คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : Just (sex) Friend | chapter 18
Chapter 18
เป็นอีกหนึ่งวันที่ฮยองวอนออกมานั่งที่สวน เหม่อมองไปอย่างไม่มีจุดหมาย
ราวกับว่าเป็นเพียงแค่หุ่นที่ไม่มีจิตใจ ไม่สามารถรับรู้ความรู้สึกอะไรได้อีก
เขาออกมาจากโรงพยาบาลได้สี่วันแล้ว
ทุกอย่างกลับเข้าสู่สภาวะปกติ เพียงแค่..
ไม่มีโฮซอกอีกต่อไป
ตั้งแต่ที่เจอกันวันนั้น
โฮซอกก็หายไป ไม่มีการติดต่อใดๆมา กีฮยอนบอกว่าเขาลาออกจากงาน
ถามจูฮอนก็ไม่รู้ว่าโฮซอกไปอยู่ที่ไหน ไม่มีใครติดต่อโฮซอกได้เลยสักคน
คิดจะหนีไปจริงๆสินะ
..ทิ้งกันไปง่ายๆแบบนี้เลยงั้นสิ
“ฮยองวอน”
เจ้าของชื่อหันไปมองด้านหลัง
เมื่อเห็นว่าใครเป็นคนเรียกก็ทำได้เพียงแค่พยักหน้าเป็นการตอบว่าได้ยินแล้วเท่านั้น
เยนามองลูกชายที่ดูจะโทรมลงไปทุกทีด้วยความสงสารและรู้สึกผิด
เธอนั่งลงข้างๆกันก่อนจะดึงมือที่เฝ้าทะนุถนอมมาตั้งแต่เด็กมากุมไว้
สร้างความแปลกใจให้กับฮยองวอน เพราะร้อยวันพันปีแม่ของเขาไม่เคยทำแบบนี้
“..แม่มีอะไรครับ”
“รักเขามากใช่ไหม”
“...”
“รักมากจนถึงกับต้องคอยทำร้ายตัวเองด้วยการไม่กินข้าว
อดนอนจนจะป่วยอีกรอบเลยเหรอ”
“..ผม”
“แกรักชินโฮซอกมากกว่าแม่
มากกว่าชีอู มากกว่าตัวแกเองอีกใช่ไหม”เยนาพูดเสียงสั่นเครือ “เห็นใจแม่บ้าง
แม่จะบ้าตายอยู่แล้วนะ ที่แกเป็นแบบนี้ ไม่สงสารชีอูหรือไง
ทุกวันนี้ลูกแกกลัวจนไม่กล้าเข้าใกล้แกแล้วนะ”
มันก็จริงอย่างที่แม่ของเขาพูดไม่มีผิด
เพราะการที่ฮยองวอนเอาแต่นั่งซึมไม่พูดกับใคร ทำให้ชีอูกลัวไม่กล้าเข้ามาอยู่ใกล้
กลับมาจากโรงเรียนก็หนีเข้าไปอยู่กับคุณยายอย่างเดียว
คำพูดของแม่ราวกับอะไรสักอย่างที่ทำให้ฮยองวอนตั้งสติได้
และคิดว่าสิ่งที่ทำอยู่ มันไม่ช่วยทำให้อะไรดีขึ้นเลยแม้แต่นิดเดียว
กลับกันยิ่งแย่ลงเรื่อยๆด้วยซ้ำ
“ผมขอโทษ
ฮึก แต่มันเลวร้ายเกินไป แม่.. ผมรับมันไม่ไหว ผมทำใจไม่ได้ ฮือ”ฮยองวอนโผเข้าอ้อมแขนของผู้เป็นแม่
ร้องไห้ราวกับตัวเองยังเป็นเด็กอยู่
ครั้งล่าสุดคือเมื่อไหร่นะ
ที่เขาร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของแม่แบบนี้
คงเป็นตอนที่รู้ว่าพ่อทิ้งไป
“ไม่เป็นไรนะ
แกไม่ต้องร้อง”เยนาปลอบลูกชาย แม้ว่าตัวเธอเองก็มีน้ำตาอาบแก้มไม่ต่างกัน “ทั้งหมดมันเป็นความผิดของแม่เอง
เพราะความคิดโง่ๆที่อยากจะปกป้องลูกชายคนเดียวให้มีความสุขที่สุด
เลยเลือกที่จะไม่บอก เพราะกลัวว่าแกจะต้องเจ็บปวด”
“ฮือ..”
“แต่แม่รู้แล้ว
มารู้เมื่อตอนที่มันเกิดขึ้นแล้วว่าความคิดของแม่มันผิด
การบอกความจริงไม่ใช่การทำร้าย แต่เป็นการปกป้องแกจริงๆต่างหาก แม่เข้าใจแล้ว
แม่ขอโทษ”
“ผมจะทำยังไง
ฮือ ผมลืมเขาไม่ได้ เรารักกัน เราอยู่ด้วยกันไม่ได้ แม่.. มันเจ็บไปหมดเลย ฮือ”
“แม่อยู่ตรงนี้นะ
มะ แม่จะอยู่กับแกนะฮยองวอน แก้วตาดวงใจของแม่”
สิ่งที่เห็นและเสียงที่ได้ยินทำให้คนที่ยืนมองอยู่ห่างๆต้องยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาที่มันไหลลงมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ออกไป
มินฮยอกสูดลมหายใจเข้าจนเต็มปอดเพื่อตั้งสติ
เห็นฮยองวอนเจ็บปวดแบบนั้น คนที่รักฮยองวอนมาตลอดอย่างเขามีเหรอที่จะไม่รู้สึกอะไร
ถึงจะยังไม่ทันลงมือทำอะไร
แต่แค่ในความคิด มินฮยอกก็ถือว่ามันคือความผิด ที่คิดเห็นแก่ตัวกับฮยองวอน
“ฉันจะช่วยพิสูจน์เองว่ามันคือเรื่องจริงหรือเปล่า”
ใช้เวลาไม่นาน
อาจเป็นเพราะไม่ใช่วันหยุด หรือไม่ก็อาจเป็นเพราะความร้อนใจ
ทำให้มินฮยอกมาอยู่ที่โรงพยาบาลในเวลาอันรวดเร็วอย่างนี้
ดีที่เมื่อมาเป้าหมายก็ไม่ได้อยู่ไกลให้ต้องคอยวิ่งหา
ร่างสูงตรงเข้าไปแล้วคว้าข้อมือเล็กที่กำลังถือแฟ้มเล่มบางอยู่
“คะ
ยะ ย๊า!! อะไรของนายเนี่ย”ฮยอนจองหันไปมองด้วยความงุนงง
เมื่อเห็นว่าเป็นใครก็ขึ้นเสียงใส่แล้วสะบัดแขนออก “เป็นบ้าอะไรอีกล่ะ”
“ไปกับฉัน”
“ฉันทำงานอยู่
แล้วจะไปไหน ไปทำอะไร”
“ไม่ต้องรู้หรอก”มินฮยอกพูดด้วยความหงุดหงิด
หันไปคว้าข้อมือเล็กมาจับอีกที “บอกให้ไป ให้ทำอะไรก็ทำๆไปเหอะ อย่าพูดมาก”
“นี่!!!
คิดว่าตัวเองเป็นใคร จู่ๆก็จะมาสั่งให้ไปด้วยโดยที่ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าให้ไปทำอะไร
ฉันคงไปด้วยหรอก”
“ไปช่วยฮยองวอน”
“...”
“คราวนี้ไปได้ยัง”
ฮยอนจองเม้มปาก
มองหน้าเพื่อนคู่กัดด้วยความลังเล ได้ยินว่าช่วยฮยองวอน ใจมันก็ไปเกินครึ่งแล้วล่ะ
ยิ่งตอนนี้เป็นเวลาพักอยู่ด้วย แต่ก็นะ คนอย่างลีมินฮยอกไว้ใจได้ที่ไหน
ไอ้ไปช่วยน่ะ ช่วยทำให้ดีขึ้นหรือแย่ลงก็ไม่รู้
“อย่ามาใช้สายตาแบบนั้นมองฉันนะยัยโง่”
“เห๊อะ
มาขอร้องให้ไปด้วย แล้วมาด่ากันแบบนี้เหรอ”ฮยอนจองแยกเขี้ยว
สะบัดมืออีกรอบแล้วผลักมินฮยอกออก “ฉันไม่ไปย่ะ”
“เออๆๆๆๆ
เพื่อฮยองวอนอ่ะ ฉันยอมลงให้เธอก็ได้ ..ขอโทษที่ด่า”
“หึ! บอกมาด้วย
ว่าจะไปไหน ไปทำอะไร”
“เฮ้อ”มินฮยอกถอนหายใจยาว
มองคนขี้สงสัยด้วยความหงุดหงิดที่ยังไม่ลดลง แต่ก็ต้องยอมๆบอกไป “ไปหาลุงฮยองซอบ”
“ฮะ!!!!!!”
“เป็นหมอก็หัดไปเช็คสภาพหูหน่อยก็ดี
ฉันว่าฉันพูดชัดแล้วนะเว้ย”
“ชิ..
ตะ แต่นายจะไปหาคุณลุงทำไม”
“เดินไปคุยไปได้ปะ
รีบ”พูดจบก็รีบเดิน จูงกึ่งลากฮยอนจองให้เดินตามมาด้วย
ฮยอนจองที่ไม่ทันตั้งหลักเซไปตามแรงดึง
ระหว่างนั้นก็เอาแฟ้มประวัติคนไข้วางไว้บนเคาน์เตอร์เพื่อฝากพยาบาลให้เอาไปเก็บ
ก่อนจะมารู้ตัวว่ามือหนาที่ดึงข้อมืออยู่เลื่อนลงมากุมอยู่ที่มือตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
ตึกตัก
จู่ๆก็รู้สึกว่าใบหน้ามันร้อนวูบขึ้นมา
บวกกับจังหวะของหัวใจที่เร่งเร็วขึ้น ..มือของมินฮยอก
มันอุ่นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ
“มัวแต่ยืนทำหน้าโง่อยู่ได้
ขึ้นรถดิวะ”
“ไอ้..”
ขอคืนคำ
อุ่นเอิ่นอะไร เย็นอย่างกับน้ำแข็งขั้วโลกนั่นแหละ แหยะ..
ฮยอนจองรีบเอามือลงไปถูกระโปรงตัวเองด้วยความรังเกียจ
เบ้ปากใส่ไอ้คนเผด็จการปากเสียที่หันมายิ้มเยาะใส่
“ตกลงนายคิดจะทำอะไร”
“ตรวจดีเอ็นเอ”
“ฮะ”ฮยอนจองร้องออกมาด้วยความตกใจ
“ตรวจดีเอ็นเออะไร”
“แสดงความโง่อีกละ”
“- -“
มินฮยอกหัวเราะที่ได้แกล้งคนข้างๆอีกครั้งก่อนจะอธิบาย
“ก็ฉันลองปรึกษาพี่จูยองดู ว่ามันมีโอกาสเป็นไปได้ไหม
ที่ฮยองวอนกับคุณโฮซอกอาจจะไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆ”
“ทำไมจู่ๆก็คิดงั้น”
“ฉันเคยอ่านเจอนี่
ถ้าเกิดพี่น้องที่มีสายเลือดเดียวกัน จะมากน้อยแค่ไหน
ลูกที่เกิดออกมาก็มีโอกาสสูงใช่ไหมล่ะ ที่อาจมีอะไรผิดปกติ แต่นี่เธอก็เห็น
ชีอูไม่เห็นเป็นอะไรเลย”
“มันก็แค่มีโอกาสสูง
แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีเลยสักหน่อย”
“ถึงงั้นก็เหอะ
ฉันลองคุยกับแม่เรื่องของคุณลุงคุณป้ามา แม่ฉันบอกว่าจนตอนนี้ก็ยังไม่เชื่อเลย
ว่าคุณลุงจะนอกใจคุณป้าจริงๆ เพราะท่านรักคุณป้ามากๆน่ะ
แล้วจู่ๆก็มาบอกว่ามีลูกอีกคน มันดูไม่สมเหตุสมผลเท่าไหร่นะ”
“นายจะบอกว่าอาจมีเรื่องเข้าใจผิดงั้นสิ”
“ก็อาจจะใช่ไง
ฉันถึงได้อยากพิสูจน์ ถ้าไปแค่ฉัน มนจะดูไม่น่าเชื่อถือเท่าไหร่
ถึงได้พึ่งคนที่เป็นหมอ”
ฮยอนจองยิ้มมุมปาก
แกล้งกระเซ้ามินฮยอก “เลยนึกถึงฉันใช่ไหมล่ะ”
“ไปไกลๆเลย”มินฮยอกหันไปจิ้มหน้าผากฮยอนจองก่อนจะดันจนอีกฝ่ายหงายไปข้างหลัง
“นี่ถ้าพี่จูยองว่างนะ ให้ตายก็ไม่มาหาเธอ”
“ชิ”
ฮยอนจองแลบลิ้นใส่แล้วหันหน้าหนีทันทีด้วยความงอนและไม่อยากพูดด้วยให้ต้องทะเลาะกันอีก
เสียพลังงานจะตาย
มินฮยอกมองคนข้างตัวที่กอดอกมองออกไปข้างนอก
และทำปากยู่เหมือนเด็กกำลังงอน เลยหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วขับรถต่อ
กับฮยอนจองก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก
อืม.. จะว่าไป
เคยพูดดีๆกันสักครั้งไหมนะ
“เฮ้อ..”
“...”
“เฮ้อออออ”
“...”
“เฮ้ออออออออออออ”
“กีฮยอน”ฮยอนอูลุกขึ้นจากที่นั่งก่อนจะเดินเข้าไปใกล้
วางมือลงบนหัวหลมแล้วโยกเบาๆ ส่งยิ้มให้อย่างอ่อนโยน “เป็นอะไรครับ
ถอนหายใจบ่อยจัง”
“ผมเครียดเรื่องฮยองวอนกับโฮซอกอ่ะครับ
กำลังจะไปกันด้วยดีอยู่แล้วเชียว จู่ๆก็มาเกิดเรื่องอะไรอีกไม่รู้”
“มันเป็นเรื่องระหว่างพวกเขานะครับ
เพื่อนๆอย่างเราก็ถือว่าเป็นแค่คนนอก ทำได้แค่มองดูและให้กำลังใจ เข้าไปช่วยเหลือเมื่อพวกเขาต้องการแค่นั้น
ที่พวกเราทำได้นะ”
กีฮยอนพยักหน้าหงอยๆ
เอนหัวไปซบกับแขนล่ำๆของแฟนที่แสนอบอุ่นของตัวเอง กีฮยอนน่ะโชคดี
ที่มีคนรักดีๆแบบนี้ เลยอยากจะให้เพื่อนได้พบเจอกับความสุขแบบนี้บ้าง
“ไม่รู้ว่าสองคนนั้นไปทำอะไรมานะครับ
กว่าจะมีความสุขกันได้ เจอเรื่องเยอะแยะไปหมดเลย”
“ไม่ต้องเครียดครับ
เดี๋ยวหน้าแก่ พี่ไม่รักนะ”
“พี่ฮยอนอู!!!!”
“แต่ผมรัก”
ทั้งฮยอนอูและกีฮยอนต่างก็หันไปมองต้นเสียงที่เข้ามาขัดจังหวะ
กีฮยอนลุกขึ้นยืนมองคนเข้ามาใหม่ รีบหันไปมองดูอาการคนรักที่เป็นแบบนี้ทุกครั้ง
เมื่อเจอ
“ชางกยุน
มาทำอะไร”
“ผมก็มาหาพี่ไง”ชางกยุนพูดยิ้มๆ
ไม่สนหน้าหมีๆของฮยอนอู แต่เดินไปยืนข้างกีฮยอน “ใจมันเรียกร้องให้มาอ่ะ”
“นะ
นี่..”
“ใจมันคงเรียกร้องให้มา
..โดนกระทืบล่ะมั้ง”ฮยอนอูพูดเสียงเรียบ ดึงกีฮยอนย้ายมายืนอีกข้างแทน
“โห่
นี่ก็จะโหดไปไหนล่ะพี่หมี ผมล้อเล่นหรอกน่า”ชางกยุนพูด
แกล้งชกแขนล่ำเพื่อกลบเกลื่อน
อย่าเผลอแล้วกัน
หึๆ
“เข้ามาก็มาทำเรื่องสร้างความร้าวฉานให้ครอบครัวคนอื่นเลยนะชางกยุน”
“ก็บอกแล้วไงว่าแค่แกล้งเล่นอ่ะพี่”
จูฮอนยักไหล่
หลังจากฟังคำแก้ตัวเด็กฝึกงาน เลยหันไปทางเพื่อน “ติดต่อไอ้โฮซอกได้ยัง”
“..ไม่เลย
โทรไปก็ปิดเครื่องตลอด”
“แต่ฉันรู้ละ
ว่ามันไปอยู่ที่ไหน”
“รู้ได้ไง”
“คนของพ่อเยอินไงล่ะ”จูฮอนตอบ
ยิ้มจนตาที่หยีอยู่แล้วกลายเป็นขีดเดียว “ไปหามันกัน”
หลังจากโฮซอกมาลาออก ก็ไม่มีใครสักคนที่ติดต่อได้เลย ยังไงซะ
โฮซอกก็คือเพื่อนของพวกเขา ในเมื่อเพื่อนกำลังแย่ขนาดนี้ จะอยู่เฉยได้ยังไง
ทุกอย่างจะต้องดีขึ้น
..เพื่อนๆจะช่วยกันเอง
มินฮยอกกับฮยอนจองเดินทางมาถึงบ้านเล็กๆริมชานเมือง
ถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป หลังจากตามหาที่อยู่ของบ้านหลังนี้มานาน
“นั่นใครน่ะ
..มินฮยอก ฮยอนจอง”
“เอ่อ
สวัสดีค่ะ”ฮยอนจองหันไปก้มหัวให้กับเจ้าของบ้านอย่างสำนึกผิดที่จู่ๆก็บุกเข้ามาแบบนี้
“พะ พวกหนูขอโทษนะคะ ที่มาโดยไม่ได้บอก แถมยังเข้าบ้านมาโดยไม่ขออีก”
“ขอโทษด้วยนะครับ
ผมกดกริ่งเรียกนานแล้ว แต่ว่าไม่มีใครมาเปิด ก็เลย..”
“ไม่เป็นไรๆ
เข้ามาสิเด็กๆ”ฮยองซอบเอ่ยชวนเด็กๆอย่างใจดี พากันไปนั่งด้านในบ้าน “มาหาลุงถึงที่นี่
มีเรื่องอะไรงั้นสินะ”
“ครับ”มินฮยอกพยักหน้า
“คุณโฮซอกไม่อยู่ที่นี่เหรอครับ”
“เขาไปอยู่บ้านป้าของเขาที่ต่างจังหวัดน่ะลูก”
“...”
“มาเรื่องฮยองวอนด้วยสินะ”
“..ค่ะ”ฮยอนจองรับเสียงอ่อย
“คะ คุณลุงทราบเรื่องของทั้งสองคนแล้วใช่ไหมคะ”
“ใช่
ลุงรู้แล้ว”
“แต่คุณลุงคงยังไม่รู้ใช่ไหมครับ
ว่านอกจากที่ทั้งสองคนจะรักกันแล้ว พวกเขาก็ยังมีลูกด้วยกันด้วย”
“ว่าไงนะ”
“มินฮยอก
นายพูดแบบนั้นได้ยังไง”ฮยอนจองหันไปดุที่จู่ๆมินฮยอกก็พูดในเรื่องที่ยากจะรับได้ขึ้นมา
“ทำไมไม่หาจังหวะดีๆ นายนี่มัน..”
“ก็ฉันร้อนใจ
แต่ถึงงั้น คุณลุงก็คงได้รู้แล้วนะครับ ..ชีอู คือลูกของคุณโฮซอกกับฮยองวอน”
“ดะ
เดี๋ยวนะมินฮยอก แต่ว่า ทั้งโฮซอก และฮยองวอน ต่างก็เป็นผู้ชา..”
“ใช่ค่ะคุณลุง
แต่ร่างกายของฮยองวอนผิดปกติค่ะ เพราะเขามีฮอร์โมนของผู้หญิงอยู่ด้วย
ทำให้เขาสามารถตั้งท้องและคลอดออกมาเป็นชีอูนี่แหละค่ะ”
“โธ่
ลูกพ่อ..”
“ถ้าผมพูดตรงๆ
หวังว่าคุณลุงจะไม่โกรธนะครับ”มินฮยอกเริ่มต้นเปิดประเด็น “ผมสงสัยว่าคุณโฮซอกกับฮยองวอนอาจจะไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆ”
“เป็นไปไม่ได้หรอกมินฮยอก
ฮยองวอนเป็นลูกของลุง โฮซอกเองก็..”
“คุณลุงมั่นใจมากแค่ไหนเหรอครับ”
“...”
“เคยลองตรวจอย่างจริงจังดูไหมครับ
แล้วมีหลักฐานแน่นอนหรือเปล่า ว่าคุณลุงเป็นพ่อของเขาจริงๆ”
“เอ่อ
คุณลุงคะ พวกหนูไม่ได้จะมายุ่งเรื่องครอบครัวของคุณลุงเลยนะคะ
แต่ว่าฮยองวอนคือเพื่อนของเรา และตอนนี้เขาก็แย่มากๆ พวกเราเลยอยากจะช่วย”
“ป้าฮานากีดกันทั้งสองคน
เพราะว่าความเป็นพี่น้อง แต่ถ้าหากพวกเขาไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆ
ทั้งสองคนก็จะมีความสุขนะครับ”
“..ที่มา
ก็เพราะอยากให้ลุงตรวจดีเอ็นเอสินะ”
“ตะ
แต่ถ้าคุณลุงไม่อยากทำ ไม่เป็นไรนะคะ แค่พวกเรามาพูดเรื่องแบบนี้ ก็แย่พอแล้ว
ไว้เราจะลองหาวิธีอะ..”
“เอาสิ”ฮยองซอบพูด
ถอดแว่นตาวางบนโต๊ะแล้วนวดขมับตัวเองเบาๆเพื่อคลายเครียด “ที่ผ่านมา
ลุงไม่เคยทำหน้าที่พ่อที่ดีพอสำหรับฮยองวอนเลย ทั้งๆที่ลุงรัก และอยากดูแล
แต่ลุงก็ทำไม่ได้ เพราะลุงต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ลุงทำไว้กับแม่ของโฮซอก”
“...”
“เธอไม่เหลือใครเลย
และลำบากมาก แต่แม่ของฮยองวอนไม่ใช่
ลุงรู้ว่าเฮนาเข้มแข็งและจะสามารถเลี้ยงดูฮยองวอนได้ดีแน่นอน”
“..คุณลุงยังรักป้าเฮนาอยู่ใช่ไหมคะ”
“ไม่มีวันไหนที่ลุงไม่รักเลย
แต่พูดไปมันจะมีประโยชน์ตรงไหนกัน ลุงเชื่อในสิ่งที่แม่ของโฮซอกพูดทุกอย่าง
จนไม่คิดจะตรวจสอบอะไรเลย เชื่อสนิทใจว่าโฮซอกเป็นลูกของลุง ที่สำคัญ
โฮซอกเคยประสบอุบัติเหตุ”
“...”
“เขาเสียเลือดไปมาก
..แต่ลุงให้เลือดเขาไม่ได้”
“คุณลุงอาจจะไม่ใช่พ่อของเขาก็ได้นะครับ”
“แต่เขาก็อาจจะเลือดกรุ๊ปเดียวกับแม่เขาก็ได้นะคะ”
“นี่
คิมฮยอนจอง เธอช่วยพูดอะไรที่มันให้กำลังใจคนอื่นเขาหน่อยได้ไหมฮะ”
“ก็ฉันพูดไปตามหลักนี่
ไม่ได้อยากจะขัดความหวังใคร แต่มันก็มีความเป็นไปได้ทุกทางไม่ชาหรือไง”
“แต่เธอก็ไม่ควรพูดตอนนี้ไงยัยโง่”
“เอาอีกแล้วนะ
ด่าฉันอีกแล้ว นายนั่นแหละโง่ โง่จนผมบาง หัวจะล้านอยู่แล้วนั่น”
“ย๊า!!”
“เราสองคนนี่ยังเหมือนเดิม ทะเลาะกันตั้งแต่เด็กจนโต
ถ้ายังไม่เลิกทะเลาะกัน ระวังผู้ใหญ่เขาจะจับให้แต่งงานกันจนรักกันเข้าล่ะ”ฮยองซอบพูดขำๆ แต่กลับทำเอาสองคนแยกเขี้ยวใส่กันหนักกว่าเก่า
“ไม่มีทางอ่ะครับ ผมไม่มีวันมีเมียโง่ๆอย่างยัยนี่หรอก”
“หน็อย ด่าฉันโง่ได้ไง ฉันเป็นถึงหมอเลยนะเว้ย นายต่างหากล่ะที่ไม่ฉลาด”
“เห๊อะ เธอนั่นแหละ ทั้งโง่ ทั้งซื่อบื้อ
ต่อให้เหลือเธอแค่คนเดียวบนโลกฉันก็ไม่เอาหรอก”
“เอ้อ!!!!! ฉันก็ไม่มีวันเอานายเหมือนกันนั่นแหละ
ไอ้ ..ไอ้ ไอ้ผมบาง!!!!”
“ยัยฮยอนจอง!!!!!!”
อย่างน้อยในช่วงเวลาเครียดแบบนี้
มินฮยอกกับฮยอนจองก็ทำให้คนแก่อย่างฮยองซอบยิ้มออกมาได้บ้าง
พ่อมันเป็นพ่อที่แย่
หากมีโอกาส แม้มันจะน้อยนิด แต่พ่อก็ยังคงหวัง
ว่าจะไถ่บาปที่พ่อเคยทำกับลูก
กับแม่ของลูกได้บ้างนะฮยองวอน
ความตีกันของพี่มินฮยอกและคุณหมอฮยอนจองนี้.. สามารถช่วยบรรเทาความดราม่าได้บ้าง
ไรท์กลัวจะขาดสารอาหารกันไปก่อน เพราะกินแต่มาม่า เอาวิตามินมาเพิ่มพอให้กระชุ่มกระชวย
นับถอยหลังเหลือเพียง 28 วัน สำหรับการโอนเงินจองฟิคนะคะ
และไรท์จะลงในเว็บแบบครบ 100% แค่เพียง 2-3 ตอนเท่านั้น ตอนอื่นๆจนถึงตอนจบ จะลงแบบไม่ครบตอน
เพื่อให้แฟร์กับคนที่สั่งซื้อ แต่รับรองว่าทุกคนได้อ่านตอนจบค่ะ เพียงแค่มันจะฟินไม่เต็มร้อย
ย้ำอีกครั้ง ฟิคเรื่องนี้แฮปปี้เอนดิ้งนะคะ เพียงแค่รอลุ้นว่ามันจะลงเอยในรูปแบบไหน
แหม หน้าปกฟิคเราตะมุตะมิขนาดนี้ จะจบแบบแบดเอนดิ้งได้ไง จริงมะ
ใครยังไม่ได้สั่งจองฟิค ยังพอมีเวลานะคะ คือแบบ ..เนื้อหามันจะมีมากกว่าที่ลงในเว็บอีก ในเว็บไรท์จะลงไม่ครบทั้งหมด
ภายใต้ความดราม่า มันมีความละมุนซ่อนอยู่ แต่เป็นของใคร ไม่บอกจ้ะ ต้องซื้ออ่าน(เลวมากกกกก) แฮ่ๆ
ใครคิดจะไม่เอา บอกเลยว่าพลาดแรงมาก
มันครบรสมากๆเลยนะเออ สามารถเข้าไปอ่านรายละเอียด หรือติดตามความคืบหน้าได้ที่
ปล. ถ้าถึงวันสุดท้ายที่ให้โอนเงินแล้ว ยอดไม่ถึง 15 เล่ม ไรท์จะไม่รวมนะคะ แต่จะทำใส่ E-BOOK ส่วนคนที่โอนเงินมาแล้ว
ไรท์จะโอนคืนให้ แต่ถ้าต้องการเป็นแบบ E-BOOK ไรท์ก็จะโอนคืนโดยหักค่าหนังสือไว้เลย
ความคิดเห็น