่จะช่วยให้เจ้ารอดออกไปได้มีแต่พระเจ้าเท่านั้นแหละ”นิคพูดอย่างเหยียดหยาม
“งั้นเจ้าก็กำลังจะได้พบกับพระเจ้าแล้วหล่ะ”เสียงผู้หญิงดังก้องขึ้นมาในโสตประสาทของทริสต์กับเรนะก่อนที่สติของทั้งคู่ที่หลงเหลือจะทำให้ได้ยินเสียงระเบิดและฝีเท้าจำนวนมากดังตามมาแล้วสติของพวกเขาก็ดับวูบ....
นี่เธอๆ เป็นอะไรไหม....เสียงนั้นดูฟังดูเบาเรนะอยากจะตอบแต่แค่ขยับปากก็ยังทำได้ยาก พวกเขาติดพิษ มาช่วยเร็ว ทริสเตอร์ที่มีแรงเหลือมากกว่าถามเสียงนั้นว่า “เธอเป็นใคร” ชั้นหรอ... เสียงนั้นเว้นช่วง I am Your Partner.
โอ้วเย่ ยินดีที่ได้พบกันอีกคะรีดเดอร์ที่รักทุกท่านเธอคนนั้นที่เคยสัญญากันไว้มาแล้วจ้า เอ้าซวดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(ตบมือ) หุๆๆๆๆๆๆๆๆ ใครดีใจก็ขอคอมเม้นต์ เอิ่มพอแค่นี้แหละไม่รู้จะเขียนอะไรต่อ5555+
ปล.Love Every Reader From Writer
ความคิดเห็น