ต๊อปแต๊ปของฉันนะเนี้ย

ตอนที่  1 โอ้แม่จ้าว

โอ๊ย!!  เมื่อไรฉันจะได้เปิดเผยตัวจริงซะทีเนี้ย ฉันชื่อ จ๋ายค่ะ เต็มๆก็จ๋าย ภานุวัฒ จรัสกุล สาวน้อยผู้น่ารัก ^_^

ตาคม ผมยาวเกือบติดก้น  นิสัยแสนดี และมีน้ำใจ(นิดนึง)

แต่วันนี้ฉันต้องมาทนทุกทรมานวิบากกรรม T.T กับความรักที่ต้องปกปิด ลึกลับ ซ้อนเงื่อนไม่สามารถเปิดเผยให้

ใครรู้ได้ ต้องระบายอารมณ์ในห้องนอนส่วนตัว  T_T โอ้ยกรรม !!!

เหตุมันก็เพราะว่า ฉันไปแอบชอบนักร้องขวัญใจโรงเรียน ที่กำลังเป็นดาวรุ่งพุทะละ (-_-!!)ใช่ที่ไหน พุ่งทะลุ

ต่างหาก  ฉันปลื้มเค้ามากๆๆๆๆๆๆๆๆ พอพูดถึงเค้าที่ไรล่ะก็ปลื้มใจทู๊กที ^O^ เค้าก็ออกจะสูงคม ผมตรงปะบ่า

หน้าตาไม่ต้องให้ฉันเซดได้ไหม  โคตรๆๆๆหล่อเลย ^_^

ลืมบอกแนะว่าเค้าชื่อ แต๊ป คล้ายตุ๊ดน่ะชื่ออะไร  แต่ ปล่าวค่ะเค้าแมนมากๆในสายตาคนมอง ฉันก็มองเค้าอย่าง

นั้นเหมือนกัน แต่ปัจจุบันเหมือนตกนรก T_T !!

ฉันคบกันกับเค้าแล้วค่ะ แบบลับๆ ทำไมฉันถึงได้คบกันกับเค้าน่ะเหรอ 555 ก็เพราะฉันออกจะน่ารักขนาดนั้นจะ

ไม่ขอคบก็กะไรอยู่ ^_^  เผอิญว่าฉันเนี้ยไปดูแต๊ปเล่นคอนเสิร์ตที่สวนไร้สาระ  ( ปล่อยไปได้มุขควายๆ

สวนสาธารณะต่างหาก ** ยัยคนเขียนบ้าเนี้ย ) ต่อนะแล้วฉันก็แอบไปหลังเวทีเพื่อเอาดอกไม้ให้เค้าน่ะ  แต่ดันไป

เจอพวกชะนีที่มารอเค้าเหมือนกัน @.@!! พวกชะนีนี้เบียดฉันจนฉันเป็นลมสลบไป  พอได้สติก็อยู่ที่โรงพยาบาล

แล้ว แต่ก็มี แต๊ปนั่งเฝ้าอยู่ ^0^

ตอนนั้นฉันเลยฉวยโอกาสสารภาพรักกับเค้า5555  เป็นไงล่ะเจอบทยัยซุงแหลอย่างฉัน อยู่มัดเลย *_*  แต่ถ้าว่า

ข้อแม้ในการคบกันเนี้ยมันแสนจะทรมานจายยิ่ง ก็คือ ห้ามให้ใครรู้ว่าเราเป็นแฟนกัน (T_T )!!   ช่างเถอะยังไงซะ

ฉันก็หลวมตัวคบกันกับแต๊ปแล้วก็ต้องสู้ๆต่อไป เข้านอนดีกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่สวย  (-_-)zzZ

. Morning..

หวัดดีปอมปอมเพื่อนเลิฟ   ฉันทักทายเพื่อนชายสุดเลิฟของฉัน  ที่หน้ามันยังไงก็ดูเหมือนหมาพันธุ์ปอมเปอเร-

เนียน555 ถ้าพูดถึงหน้าตาเพื่อนชายของฉันคนนี้หน้าตาดีถือว่าติดอันดับท๊อปเท็นของโรงเรียนเลยแหล่ะ ^0^

ดีว่ะ จ๋าย!!วันเนี้ยรู้สึกว่าหน้าตาก็ดูดีน่ะ แต่ทามไมเพื่อนถึงพกหมาในปากมาด้วยเนี้ย ฉันชื่อ บอมนะเฟ้ยไม่ใช่ปอมปอม ยัยบ้า

เหรอย่ะ ก็ฉันจะเรียกอย่างนี้น่ะทำไม!   เอ้ยใช่!!  เช้านี้แกเห็น ดาลิ่งของฉันยังว่ะ

แหมเต็มปากเต็มคำเลยนะโว้ย ดาล้ง ดาลิ่งอะไรว่ะ หล่อสุ้ฉันก้อไม่ได้55555

กรรมมีจริงแหะ ก็หน้าอย่างแกเนี้ยเกิดมาใช้กรรมโดยตรงว่ะ ฉันสวนกลับโดยไม่รีรอ

ไอ้เพื่อนบ้า

ทันใดนั้น  เสียงกรีดที่ทางเข้าโรงอาหารก็ดังขึ้น  (- -)/// ชัวป๊าบ....... นั้นๆๆไง ดาลิ่งของฉัน ฉันรีบชี้ไปให้บอมดูว่าแต็ปอยู่ทางเข้าของโรงอาหารมีสาวๆ รายล้อมเค้ามากมาย

เค้ามาแล้ว ดีใจจังที่เห็นหน้าเค้าในวันเปิดเทอมวันแรก ฉันพูดออกมาขณะที่ตาก็มองไปที่แต๊ปอยู่เลย

แก เจอหน้าเค้าดีใจ แล้วเค้าจะดีใจมั้ยว่ะ ที่เจอหน้าแก บอมพูดกับฉันพลางมองไปที่แต็ป แล้วก็ทำหน้าหมั่นไส้

หลังจากที่สาวๆทั้งหลายต่างพากันแยกย้าย จากแต๊ป ฉันกับบอมก็กำลังจะออกจากโรงอาหาร ฉันกะว่าเดินสวน

ทางกับแต๊ปแล้วจะเอาของฝากที่ฉันอุตสาทำให้เค้าในช่วงปิดเทอมให้เค้า และฉันก็หวังว่าเราจะเริ่มเปิดเผยความสัมพันธ์ของเราที่ละนิด ให้ทุกคนได้รู้ว่าเราคบกัน

จ๋ายๆ แกเห็นผู้หญิงคนนั้นรึปล่าวว่ะ ที่ยืนอยู่ข้างๆแต็ปน่ะ ใครกันว่ะ

ไหน คนไหนบอม

คนนั้นไง คนที่ใส่เสื้อสีแดงๆน่ะ

โอ้แม่เจ้า!!! ใครกันที่ยืนอยู่ข้างๆ แต๊ปดูท่าทางสนิทสนมกันเป็นพิเศษ ต้องเป็นนักเรียนที่ย้ายเข้ามาใหม่แน่เลย ทั้งๆที่ฉันเป็นเจ้ใหญ่ประจำปี 2 ของดีไซด์ ไฮสคูลแล้ว ทำไมไม่รู้เรื่องว่าเธอคนนั้นเป็นใครเนี้ย ขณะที่ฉันจ้องมองแต๊ปกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ภาพที่ทำให้ฉันต้องทิ้งของฝากที่ฉันอุตสาจะเอาให้เค้าก็ต้องเกิดขึ้น ผู้หญิงคนนั้นควงแขนแต๊ป ไม่จริง!!!!

จ๋าย.....ฉันว่าเราไปที่อื่นก่อนแกจะร้องไห้ดีกว่าไหม

มันช้าไปแล้วเพื่อน  ฮือๆๆ น้ำใสๆก็ไหลพรากลงมาบน  แก้มขาวอมชมพูของฉัน(T_T)

บอมรีบจูงมือฉัน  ออกมาจากโรงอาหาร บอมพาฉันเดินผ่านเค้าด้วย แต่ทำไมเค้าไม่ได้มีสายตารู้สึกผิดหรือว่าสายตาเป็นห่วงเป็นใยฉันเลยเพราะอะไรกัน  มันเกิดอะไรขึ้นกับความรักของฉัน

....................................................(เลิกเรียนแล้วจ้า.........)

ฉันร้องไห้ตลอดตั้งแต่อยู่ที่โรงอาหาร โดยมีบอมเพื่อนรักอยู่ด้วยตลอดเวลา  เราหนีเรียนมานั่งอยู่ในสวนสาธารณะ

จ๋าย แกไม่เห็นต้องเสียใจกับผู้ชายแบบนั้นเลยนะเว้ย คิดดูสิขนาดมันพูดว่าคบกันกับแกยังให้คบแบบลับๆเลยฉันนึกแล้วว่ามันต้องการแอ้มสาวหลายคนชัว

ฮือๆๆทำไมว่ะบอม ฉันต้องเจอเหตุการณ์เลวร้ายอย่างเนี้ยด้วย ฮือๆๆ

ฉันไม่รู้ว่ะ แกอย่าคิดมากได้แล้ว ปล่อยมันไปเหอะนะ  ฉันขอล่ะอย่าให้เรื่องเนี้ยมาทำให้เพื่อนของฉันไม่สวยนะบอมพูดปลอบพลางลูบหัวฉันเบาๆ

ฉันพยักหน้า แต่ไม่ตอบอะไร

กลับบ้านกันเหอะว่ะ  เย็นแล้ว ฉันมีแข่งรถที่ชานเมืองวันเนี้ย แกไปดูด้วยมั้ยว่ะ เพื่อได้เหล่หนุ่มด้วยมีแต่คนเจ๋งๆนะ ไปมั้ย

ไม่อ่ะ แกไปเหอะระวังตัวหน่อยแล้วกันนะ

บ้านฉันกับบอมอยู่คนละทาง เราเลยต้องแยกกันจากสวนสาธารณะ ฉันเลิกร้องไห้แล้ว ไอ้ต่อมน้ำตาบ้าๆมันทำให้ฉันแสดงความอ่อนแอต่อหน้าแต๊ป มันก็ดีเหมือนกันที่ทำให้ฉันรู้ว่า เค้าเย็นชากับฉันแค่ไหน แล้วฉันต้องขอบคุณผู้หญิงคนนั้นดีรึปล่าว ที่ทำให้รู้ว่าเค้าไม่ได้จิงจังอะไรกับฉันเลย ฉันคิดพลางเดินกลับบ้านด้วยความอ่อนล้า ตลอดเดือนนี้ฉันต้องอยู่คนเดียวที่บ้าน พ่อกับแม่ไปอเมริกาไม่มีกำหนดกลับแต่ท่านสองคนบอกว่าสิ้นเดือนจะมาหาฉัน พ่อกับแม่ฉันเป็นนักธุรกิจท่านเลยไม่มีเวลาให้ ทุกๆครั้งที่อยู่บ้านคนเดียวไม่เคยเหงาเหมือนวันนี้แหะ 

ตู๊ดๆ ๆ เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น

หวัดดีค่ะ

ใช่บ้านจ๋ายรึปล่าวคับ

ใช่ค่ะ จ๋ายกำลังพูดใครเหรอค่ะ

เอ่อ ผมชินคับ มือกลองวงโรงเรียนน่ะคับ วันเนี้ยผมเห็นจ๋ายร้องไห้ที่โรงอาหาร จ๋ายเป็นอะไรรึปล่าวคับ

กรี๊ด!!!~ชิน มือกลองวงโรงเรียนที่อยู่วงกับแต๊ป เค้าโทรมาหาฉัน เค้าคนเนี้ยเป็นบีบอยเท่ห์มากเนื้อหอมสุดๆ ฉันยังปลื้มเค้าเลยนะเนี้ย

ปล่าวค่ะ จ๋ายไม่ได้เป็นอะไร ฉันตอบชินพร้อมทำเสียเศร้าๆ

ผมเห็นจ๋ายร้องไห้น่ะ คับ ไม่ค่อยสบายใจเลย หรือว่าจ๋ายปลื้มแต๊ปแล้วเห็นแต็ปควงเด็กใหม่

ปล่าวนะ จ๋ายไม่ได้ชอบแต๊ปซักหน่อย ฉันโกหกชินอย่าหน้าด้านๆ

ชินแล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอ

อ๋อ  ชื่อเจนน่ะ เป็นเด็กมีปัญหาเพิ่งย้ายมาใหม่น่ะคับเป็นญาติของแต๊ปแต่ไม่ค่อยสนิทกันสงสัยจะชอบแต๊ปมั้ง ชินก็ไม่แน่ใจ"

"แล้วชิน มีอะไรกับจ๋ายอีกมั้ย"

"เอ่อมีคับ พรุ่งนี้ชินไปกินข้าวกับจ๋ายที่โรงอาหารได้ไหมคับ เอ๋อคือชิน..........."

"อืม...ได้สิ กินกันสองคนกับบอม มีชินด้วยก็สนุกดีนะ ถ้างั้นพรุ่งนี้เจอกันนะ" ฉันตอบโดยไม่คิดอีกแล้วเหรอเนี้ย

คับ พรุ่งนี้เจอกันนะ  งั้นวันนี้แค่นี้นะคับ อย่าลืมพักผ่อนนะ ฝันดีคับ

ค่ะ พรุ่งนี้เจอกัน ฝันดีค่ะ

ฉันวางสายโทรศัพท์ของชิน พร้อมกับความสับสน อะไรกันเนี้ยมันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของฉัน แล้วชินคิดยังไงถึงโทรมาหาฉัน  พอได้สติกลับคืนมา ฉันก็เดินขึ้นห้องอาบน้ำ แล้วก็นอนเล่นอยู่บนเตียงแล้วก็หลับไป

......................Good night..