คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Miracle Of Love :D ----> ยัยจอมแสบ
ยัยจอมแสบ
หลังจากที่ทั้งสองขี่จักรยานมาไม่นานก็ถึงมหาวิทยาลัย และก็เหมือนทุกวันที่จะมีอีกหนึ่งหนุ่มหล่อรอพวกเขาอยู่ที่จอดจักรยาน
“ เฮ้! วันนี้มาสายจังว่ะ ” คนที่ยืนรอเอ่ยขึ้น
“ แกก็น่าจะรู้นะว่าทำไม เหตุผลเดิมๆ ฮ่าๆ ” นิชคุณพูดออกแนวจะกวนประสาทยุนอาที่กำลังจอดจักรยานอยู่
“ คุณ ฉันกลับมาคิดบัญชีกับแกแน่ แต่ตอนนี้ฉันรีบ ไปและ เจอกันตอนกลางวันนะ ” ยุนอาพูดแล้วรีบวิ่งไปยังห้องเรียน
“ มิน แกดูยัยเหม่งดิ แต่งตัวแมนอีกและ ตกลงมันเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายเนี่ย ” นิชคุณพูด
“ นั่นดิ นับวันยิ่งแมนขึ้น แต่ยังดีที่มันยังพูด คะ ขา กับผู้ใหญ่ ให้พอดูเป็นผู้หญิงบ้าง ”
มินโฮพูดพร้อมกับยกนาฬิกาที่แขนดู “ เฮ้ย! ครูจะเข้าห้องแล้ว ไปเร็ว ไอ้คุณ ” มินโฮพูดจบทั้งสองก็รีบวิ่งเข้าห้อง ไม่ต่างจากเพื่อนสาวที่วิ่งไปก่อนหน้าซักเท่าไหร่
เวลา 12.00 น.
เวลานี้เป็นที่รู้กันว่าแก๊ง 2 หนุ่ม 1 สาว จะมารวมตัวกันที่โต๊ะอาหาร ซึ่งมีโต๊ะประจำอยู่ตรงมุมที่มีอากาศดีที่สุด
“ ทำไมวันนี้ยัยเหม่งของเราดูอารมณ์เสียจัง ไปกินรังแตนที่ไหนมาจ๊ะ ” มินโฮเอ่ยถาม
ยุนอาที่กำลังจะนั่งลงที่เก้าอี้ ด้วยสีหน้าที่บูดบึ้ง
“ แกไม่ต้องมาพูดให้ฉันโมโหกว่าเดิมเลยนะ คนยื่งอารมณ์เสียอยู่ ” ยุนอาบอก
“ เป็นอะไรล่ะ บอกมาซิ ” นิชคุณถสขึ้น และหวังว่าจะได้คำตอบ
“ ก็ อ. ซูจิน อ่ะดิ หักคะแนนฉัน 2 คะแนน เพราะเข้าสอบช้า 2 นาที ฉันจะบ้าตาย ”
“ โอ๊ะ! ตั้ง 2 คะแนน เหม่งนอกจากแกจะงกเงินแล้วแกยังงกคะแนนอีกนะ 2 คะแนน มันไม่ทำให้แกสอบตกหรอก แม่นักเรียนดีเด่น ” นิชคุณกล่าวอย่างประชด
“ แม้ 2 คะแนน จะไม่มากกับแกแต่มันมากสำหรับฉันนะโว๊ย แกฟังฉันนะ ฉัน-จะ-ไม่-ยอม-สอบ-ตก-เด็ด-ขาด! ” เธอย้ำที่ละคำ ให้เพื่อนทั้งสองฟัง
“ รู้แล้ว! แต่ตอนนี้ไปหาอะไรกินเหอะ ฉันหิวจะแย่อยู่แล้ว ” มินโฮพูดแล้วเอามือลูบท้อง
“ งั้นไปหาอะไรกินเหอะ ฉันก็หิวเหมือนกัน ” เธอบอกแล้วตรงไปที่ร้านอาหารก่อนใคร
พอไปถึงร้าน ยุนอาก็สั่งเยอะกว่าใครๆ จนคนที่ยืนสั่งอยู่ก่อนหน้าถึงกับอึ้ง หลังจากสั่งเสร็จทั้ง 3 ก็ถืออาหารจำนวนมากมานั่งที่โต๊ะเดิม พอถึงโต๊ะยุนอาก็เริ่มกินโดยไม่รอใคร
“ เอาอีกแล้วยัยเหม่ง โมโหทีไรกินเยอะทุกที แต่ดีที่กินแล้วออกกำลังกาย ไม่งั้นคงอ้วนเป็นหมู ” มินโฮกระซิบกับนิชคุณ จนเผลอหัวเราะออกมา ทำเอาคนที่นั่งอยู่ค้อนใส่
“ พวกแกหัวเราะอะไรกัน รีบๆกินเลย เดี๋ยวต้องขึ้นเรียน ” พอพูดจบทั้ง 3 ก็รีบกิน
“ โอ๊ย! อิ่มจังเลย ” ยุนอาพูดขึ้น หลังจากกินเสร็จ ด้วยท่าทางที่สดใส
“ จะไม่อิ่มได้ไงแกกิน 2 ใน 4 ส่วน พวกฉันกินกันคนละส่วน ” นิชคุณบอก
“ ฮ่าๆ ใช่เลย ยัยเหม่งจอมกินจุ ” มินโฮพูดเสริมจากนิชคุณ
“ รุมกันเข้าไปนะ โดยเฉพาะแก ระวังตัวไว้ เรื่องเมื่อเช้ายังไม่ได้เคลียร์เลย ”
ยุนอาพูดพร้อมกับชี้นิ้วไปที่นิชคุณ
“ เรื่องเมื่อเช้าอะไรหรอ ฉันไม่รุ้เรื่อง ไปล่ะ ” นิชคุณพูดจบก็สะกิดมินโฮ แล้ววิ่งออกไปจากโรงอาหาร ปล่อยให้คนนั่งอยู่โมโห
หลังเรียนเสร็จ
“ กลับบ้านดีๆนะไอ้คุณ ” มินโฮกล่าวแล้วโบกมือลา นิชคุณโบกมือตอบ แล้วเดินมาที่
ที่จอดจักรยาน ปกติแล้วจะมีร่างบางยืนรอเขาอยู่ แต่วันนี้กลับไม่มี
“ เฮ้ย! ล้อรถฉัน....ยัย-เหม่ง-จอม-แสบ ” เขาเอ่ยด้วยความตกใจ และรู้เลยว่าเป็นฝีมือใคร
ระหว่างนั้นยุนอาก็ขี่จักรยานมาด้วยความสบายใจ และหัวเราะร่าเริง
“ ฮ่าๆ นี่แหละบทเรียนของคนที่ชอบแกล้งคนอื่น ” ยุนอาเอ่ย แล้วรีบมุ่งหน้ากลับบ้าน
“ กลับมาแล้วค่ะ ” ยุนอากล่าวเมื่อเธอเปิดประตูบ้านเข้ามา
“ ยุน วันนี้พี่ชายลูกจะกลับมานะ โทรมาบอกแล้วด้วยว่าอยากกินอาหารฝีมือน้องสาว ”
“ ได้เลยค่ะแม่ แต่ยุนขอทำเบเกอรี่กับน้ำผลไม้เหมือนเดิมนะคะ อาหารให้คุณแม่จัดการดีกว่า ” ยุนอาบอก
1 ชั่วโมง ผ่านไป
ประตูบ้านเปิดออก พร้อมทั้งมีร่างสูงเดินเข้ามา คนหนึ่งใส่สูทเรียบร้อย ส่วนอีกคนใส่ชุดนักบิน
“ พ่อลูกมากันแล้วหรอ มาเหนื่อยๆไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยลงมาทานข้าว”
“ ได้ไงครับแม่ ผมยังไม่ได้กอดแม่เลยนะครับ ” ลูกชายพูดจบก็โผล่เข้ากอดแม่ทันที
“ ฮ่าๆ ทำเหมือนไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ไปๆ ไปอาบน้ำ ” พ่อพูดจบก็กอดคอลูกชาย
ขึ้นไปข้างบน
“ ว่าไงน้องสาวจอมแสบ ทำอะไรอยู่ ” พี่ชายถามขึ้น หลังจากเดินไปหาน้องสาว
“ ก็ใครสั่งให้ทำอะไรไว้ล่ะคะ นี่ก็รีบทำให้เลย ” ยุนอาบอก
“ ทำดีเกินไปก็ผิด งั้นขนมนี่ไม่ต้องกินเลยนะ ” ยุนอาบอกด้วยน้ำเสียงประชด
“ โอ้! บราวนี่ฝีมือน้องสาวเลยจะไม่กินได้ไง เนอะๆ ” เขาพูดพลางเอามือไปจี้ที่เอวน้องสาว แสดงท่าทางจะง้อ ส่วนคนโดนจี้ก็ดิ้นเอาเป็นเอาตาย
“ พี่ลีทึก! หยุดนะ หยุดเดี๋ยวนี้เลย ” เธอเอ่ยทั้งที่ยังดิ้นอยู่
“ ลีทึกแกล้งน้องทำไม ป่ะไปกินข้าวกัน ” โชคดีที่แม่เข้ามาห้ามก่อน ไม่งั้นยุนอาคงขาดใจตายเพราะบ้าจี้ หลังจากนั้น พ่อ แม่ ลูก ก็นั่งกินข้าวกันจนเกือบอิ่ม ที่ยังไม่อิ่ม เพราะต้องรอทานบราวนี่กับน้ำส้มฝีมือยุนอาก่อน
“ มาแล้วค่ะ อันนี้ของคุณพ่อ ของคุณแม่ แล้วก็ของพี่ ลองชิมเลยค่ะ ” เธอยกขนมกับน้ำส้มมาเสริฟด้วยตนเอง แล้วรอฟังว่ารสชาติจะเป็นยังไง
“ อืม อร่อย! ” พ่อกับแม่พูดขึ้นพร้อมกัน
“ แค่กๆ บราวนี่อะไรเนี่ยขมชะมัด ” ลีทึกเอ่ยพร้อมทั้งยกน้ำส้มขึ้นดื่ม
“ ฮ่าๆ เจ้าลูกชายไม่อยู่หลายวันเลยไม่รู้วิธีการกินบราวนี่แบบใหม่ของลูกสาวพ่อ ”
ผู้เป็นพ่อกล่าว พร้อมทั้งหัวเราะและหันไปยิ้มกับภรรยาและลูกสาว
“ วิธีกินอะไรอีกเนี่ย! จะกินขนมให้อร่อยยังยากอีกนะเหม่ง ” ลีทึกบอกด้วยความโมโห
“ แค่นี้ก็ต้องโมโหด้วยบ มานี่เดี๋ยวสอนให้ ทำแบบนี้ ~ ~ ” ยุนอาเอ่ยแล้วสาธิตให้พี่ชายดู
“ อ่อๆ พี่จะกินและนะ ” เขาบอกแล้วตักบราวนี่เข้าปาก “ ว้าว! อร่อยขั้นเทพ ” เขาเคี้ยวไปเพียงไม่กี่คำก็บอกได้ถึงรสชาติเลย
“ ฝีมือระดับนี้แล้วไม่มีพลาด ^__^ ” ยุนอาเอ่ยด้วยความดีใจ
คืนวันนั้นทั้งบ้านก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ จากวิธีแกล้งพี่ชายแบบเบาๆของน้องสาวจอมแสบ 555+
แต่ถ้าได้กำลังใจบ้างก็คงจะหาย ^__^
hour
ความคิดเห็น