คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : HEARTBREAKER หยุดหัวใจไว้ที่เธอ : SEHUN [2]
“ันนั่้วยนไ้ไหม”ผมลืมา่อนะมอสาวน้อยนนึที่ยืนอยู่่อหน้า
ผมมอที่นั่้าๆ่อนะพยัหน้าให้อีน “อืม..สวัสี”เธอยมือทัทายผม่อนะยิ้มว้า
ผมยิ้มอบ่อนะหลับาลอีรั้
“นี่นาย..”เหมือนว่าอีนะสะิผม่อนที่ผมะลืมาแล้วมอไปที่เธอ
“มีอะไรั้นหรอ”ผมถามอีน่อนที่เธอะยิ้มอีรั้
นอะไรยิ้มอยู่ลอเวลา
“ันอึนี”สาวน้อยแนะนำัวเอ่อนะยื่นมือออมา
“อืม”ผมพยัหน้าให้อีน่อนะลุึ้น
ไม่ใ่ว่าผมะหยิ่อะไรเพียแ่ผมยัไม่อยาะรู้ันเยอะแยะมามายให้ปวหัว
หรืออาเป็นเพราะผมไม่มีเพื่อนมา่อนเลยยาที่ะเ้าับนอื่น
“โอเฮุน
หยุนะ”เธอะโนามหลัผม่อนะวิ่มาัหน้าผมไว้
“ันไม่ิว่านายะเย็นานานี้ แ่..ยัไัน็อยาะรู้ัับนาย”
“เป็นเพื่อนันนะ”ผมบออีน่อนที่เธอะทำาโแล้ว้อาผม
“เห็นปเสื้อเธอเหมือนะอยู่ปีสามเหมือนัน ั้นเรามาเป็นเพื่อนัน
ไหนๆเธอ็รู้ัื่อันแล้วไม่้อแนะนำัวอะไรมามาย”ผมบออีน
“ทำไม..่ายั”นั่นสิ ผมมอหน้าอีน
ไหนๆ็ะทำีวิวัยรุ่นให้สนุแล้วะเป็นเหมือนเิม็ไม่ใ่
เปิใลอรับเพื่อนูหน่อย็ไม่เสียหาย
“ั้นเราเป็นเพื่อนันแล้วนะอึนี”ผมบบ่าเธอ่อนะเินหาที่นั่ใหม่
ะที่อึนีเอ็ำลัเินามผมเ่นัน
“เธอ..ไม่ลับบ้านั้นหรอ”ผมหันไปถามเธอ่อนที่สาวน้อยะยิ้ม -_- ทำไม้อยิ้มลอเลยนะ
“อื้อ
ั้นันลับ่อนนะ๊ะ”สาวน้อยโบมือ่อนะเินลับไป
เฮ้อ..หวัว่าอยาะมาเป็นเพื่อนันริๆมาว่าที่ะิมาว่านั้นนะ
ผมมออีนที่เินลับ่อนะเินไปที่สนามบาส
“ย้า!!
ืนนายนริสอีละ็ัน่านายแน่!”ผมมอไปที่เสียผู้หิที่เอ๊ะอะโวยวาย้าสนาม
“เธอ?”ผมมออีนที่ผมเฝ้าิถึเธอทั้วัน
เธอนนั้นนั่้าสนามบาส่อนะโวยวายใส่ผู้นที่เ้ามา”เล่นบาส
แ่เหมือนว่าทุนะูสนุสนานับารที่เธอร้อโวยวายแบบนั้น
“ฮยอนอา
ันเริ่มไม่มั่นใแล้วว่าเธอเอเป็นน้อสาว้าบ้านอริสหรือว่าเป็นแฟนันแน่”เหล่าายหนุ่มะโนลับไปหาอีน
ผมเริ่มเินเ้าไปใล้อีนเพื่อะมอหน้าเธอให้ัมาว่าเิม
ใ่เธอนนั้นริๆ ฮยอนอา.. ื่ออเธอั้นหรอ ผมไม่้อพึ่เ้าไให้ลำบาแล้ว
“อ้าวนายนหลทา”ฮยอนอาหันมา่อนะทัผม
“นาย..อยาเล่นบาสั้นหรอ”เธอถาม่อนะมอหน้าผม
“็..แ่รอเวลาลับบ้าน”
“ประสาทรึไ ันถามว่านายอยาเล่นบาสไหม
อบไม่รำถามเลย”เธอบอ่อนะลุึ้นยืนแล้วเินมาหาผม “เล่นไหม
พอีว่าทีมนึาหนึ่นพอี”เธอบอ่อนะมอเ้าไปในสนามบาส
“ฮยอนอา
ใร?”ายร่าสูเินเ้ามา่อนะหยุ่อหน้าผม สายาที่มอมาแบบนั้นึ่หาเรื่อึ่อยาะรู้ัเหมือนันนะเนี่ย
“อ่อ
นหลทาเาย้ายมาใหม่แถวบ้านเราแหล่ะริส”ฮยอนอาบอเา่อนะหันมามอหน้าผม
“ลอูหน่อยไหม”ไหนๆ็เิวนนานี้ะเหลือหรอ
“ั้นฝาหน่อยไ้ไหม”ผมยื่นระเป๋าให้ับเธอ่อนที่ริสะว้ามันแล้วโยนไปที่นั่
“ไม่รับฝา”อีนโยนลูบาสมาให้ผมอย่าแรถึะรับไ้็เหมือนว่าะุอยู่เหมือนัน
และแล้วเม็เริ่มึ้น
็เหมือนบาสทั่วไปผมเอ็เล่นเหมือนผู้เล่นทั่วไปไม่ไ้ทำัวให้มันโเ่นอะไร
แ่เหมือนว่าริสะเป็นผู้เล่นที่โเ่นอยู่เหมือนัน เล่นเ่ไม่เบาแถมยัมีแฟนลับอยนั่เียร์อยู่รอบสนามท่าทาะเป็นุปเปอร์สาร์ที่นี้เลย
“เอันใหม่นะ”ทุนแยย้ายหลัาเมสุท้ายบล
เหมือนว่าเวลา็พอสมวรแล้วาร่าเวลาแบบนี้็ไม่เลวเท่าไหร่
“เ่เหมือนันนะเนี่ย”ฮยอนอาเินเ้ามา่อนะบอผม
“ฮยอนอา วันนี้พี่ไปส่นะ”ริสเินมา่อนะมอหน้าผม
“เล่นไ้เหมือนันนี่น่า ราวหน้าเอันัว่อัวแล้วัน”
“ไม่มีปัหา”ผมอบอีน่อนะเินออาสนาม
“นหลทา!”ผมหันลับไป่อนะเออีนวิ่ามหลัมา
“เี๋ยวัน่วยพานายลับบ้านเอ สสารหรอนะ”เธอบอ่อนะเิหน้า
“ไม่ใ่เพราะว่า้อลับทาเียวันหรอหรอ
แล้วทำไมไม่ลับับแฟนอเธอละ”ผมปวใอยู่เหมือนัน
็ทั้สอสนิทันนานั้นลับไป้อินแห้วลอยแ้วะแล้ว
“ริสอ่ะนะ”เธอมอหน้าผม่อนะยิ้ม
“ันับริสบ้านอยู่ิันโมาพร้อมัน เาเหมือนับพี่ายนนึอัน ไม่ใ่แฟนหรอ”เธอบอ่อนะำ
“เหมือนว่าเาะอบเธอนะ”
“ทำไมนาย่าสัเแบบนั้นละ
หรือว่านายเอสนใในัวริส”เธอมอหน้าผม่อนะ้อ
“อะไรัน!
ผมเป็นผู้ายนะ”ผมบออีน่อนที่เธอะพยัหน้า “ไม่เื่อรึไ”
“นายะเป็นอะไร็เรื่ออนายไม่เี่ยวับันสัหน่อย
รถเมล์มาแล้ว!!”ทำไม้อะโน้วยนะ รู้ไหมว่ามันน่ารั ^ ^
“นเยอะัเลย นึว่าะลับันหมแล้ว”ฮยอนอาบ่น่อนะเินึ้นไป
ผมพยายามแทรัวไป่อนที่ะมอหาอีน ฮยอนอาหายไปไหนัวเล็แบบนี้หาเอยาะ้วย
แล้วเรา้อลป้ายไหนเนี่ยึแบบนี้ำทาไม่ไ้หรอนะ “นี่”ผมมอฮยอนอาที่โนเบียอยู่่อนที่สาวน้อยะยื่นมือเล็มา
“ับไว้ะไ้ไม่หลัน”เธอบอ่อนที่ผมะยื่นมือว้าเธอเอาไว้
ใอผมอนนี้เหมือนมันพอโึ้นยัไไม่รู้
มือที่ผมว้าเอาไว้อนนี้ผมแทบะไม่อยาปล่อยมันเลย
ไม่นานผู้นเริ่มลป้ายนเหลือแ่ไม่ี่น
แ่ถึแบบนั้นผมเอ็ไม่ยอมปล่อยมือฮยอนอาทั้ๆที่เรายืนใล้ันอยู่อนนี้
“ันว่าเรา...”ฮยอนอาำลัะบอว่าให้ผมปล่อยมือแ่ผมลับหันหน้าไปหาเธอ่อนะยิ้มให้
“ไม่เอาเี๋ยวันหล”ผมบออีน่อนที่เธอะำลัยิ้ม...
ไม่..เธอไม่ยิ้ม
“นายาบอรึไยืนใล้ันแบบนี้ะหลไ้ไไอ่บ๊อ!!!”ผมอาฝันหวานเินไปแ่ในวามริฮยอนอาือผู้หิที่ไม่หวานเอาะเลย
ทำไมฮยอนอา..ันไม่หล่อั้นหรอ T-T
ฮยอนอาเหัวผมเบาๆ่อนะำ “ำไว้ว่าเมื่อไหร่ที่มอเห็นึสูๆึนี้
นาย็เรียมัวลป้าย่อไปไ้เลย”เธอบอ่อนะเินไปที่หน้าประูรถ
“อบในะ”ผมบออีน
“ำอบุมันทำให้ท้ออิ่มไม่ไ้หรอ
เอาเป็นว่ามีร้านุปเนื้ออยู่้านหน้านายเลี้ยันแล้วัน”
“โห้ เธอเนี่ยร้ายเหมือนันนะเนี่ย”
“ิูีๆนะถ้าไม่มีันนายหลทาไปแล้ว”ฮยอนอายไหล่่อนะยิ้ม
ทำไมมั่นใอะไรแบบนั้นถ้าหลทาัน็แ่หาทาบ้านแปปเียวเา็ส่รถมารับันแล้วยัยบ๊อ
“็ไ้ๆ”ผมบออีน่อนที่เราะลารถเมล์
แล้วฮยอนอาเอ็เินนำทาไปร้านุปเนื้อ่อนที่ะลมือสั่อย่าเมามันส์
ที่สั่มาเนี่ยินนเียวริๆหรอ -_-
ผมนั่มอเธอิน้าวอย่าเอร็อร่อย่อนะิน้าวมื้อเย็นไปพร้อมๆับเธอเลย
ทำไมไม่ลับไปิน้าวับที่บ้านนะ
ั้แ่เินทาลับมาผมไม่เห็นเธอโทรลับบ้านเหมือนนอื่นๆ
แล้วบ้านอเธอะไม่เป็นห่วรึไ
“นายำลัะถามันว่าที่บ้านไม่เป็นห่วใ่ไหม”เธอมอหน้าผม่อนะวาะเียบ
“นายำึสูๆ่อนที่เราะลไ้ไหม”ผมพยัหน้ารับอีน่อนที่เธอะถอนหายใ
“รอบรัวันอยู่ที่นั่น พ่อันเป็นประธาน่ายเพลที่ัที่สุในเาหลีอนนี้
ที่ทำานเา็ือึนั้นแหล่ะ ส่วนแม่ันายไปั้แ่ันยัเล็”เธอมอหน้าผม่อนะอมยิ้ม
“พ่อันแ่านใหม่ับาราสาวไฮโ
และมีลู้วยันแล้วเธออให้พ่อันไปอยู่ับเธอบนั้นสูสุอึนั้นที่พ่อสร้าไว้ให้ัน
แ่มัน็ไม่ไ้มีปัหาอะไรเพราะารอยู่ที่สูมัน็ไม่ไ้ีเสมอไป
ันเลยอพ่ออยู่บ้านเิมบ้านหลัเ่าที่เยมีพ่อและแม่”
“ูหนัเยอะไปนะเนี่ย”ผมแวอีน่อนที่เธอะำ
“นายไม่เื่อละิ”เธอถามผม
“เื่อสิ”ผมบออีน่อนที่เธอะมอหน้าผม
“แววาเธอมันฟ้อ”
“ิ”ฮยอนอาำ่อนะหันหน้ามอไปนอหน้า่า
“อนนี้ันอยู่นเียวับแม่บ้านพ่อบ้าน มัน็ไม่ไ้แย่เท่าไหร่
ทุอย่าอนนี้อาะไม่ใ่อันแ่วัน้าหน้าึสูๆึนั้นะ้อเป็นอันทั้หม”เธอบอ่อนะมอไปที่ึนั้น
“ันะ่วยเธอแล้วัน”ผมบออีน่อนที่เราะำออมา
ัวแ่นี้ิอยาะเป็นเ้าอธุริให่นานั้น
เธอเอ้อเป็นนที่ไม่ธรรมาแน่ๆฮยอนอา
ความคิดเห็น