คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : High School SS 2 : CHAPTERS 2
Chapters 2
ว่าะผ่านแ่ละวันไปไ้นี่แม่โรลำบาเลย ผมเหนื่อยริๆนะ
พลัีวิผมหายไป ไม่รู้ว่าะเอาลับมาไ้เมื่อไหร่ ผมอยาลับไปเป็นเหมือนเิม
แ่แม่ทำไม่ไ้สัที
“เป็นไรอนาย”
ผมหยุทึ้หัวัวเอหลัาไ้ยินเสียฮยอวอน
ที่เพิ่ออมาาห้อน้ำ
่วใล้ะปิเทอมสอ
มีประาศว่าปีหน้าะรวมหอสาาีฬา ับสาาอิสระเป็นหนึ่เียวัน เพราะนอสาาอิสระน้อย
ในะเียวันสาาีฬาลับมีนสมัรเยอะึ้น ็อย่าว่า ้ออบุทีมฟุบอลอผมับฮยอวอนนั่นแหละ
ที่ทำให้นอยาเรียนสาาีฬามาึ้น
แล้วไอ้ที่ผมไ้นอนับฮยอวอน
มันไม่ใ่วามบัเอิอะไรหรอนะ รายื่อเพิ่ออมาอน่อนเปิเทอมไ้สอวันเอ
ไม่้อทายอะไรให้วุ่นวายเลย ฝีมือไอ้ประธานนัเรียนัวร์
เพราะมันมานอนับฮยอวอนไม่ไ้ไ ็เลยให้ผมมานอนแทน อย่าน้อย็ีว่าให้ฮยอวอนนอนับใรไม่รู้ใ่ไหมล่ะ ..ถามว่าีไหม เออมัน็ี ใ่ว่าผมะไม่อบ แ่็อย่าว่า ฮยอวอนอยู่ิหอเหมือนเมื่อ่อนะที่ไหน พอมีแฟน็ออไปเที่ยว บาที็ไปลุอยู่หอนรีั้นานสอนาน ว่าะลับมา็มื่ำเ้าไปแล้ว
ผม็เหาไปิ
“เปล่า
ันหัวหรอ”ผมอบ แล้วระโึ้นไปนอนบนเีย “ทำารบ้านอัฤษยั”
“ทำแล้ว”
“ไปทำั้แ่อนไหน”
“พอีิน็ไ้ารบ้านแบบเียวัน
็เลยไปนั่ทำ้วยันน่ะ”
“- -“หมอารม์ะุย่อึ้นมาในทันที
ไอ้ินพันธุ์เี้ยมันมาอีแล้ว
ผม้มหน้าลไปับหมอนทันที
ว่าะวนทำารบ้าน้วยัน แ่เาันทำมาแล้วนี่ ผมทำอะไรไม่ไ้
นอานอนเียบๆอยู่ในมุมอผมเนี่ยแหละ
สสารผมไหม
...
สสารผมสิ
สสารเยอะๆ แล้ว็่วยทำยัไ็ไ้ ให้ินแมันเลิันไปสัที ผมะไ้มีแเป็นอัวเอบ้า
ฮึ่ย -^-
“วันนี้้อมเป็นไบ้า”
ผมหันไปมอฮยอวอนที่นั่เ็ผมอยู่บนเียอัวเอ
“็เรื่อยๆ ไม่มีอะไร”
“แ็สันทำเรื่ออีแล้วเหรอ”
“หึๆ
็เรื่อปัาอ่อนามสไล์มัน อนนี้นเาเรียมันว่าแ็สันบหลุน่ะ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”ฮยอวอนหัวเราะ
เอาผ้าเ็ผมไปพึ่แล้วเินลับมานั่ที่เิม แถมยัมอผมแปลๆอี
“มีไรปะเนี่ย”
“มีเรื่ออะไรไม่บอันไหม”
“...”
เรื่อที่อบนายอ่ะเหรอ
...
บอไปแล้วะรับไ้ไหมล่ะ
“ไม่มีนี่”ผมอบหน้าาย
เพราะนอาเรื่อนี้มัน็ไม่มีอะไรแล้วริๆ
ฮยอวอนยิ้มแปลๆ
หันไปหยิบโทรศัพท์มาๆ “มีนส่นี่มาให้ัน้วย”
“อะไรอ่ะ”ผมถาม้วยวามสสัย
น้อลุึ้นนั่เพื่อรอ ไม่นานนัฮยอวอน็ส่โทรศัพท์มา
เมื่อผมรับแล้วเห็นรูปถ่ายที่โว์หลา ็ฟึฟัึ้นมาทันที “ใรมันถ่ายไว้วะ
เป็นภาพที่อัปยศที่สุ”
ะไม่โมโหไ้ไ
็ใรไม่รู้มันมาถ่ายรูปผมอนที่ำลัะล้มแล้วไอ้พี่มาร์มาึไว้น่ะสิ
แล้วไม่ใ่รูปเียวนะ
นี่มึรัวไปี่อทฟะ!!
“แหม ไม่เบานะมินฮยอ”ฮยอวอนพูแว
แ่ผมไม่เินหรอนะ
“ไม่เบาอะไรล่ะ มันเป็นอุบัิเหุหรอ ันไม่มีทาทำเรื่อแบบนั้นับไอ้บ้านั่นแน่ๆอ่ะ”
“ทำไมล่ะ
พี่มาร์็น่ารัีออ”
“น่ารัับผีอ่ะสิ”ผมรีบแย้ทันที
“นี่เป็นถึเทพแ ่วยมอูให้ีๆหน่อยไ้ปะ มันน่ารัรไหน อ๋อใ่สิ
สเป็นายอบนวนประสาทนี่”
“บ้า”ฮยอวอนรีบส่ายหน้ารัวทันที
“พี่มาร์ไม่ไ้วนประสาทสัหน่อย แล้วัน็ไม่ไ้อบนวนประสาท้วย”
“แ่ที่นายบอยู่อ่ะ
มันโระวนประสาทเลยนะ ัวพ่อเลยมั้”
“ฮ่าๆๆ
อันนั้น็เป็น้อยเว้นไปแล้วัน”
เป็นอีหนึ่รั้ที่ผม้อเบ้ปา
ใร็ไ้ ทำให้ผมลับไปเป็นนเิม
แล้ว็่วยทำให้ฮยอวอนนโหลับไปเป็นเหมือนเิม้วย หมัน เทพแ
วามโหมันหายไปหม ปป้อมันเ้าไป ิ!!
“เปิใหน่อยสิมินฮยอ
ันเห็นนายอยู่นเียวมานานแล้วนะ”
“อยู่นเียวที่ไหน
นาย็อยู่นี่ไ”
“มันเหมือนันะที่ไหนเล่า”ฮยอวอนโ้ลับ
มอผม้วยสายาริั “อนแร ัน็ไม่รู้หรอ ว่าแฟนมันมีประโยน์รไหน
พอมีเอถึไ้รู้เนี่ย”
“...”
“มีนที่อยอยู่้าๆเรา
รัเรา เป็นห่วเรา ่วยแร์ทั้เรื่อีและไม่ีับเรา
อเราในวันที่เรา้อร้อไห้ และีใับเราเวลาที่เรามีวามสุ
..ันอยาให้นายสัมผัสวามรู้สึแบบนี้บ้า เป็นห่วนายนะเว้ย”
ผมมอฮยอวอนที่ร่ายยาว
็ริ สายาฮยอวอนมันเ็มไป้วยวามเป็นห่ว
แ่็นะ
มันะไปมีประโยน์อะไร
ในเมื่อนที่ผมอยาให้อยู่้าๆ
อยาให้เารั เาห่วผม อยาให้เาแร์ทุเรื่อ อยาให้เาอ
อยาให้เาีใไปับผม ือนที่ไม่เยะมอเห็นผมอยู่ในสายา
สำหรับผม็เป็นไ้แ่เพื่อนเท่านั้นแหละ
ะมีสิทธิ์มาไปว่านี้ไหม ผมไม่รู้เลย
“่าเถอะน่า”ผมรีบอบพร้อมับยิ้มว้าลบเลื่อนวามเศร้าในใ “อนนี้ันยัไม่อยามีใรทั้นั้นแหละ เอาไว้ันพร้อมเี๋ยวัน็มีเอ นี่ใร นี่ท่านมินเพื่อนเทพแนะเว้ย”
“หึๆ
ให้มันริเถอะ”
“ริๆ”ผมยิ้ม
เพื่อให้ฮยอวอนเื่อว่าผมพูริ ่อนะมอทรศัพท์ในมือที่สั่น
เมื่อเห็นื่อนโทรเ้ามา ผมอยาะลายเป็นัวร้ายัสายแล้วปิเรื่อแม่
แ่็ทำไม่ไ้ เพราะบทพระรอมันยั้ำออยู่ “นี่แ ินโทรมาน่ะ”
“อย่าแวนะ!!!”ฮยอวอนแว้เสียัแล้วึโทรศัพท์ไปามือผม
่อนะรับ
ผมยิ้มแล้วล้มัวลนอนามเิม
แ่ราวนี้นอนะแหันหลัให้ฮยอวอน
รอยยิ้ม็่อยๆหายไปาใบหน้า
บาทีผม็ไม่อยาอยู่้าๆฮยอวอนอีแล้ว
ผมไม่อยา้อเสียใอี แ่พอมาลอิู ถ้าไม่มีฮยอวอนอยู่้าๆ่าหา
ที่ทำให้ผมรู้สึเ็บมาว่า
“ำลัะนอนแล้ว...อืม
ิน็รีบๆนอนสิ พรุ่นี้้อื่นเ้าไม่ใ่เหรอ...โอย แื่นเ้าแล้วนะ
มีมินฮยออยู่้วย ไม่เยไปสายแน่นอน...ฮ่าๆๆๆๆ อย่ามาอิา”
ผมทำปามุบมิบาม้วยวามหมั่นไส้เ็มทน
ถ้าให้เานะ ไอ้เี้ยบอว่าอิาที่ผมไ้นอนับฮยอวอนอ่ะิ ั้นเอาี้ไหมล่ะ
มานอนับฮยอวอน
แ่ยำแหน่แฟนฮยอวอนให้ผม แบบนี้ผมโอเเลยนะ ะรีบย้ายห้อนอนทันทีเลยเอ้า
“...รู้แล้ว...ฝันีนะ...อื้อ...บ้า
ะให้พูอะไร มินฮยอ็อยู่นะ...ไม่เอาอ่ะ”
ผมหันไปมอฮยอวอนที่บิไปบิมานัวะเป็นเลียวอยู่แล้วนั่น
“นีุ่แ ถ้าะนานี้แล้ว็ไม่้อมาเินันหรอ
ทำเหมือนันไม่มีัวนไปเลย็ไ้”
“แฮ่ๆ”ฮยอวอนหัวเราะเินๆให้ผม่อนะัริมฝีปา
็เป็นแบบนี้ทุืน
เินทุืน แล้วสุท้าย..
“แ็รัินเหมือนันนะ”
นั่นไ..
เปลี่ยนไ้ไหม
เปลี่ยนเป็นแ็รัมินเหมือนันไ้หรือเปล่า
“เบื่อวุ้ย”ผมแล้พูแล้วลุึ้นยืน
“ไปาลมีว่า หมั่นไส้นมีวามรั”
“นี่ถ้าอิานั็หาแฟนสัทีสิ
ถ้าไม่สนพี่มาร์ ..อวอน็ไม่เลวนะ”
“ุยโทรศัพท์ไปเลยไป”ผมิ้มหน้าผาฮยอวอนเบาๆ่อนะเินออมาที่ระเบีย
ไม่ไ้มาาลมอะไรหรอ
แ่ไม่อยาไ้ยินให้ใมันเ็บ่าหา เอาไว้รอสัพัผม่อยเ้าไปนอน็ไ้
ให้ินแเาุยันไป่อน
ส่วนนนออย่านายมินอย่าผม็ปล่อยมันไว้นเียวรนี้แหละ
...
ผมยืนอยู่นานพอวร
็เลยเินลับเ้าไปในห้อ ไฟปิแล้วเหลือแ่ที่โมไฟ้าเียอผม
ฮยอวอนเอ็หลับไปแล้วเหมือนัน ะหลับไปนานแล้ว้วย เพราะผ้าห่มไปออยู่ับพื้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ผมหัวเราะเบาๆ
แล้วเินไปหยิบผ้าห่มึ้นมา เป็นแบบนี้ทุืน เะผ้าห่มออทั้ๆที่ัวเอี้หนาว
ไม่รู้นะ ปิเวลาอยู่นเียวทำยัไ แ่นี่ผมอยู่้วยแล้วไ
ผมสะบัผ้าห่มให้าออ่อนะห่มมันลไปเบาๆที่ร่าแห้ๆอฮยอวอน
่อนะลูบหัวเาไปเบาๆ “ฝันีนะ”
หลัานั้นถึลับมานอนเียัวเอ
โยนอนะแหันไปมอเีย้าๆ
ผมรู้ที่ฮยอวอนบอให้ผมหาแฟน
บอให้ผมมีใรสันสัทีเพราะเป็นห่ว
อาะลัว
หรืออาะัวลว่าผมะเหา
มัน็ไม่ใ่ว่าไม่มีใรเ้ามาหรอนะ
แ่ผมไม่สนใรทั้นั้นแหละ
...
ในเมื่อทั้ใผมมีแ่แฮยอวอนนี่
ราม่าไหมล่ะ ราม่าเ็มๆ
โปรเ้าใ ฟิไฮสูล เป็นพระเอ้อสรอ่ะ บทน้อยมาแ่ไหนแ่ไร
พี่มาร์ปรึษาพี่วอนไ้่ะ
#ฟิท่านมิน
ความคิดเห็น