คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Just (sex) Friend | chapter 14
Chapter 14
“ว่าไงกีฮยอน”
(ถึงไหนแล้วอ่ะ
ฉันรอนานแล้วนะ)
“จะถึงแล้วน่า
นายใจเย็นๆก็ได้หรอก ฉันแวะส่งชีอูที่โรงเรียนก่อนน่ะ”
(เสียดายอ่ะ
คิดถึงชีอูจัง อยากเจอแล้ว ไม่ได้เจอตั้งนาน งานฉันยุ่งมากเลยเนี่ย)
“เดี๋ยวก็ได้เจอแล้วน่า
งั้นเดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ ฉันขับรถอยู่ ไว้คุยกัน”
ฮยองวอนกดวางสายหลังจากบอกลากันเรียบร้อยแล้ว
วันนี้เขาต้องเข้ามาในโซล
เพื่อเอาเอกสารสัญญาเรื่องการใช้รีสอร์ทมาให้กีฮยอนตรวจดูความเรียบร้อยอีกรอบ
ถือโอกาสมาเจอกันด้วย มีเรื่องตั้งเยอะแยะที่อยากจะคุยกัน
วันนี้รถไม่เยอะ
อาจจะเป็นช่วงวันทำงาน และเวลาที่ทุกคนคงไม่ออกไปไหน
ใช้เวลาไม่นานอย่างครั้งอื่นก็มาถึงแล้ว ไม่ลืมที่จะแวะร้านเบเกอรี่เจ้าโปรด
เพื่อไปฝากเพื่อนตัวเล็กด้วย
♫
มือเรียวล้วงหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋า
ขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามา”ว่าไงฮยอนจอง”
(ฮะ
ฮยองวอน นายอยู่ไหน)
“ถึงโซลแล้วล่ะ
มีอะไรหรือเปล่า”
(ทำใจ
ทำใจดีๆนะ)
ได้ยินอย่างนั้น
จู่ๆหัวใจมันก็กระตุกวูบขึ้นมา มือสั่นทั้งที่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเรื่องอะไร “ทะ
ทำไมเหรอฮยอนจอง”
(คุณโฮซอกรถชน
รถเละไปหมดเลย ตอนนี้เขาอยู่โรงพยาบาล)
“!!!!!!”
จุดหมายปลายทางเปลี่ยนทันทีที่วางสายจากฮยอนจอง
ฮยองวอนขับรถตรงไปที่โรงพยาบาลอย่างร้อนใจ
มองทางแทบไม่เห็นเพราะน้ำตามันบังการมองไปหมด ได้แต่ภาวนา ให้โฮซอกปลอดภัย
“ฮึก..
อย่าเป็นอะไรไปนะโฮซอก”
ฮยองวอนแทบอยากจะจอดรถทิ้งไว้ตรงทางเข้า
แต่เพราะทำแบบนั้นไม่ได้ ถึงได้รีบหาที่จอดแล้ววิ่งเข้าไปในโรงพยาบาลทันที
แผนกฉุกเฉินยังคงดูวุ่นวายเหมือนเดิม แต่มันไม่ใช่สิ่งที่จะสนใจเลยแม้แต่นิดเดียว
ดวงตากลมกวาดมองไปทั่วเพื่อมองหาฮยอนจอง หรือไม่ก็เป็นโฮซอกก็ได้
“...”
ก่อนที่สุดท้ายสายตาจะมองเห็นใบหน้าคุ้นเคยที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง
ค่อยๆก้าวเข้าไปใกล้ด้วยร่างที่สั่นเทา อีกเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้นจะถึง แต่จู่ๆ
ผ้าสีขาวที่ใช้ห่มคลุมร่าง
กลับถูกพยาบาลดึงขึ้นคลุมจนมิดใบหน้าต่อหน้าต่อตาของฮยองวอน
“..มะ
ไม่นะ”
มันไม่ควรเป็นแบบนี้สิ
มันต้องไม่ใช่..
ชีอูยังไม่มีโอกาสได้เรียกพ่อของเขาว่าพ่อเลยนะ
โฮซอกยังไม่รู้เลยด้วยว่าตัวเองมีลูกแล้ว
“ไปไม่ได้นะโฮซอก”
ร่างบางทิ้งตัวลงนั่งข้างเตียง
ฟุบหน้าลงกับขาภายใต้ผ้า เขย่าพร้อมกับปล่อยโฮออกมาเพราะกลั้นไม่ไหวอีกต่อไป
“โฮซอก ฮืออออออ”
...
“นายไปแบบนี้ไม่ได้นะ
ฮึก ฉะ ฉันไม่ให้นายไป ถะ ถ้านายไป แล้วฉันล่ะ”
...
“นายยังไม่ได้ยินฉันบอกกับนายเลยนะ
ฮืออออ นายยังไม่รู้เลย ฮึก ไม่รู้ว่าฉันน่ะ ฉันรักนายมากแค่ไหน
อย่าทิ้งฉันไปนะโฮซอก ฮือออ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ”
...
“ฉัน..
ขอโทษ ฮึก”
“..เข้าใจแล้ว
แค่กๆ”
“...”
“ไม่ต้องร้องนะ
ฉันไม่ทิ้งนายไปไหนหรอก”
ฮยองวอนค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา
ก่อนจะเห็นว่าผ้าที่คลุมหน้าโฮซอกเมื่อกี้ถูกดึงลงแล้ว
แถมคนที่คิดว่าจากไปแล้วกลับยิ้มเผล่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแม้แต่นิดเดียว
“อะ
อะไรเนี่ย”ฮยองวอนพึมพำเบาๆ ลุกขึ้นยืนแล้วมองสำรวจร่างหนาตรงหน้าอีกที
ก็พบว่ามีแค่บาดแผลถลอกเล็กน้อยเท่านั้นเอง “นี่นาย!!! นายหลอกฉันเหรอ!!!!!”
“ใครหลอกนาย”โฮซอกรีบยันตัวลุกขึ้นนั่งก่อนจะเอื้อมมือไปปิดปากฮยองวอนที่ตั้งท่าเตรียมโวยวาย
“เบาๆหน่อย เดี๋ยวเตียงข้างๆก็ด่าเอาหรอก”
“ปล่อยเลยนะ!!”
“เฮ้ย
อย่าเพิ่งปะ โอ๊ยยย”
“โฮซอก!!!!”
ให้ตายเหอะ
ไม่อยากคุยด้วยแล้วแท้ๆ
แต่พอได้ยินเสียงร้องปุ๊บกลับรีบหันกลับมาดูเขาจนลืมเก็บอาการไปเลย
ฮยองวอนล่ะอยากจะเอามือมาตบๆหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติ
แต่เหมือนจะไม่ทันแล้วล่ะ..
ดูสายตามันสิ
..น่าเอานิ้วจิ้มซะให้เข็ด
“อะไร
อย่ามาทำหน้าดุใส่ฉันนะฮยองวอน ฉันหลอกนายตรงไหน”
“ก็นะ..”
“จู่ๆนายก็วิ่งมากอดขาฉัน
แล้วก็ร้องไห้ฟูมฟายเอง แถมยังบอกด้วยว่า อย่าไปนะ ฉันรักนาย อย่าทิ้งฉันไป”
“เงียบนะ!!!”
“เขินอ่ะดิ๊”
“หุบปากไปเลยไอ้บ้า”ฮยองวอนฟาดลงไปบนหลังหนาแบบไม่ออมแรงด้วยความหมั่นไส้
นาทีนี้จะร้องโอดโอยแค่ไหนก็ไม่สนแล้วด้วย “ก็ฉันเห็นพยาบาลเขาคลุมหน้านาย
ทำอย่างกับคนตาย”
“ฉันขอให้เขาคลุมเองอ่ะ”
“เพื่อ?”
“ก็ฉันอยากนอนนี่
แสงมันสว่างขนาดนี้ นายก็น่าจะรู้นี่นาฮยองวอน ว่าถ้าสว่างไปฉันนอนไม่หลับ”
“..มะ
ไม่รู้สักหน่อย จำไม่เห็นได้”
โฮซอกยิ้ม
รู้สึกว่าตอนนี้ฮยองวอนน่ารักมาก น่ารักจนอดใจแทบจะไม่ไหว
อยากจะดึงมากอดแล้วฟัดซะให้จมเตียง นี่ถ้าไม่ติดว่านี่คือโรงพยาบาลนะ ทำไปแล้วล่ะ
ไม่รอหรอก
“แค่ผ้าคลุมหน้านี่ก็คิดว่าฉันตายแล้วเหรอ”
“..ฮยอนจองบอกว่ารถเละไปหมดเลยนี่
ใครจะไปคิดว่าแค่แผลถลอกเนี่ย”
พูดแล้วก็อยากจะเจอเพื่อนตัวแสบเหลือเกิน
วางแผนไว้สินะ คงรู้อยู่แล้วน่ะสิว่าฮยองวอนจะต้องเป็นบ้าแบบนี้
แสบจริงๆเลยนะคิมฮยอนจอง
“คุณหมอเขาก็ไม่ได้โกหกนะ
ไอ้รถที่ว่าเละน่ะมันก็เละจริงๆ แต่ว่ามันเป็นรถที่จอดอยู่ ไม่ใช่รถฉันสักหน่อย
ฉันโดนลูกหลงเฉยๆ”
“ถ้าไม่เป็นอะไรก็ดี
งั้นฉันไปล่ะ นัดกีฮยอนไว้”
“ไม่ให้ไป”
“โฮซอก!!”ฮยองวอนร้องเสียงหลง
เมื่อถูกดึง
ถึงจะแรงไม่มากแต่ไม่ทันตั้งตัวมันก็ทำให้เซเสียหลักลงไปนั่งจุมปุ๊กอยู่บนเตียง
แถมยังเป็นในอ้อมแขนของไอ้คนป่วยกำมะลอพอดีเป๊ะ “ปล่อยนะ”
ยังดีนะที่ผ้าม่านถูกปิดไว้
ไม่งั้นฮยองวอนคงไม่กล้าสู้หน้าใครแน่นอน บ้าจริง
“ไม่ปล่อย
ต้องคุยกันให้รู้เรื่องก่อน”
“คะ
คุยอะไร ไว้คุยไว้หลัง”
“ไม่
ถ้ารอไปคุยวันอื่น นายก็จะเฉไฉ แล้วสุดท้ายทุกอย่างมันก็อยู่ที่เดิมอีก”
“...”
“ที่พูดมาทั้งหมอเมื่อกี้
ตอบฉันแค่คำเดียวแชฮยองวอน”
“...”
“มันคือเรื่องจริง
จากใจของนายใช่ไหม”
ฮยองวอนก้มหน้ามองพื้น
ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้น เพราะรู้ดีว่าโฮซอกกำลังจ้องหน้าอยู่
จ้องแบบคาดคั้นซะด้วยสิ
พอมาลองคิดทบทวน
บวกกับเหตุการณ์เมื่อกี้ ถ้าหากว่ามันเป็นเรื่องจริงล่ะ
ชีวิตคนเราคือความไม่แน่นอน ถ้าหากวันหนึ่งโฮซอกเกิดจากไปจริงๆ คงจะรู้สึกเสียใจมากแน่ๆ
แต่ถ้าหากตัดสินใจไปแล้ว แม่ของเขามารู้ทีหลังล่ะ
แต่แม่มั่นใจได้ยังไง
ว่าโฮซอกจะเป็นเหมือนพ่อ มันคงไม่ผิดใช่ไหม ถ้าหากฮยองวอน
“..ฉันรักนาย
ก็อย่างที่ได้ยินนั่นแหละ”
เลือกที่จะเชื่อความรู้สึกของตัวเอง
“อ๊ายยยยย”
รู้ไหมทำอะไรที่รู้สึกอึดอัดที่สุด
ก็คือการที่อยากจะกรี๊ดออกมาดังๆแต่ทำไม่ได้ไง
ฮยอนจองกำลังเผชิญสถานการณ์แบบนั้นอยู่ ทรมานแต่รู้สึกดีเป็นบ้า
ในที่สุดฮยองวอนก็เลือกทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้ว
เชื่อเถอะว่ามันจะดีกับทุกๆคน เพื่อนของเธอจะได้มีความสุขจริงๆสักที หลานของเธอก็จะได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์ด้วย
แค่คิดก็มีความสุขแล้วเนี่ย
“เป็นอะไรหมอคิม
ทำงานหนักจนเพี้ยนแล้วเหรอ”
“อ๊ะ
พี่จู.. อ่า เปล่าค่ะหมอคิม”
จูยองยิ้มก่อนจะยีผมน้องสาวด้วยความเอ็นดู
ทั้งคู่ตกลงกันว่าถ้าอยู่ที่โรงพยาบาล จะไม่ทำเหมือนเป็นพี่น้องกันเด็ดขาด
เพราะจูยองเป็นหมอมาก่อน ถือเป็นรุ่นพี่ ที่ฮยอนจองจะต้องให้ความเคารพมากเป็นพิเศษ
“หือ
นั่นฮยองวอนกับเพื่อนนี่”
“ใช่
พี่จำได้ใช่ไหม เขาน่ะ”
“ทำไมจะจำไม่ได้”จูยองตอบ
เขาจำได้แม่นเลยล่ะ จำติดตาเลยว่าวันที่เขาเอาจดหมายไปให้ ผู้ชายคนนั้นดูน่าสงสารขนาดไหน
“เกิดอะไรขึ้น ทำไม.. นี่เขาปรับความเข้าใจกันแล้วเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ
โอ๊ย หนูคันปากอ่ะ ขอหน่อยนะ”ฮยอนจองทำท่าเกาปากก่อนจะลากแขนพี่ชายไปในห้องทำงานของตัวเอง
“พี่จูยอง พี่เองก็รู้อยู่แล้วใช่ไหมล่ะ ว่าคุณโฮซอกน่ะเป็นพ่อของชีอู”
“อืม
รู้”
“ก็อย่างที่หนูเคยเล่าๆให้พี่ฟังนั่นแหละ
ว่าความรักของสองคนนี้น่ะมันเหมือนโรมิโอกับจูเลียต รักกันแค่ไหนแต่ก็ถูกกีดกัน”
“แล้ว?”
“แล้วอะไรล่ะพี่
ตอนนี้โรมิโอจูเลียตเขาก็ได้รักกันแล้วไง แฮปปี้เอนดิ้งน่ะ”
“แต่ตอนจบของโรมิโอจูเลียตมันไม่ค่อยสวยเท่าไหร่นะ”
ฮยอนจองเบ้ปาก
หยิกแขนพี่ชายที่พูดจาไม่เข้าหู “ก็นี่จบสวยไงพี่ อย่าขัดหนูเซ่!!”
“ฮ่าๆๆๆ”จูยองหัวเราะ
ขมวดคิ้วมองน้องสาวที่ดูมีความสุขยิ่งกว่าตอนที่รู้ว่าตัวเองสอบติดซะอีก “ถ้าจำไม่ผิด
ผู้ชายคนนั้นเคยเป็นคนไข้เรานี่”
“ใช่แล้ว”
“แล้วเราก็แอบชอบเขาด้วย”
“ใช่แล้ว
เฮ้ย!!!
แต่ตอนนี้หนูไม่ได้ชอบแล้วเหอะ ตอนนั้นหนูก็แค่รู้สึกดีๆกับเขา
เพราะหนูรู้สึกว่าเขามีคนในใจอยู่แล้ว ยิ่งพอรู้ว่าเป็นฮยองวอนนะ
หนูยิ่งไม่รู้สึกอะไรกับเขาเข้าไปใหญ่เลย”
“มีเพื่อนแบบเรานี่ก็ดีนะ”
“พี่ก็รู้
ฮยองวอนน่ะเคยช่วยชีวิตหนูไว้นะ ถ้าไม่ได้เขา หนูคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้หรอก”
เหตุผลที่ฮยอนจองรักฮยองวอนมากขนาดนี้
คงเป็นเพราะตอนเด็กๆที่เธอพลัดตกน้ำ เธอคงแย่ ถ้าไม่ได้ฮยองวอนกระโดดลงมาช่วย
ทั้งที่ตัวเองก็ว่ายน้ำไม่เป็นเหมือนกัน ดีที่มีคนมาช่วยได้ทัน ยังไงก็ตามฮยอนจองก็คิดว่าตัวเองเป็นหนีบุญคุณฮยองวอนอยู่ดี
“มีเพื่อนแบบหนูน่ะ
ประเสริฐสุดๆแล้ว แต่ติดตรงที่ฮยองวอนดันมีเพื่อนห่วยๆแบบมินฮยอกด้วยนี่สิ
ฉุดลงตลอด”
“เราก็พูดเกินไป”จูยองเอ็ดน้องสาว
แต่ก็เข้าใจ ทั้งสองคนมีความคิดขัดแย้งกันตลอดเวลามาตั้งแต่เด็ก “ไม่ว่ามินฮยอกเขาจะทำอะไร
ที่เขาทำมันก็เพื่อฮยองวอนทั้งนั้นแหละ”
“พี่น่ะไม่รู้เรื่อง
ตอนนี่หมอนั่นกำลังทำเพื่อตัวเองอยู่ต่างหาก”
เห็นไหมล่ะ
ไม่ต้องออกแรงทำอะไรสักนิด ฮยอนจองก็เป็นฝ่ายชนะแล้ว มินฮยอกควรจะรู้ตัวเองสักที
ว่าไม่มีทางเข้าไปแทนที่โฮซอกในใจของฮยองวอนได้หรอก
เห็นทีเพื่อนคนนี้จะต้องทำให้ไอ้หมอนั่นตาสว่างขึ้นมาหน่อยแล้วล่ะ
“แล้วคือไร
พวกมึงแอบปิ๊งกันตั้งแต่ตอนเรียนแล้ว ก็ไม่มีใครรู้อ่ะนะ”
“ฉันว่าทุกคนเขาก็รู้กันหมดนะ
มีแต่แกนั่นแหละ ไม่รู้เรื่อง”
“หุบปากเลยอ้วน
ฉันไม่ได้ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นเหมือนแกนี่หว่า”
“ย๊า!อีจูฮอน
อย่างฉันเขาไม่ได้เรียกว่าชอบยุ่งเรื่องคนอื่น
แต่เขาเรียกว่าเป็นคนช่างสังเกตต่างหากล่ะ”
ฮยองวอนหัวเราะกับบรรยากาศเดิมที่พบเจอ
เป็นแบบนี้ทุกทีสิน่า ไม่ว่าจะกี่ปีๆ คู่กัดก็ยังคงเป็นคู่กัดเสมอเลย
“...”
“..อะไร”ฮยองวอนกระซิบถามคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
ไอ้นั่งข้างไม่เท่าไหร่หรอกนะ แต่จ้องกันจาแทบไม่กระพริบแบบนี้
เขินเป็นเหมือนกันนะ
“มีความสุข”
คำเดียวสั้นๆที่แทนความรู้สึกของโฮซอกในตอนนี้
การรอคอยมันสิ้นสุดลงแล้วนะ โฮซอกไม่ต้องพยายามอะไรอีกแล้ว
ในเมื่อตอนนี้มีฮยองวอนอยู่ข้างๆอย่างที่เคยอยากให้เป็นมาตลอดแล้วนี่นา
“เอ้อ
จะว่าไปแบบนี้ก็ดีเน๊อะ มึงมีลูกโดยไม่ต้องออกแรงเลย”จูฮอนพูด ยิ้มแซวๆ “หรือว่าอยากออกแรงวะ”
“ทะลึ่ง!!!”กีฮยอนโวยวาย
แถมฟาดป๊าบไปที่กลางหลังคนทะเล้นเต็มแรงจนหลังแอ่น
“เฮ้ยอ้วน
เบาหน่อย นี่ซุปตาร์นะเว้ย”
“แต่ก็อยากออกแรงเองจริงๆนั่นแหละว่ะ”โฮซอกพูดตอบ
เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคน ยกเว้นฮยองวอนที่หน้าแดงลามไปถึงใบหู
“บ้าน่า
พูดอะไรกันวะ ./////.”
จะว่าไป
ถึงจะลงเอยเรื่องความสัมพันธ์ แต่มันก็ยังไม่เคลียร์เลยนะ
ในเมื่อตอนนี้โฮซอกยังไม่รู้เลย ว่าตัวเองได้เป็นพ่อคนแล้ว
เอาไว้ฮยองวอนจะบอกโฮซอก
ตอนที่เคลียร์เรื่องของแม่ลงตัวแล้วก็แล้วกัน
ยังไงก็จะต้องยืนยันกับแม่ของเขาให้หนักแน่นมากกว่าเดิม
ว่าโฮซอกไม่มีทางเป็นเหมือนพ่อแน่ โฮซอกจะต้องรักและดูแลฮยองวอนกับชีอูสุดความสามารถ
โฮซอกจะต้องเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีแน่
ใช่ไหม
“เป็นอะไร
จู่ๆก็ทำหน้าเครียดอีกแล้ว”โฮซอกถามคนข้างๆที่จู่ๆสีหน้าก็ดูเหมือนมีเรื่องในใจ “บอกฉันได้นะ”
“..เปล่าน่ะ
ไม่มีอะไร”ฮยองวอนฉีกยิ้ม แสร้งทำเหมือนว่ามันไม่มีอะไร แม้ในใจจะยังคงกลัว
ต่อให้เหมือนอะไรมันจะดีขึ้น แต่ปมในใจมันก็ยังไม่ถูกรักษาอยู่ดี
กลัวไปหมดเลย
“จะ
จูฮอน”เลยต้องเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อไม่ให้คิดมากแทน “สนใจรับเด็กฝึกงานบ้างไหม”
“ฮะ
เด็กฝึกงานอะไร”
“น้องชายฉันน่ะ
เขาเป็นแฟนคลับของนายเลยนะ”เอาเรื่องชางกยุนนี่แหละ ไหนๆชางกยุนก็ว่างๆ
แต่งเพลงอยู่เฉยๆแล้ว ถ้าหางานให้ทำ แถมยังได้ทำกับคนที่เป็นไอดอลคงดี “เขาแต่งเพลงเก่งนะ”
“งั้นก็เอามาลองฟังก่อน
ฉันยังบอกตอนนี้ไม่ได้”
“นี่ฮยองวอน
น้องชายนายนี่เป็นคนปกติปะเนี่ย”
“ทำไม”
“ก็เห็นชอบไอ้ตาตี่นี่อ่ะ
ฉันว่าต้องไม่ปกติแหงๆ”
“ไอ้อ้วน
แขวบะอีกแล้วนะเว้ย เดี๋ยวปั๊ด”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
โฮซอกยิ้มบางๆ
มองฮยองวอนที่หัวเราะพลางห้ามเพื่อนทะเลาะกัน
ไม่เป็นอะไรแน่เหรอฮยองวอน
ถึงจะยิ้ม จะหัวเราะ แต่แววตาดูไม่เป็นแบบนั้นเลยนะ
สุขแล้ว แต่ยังสุขไม่สุด แฮ่ คุณโฮซอกยังรู้ไม่ได้ว่าชีอูเป็นลูกกกกกกกกก
ถ้ารู้ตอนนี้ แล้วตอนหน้าไรท์จะเอาอะไรมาแต่ง ฮ่าๆๆๆๆๆ
ต้องใจเย็นๆนะคะ ค่อยๆคลายไปทีละนิดๆ เดี๋ยวดีเอง เชื่อสิ
ไรท์ทีมคุณหมอ(สอง)คิมนะ รู้ยัง ><
เปิดให้จองฟิคแล้วนะคะ ตอนนี้ได้ยอดโอนครบ 7 คนแรกแล้ว แต่คนโอนหลังจากนี้ไม่ต้องกลัวนะ
ของแถมแน่นไม่ต่างกัน น้อยกว่านิดหน่อย ใครคิดจะไม่เอา บอกเลยว่าพลาดแรงมาก
มันครบรสมากๆเลยนะเออ สามารถเข้าไปอ่านรายละเอียด หรือติดตามความคืบหน้าได้ที่
#แชไม่น่าสงสาร
ความคิดเห็น