ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Part...II
Part…II
คืนก่อนเปิดเรียน...
ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ใจกลางเมืองของมหาเศรษฐีผู้หนึ่ง แต่ถึงบ้านหลังนี้จะใหญ่โตสักแค่ไหนแต่ก็ไม่สามารถทำให้บ้านหลังนี้ขาดความอบอุ่นได้ ใครก็ตามที่เข้ามาในบ้านหลังนี้แล้วจะต้องกลับออกไปพร้อมกับรอยยิ้มและเสียงหัวเราะเสมอเพราะว่าบ้านหลังนี้เต็มไปด้วยความรักความอบอุ่นเศรษฐีผู้นี้มีลูกสามคน “ชายหนึ่งหญิงสอง” ซึ่งในขณะนี้กำลังเล่นกันอยู่
“พี่เชนร์เอาคืนมานะ!” เสียงของเด็กสาวผู้มีเรือนผมสีชมพูอ่อนหน้าตาน่ารักยิ่งเมื่อนำมารวมกับผมของเธอแล้วพูดได้คำเดียวว่า... “น่ารักมาก” ดังขึ้นเมื่อพี่ชายสุดหล่อ(ในสายตาของหญิงสาวทุกคนยกเว้นเธอ)ของเธออยู่ๆก็เดินเข้ามาดึงขนมในมือเธอไปหน้าตาเฉยเลย
“ไม่เอาอยากกินก็มาแย่งเองสิหรือถ้าไม่อย่างนั้นก็เดินเข้าไปในครัวแล้วไปหยิบมาใหม่”เสียงของเด็กชายผู้มีเรือนผมสีน้ำเงินเข้ม หน้าตาคมเข้ม(แต่ขาวมากเลยอ่ะ)รับกับสีผมซึ่งทำให้มองโดยรวมแล้วถือว่า ‘หล่อมากเลยอ่ะ’ พูดขึ้นมาพลางวิ่งไปด้วย
“ได้ไงอ่ะเปอร์เป็นคนเอามาเปอร์ก็ต้องได้กินสิพี่เชนร์นั่นแหละไปหยิบเองเลยไป”เปอร์นี่พูดพลางวิ่งตามพี่ชายแต่เธอก็รู้อยู่แล้วว่ายังไงเธอก็ต้องเป็นคนที่เดินไปหยิบขนมจากในครัวมาใหม่เองอยู่ดีเพราะถึงเธอจะแย่งก็แย่งไปถึงหรอก...เธอจะแย่งได้ยังไงล่ะในเมื่อพี่ชายสุดที่รักของเธอ(ตรงไหน)วิ่งไปโน้นแล้วแถมยังตัวสูงยังกับเปรตอีกแต่ก็อย่างว่านะเจอมาบ่อยแล้วเธอก็ชักจะชินแล้วล่ะเป็นอย่างนี้ทีไรตูแพ้ทู้กกทีแต่ก็จะพยายามดูเผื่อวันนี้พี่อาจจะใจดีให้ขนมคืนมาก็ได้
“ไม่เอา พี่ขี้เกียจไปเอา เปอร์อยากกินก็ไปเอาเองสิ”พี่ตอบกลับมา ^-^
“โถ่...พี่จ๊าาขอน้องสาวคนนี้กินด้วยคนสินะๆๆนิดเดียวก็ยังดี”เหอะ!ให้มันได้อย่างนี้สิคนไปเอามาไม่ได้กินกลับต้องไปขอพี่ชายกิน เจริญ! ฉันพูดพลางเร่งฝีเท้าเข้าไปอีก...อีกนิดเดียว...อีกนิดเดียวเท่านั้นใกล้แล้ว...แต่เอ๊ะพี่หยุดทำไมอ่ะ เฮ้ย!หยุดทำไมฟร่ะจวยแล้วไม่ทันแล้ววววว O_o ปั่ก! ตุ้บ! โอยยยยไอ้พี่บ้าจะหยุดทั้งทีทำไมไม่บอกกันก่อน(แล้วเค้าจะบอกเพื่อ???)ตัวก็ใหญ่ ซี้ดดด!เจ็บเป็นบ้า
“อะไรมันมาสะกิดที่หลังน่ะ...อ้าวเฮ้ยเปอร์ลงไปนอนที่พื้นทำไมล่ะอยากกินขนาดนั้นเลยหรอ”เปอร์เชนร์ถามน้องสาว
“จะบ้าหรอ ก็พี่เชนร์อ่ะจะหยุดทั้งมีทำไมไม่บอกกันก่อนเลยดูดิเปอร์เลยวิ่งมาชนเลยแล้วก็ลงมานอนอยู่อย่างนี้ยังไง”เปอร์นี่ว่าพี่ชาย
“อ่าวซ่ะงั้น ตูผิดซ่ะงั้นแหละ เออๆๆผิดก็ผิดพี่ขอโทษด้วยล่ะกันที่หยุดวิ่ง”เปอร์เชนร์บ่นกับตัวเองเบาๆก่อนจะขอโทษน้องสาว
“รู้ตัวก็ดีแล้ว”เปอร์นี่ว่าพี่ชาย
“เหอะๆๆยัยบ๊อง เออว่าแต่จะกินหนมใช่ป่ะ”เปอร์เชนร์ถามเปอร์นี่
“อื้มๆๆจะให้กินได้ยังอ่ะ”เปอร์นี่รีบยืนขึ้นมาด้วยความรวดเร็วพลางถามพี่ชายของตน
“เอาล่ะจะแกะล่ะน้า 1...2...3...แขวก!”ในที่สุด...ในที่สุด พี่ก็เปิดมันออกมาแล้ว อ้า!กลิ่นขนมนี่หอมจังเลย
“เย้ ในที่สุดก็จะได้กินแล้ว”
“แบมือมาสิทั้งสองข้างเลยน่ะ หลับตาด้วยล่ะ”เปอร์เชนร์บอกน้องสาว เปอร์นี่รีบแบมือออกทันทีพลางกางนิ้วออกให้กว้างที่สุดเท่าที่จะกว้างได้และหลับตาลงด้วยความรู้สึกงงๆ เปอร์เชนร์อมยิ้มนิดๆให้กับท่าทางของน้องสาวของเข้าแล้วก็เอามือล้วงเข้าไปในซองขนมและกำขนมออกมากำหนึ่งและวางลงไปในมือของเปอร์นี่แล้ววิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วเมื่อเปอร์นี่ลืมตาขึ้นมาก็พบว่ามีขนมอยู่ในมือของเธอ...ตั้งหนึ่งชิ้น!เธอรู้สึกโกรธและเจ็บใจมากแทบจะร้องกรี๊ดดดดดดออกมาแน่ะเธอรีบออกวิ่งและร้องเรียกพี่ชายของตน
“พี่เชนร์ออกมาเดี๋ยวนี้น่ะออกมาให้เปอร์เตะเดี๋ยวนี้เลยน่ะ”เปอร์นี่ร้องเรียกพี่ชายด้วยความโกรธ
“ไม่เอาด้วยหรอกออกไปก็โดนเตะดิจะออกไปให้โง่ทำไมแล้วอีกอย่างน่ะเปอร์บอกพี่เองน่ะว่าขอแค่นิดเดียวก็ได้น่ะ”เสียงเปอร์เชนร์ตะโกนบอกน้องสาวจากที่ไหนสักแห่ง
“มันก็ใช่อยู่หรอกที่บอกว่าเอานิดเดียวน่ะ แต่ไม่เห็นจะต้องนิดขนาดนี้ก็ได้หนิ...พี่เชนร์ออกมาเดี๋ยวนี้น่ะะะะ!”เปอร์นี่ตะโกนเสียงดังขึ้นกว่าเก่า
“อะไรกันลูก ตะโกนเสียงดังเชียว”แม่ซึ่งเพิ่งเดินลงมาจากห้องนอนที่อยู่ชั้นบนถามลูกสาว
“แม่ค่ะพี่เชนร์เค้าแย่งขนมของเปอร์ค่ะ”เปอร์นี่ได้ทีรีบฟ้องแม่(นิสัยเหมือคนแต่งเลยอ่ะ)
“หึหึ เอาอีกแล้วพี่น้องคู่นี้หนิทุกวันเลย เอาล่ะเชนร์ออกมาได้แล้วลูกเอาขนมมาคืนน้องได้แล้ว”แม่เรียกลูกชาย
“คร้าบบบๆออกมาแล้วคร้าบ”เปอร์เชนร์ออกมาพร้อมกับถุงขนม
“ออกมาได้ซ่ะทีน่ะพี่เชนร์เอาขนมของเปอร์คืนมาเดี๋ยวนี้น่ะ”เปอร์นี่รีบเดินเข้าทวงขนมของตนคืนเมื่อเห็นพี่ชายของตนยอมเดินออกมาจากที่ซ่อนซ่ะที
“โธ่! ไม่กินแล้วก็ได้ก็ได้เอาคืนไปไป๊”เปอร์เชนร์ส่งซองขนมคืนให้น้องสาว
“เย้ๆๆในที่สุดก็ได้คืนมาแล้ว”เปอร์นี่กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ แต่เมื่อเธอล้วงมือเข้าไปก็พบแต่ความว่างเปล่าเธอไม่แน่ใจเลยก้มหน้าลงไปดูในถุงก็แล้วเขย่าถุงดูก็แล้วแต่ก็พบเพียงความว่างเปล่าเช่นเดิมเธอจึงเริ่มหันไปมองหน้าพี่ชายตัวดีด้วยสายตาอาฆาต ดูเหมือนว่าพี่ชายของเธอจะรู้ตัวก่อนหน้านั้นแล้วจึงรีบเข้าไปหลบหลังผู้เป็นแม่
“แหะๆ”เปอร์เชนยิ้มแหยๆ
“พี่เชนร์! ทำไมถึงเป็นแบบนี้”เปอร์นี่เริ่มถามพี่ชายของตน
“ก็...ก็ตอนที่แอบเปอร์อ่ะพี่หิวก็เลยกินจนหมดเลย”เปอร์เชนร์ตอบ
“แล้วก็เลยส่งซองเปล่ามาให้เปอร์เนี่ยน่ะ”เปอร์นี่ถามเสียงต่ำ
“แหะๆก็เปอร์ขออ่ะ พี่เลยให้”
“พี่เชนนนนนนนนนนร์ พี่ตายแน่วันนี้”เปอร์นี่กำลังจะเข้าไปเตะพี่ชายแต่ก็โดนแม่ห้ามเอาไว้ก่อน
“โอย พอแล้วๆลูกไปนั่งดูทีวีที่ห้องนั่งเล่นกันเถอะเดี๋ยวพ่อกับน้องก็จะลงมาแล้ว”แม่กล่าวก่อนที่จะเดินนำไปที่ห้องนั่งเล่น แต่เปอร์นี่ก็มองพี่ชายของตนอย่างคาดโทษอยู่ดี
ฉันเดินตามแม่มาที่ห้องนั่งเล่นอย่างอารมณ์เสียเพราะอะไรน่ะหรอ ก็เพราะเจ้าพี่ชายตัวดีนั่นแหละดันมากินขนมของฉันซ่ะหมด เมื่อมาถึงห้องนั่งเล่นฉันก็เดินไปนั่งที่โซฟาตัวเดียวกับแม่พร้อมกับนอนลงแล้วเอาหัวหนุนตักของแม่เพื่อที่จะดูทีวีส่วนพี่ก็เดินไปนั่งที่โซฟาอีกตัวที่อยู่ติดๆกันอ้ออย่าเพิ่งคิดว่า ‘แล้วอย่างนี้มันจะยาวไปถึงไหน’ ที่บอกว่าตัวติดๆกันน่ะโซฟาบ้านฉันเรียงเป็นแบบรูปตัวยูน่ะอย่าเพิ่งคิดไปไกล (ไกลมั้ยล่ะโซฟาทั้งตัว) เอ้อ! อีกอย่างที่ลืมบอกไป ว่าที่บ้านของเราน่ะทุกวันตอนหัวค่ำเมื่ออาบน้ำเสร็จเราทุกคนก็จะมานั่งที่ห้องนั่งเล่นพร้อมหน้าพร้อมตากันเพื่อที่จะมาดูหนังหรือละคร,เล่นเกมส์กันและคุยกันฮ่าๆๆเป็นเรื่องที่ดูตลกมากใช่มั้ยล่ะแต่สำหรับพวกเราแล้วมันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากที่สุดเลยล่ะ แหะๆพูดซ่ะเพลินเลยลืมแนะนำตัวเองและทุกคนในบ้านให้รู้จักไปเลย เริ่มที่ฉันก่อนน่ะ ฉันชื่อเปอร์รีน่า ซรานฟรานเทอร์เซีย เรียกสั้นๆว่าเปอร์นี่ อายุ17ปี อยู่ปี2 (ที่โรงเรียนเราเรียกม.4ว่าปี1 เรียกม.5ว่าปี2 เรียกม.6ว่าปี3 แต่ดันเรียกม.ต้นตามปกติคือ ม.1,2,3 แปลกดีแท้)เรียนที่โรงเรียนแกรนฟาราเซนต์เป็นโรงเรียนของพวกคุณหนูน่ะอยู่ห้องอัฉริยะที่สำคัญฉันได้ขึ้นแท่นเป็นสาวป๊อปอันดับสามด้วยคือที่โรงเรียนเราจะมีการจัดตำแห่งหนุ่มHot สาวPopขึ้นทุกเดือนน่ะ ตำแหน่งนี้จะมีอย่างละห้าคนคือหนุ่มHot มีห้าคน สาวPop ก็มีห้าคน การที่เราจะดูอันดับของผู้ที่รับการโหวดให้เป็นหนุ่มHotสาวPopคือเราจะดูที่บอร์ดและสายสะพาย,เข็มกลัดและปลอกแขนผู้ชายจะใส่ปลอกแขนผู้หญิงจะใส่สายสะพายและมีเข็ดกลัดติดส่วนผู้ที่เป็นประธานนักเรียนเราจะดูที่ปลอกแขนก็จะเขียนคำว่าประธานนักเรียนเป็นภาษาอังกฤษและไม่มีเข็ดกลัด(แบบว่าต้อยต่ำกว่าอ่ะ) เอาล่ะ คนต่อไปคือพี่ชายสุดน่าร้ากกกกก(ไปฆ่าหมกส้วม)ของฉัน พี่ชื่อเปอร์เชนร์ เรียกสั้นๆว่า เชนร์ เรียนอยู่โรงเรียนเดียวกับฉันพี่อยู่ปี3พี่อยู่ห้องอัฉริยะแถมยังเป็นหนุ่มป๊อปอันดับ1ด้วย(ภูมิใจจัง^-^)มีสาวๆเอาการ์ดกับดอกไม้มาบอกรักพี่ทุกวันเลยพี่ขึ้นแท่นเป็นหนุ่มป๊อปตั้งแต่ปีหนึ่งเลย(แบบว่าลูกบ้านนี้เพิ่งย้ายมาเรียนที่โรงเรียนนี้ตอนม.ปลายน่ะ) คนที่3น้องสาวคนสุดท้องของบ้านนี้เอง เปอร์ฟอร์น(หรือสั้นๆว่า ฟอร์น )น้องสาวสุดที่รักของพวกเรา ปีนี้เธอย้ายมาเรียนที่โรงเรียนเดียวกันพวกเราและก็เหมือนๆกับพวกเราเธอเรียนห้องอัฉริยะหน้าตาของเธอจัดอยู่ในระดับดีมากทีเดียว(สรุปลูกบ้านนี้ดีทู้กกกกอย่าง Perfect!!) แล้วผู้หญิงวัยกลางคนที่ฉันนอนหนุนตักอยู่นี่คือหม่ามี้ของเราเอง หม่ามี้ของฉันอายุ45ปี(แต่หน้าอ่อนเหมือนอายุ36)ทำงานที่บริษัทของครอบครัวเราเองแหละ ส่วนผู้ชายที่กำลังเดินลงมาพร้อมกับเปอร์รี่คือปะป๊าของฉันเอง ป๊าของฉันอายุ46ปี(แต่ความอ่อนยังเหมือนอายุ38) ทำงานที่บริษัทของครอบครัวเราของเหมือนกันแต่บางทีป๊าก็ไม่กลับบ้านหลายวันมีอยู่สองเหตุผลคือ1.ป๊าต้องไปติดต่องานที่ต่างประเทศและเหตุผลที่2.คือป๊าต้องไป... แต่ป๊าก็ติดต่อกลับมาหาเราพวกเราทุกครั้งเลยน่ะเวลาที่ป๊าต้องออกจากบ้านหลายวัน
“อ่าวลงกันมาแล้วหรอ”ปะป๊าที่เพิ่งเดินลงมาจากข้างบนพร้อมกับเปอร์รี่ถามสามคนที่ลงมาก่อนนั่งดูทีวีก่อนหน้านั้นแล้ว
“ค่ะ ก็ป๊าอาบน้ำช้าเองอ่ะรอไม่ไหวหรอก”เปอร์นี่บอกป๊า
“อ่าวหรอ ป๊าขอโทษด้วยละกันฮ่าๆๆๆ”ป๊าขอโทษลูกสาวพร้อมกับหัวเราะแล้วเดินมานั่งที่โซฟา
เปอร์ ลูกจัดกระเป๋าเสร็จรึยัง”หม่าม้าถามลูกสาว
“จัดแล้วค่า”เปอร์นี่ตอบอย่างกระตือรือร้น
“จ้ะ”หม่ามี้ตอบ”เอ้อ! เชนร์ เปอร์ ฟอร์น พรุ่งนี้เดี๋ยวหม่าม้ากับป๊าไปส่งนะลูก จะชวนเพื่อนไปด้วยก็ได้น่ะจ้ะ”หม่าม้าบอกลูกๆ
“จริงหรอค่ะ/ค่ะ/ครับ”ทั้งสามพูดออกมาพร้อมกัน
“จ้า”
“เอ...แต่ฟอร์นว่าเดี๋ยวฟอร์นเอาไว้คราวหน้าดีกว่าเพราะว่าคราวนี้ยังไงไม่พี่เปอร์ก็พี่เชนร์ต้องมีใครสักคนเอาเพื่อนไปด้วยแน่ๆถ้าฟอร์นตามเพื่อนมาด้วยก็จะยิ่งวุ่นวายใหญ่แล้วรถก็เต็มด้วย”เปอร์ฟอร์นว่า
“เอาล่ะทีนี้ก็เหลือแค่เราสองคนแล้วน่ะเปอร์จะตัดสินยังไงว่าใครจะพาเพื่อนไปด้วยได้”เชนร์กล่าว
“ได้ ว่ามาเลยจะเอาวิธีไหนว่ามาแต่ขอวิธีที่เร็ว ยุติธรรมและที่สำคัญต้องไม่ใช่ที่เด็กๆเล่นกันด้วย”เปอร์นี่บอกพี่ชาย
“ได้ งั้นเอาวิธีนี้เร็ว ยุติธรรมและที่สำคัญไม่เด็ก”เชนร์กล่าวพลางมองหน้าเปอร์นี่ เมื่อเปอร์นี่มองก็เป็นที่รู้กันว่าจะต้องทำยังไง
“เอาล่ะ 1...2...3... ปายิงเยาปั๊กกะเป่ายิ้งฉุบ/ปายิงเยาปั๊กกะเป่ายิ้งฉุบ”...เนี่ยน่ะไม่เด็ก...สามคนที่เหลือคิดพลางส่ายหน้า ทั้งสองพูดพร้อมกันพลางยื่นมือออกมาและเป่ายิ้งฉุบกัน ผลการประลองครั้งนี้เปอร์นี่เป็นฝ่ายชนะเชนร์ถึงกับหงอยไปเลย
“เย้ ชนะแล้วพี่เชนร์แพ้แล้วฮ่าๆๆๆๆ”
“ฝากไว้ก่อนเถอะ”
“ไม่รับฝาก”เปอร์นี่พูดพลางทำหน้าทะเล้น”ไปโทรตามซันนี่กับดีกว่าดราฟฟ์ป๊ากับหม่าม้าค่ะเปอร์ไปนอนก่อนน่ะค่ะเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ไหวและเปอร์จะไปโทรหาซันนี่กับดราฟฟ์ด้วย บ๊ะบายค่ะ”เปอร์นี่กล่าวลาหม่ามี้กับป๊าก่อนจะเดินขึ้นข้างบนอย่างสบายอารมณ์ปล่อยให้พี่ชายมองตามด้วยความหมันไส้อยู่ข้างล่าง เมื่อเปอร์นี่ขึ้นมาถึงห้องเธอก็รีบตรงไปที่โทรศัพท์และโทรชวนซันนี่กับดราฟฟ์ทันทีซันนี้กับดราฟฟ์คือเพื่อนสนิทของเธอเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้วบ้านของทุกคนอยู่ใกล้กัน เรียนโรงเรียนเดียวกัน ห้องเดียวกันแถมยังนั่งใกล้กันตลอดเลยบ้านของซันนี่กับดราฟฟ์ก็ใหญ่ไม่แพ้บ้านของเธอเหมือนกัน ครอบครัวของซันนี่ทำธุรกิจขายพลอยแถมยังเป็นหุ้นส่วนกับบริษัทของป๊าเธอด้วยส่วนดราฟฟ์ครอบครัวของดราฟฟ์เป็นเจ้าของห้างชื่อดังแห่งหนึ่งแล้วครอบครัวของดราฟฟ์ก็เป็นหุ้นส่วนกับบริษัทของบ้านเปอร์นี่เหมือนกับครอบครัวของซันนี่ เมื่อโทร.เสร็จเธอก็รีบเข้านอนทันที
“หม่าม้าค่ะคุณครูว่ายังไงบ้างเกี่ยวกับเรื่องสีผมของฟอร์น”ฟอร์นถามหม่าม้า
“อ๋อ ก็เหมือนกับพี่ๆเค้าน่ะลูกคือให้เอาใบรับรองแพทย์มาให้ดูและหม่าม้าก็จัดการให้แล้วจ๊ะ”
“ค่ะขอบคุณค่ะ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น