คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 2:เรนะ เซ็นเซกิ
By Rena
ตอนนี้ฉันกับบัดดี้(ที่ไม่อยากได้)และคนส่วนเกินของสำนักงานชื่อเมลอน ที่จะมากับเราในภารกิจนี้ ที่ถ้ำ “ควอกเกอร์” แต่ก่อนจะพูดถึงภารกิจอะไรนั่น ขอฉันแนะนำตัวเองก่อน ฉันชื่อ “เรนะ เซ็นเซกิ” เป็นมือปราบสาขาCare ลูกครึ่งยมทูติ ยูกิอนนะ ก็เลยมีธาตุเป็น ลม – น้ำแข็ง ชื่อสาขาก็บอกอยู่นะว่าฉันเป็นพวกที่ต้องคอยทายา ล้างแผล ให้เจ้าพวกบ้าดีเดือดทั้งหลายแหล่ แต่ใครเป็นคนกำหนดกันละ ว่าสาขาแคร์จะต้องพิทักษ์(พวกเดียวกัน)อย่างเดียว คนอย่างฉันไม่ใช่ผู้พิทักษ์หรอกนะ เพราะฉันเจตนาจะเป็น ผู้พิฆาต(อริ)ซะมากกว่า
สวบ...
เสียงพุ่มไม้ขยับนั่นดูรุนแรงเกินกว่าจะเกิดจากลมพัด ทำให้ฉันที่เดินตามหลังเจ้าบัดดี้ที่แสนจะกวนเส้น หยุดชะงักทันที
“Fog Of Death”
หมอกพิษที่ทำให้ฉันต้องยกมือขึ้นมาปิดจมูกอย่างเร่งด่วน อีตาบ้านั่นทำอะไรไม่ปรึกษาฉันเลย แต่ก่อนที่ฉันจะได้คิดอะไรไปมากกว่านั้น แวร์วูล์ฟตัวหนึ่งก็กระโจนขึ้นมา ฉันเตรียม Soul Diamond ขึ้นมาไว้ในมือ แต่ไม่ทันจะได้ร่ายเวทย์ใดๆก็
“Abductor Slash!!!”
เคียวของทริสเตอร์ บัดดี้ที่แสนดี(ประชด)ฟาดลงไปบนร่างของแวร์วูล์ฟเคราะห์ร้ายตัวนั้น มันตาย..แถมตัวยังขาดเป็นสองท่อน...
“แวร์วูลฟ์ระยะเริ่มต้นเองไม่ใช่หรอ ไม่ต้องรีบฆ่า แค่กักขังเอาไว้ก็พอแล้วนี่” ฉันค้านเสียงเรียบ
“ก็มันจำเป็นหนิ แล้วเธอจะให้ฉันปล่อยให้มันกระโดดกัดคอตายรึไงกันห้ะ!” ทริสเตอร์ไม่วายพูดกัด
“นี่!!!เงียบๆกันหน่อยสิเธอสองคน จะกัดกันก็ไปที่อื่นไป้! ไม่ใช่ในเวลาภารกิจอย่างนี้!”เมลอนกระซิบแบบตำหนิประปราย เอ้อเข้าเรื่องกันดีกว่าอย่าเสียเวลาฟังบทสนทนาของพวกเราเลย
ภารกิจที่ถ้ำควอกเกอร์ที่ว่านั่นคือการจับกุมหัวหน้าใหญ่ของแวร์วูล์ฟฝูงหนึ่งที่อยู่ในถ้ำ ก็พวกมันเล่นแพร่เชื้อระบาดไปหาคนโน้นคนนี้แล้วยิ่งเป็นพวกสามัญ พวกเรายิ่งยากที่จะควบคุม แถมนั่นก็เป็นการทำผิดกฎ ดิมิเนชั่น ขั้นต้น เราก็เลยต้องมาจับกุมที่นี่
By Trister Time 00.21
เฮ้ยนี่มันเวลาของเจ้าพวกนั้นแล้วหนิ แล้วทำไมไม่เห็นมันออกมาซักตัวเลยฟร้า!!!!
“นี่! ลุยๆกันซะเข้าไปก็สิ้นเรื่อง จะมานั่งรอให้ยุงมาหามเรอะ” ผม
“ที่พูดนะคิดแล้วหรอ จะเอาชีวิตไปทิ้งรึไง!”เมลอน
หึ! กลัวที่ไหน<เกรงใจหรอกหนา//ไรเตอร์ อ่อนใจกะมัน=_=//รีดเดอร์>
“แล้วรออยู่แบบนี้มันจะได้อะไรมิทราบ นอกจากตุ่มยุงกัดพวกนี้หน่ะ!”ผม
“ฉันว่าลองเข้าไปก็ดีเหมือนกันนะ”เรนะ
“เห็นไหมยัยนี่ยังเห็นด้วยกับฉันเลย”ผม
“ฉันไม่ได้เห็นด้วยกับนายสักหน่อย ความคิดส่วนตัวของฉันต่างหาก”เรนะ
“นี่เธอสองคน อย่าทำเหมือนเราเป็นเด็กม.ต้นที่ตัดสินใจจะเข้าบ้านผีสิงได้ไหมเนี่ย! รังแวร์วูล์ฟนะ รังแวร์วูล์ฟ” เมลอนโวยเบาๆ
“หึ!!!”ผม
“...”ยัยพายุลูกเห็บเถียงไม่ออก
“ก็แล้วเธอรออะไร” ผมถามแบบขุ่นๆ
“กำลังวางแผนอยู่ย่ะ!” เมลอน
“แผน???” เรนะ
จบไปอีบทแล้ว เย่ๆๆๆๆ ยาวกว่าบทแรกมากเหมือนกันโน้ะ ถึงตอนนี้จะมีใครเบื่อ(ไอ้)ไรเตอร์คนนี้ไหมเนี่ย555+ แล้วแผนของเมลอนคืออะไร จะเป็นแบบไหน ไปอ่านกันตอนหน้านะ หึหึหึ -___,-
ความคิดเห็น