ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Dangerous Love ขอโทษนะที่รักนาย 1 100 %
Dangerous Love…………ขอโทษนะที่รักนาย 1 (รีไรท์)
“ฮีชอล นายชื่อ คิม ฮีชอล ใช่ไหม”
เสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลังของ ฮีชอล
ทำให้ร่างบางต้องหันกลับมามองบุคคลที่เรียกชื่อของเขา
“อา ครับ”
ชายหนุ่มร่างบางหันไปมองชายผู้นั้นด้วยความแปลกใจแต่ก็ไม่ลืมที่จะตอบกลับไป
ไม่นานนั้นก็มีร่างของชายอีกคนหนึ่นเดินเข้ายื่นตรงหน้าของร่างบาง
ฮีชอลหัวใจหยุดเต้นไปชั่วขณะเพราะชายตรงหน้ามีใบหน้าที่หล่อเหลา
น่าเกรงขามและก็มีความหน้ากลัวแอบซ่อนอยู่ด้วยภายในด้วย
“ลูกของ คิม ฮยอนโฮ กับ คิม นาอึน สินะ
หน้าตาท่าทางน่ารักเหมือนกับนี่ สมกับเงินที่ที่ติดหนีไว้ดี ”
“หมายความว่ายังไงครับ”
ฮีชอลถามขึ้นเพราะเริ่มรู้สึกไม่ดีกับคำพูดนั้นสักเท่าไร
“พ่อกับแม่ของนายเป็นหนีฉันแล้วไม่มีเงินจ่ายจึงเอานายมาขัดดอกแทนไง”
เขาเชยคางของฮีชอลขึ้นมาสำรวจใบหน้าพร้อมกับพูดเหตุผลไปด้วย
“ไม่จริง พ่อกับแม่ไม่มีทางขายผมให้คุณ คุณโกหก”
ฮีชอลตะโกนออกไปด้วยความโมโห
พร้อมกับสบัดหน้าออกจากมือแกร่ง
“ถ้าไม่เชื่อก็โทรถามพ่อกับแม่ที่รักขอนายดูสิ........พวกท่านคงรักนายน่าดูเลยถึงเอานายมาขายให้ฉันง่ายๆๆแบบนี้”
คำพูดของร่างสูงทำให้หัวใจของร่างบางแตกสะลาย
เขารู้ดีว่าพ่อกับแม่ไม่เคยรักเขาพวกท่านรักแต่น้องของเขาแต่ทำไมต้องทำกับเขาแบบนี้ด้วยเขาทำอะไรให้ไม่พอใจหรอ
ร่างทั้งร่างของร่างบางเริ่มสั่นไปทั้งตัวด้วยอาการเสียใจกับเหตุการที่เกิดขึ้นโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
“ไม่โทรหรอไง หรือว่าฉันจะกลับไปจัดการกับพ่อแม่ของนายดี”
ร่างสูงพูดขึ้นพอกับเตรียมที่จะเดินออกขึ้นรถไป
“ไม่ต้อง ผมจะไปกับคุณเอง”
“ดีมาก ว่าง่ายดีนี่”
พูดจบร่างสูงก็พาร่างบางไปที่รถคันงามขอตนที่จอดไว้ไม่ไกลจากที่เขาอยู่มากนั้น
เมื่อทั้งคู่ขึ้นมานั่งบนรถแล้วไม่นานรถก็แล่นออกจากตรงนั้นไปยังจุดหมายที่ร่างสูงต้องการ
“นายไม่คิดที่จะถามชื่อคนที่จะมาเป็นเจ้าหนีตัวเองเลยหรอไง”
ร่างสูงพูดขึ้นทำลายความเงียบที่มีอยู่ในตอนนี้
“แล้วคุณทำไมไม่บอกเองหละ เจ้าหนีไม่ใช้หรอไง”
ร่างบางเถียงขึ้นทั้งๆๆที่กลัวแต่ต้องทำเป็นเข็มแข็งเอาไว้เพราะไม่รู้ว่าร่างสูงจะเป็นคนแบบไหน
“นายรู้ไหมว่าฉันไม่ชอบให้คนมาเถียงกลับ”
“อะ....... ”
อยู่ดีๆร่างสูงก็กระชากข้อของมือร่างบางอย่างแรง
ทำให้ร่างบางตกใจมาก
“เจ็บ......ปล่อยมือผมนะ”
ร่างบางพูดขึ้นพร้อมกับออกแรงดึงมือของตัวให้ออกจากร่างสูง
แต่ร่างสูงกับออกแรงบีบมากขึ้นทำให้คนที่ทำใจให้แข้มแข็งถึงกับน้ำตาครอ
“ผมเจ็บนะฮะ......อึกผมไปทำอะไรให้คุณทำไมต้องโกรธกันขนานนะด้วย”
ร่างบางร้องให้ออกมาอย่างไม่คิดที่จะอายอีกต่อไปแล้ว
เพราะตอนนี้เขาเจ็บที่ข้อมีอของเขามาก
“เงียบเดวนี้นะฉันลำคาญ”
ร่างสูงค่อยๆๆปล่อยมือออกก่อนที่จะบอกชื่อตนเองออกไป
“ฮันคยอง......ชื่อของฉันคือ ลี ฮันคยอง”
“ฮึก....อืม.....ทำไมไม่บอกแต่แรกหละไม่เห็นตะ....ฮึก.....ต้องใช้กำลังกันเลย”
ร่างบางพูดขึ้นเบาๆโดยจะไม่ให้ร่างสูงได้ยิน
“นายคิดว่าฉันไม่ได้ยินที่นายพูดหรือไง คิมฮีชอล”
ร่างบางเมื่อได้ยิงร่างสูงพูดขึ้นนั่งตัวแข็งเป็นหินเพราะไม่รู้ว่าร่างสูงจะทำยังไง
ก่อนที่ทุกอย่างจะกลับมาอยู่ในความเงียบดังเดิม
“ถึงแล้วครับนาย”
ชายคนหนึ่งพูดขึ้นเมื่อตนได้ขับมาถึงจุดหมายแล้ว
“นี่นายถึงแล้ว”
ร่างสูงปลุกร่างบางที่นอนหลับสนิท แต่ไม่ว่าจะปลุกอย่างไรร่างบางก็ไม่มีที่ท่าว่าจะตื่น
“ปลุกอย่างจังเลยนะนายหนะ”
เมื่อเรียกยังไงร่างบางก็ไม่ตื่นร่างสูงจึงกระชากร่างบางอย่างแรงทำให้ร่างบางตกลงมา
“โอ๊ย.................ทำไมคุณต้องใช้กำลังตลอดเลยพูดกันดีๆก็ได้”
“ฉันไม่อยากพูดดีๆ กับคนที่เป็นลูกหนีอย่างนาย” พูดจบร่างสูงก็เดินจากไป
“แล้วลูกหนี้ไม่ใช้คนหรือไง.................มีหัวใจและก็เจ็บเป็นเหมือนกันนะ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น