คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 7 : เมบราย เมอริอาเชฟว่า
By Rena
ชั้นค่อยๆขยับเปลือกตาตาให้เปิดขึ้นอย่างเหนื่อยล้า รู้สึกเหมือนหลับไปนานแสนนานทำให้ลำคอแห้งผากไปหมด ภาพแรกที่เปิดตามองเห็นเป็นสีขาวโพลน แต่เมื่อมองดูให้ชัด การที่มองเห็นเป็นสีขาวไม่ได้เป็นเพราะสายตาไม่ชินแสง แต่เป็นเพราะทั้งห้องเป็นสีขาวต่างหาก
ตั้งแต่เพดานจนถึงพื้นก็เป็นสีขาวดูสะอาดตาไปทั้งหมด เพราะแบบนี้แหละชั้นถึงได้ชอบสีขาว ตัวชั้นตอนนี้นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยสีขาว แต่ไม่ได้มีสายน้ำเกลือห้อยเกะกะเหมือนกับของพวกสามัญ ออ...ที่นี้เขาใช้พลังเวทย์รักษานะ ข้างๆตัวชั้นมีแจกัญสีขาวพร้อมทั้งดอกลิลลี่สีขาวบริสุทธิ์ดูเหี่ยวๆช้ำนิดหน่อยๆ แต่ก็คงใส่ไว้ไม่เกินสองวัน ห่างออกไปจากเตียงก็จะมีโซฟาสีขาวอยู่ มองเลยไปอีกนิดก็มีตู้เสื้อผ้ากับตู้แก้วที่มี “อิคส์ทรอดินารี เพรย์ ” อาวุธของชั้นวางอยู่ข้างใน
แอ๊ด......
เสียงเปิดประตูดังขึ้นที่อีฟาก คงจะเป็นพวกสาขาพยาบาล แต่ชั้นก็ยังไม่ละสายตาจากอาวุธของชั้น แล้วย้อนนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา...เหตุการณ์ของคนไร้ประโยชน์อย่างชั้น
“ตื่นแล้วอย่างนั้นหรอ เธอหลับไปนานเหมือนกันนะ”เสียงที่ดังขึ้นเป็นเสียงของผู้หญิง ฟังดูมีอำนาจ เหมือนมีมนต์สะกดมันทำให้ชั้นค่อยๆหันไปช้าๆ เห็นผู้หญิงคนนั้นกำลังจัดดอกไม้ในแจกัญเปลี่ยนเอาดอกลิลลี่ออก แล้วเอาดอกกุหลาบสีขาวมาใส่แทน “หวังว่าเธอจะชอบนะ ดอกไม้เก่านี้ก็ตั้ง 2 วันแล้ว”เสียงนั้นพูดต่อแต่ครั้งนี้ทำให้ชั้นรู้สึกคุ้นเคยเหมือนกับเสียง เสียงหนึ่ง “เธอหลับไป 4 วันเต็มเลยนะส่วนอีกคนนึงฟื้นเมื่อวานนี้หล่ะ” แล้วก็เหมือนกับประตูความทรงจำถูกเปิดออก เหตุการณ์วันนั้น เสียงสุดท้ายที่ได้ยิน
นี่เธอๆ เป็นอะไรไหม.... พวกเขาติดพิษ มาช่วยเร็ว…
“เธอคือ.....”จังหวะเดียวกันกับที่ผู้หญิงคนนั้นเงยหน้าขึ้นมา “คู่หูคนที่สาม...” ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้า พอเธอเงยหน้าขึ้นมา ทำให้ชั้นเห็นเธอได้ชัดเจนยิ่งขึ้น เส้นผมสีดำสนิทตัดกับนัยน์ตาสีแดงน้ำตาล ริมฝีปากที่ถูกแต้มด้วยลิปสติกสีแดง ขนตางอนยาวเป็นแพหนา ใบหน้าโดยรวมดูสวยคมคาย มีเสน่ห์ และฉลาดลึกในเวลาเดียวกัน
“อยากได้อะไรมั้ย น้ำ หรือ ขนมปัง” เธอถาม
“ขอน้ำหน่อย....”ชั้นพูดออกไปแบบไร้เรี่ยวแรงเต็มทน มันเหนื่อยมาก หิวมาก จนรู้สึกอยากจะเก็บพลังงานไว้มากกว่าจะพูด
เธอยื่นแก้วน้ำให้ชั้นแล้วพูดต่อ “ชื่อของชั้นคือ เมบราย เมอริอาเชฟว่า คนที่หน่วยชอบเรียกชั้นว่า M.M.”การแนะนำตัวที่ไม่ได้ฟังดูเป็นทางการอะไรนัก แต่ดูเหมือนจะพูดด้วยความเป็นกันเอง “ตอนแรกที่ชั้นยังมาไมได้ เพราะติดปัญหาเรื่องการทดสอบ”
“ทดสอบ?”ชั้นทวน
“เธอยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับชั้นสินะ”เธอเดินอ้อมโต๊ะไปหยิบอะไรบางอย่างในลิ้นชักข้างเตียงนอน “ชั้นรู้อยู่แล้วว่ายังไงเธอก็ต้องสงสัย” แล้วเธอก็ยื่นจดหมายบางอย่างให้กับชั้น “อ่านซะสิ”
ข้างในเป็นจดหมายมีเนื้อหาว่า
ถึง เมบราย เมอริอาเชฟว่า
ขอแสดงความยินดีด้วย คุณ เมบราย ถ้าคุณเห็นข้อความนี้นั่นแสดงว่าคุณได้ถูกรับเข้าหน่วยของสำนักงาน แต่ทางเราได้รับการยื่นขอใบรับรองการเข้าร่วมกับหน่วยงานของผู้พิพากษาภูติจากคุณ แต่เราต้องขอปฏิเสธในข้างต้น เพราะด้วยการว่ากันตามหลักการเดิม หน่วยงานของผู้พิพากษาภูติ จะไม่รับผู้ที่มีสายเลือดโดยตรงจากมนุษย์ แม้ในกรณีที่เป็นจำพวกมีพลังพิเศษ ทางคณะของผู้บริหารหน่วยงานใหญ่ ได้ลงความเห็นแล้วว่า ธรรมเนียมแต่เดิมที่ผ่านมาหลายร้อยปี อาจไม่สามารถใช้ได้แล้วในปัจจุบัน จึงมีการปรับเปลี่ยนและเพิ่มเติมกติกาว่า ผู้ที่จะผ่านเข้ามาเป็นผู้พิพากษาภูติ จะต้องผ่านการทดสอบที่คณะกรรมการกำหนดไว้ให้ ขอให้คุณมารับการทดสอบดังกล่าว ภายในกำหนดเวลาหลังจากที่ได้รับจดหมาย เป็นเวลา 3 วัน ไม่เช่นนั้นจะถือว่าคุณสละสิทธิ์
จาก ฝ่ายบริหาร
“อย่างที่ได้อ่านนั้นแหละ ชั้นเป็นมนุษย์” เธอพูด “และหวังว่าเธอจะไม่รังเกียจชั้นนะ”เธกพูดพลางยิ้มมุมปากสองข้าง แต่น่าแปลก มันไม่ได้เป็นยิ้มมุมปากที่ดูชั่วร้าย แต่เป็นแบบคนฉลาด แบบผู้มีชัย และไม่ดูเสแสร้ง
“แน่นอน...”ชั้นก็ยิ้มให้ในแบบเดียวกัน...
เยสๆๆๆๆ หมักดองกันมาหลายวันเลยตอนนี้ -_- ที่สุดก็ออกมาให้รีดเดอร์ทุกคนได้อ่านแร้วววว >< เย่ๆๆๆๆ ว่าแต่นามสกุลของเมบรายก็มีที่มานะ ถ้าใครได้เล่นเกม Resident Evil 5 ก็น่าจะรู้จัก เชฟว่า อะโรม่า นั่นแหละแรงบันดาลใจ 555+ นามสกุลเลยออกมาแปลกๆ ยาวๆ แล้วก็แสนจะฟินนาเล่ -_- นามสกุลก็เหมือน เอา เมอร์ไลออน+เชฟว่า 555+ เอาละยังไงก็พอแค่นี้ก่อน บ้ายบายน้า......><
ความคิดเห็น