คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 9 ชานยอล
ารแสอวันนี้็บไปไ้้วยี ผมอิ่มใทุรั้ที่ึ้นแสเพราะแฟนลับอเราให้ารอนรับเป็นอย่าีอยู่เสมอ และเย็นวันนี้เรา้อบินลับเาหลีเลย
“ะลับไปที่หอเลยไหม”ผู้ัารส่วนัวหันมาถามหลัาที่เราลเรื่อที่อินอน
“ผมอยาพัผ่อน่อนรับ”ผมบออีน
“พรุ่นี้มีโปรโมหนัอนเ้านะ อย่าให้มีปัหานะ”ผู้ัารย้ำอีรั้ ผมพยัหน้าให้อีน่อนะอให้าร์พาัวไปที่ลานอรถและรีบับรไปที่แห่หนึ่
“ันิถึเธอใะา”ผมไ้แ่มอระเบียาห้อออีน “อให้แ่ันไ้เห็นหน้าเธออีสัรั้ไ้ไหม ฮยอนอา”ผมไ้แ่ภาวนาอให้อีนเินออมา แ่แม้ว่าะนานแ่ไหน็ไม่เห็นแม้เาออีน นระทั่ผมเห็นอีนเินออมาาึพร้อมับผู้หิที่ผม้อาระเอในอนนี้มาว่าใร
“านยอล”เธอไ้แ่อุทานออมาทันทีที่เห็นผมเินปรี่เ้าไปหาผู้ายอีน “อย่านะ”เธอว้ามืออผมไว้่อนที่ผมะเ้าไปถึัวอเา
“ทำไม้อรีบร้อนเินมาหา มีเรื่ออะไรหรอรับ”มิโนมอหน้าผม่อนะถอนแว่นาำออ
“นายทำอะไรฮยอนอา”ผมถามอีน
“ไม่ไ้ทำอะไรเลย ทุอย่าเิึ้นเพราะวามสมยอม”มิโนยิ้ม่อนะมอหน้าฮยอนอา “ริไหม”
“รีบลับไปเถอะน่า่อนะมีนอื่นเห็นเ้าเี๋ยวเป็นเรื่อ”ฮยอนอาบออีน่อนะันเาเ้าไปรถ่อนอีนะับรถออไป่อหน้า่อาผมเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น
“หมายวามว่ายัไสมยอม”ผมถามเธอหลัาอีนไม่อยู่ ฮยอนอาหลบหน้าผม่อนะรีบเินหนี่อนผมะว้ามือเธอเอาไว้ “ฮยอนอา”
“เรื่ออเรามันบไปแล้วเท่าที่ันำไ้”เสียเย็นาออีนผมไม่ิว่ามันะทำให้บาในรู้สึเ็บนานี้
“ทำยัไันะไ้เธอลับมา”ผมถามอีน
“ันไม่รู้เหมือนัน ันไม่รู้ว่าะลับไปรันที่มีนอื่นนอาันไ้ยัไ”ฮยอนอาหันหน้ามามอผมพร้อมาที่แ่ำ “นาย่วยทำให้ันเห็นหน่อยไ้ไหมว่าทำยัไันะลับไปรันอย่านายไ้านยอล”เธอสะบัมือผมออ่อนะปาน้ำาที่ไหลออมา
มือผมสั่นไปหมทันทีที่เห็นน้ำาอีนและสีหน้าที่เสียใมามายนานั้น ผมไ้แ่ปิปาที่พูไม่ออว่าทำไมเรื่อแบบนี้้อเิึ้นมือสอ้าอยาะเ็น้ำาแ่ไหนแ่เหมือนว่าะทำให้แย่ไปว่าเิม
“ฮยอนอา อร้ออย่าเินหนีันไปไ้ไหม”ผมไ้แ่บออีนที่หันหลัลับ ฮยอนอานิ่่อนะ้าวาเินไป้าหน้าโยไม่หันหลัลับมามอผมเลย เ่าอผมทรุลับพื้นไม่รู้ว่าน้ำาไหลอนไหนรู้แ่ว่าหัวใผมมันเ็บเินว่าะอธิบายไ้
เมื่อสิลับมาผมลุึ้น่อนะึ้นรถแล้วับไปหาแอล ไม่รู้ทำไมผม้อไปหามันในเวลาแบบนี้้วยรู้แ่ว่าอยาะเอมันมาว่าใรอนนี้
“เฮ้ย ไหโผล่มานี้ไ้”แอลใที่เห็นผมยืนอยู่หน้าห้ออเา่อนที่เปิประู “อ่ะ”อีนยื่นแ้วเหล้ามา่อหน้า “หน้าไม่รับบุแบบนี้้อารบาปัวร์”ผมรับแ้วาอีน่อนระอย่ารวเร็ว
“ไ้ยิน่าวแว่วๆว่าแบับูี ยินี้วยนะ”ผมูแ้วแสวามยินีให้เพื่อน่อนอีนะพยัหน้ารับ
“แล้วะบอไ้รึยัว่ามีเรื่ออะไรที่ทำให้แ้อเมาั้แ่หัว่ำแบบนี้”แอลนั่ล่อนะถามผมแบบริั
“็ไม่มีอะไรมา โนแย่อไป”ผมบออีน
“รัไหม”
“มา”
“เอาืนมาิ รอพ่อมาัริบบิ้นรึไ”แอลเหัวผม่อนะเินหยิบแ้วไป “แ่รั้นี้ท่าะยา เพราะเหมือนว่าู่แ่แมันะถึเ้าเย็นแถมมีแบหนุนหลัอย่าอนมิ้วย”
“แรู้...”
“ันรู้ไม่มาหรอนะ พวแอาะไปแอบบันรึยัอนไหนันไม่อยารู้แ่ันรู้มาลอเพราะสายาที่แมอเวลาที่ันอยู่ใล้ฮยอนอานี่เหมือนอาะเอามีมาปาอให้ายรนั้นเลย”
“ันวรทำยัไีวะ”ผมถามอีน
“ไม่รู้ว่ะ แ้อัารเรื่อนี้้วยัวแเอ”แอลบอทำเอาผมหมปัาที่ะแ้ไเลย “แล้วทำยัไให้ไอ่ี้เ๊แย่ไปไ้”
“ใร”
“็มิโนวินเนอร์ไ”แอลมอหน้าผม “อันที่ริไม่่อยถูะาับหมอนี่เท่าไหร่ั้แ่เอเมื่อวาน”
“เมื่อวานยัไ”
“็เห็นมาับฮยอนอาอนที่ลอเปิัวูี ท่าทามั่นใในัวเอเหมือนันนะ”แอลบอ่อนะมอหน้าผม “อย่าแรที่แ้อทำือแ้ไสิ่ที่ผิพลา ึ่ันะไม่ถามว่าแไปทำอะไรให้้อโนแย่ไปหรอนะ แ่้วยวามหวัีันไม่อยาทำให้ทั้แผิหวัและฮยอนอาเสียใ”แอลบอ่อนที่ผมะพยัหน้ารับ
ผมนั่ื่ม่อับแอลนถึสามทุ่ม ไม่รู้ลมอะไรทำให้เราลื่นไหลไ้นานี้่อนที่ะโทรวนิโ่ให้มารวมัวัน อีไม่นานอนมิ็ะามมาหวัว่าฮยอนอาเอะมา้วย
“นี่อย่าบอนะว่าเมาันแล้ว”อนมิประอหน้าแอลที่แระเรื่อพร้อมับเินมาีไหล่ผม “ลมอะไรทำให้้อเมามายนานี้หื้ม วันนี้นอนับแอลเลยนะันไม่อยาไ้ยิน่าวไม่ีเี่ยวับแานยอล”อีนเอ็เบาๆ่อนะเินไปหยิบแ้ว
“สวัสี้า”ฮยอนอาเินเ้ามา่อนะทัทายทุนแ่ลับหลบสายาอผมทันที “ทำไมเมานานี้นะ”ฮยอนอาเินมาีแอล่อนะวาระเป๋าอเธอ
“พอี ันวนนอื่นมา้วย”แอลพูเสียลายาว่อนประูะเปิ “อยูฮยอ”ผมมอไปอีน่อนะโ้ให้เา
“สวัสีรับทุน”อีนทัทาย่อนที่สายาหวาน่ำอเาะมอไปที่ฮยอนอา ใรๆ็รู้ว่าหมอนี่เป็นแฟนบอยอฮยอนอา ไม่ิะีบเธอหรอนะ
“อนแ้วหน่อยไ้ไหมรับ”ผมเินเ้าไปแทรลาระหว่าฮยอนอาับอยูแล้วนแ้วับเา “เอิ่ม..”
“ฮยอไม่เอันนานหล่อึ้นนะรับ”ผมเอามือพาไหล่ฮยอนอา่อนอีนะมอเม็ -_-*
“รับอบุฮ่ะ ือุฮยอนอา...”
“เรียฮยอนอาเยๆ็ไ้่ะอปป้า”
“โอยยยไม่้อสนิทอะไรันมามายนานั้น็ไ้รับ”ผมพูแทร่อนร่าบาะแะมือผมออาไหล่อเธอ
“อัวนะ่ะ”ฮยอนอาเินออาลุ่มสนทนา่อนะไปนั่ที่โฟาับอนมิ
“ันอวนรุ่นน้อมาไ้ไหมนะๆๆ”อนมิะโนบอ
“ั้นันวนมั้”ิโ่อบลับ
ไม่นานเหล่าบรราแรับเิอแ่ละน็โผล่มาทีละน แ็สันาารวนออนมิ และสาวน้อยปาร์โบรัมรุ่นน้ออิโ่
“ฮ่าๆูแ็สันเินิ”อนมิี้หน้าแ็สัน่อนอีนะรีบปิหน้า “นี่! ะบออบใรมันยานานั้นเลยหรอ”อนมิีไหล่อีน
“ผมอบฮยอนอานูน่านะรับ”อีนพูเบาๆ่อนทุนในห้อะโวเวโวยวายแวอีน
“อบใ้า”ร่าบาอบรับ่อนะทำท่าเหมือนะเ้าออีน “อะไรอีเนี่ย”ฮยอนอามอหน้าผมที่แทรเธอไม่ให้อแ็สัน
“อะไร ันแ่ะไปเิมเหล้า”ผมบออีน “นี่ฮยอนอา พรุ่นี้้อบินไปโว์ที่ีนไม่ใ่หรอมัวแ่มาเมาแบบนี้ึ้นเรื่อเี๋ยว็ปวหัว”
“นี่อปป้าเ็าราานอเพื่อน้วยหรอะ”โบรัมถามผม่อนะยิ้มหวาน “น่ารัั”อีนยิ้ม่อนะส่สายาแสนะยั่วยวนให้ับผม านยอลนใหม่้อไม่สนใ.. -..-
“ไม่เป็นไรวินเนอร์็ไป”ฮยอนอาเห็นแบบนั้น็รีบพูึ้นทันที อ่าห่ะเป็นประโยที่ทำให้ผมไม่เลิ้มไ้เลย
“ะบอว่ามีมิโนูแลไม่ห่าว่าั้น”ผมเินไปถามอีน
“ันเปล่านะ เามาเอปิเสธไม่ไ้”ฮยอนอายิ้ม่อนะ้อหน้าผม “ันยิ่อบน่าย ไม่แน่ลับมาาีนอาะมี่าวี็ไ้”
“ฮยอนอา”
“๋าานยอล ั้นวันนี้อัวนะ่ะพอีว่าพรุ่นี้บินเ้าเี๋ยวาล้ำไม่ใสใสให้ใรหล”ฮยอนอาแหย่ผม่อนะโบมือลาทุน
แอลมอผม่อนะำแล้วรีบเินมาหา “ลไปุยอีิ”แอลันผมออาห้อ
ผมรีบลิฟท์ามอีน่อนะเห็นฮยอนอายืน่อหน้าผู้ายนนึ ท่าทาอเธอำลัลัวอยู่แถมในมืออหมอนั่น็ถือมีเอาไว้้วย
“ันะทำให้หน้าอเธอมีแผล ไม่ให้ใรอบเธอนอาัน”
“ถึเธอะหน้าเป็นแผลนาไหนัน็ะอบเธอ นายิผิแล้วที่ะมาทำร้ายเธอ”ผมบออีน่อนที่ฮยอนอาะรีบหันหน้ามามอ ผมึแนร่าบา่อนะให้เธอไปยืนที่้านหลั
“พวแเันอยู่ั้นหรอ เลว!!”
“ะไปเอหรือว่าให้ันโทรเรียำรว”ผมบออีนที่่อนที่หมอนั้นะทำท่าทีเ้ๆัๆ
“านยอล!!”ฮยอนอาะโนทันทีที่หมอนั้นวิ่พร้อมถือมีรมาที่ผม “านยอล!!”ผู้ายนนั้นหนีไป่อนที่ฮยอนอาะรีบเ้ามาอผมไว้ “เธอเ็บรไหนานยอล!!”อีนเสียสั่นพร้อมน้ำาที่ไหลออมาไม่าสาย
“เ็บที่หน้าอ รใ”
“ใีไว้นะันะโทรเรียรถพยาบาล”
“ไม่้อหรอ แ่เธอรัันเหมือนเิมัน็หายแล้ว”ฮยอนอามอหน้าผม่อนะรีบปาน้ำา
“นายไม่เ็บรไหนใ่ไหม แล้วมีนั่น”
“อปลอม”ผมบออีน่อนะอยิ้มไม่ไ้ ท่าทาารเป็นห่วแบบนั้นยัทำให้ผมพอมีหวัในัวอเธออยู่ เธอยัเป็นห่วผมอยู่ินะ
ความคิดเห็น