คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 5:BigBoss
กุญแจคือตำแหน่งที่พระอาทิตย์ ส่องฤทธิ์ตอนเที่ยงบนพสุธา
ครานกน้อยขับขานท่วงทำนอง เพื่อตามหาทางที่จ่าฝูงยืนหยัด
“ตำแหน่งที่พระอาทิตย์ส่องแสงตอนเที่ยงหรอ.....”เรนะพูดอย่างใช้ความคิด
“เราเข้ามานานเท่าไหร่แล้ว อยู่ในนี้ไม่รู้เวลาเลย ชั้นเริ่มหิวแล้วนะเนี้ย”ผมพูดออกนอกเรื่อง
“วิธีดูเวลา...ดวงอาทิตย์...ตำแหน่ง....”เรนะที่ดูเหมือนจะเริ่มเรียบเรียงความคิดได้พึมพำเบาๆ “ใช่แล้ว!!” เรนะพูดเสียงดังอย่างลืมตัวจนทริสเตอร์สะดุ้ง
“เบาๆหน่อยสิฟระ!”ทริสเตอร์บ่นแบบครึ่งเสียง “พูดเสียงดังทำไมเนี้ย”
“ชั้นรู้แล้วตำแหน่งที่พระอาทิตย์ส่องแสงตอนเที่ยง”เรนะพูเสียงเบาลง “การดูตำแหน่งพระอาทิตย์ เป็นวิธีการดูเวลาแบบโบราณแบบหนึ่งตามธรรมชาติ แล้วการดูเวลาเที่ยงตรง ดวงอาทิตย์จะอยู่ตรงกับหัวของเราพอดี”เรนะพูด ก่อนจะเงยหน้ามองเพดานถ้ำ
“หรือว่า.....”ทั้งคู่เงยหน้าขึ้น
“ทริสเตอร์ชั้นว่าเราเจอสิ่งที่เราหาแล้วละ” เรนะพูดขณะที่กำลังเอามือลูบไล้ผนังเพดาน
“ไหนๆ...รูปสลักพระอาทิตย์เล็กๆนี่มันมาเกี่ยวอะไรกันห้ะ” ทริสต์ถามอย่างงงงวย
“นายลองอ่านคำใบ้ดีๆสิ”
กุญแจคือตำแหน่งที่พระอาทิตย์ ส่องฤทธิ์ตอนเที่ยงบนพสุธา
ครานกน้อยขับขานท่วงทำนอง เพื่อตามหาทางที่จ่าฝูงยืนหยัด
“ชั้นว่าไอ้รูปพระอาทิตย์เนี้ยมันต้องเกี่ยวข้องกันแน่ๆ” เรนะพูดแล้วก็หลับตาลง พยายามรวบรวมสมาธิและความคิด
“เห้ยตรงกลางนี่มันกดได้ด้วย” ทริสต์ไม่ว่าเปล่าแถมยังกดลงไปตรงกลางรูปพระอาทิตย์
ครืนน...............
พนังห้องสั่นเล็กน้อย ก่อนที่ทางตันตรงหน้าทั้งสองคนจะค่อยๆหมุน เผยให้เห็นห้องที่สามารถเดินไปต่อได้
“ให้มันรู้ไปสิว่าไอ้กลไกห่วยๆนี่จะปิดตาชั้นได้”ทริสต์
“ไปต่อได้แล้ว”เรนะกระตุ้นเตือน
ภายในห้องค่อนข้างโล่งและใหญ่ มีทางเดินแยกเป็นสองทางข้างหน้า ตัวห้องแทบไม่มีของประดับ แต่เริ่มมีการปักคบเพลิงไว้ แตกต่างจากห้องก่อนๆที่มืดและอับ
“ทางไหนละ ซ้ายหรือขวา หรือแยกกันไปคนละทาง”ทริสต์
“ไม่รู้สิ แต่เรายังเหลือปริศนาอีกบรรทัดนึงหนิ”เรนะ
ครานกน้อยขับขานท่วงทำนอง เพื่อตามหาทางที่จ่าฝูงยืนหยัด
“เสียงร้องของนก คงจะไม่ใช้ลูกเล่นเดิมๆ อย่างรูปพระอาทิตย์เดิมๆนั่นแน่”เรนะ
“เชิญไขปริศนาต่อละกันนะ”ทริสต์พูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ “ไอ้เรื่องถอดรหัสแบบนี้ชั้นก็ไม่ถนัด” ว่าแล้วพ่อตัวดีก็ผิวปากอย่างสบายอารมณ์
“ใช่แล้ว!”เรนะพูด “เสียงที่ใกล้เคียงกับเสียงนกร้องที่สุด ที่มนุษย์จะทำได้ คือเสียงผิวปาก”เรนะพูดอย่างตื่นเต้น แต่หน้าตายังคงสงบนิ่งเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน “นายผิวปากต่อไปเรื่อยๆสิ”เรนะหันหน้าไปสั่งทริสเตอร์
เพียงไม่นานหลังจากนั้น.....
พื้นที่เบื้องหน้าที่ดูเหมือนจะกว้างเกินไปค่อยๆทรุดตัวลง เป็นขั้นบันได ให้เดินต่อลงไปเป็นทางตรง ไม่ใช่ทางซ้าย หรือทางขวา ทั้งคู่ค่อยๆก้าวลงไปอย่างเงียบๆ
“เดี๋ยวขอชั้นส่งวิธีเข้ามาในห้องนี้ให้พวกที่เครือข่ายก่อนนะ”เรนะพูดเสียงแผ่ว เพียงไม่กี่วินาทีทุกอย่างก็เรียบร้อย ทั้งคู่เดินต่อไปอีกครั้ง
แต่ก็เสียงปรบมือจากใครสักคนจะดังขึ้น แล้วบันไดที่พวกเขาใช้ลงมาก็เคลื่อนกลับสู่ที่เดิม!!!!
“เก่งมาก...”เจ้าของเสียงปรบมือปริศนาพูดขึ้น “เจ้าไม่ทำให้ข้าผิดหวังเลยจริงๆ....”เสียงนั้นก้องกังวาน ทรงพลัง แถมยังฟังดูเหมือนเสียงพวกเจ้าเล่ห์ ที่สำคัญ มันเป็นเสียงผู้หญิง “แต่พวกเจ้าจะไม่มีวันได้ออกไปจากที่นี่ ของเล่นของข้า.....”
“แกเป็นใครว่ะ ออกมาดีชั้นจะ Fus Ro Dah ใส่แกเอง” ทริสเตอร์ตะโกน “แล้วก็รู้ไว้ซะด้วยชั้น2คนไม่ใช่ของเล่นของแก!!!”
“โอ้ว....น่ากลัวจริงๆเลยนะ”ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่เจ้าของเสียงปริศนาก็กลั้วเสียงหัวเราะ “อยากจะรู้เหมือนกันว่า.....พวกเจ้าจะทำได้อย่างที่พูดรึเปล่า” เจ้าของเสียงปริศนาลุกขึ้น แล้วเดินออกมาจากมุมมืด...
ภาพที่ปรากฏให้เห็นคือผู้หญิงที่มีรูปร่างสูง ร่างเรียวบางดูน่าถะนุถนอม หากเธอไม่ใช่แวร์วูล์ฟหนะน่ะ
“เสียงมารยาทจัง พวกเธอยังไม่รูจักชื่อของชั้นเลย”รอยยิ้มเหยียดบนริมฝีปากสีแดงสดที่ไม่น่าไว้วางใจ”ชื่อของฉันคือ ‘วาล’ แต่เจ้าพวกที่นี่ชอบเรียกชั้นว่า....”เธอหยุดเดิน “จ่าฝูง”
ขอโทษที่ไม่ได้มาอัพนานเลยนะจ้ะ ปิดเทอมก็งี้ มีแต่เรื่องให้ขี้เกียจ อย่าว่าอะไรกันเลยโน้ะ แอบใส่มุก Fus rod dah ไปด้วย กลัวแป้กจังแหะ -_- ยังไม่ลืมเรื่องที่สัญญาว่า จะมีตัวละครใหม่เข้ามาเป็นคู่หูคนที่ 3 ของเรนะ และทริสเตอร์ รออ่านกันต่อไปนะจ้ะ หลายคนคงสงสัยว่า เอ้ะทำไมเรื่องนี้ไม่มีรูป หรือแนะนำตัวละครให้ดู คือว่าไรต์ไม่ค่อยรู้เรื่องนะสิ ว่าธรรมดาเขาหารูปกันจากไหน จะหาจากกูเกิ้ลก็เกรงใจเจ้าของ แต่ไรต์ก็วาดเอง(!?)ไว้แล้วแหละ แต่กลัวจะไม่ค่อยสวย เอาเป็นว่าถ้าใครรับได้ก็ดู รับไม่ได้ก็ไม่ต้องดูรูปนะจ้ะ สำหรับตอนนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกันบ้ายบี ^^
ความคิดเห็น