ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Vampire Protector Risky AMATEUR

    ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 5:BigBoss

    • อัปเดตล่าสุด 25 ต.ค. 55


                                                                กุญแจคือตำแหน่งที่พระอาทิตย์ ส่องฤทธิ์ตอนเที่ยงบนพสุธา

                                            ครานกน้อยขับขานท่วงทำนอง เพื่อตามหาทางที่จ่าฝูงยืนหยัด

                     “ตำแหน่งที่พระอาทิตย์ส่องแสงตอนเที่ยงหรอ.....”เรนะพูดอย่างใช้ความคิด

                     “เราเข้ามานานเท่าไหร่แล้ว อยู่ในนี้ไม่รู้เวลาเลย ชั้นเริ่มหิวแล้วนะเนี้ย”ผมพูดออกนอกเรื่อง

                     “วิธีดูเวลา...ดวงอาทิตย์...ตำแหน่ง....”เรนะที่ดูเหมือนจะเริ่มเรียบเรียงความคิดได้พึมพำเบาๆ “ใช่แล้ว!!” เรนะพูดเสียงดังอย่างลืมตัวจนทริสเตอร์สะดุ้ง

                     “เบาๆหน่อยสิฟระ!”ทริสเตอร์บ่นแบบครึ่งเสียง “พูดเสียงดังทำไมเนี้ย”

                     “ชั้นรู้แล้วตำแหน่งที่พระอาทิตย์ส่องแสงตอนเที่ยง”เรนะพูเสียงเบาลง “การดูตำแหน่งพระอาทิตย์ เป็นวิธีการดูเวลาแบบโบราณแบบหนึ่งตามธรรมชาติ แล้วการดูเวลาเที่ยงตรง ดวงอาทิตย์จะอยู่ตรงกับหัวของเราพอดี”เรนะพูด ก่อนจะเงยหน้ามองเพดานถ้ำ

                     “หรือว่า.....”ทั้งคู่เงยหน้าขึ้น

                     “ทริสเตอร์ชั้นว่าเราเจอสิ่งที่เราหาแล้วละ” เรนะพูดขณะที่กำลังเอามือลูบไล้ผนังเพดาน

                     “ไหนๆ...รูปสลักพระอาทิตย์เล็กๆนี่มันมาเกี่ยวอะไรกันห้ะ” ทริสต์ถามอย่างงงงวย

                     “นายลองอ่านคำใบ้ดีๆสิ”

                                                             กุญแจคือตำแหน่งที่พระอาทิตย์ ส่องฤทธิ์ตอนเที่ยงบนพสุธา

                                            ครานกน้อยขับขานท่วงทำนอง เพื่อตามหาทางที่จ่าฝูงยืนหยัด

                    

                      “ชั้นว่าไอ้รูปพระอาทิตย์เนี้ยมันต้องเกี่ยวข้องกันแน่ๆ” เรนะพูดแล้วก็หลับตาลง พยายามรวบรวมสมาธิและความคิด

                     “เห้ยตรงกลางนี่มันกดได้ด้วย” ทริสต์ไม่ว่าเปล่าแถมยังกดลงไปตรงกลางรูปพระอาทิตย์

                     ครืนน...............

                     พนังห้องสั่นเล็กน้อย ก่อนที่ทางตันตรงหน้าทั้งสองคนจะค่อยๆหมุน เผยให้เห็นห้องที่สามารถเดินไปต่อได้

                     “ให้มันรู้ไปสิว่าไอ้กลไกห่วยๆนี่จะปิดตาชั้นได้”ทริสต์

                     “ไปต่อได้แล้ว”เรนะกระตุ้นเตือน

                     ภายในห้องค่อนข้างโล่งและใหญ่ มีทางเดินแยกเป็นสองทางข้างหน้า ตัวห้องแทบไม่มีของประดับ แต่เริ่มมีการปักคบเพลิงไว้ แตกต่างจากห้องก่อนๆที่มืดและอับ

                     “ทางไหนละ ซ้ายหรือขวา หรือแยกกันไปคนละทาง”ทริสต์

                     “ไม่รู้สิ แต่เรายังเหลือปริศนาอีกบรรทัดนึงหนิ”เรนะ

                                                           ครานกน้อยขับขานท่วงทำนอง เพื่อตามหาทางที่จ่าฝูงยืนหยัด

                     “เสียงร้องของนก คงจะไม่ใช้ลูกเล่นเดิมๆ อย่างรูปพระอาทิตย์เดิมๆนั่นแน่”เรนะ

                     “เชิญไขปริศนาต่อละกันนะ”ทริสต์พูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ “ไอ้เรื่องถอดรหัสแบบนี้ชั้นก็ไม่ถนัด” ว่าแล้วพ่อตัวดีก็ผิวปากอย่างสบายอารมณ์

                     “ใช่แล้ว!”เรนะพูด “เสียงที่ใกล้เคียงกับเสียงนกร้องที่สุด ที่มนุษย์จะทำได้ คือเสียงผิวปาก”เรนะพูดอย่างตื่นเต้น แต่หน้าตายังคงสงบนิ่งเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน “นายผิวปากต่อไปเรื่อยๆสิ”เรนะหันหน้าไปสั่งทริสเตอร์

                     เพียงไม่นานหลังจากนั้น.....

                     พื้นที่เบื้องหน้าที่ดูเหมือนจะกว้างเกินไปค่อยๆทรุดตัวลง เป็นขั้นบันได ให้เดินต่อลงไปเป็นทางตรง ไม่ใช่ทางซ้าย หรือทางขวา ทั้งคู่ค่อยๆก้าวลงไปอย่างเงียบๆ                

                     “เดี๋ยวขอชั้นส่งวิธีเข้ามาในห้องนี้ให้พวกที่เครือข่ายก่อนนะ”เรนะพูดเสียงแผ่ว เพียงไม่กี่วินาทีทุกอย่างก็เรียบร้อย   ทั้งคู่เดินต่อไปอีกครั้ง

                     แต่ก็เสียงปรบมือจากใครสักคนจะดังขึ้น แล้วบันไดที่พวกเขาใช้ลงมาก็เคลื่อนกลับสู่ที่เดิม!!!!

                     “เก่งมาก...”เจ้าของเสียงปรบมือปริศนาพูดขึ้น “เจ้าไม่ทำให้ข้าผิดหวังเลยจริงๆ....”เสียงนั้นก้องกังวาน ทรงพลัง แถมยังฟังดูเหมือนเสียงพวกเจ้าเล่ห์ ที่สำคัญ มันเป็นเสียงผู้หญิง  “แต่พวกเจ้าจะไม่มีวันได้ออกไปจากที่นี่ ของเล่นของข้า.....”

                     “แกเป็นใครว่ะ ออกมาดีชั้นจะ Fus Ro Dah ใส่แกเอง” ทริสเตอร์ตะโกน “แล้วก็รู้ไว้ซะด้วยชั้น2คนไม่ใช่ของเล่นของแก!!!

                     “โอ้ว....น่ากลัวจริงๆเลยนะ”ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่เจ้าของเสียงปริศนาก็กลั้วเสียงหัวเราะ “อยากจะรู้เหมือนกันว่า.....พวกเจ้าจะทำได้อย่างที่พูดรึเปล่า” เจ้าของเสียงปริศนาลุกขึ้น แล้วเดินออกมาจากมุมมืด...

                     ภาพที่ปรากฏให้เห็นคือผู้หญิงที่มีรูปร่างสูง ร่างเรียวบางดูน่าถะนุถนอม หากเธอไม่ใช่แวร์วูล์ฟหนะน่ะ

                     “เสียงมารยาทจัง พวกเธอยังไม่รูจักชื่อของชั้นเลย”รอยยิ้มเหยียดบนริมฝีปากสีแดงสดที่ไม่น่าไว้วางใจ”ชื่อของฉันคือ วาล แต่เจ้าพวกที่นี่ชอบเรียกชั้นว่า....”เธอหยุดเดิน “จ่าฝูง”

    ขอโทษที่ไม่ได้มาอัพนานเลยนะจ้ะ ปิดเทอมก็งี้ มีแต่เรื่องให้ขี้เกียจ อย่าว่าอะไรกันเลยโน้ะ แอบใส่มุก Fus rod dah ไปด้วย กลัวแป้กจังแหะ -_- ยังไม่ลืมเรื่องที่สัญญาว่า จะมีตัวละครใหม่เข้ามาเป็นคู่หูคนที่ 3 ของเรนะ และทริสเตอร์ รออ่านกันต่อไปนะจ้ะ หลายคนคงสงสัยว่า เอ้ะทำไมเรื่องนี้ไม่มีรูป หรือแนะนำตัวละครให้ดู คือว่าไรต์ไม่ค่อยรู้เรื่องนะสิ ว่าธรรมดาเขาหารูปกันจากไหน จะหาจากกูเกิ้ลก็เกรงใจเจ้าของ แต่ไรต์ก็วาดเอง(!?)ไว้แล้วแหละ แต่กลัวจะไม่ค่อยสวย เอาเป็นว่าถ้าใครรับได้ก็ดู รับไม่ได้ก็ไม่ต้องดูรูปนะจ้ะ สำหรับตอนนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกันบ้ายบี ^^  

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×