ตอนที่ 55 : High School : CHAPTERS 51 [END]
Chapters 51
ผมสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาทั้งที่ไม่ได้อยากจะตื่นกลางดึกแบบนี้เลยสักนิด แต่ที่ต้องตื่นก็เป็นเพราะโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างๆหูมันสั่นครืดจนรบกวนการนอนของผมสุดๆ ผมหันไปหยิบโทรศัพท์กดรับแล้วเอามาแนบกับหู
“งือ..”
(โทษทีนะ ก็รู้แหละว่านายหลับแล้วน่ะ แต่ก็ยังอยากโทรหาอยู่ดี)
“ใครน่ะ”ผมถามเสียงยานๆ
(เฮ้! นี่แกล้งกันใช่ไหมเนี่ย นายคงไม่ได้ทำเป็นจำไม่ได้ใช่มะ ฉันแฟนนายนะเว้ย)
“ครายอ่ะ”
“(ฮยองวอนนนนนนน ไม่จริงใช่ไหมเนี่ย)
“หึๆ”ผมหัวเราะทันที ก่อนจะลุกขึ้นมานั่ง “ล้อเล่น”
(เดี๋ยวเหอะ เล่นซะใจหายหมดเลย)ปลายสายบ่นอุบ (นึกว่านายจะจำคนที่เพิ่งตกลงเป็นแฟนด้วยไม่ได้ซะอีก)
“ใครลืมนายลงก็บ้าละ ติ๊งต๊อง ปัญญาอ่อน กวนประสาท เสี่ยวเป็นที่หนึ่ง แถมขายังสั้นอีก”
(อื้อหือ มีข้อดีบ้างไหมน่ะ แต่ก็เอาเถอะ ถึงฉันจะเป็นแบบนั้น นายก็รับรักฉันไม่ใช่หรือไง)
ผมหัวเราะ ไม่รู้จะพูดอะไร ไปต่อไม่เป็นกันเลยทีเดียว เห็นผมนิ่งๆ ผมก็เขินเป็นนะครับ เอาจริงๆนี่ก็ถือเป็นแฟนคนแรกของผมเลยด้วยซ้ำ ใครจะไปคาดคิด ว่าคนประเภทที่ผมเกลียดสุดๆกลับกลายเป็นคนที่ครองหัวใจของผมได้เหมือนกัน
(ฮยองวอนอ่า..)
“อะไร”
(ออกมาที่ระเบียงหน่อยได้ไหม ฉันอยู่หน้าหอนาย)
ได้ยินแบบนั้น ผมก็ลุกจากเตียงแล้วออกไปยืนตรงระเบียงทันที มองจากชั้นแปดนี่ยิ่งเห็นคนข้างล่างตัวเล็กนิดเดียว แล้วเตี้ยอยู่แล้วด้วย เลยดูตัวเล็กไปเลย
“นี่มันตีหนึ่งแล้วนะ อากาศก็หนาวแล้วด้วย กลับหอเถอะ”ผมพูดใส่โทรศัพท์
ก็นี่มันเข้าหน้าหนาวแล้ว ตอนกลางคืนก็หนาวสุดขั้ว ไอ้เตี้ยนั่นก็ยังอุตส่าห์มาอีก
(นี่เราเพิ่งตกลงเป็นแฟนกันไป ได้เจอหน้ารวมๆแล้วยังไม่ถึงสองชั่วโมงด้วยซ้ำ ใจคอนายจะไล่ฉันกลับจริงอ่ะ)
“ก็.. ฉันกลัวนายหนาวหรอก นี่เป็นห่วงนะเนี่ย”
(ดีใจจัง)
ถึงจะอยู่สูง แต่ผมก็เห็นนะ ว่าวอนโฮยิ้มกว้างมากๆ (ฉันโอเค แค่อยากเห็นหน้านายน่ะ)
ผมพยักหน้า ถือโทรศัพท์ข้างไว้แบบนั้น ในขณะที่ไอ้เตี้ยก็แหงนหน้ามองผมอยู่โดยที่ไม่พูดอะไรออกมาเลยสักคำ
ห้านาทีผ่านไปก็ยังโอเค แต่เข้านาทีที่สิบนี่เริ่มจะไม่ไหว
จ้องหน้ากันแบบนี้ผมเขินจริงๆนะเนี่ย “นี่นายจะไม่พูดอะไรเลยใช่ไหม”
(ก็บอกแล้วว่าแค่อยากเห็นหน้านายนี่นา)
“..ตะ แต่แบบนี้มันอึดอัดนี่”
(เขินก็บอกเขิน อึดอัดอะไรเล่า)
“ฉันไม่ได้..”
(อย่ามาปฏิเสธ นี่ถ้าหากฉันอยู่ใกล้ๆนายนะ ฉันคงโดนประทุษร้ายอะไรสักอย่างแหงๆ)วอนโฮพูดพร้อมกับทำท่าเหมือนนึกอะไรออก (เอางี้ดีกว่า เราสองคนต้องมาทำข้อตกลงกันนะ)
“ข้อตกลงอะไร”
(ฉันยอมก็ได้ ถ้านายเขินแล้วจะท้ายร่างกายฉันน่ะ แต่มีข้อแม้..)
ผมเงียบเพื่อรอฟังความคิดแพลงๆของเขา
(ถ้านายตบฉัน ฉันหอมแก้มนาย ถ้านายเตะฉัน ฉันจะกอดนาย แล้วถ้านายถีบฉัน ฉันจะจู..)
“หยุดเลยนะ >//////////<”ผมรีบห้ามก่อนที่คำสุดท้ายจะหลุดออกมา “วันๆคิดเรื่องพวกนี้หรือไง”
(ฮ่าๆๆๆๆ ฉันก็คิดแค่กับนายคนเดียวนะ)
“...”ผมหยุดโวยวายแล้วเผลอเม้มปากแน่น “ฉะ ฉันว่านายกลับหอได้แล้วมั้ง เดี๋ยวก็ป่วยอีกหรอก”
เอาอีกแล้ว จ้องหน้าผมแบบนั้นอีกแล้ว นี่มันฟังผมพูดไม่รู้เรื่องหรือไง บอกแล้วว่าแบบนี้มันอึดอัดอ่ะ แล้วก็เขินด้วยนั่นแหละ
“งั้นเอางี้ เดี๋ยวฉันลงไปนั่งคุยกับนายตรงนั้นมะ”
(ไม่ต้องหรอกมันหนาว)วอนโฮรีบส่ายหัว (ฉันหนาวน่ะโอเค แต่ไม่อยากให้นายหนาว อันที่จริงฉันห่วยได้ เจ็บได้ แต่ฮยองวอนของฉันห้ามเป็นอะไรทั้งนั้น โอเคไหม)
“./////.”
ฮยองวอน.. ของฉันงั้นเหรอ
ฟังแบบนี้แล้วมันก็แปลกๆนะ มินฮยอกก็เคยพูดแบบนี้นะ แต่ไม่ได้รู้สึกเขินขนาดนี้ ตอนนี้ท้องผมปั่นป่วนไปหมดแล้วเนี่ย
(ฮยองวอน ขอบคุณมากนะ)
“ขะ ขอบคุณเรื่องอะไร”
(ก็เรื่องที่นายยอมตกลงคบกันไง)เขาเงียบไปพักนึง มองจากตรงนี้ก็ยังเห็นว่ายิ้มได้หวานสุดๆ (ขอบคุณที่ไว้ใจคนไม่เอาไหนแบบฉัน ทั้งที่นายมีสิทธิ์เลือกคนที่ดีกว่าฉันตั้งมากมาย แต่นายก็ยังเลือกฉัน ขอบคุณจริงๆ รักนายนะครับ)
“...”ผมเม้มปากแน่น หน้าร้อนผ่าวทั้งที่ลมเย็นเพิ่งปะทะหน้ามา “ฉัน.. ฉันเองก็”
ก็บอกแล้วว่านี่คือแฟนคนแรกของผม และโดยปกติ ผมก็ไม่ใช่คนที่จะมาพูดจาหวานๆเลี่ยนๆได้อยู่แล้ว ผมรู้นะ ว่าผมน่ะมันสายโหด วอนโฮเองก็บอกแบบนั้นกับผมหลายครั้งแล้ว ผมเชื่อเลยว่าเจ้านั่นก็ต้องอยากได้ยินมันบ้าง
แต่มันยากสำหรับผมจริงๆ
(ไม่เป็นไรหรอกน่า ฉันเข้าใจ มันอาจจะแปลกๆสำหรับนาย เพราะงั้นตอนนี้ให้ฉันบอกนายคนเดียวก่อนก็ได้ ไว้นายรู้สึกกับฉันมากพอ นายก็ค่อยพูด ฉันจะรอนะฮยองวอน)
“ฉัน..”ผมมองคนข้างล่าง ริมฝีปากยังคงเม้มหากันแน่น ทำไมล่ะ มันไม่แปลกสักหน่อยฮยองวอน ก็เราคบกันแล้วนี่ “..ฉันชอบ..ชอบนายนะวอนโฮ”
(...)
“ตอนนี้อาจจะพูดได้แค่นี้ แต่ฉันเชื่อว่าสักวัน.. ฉันจะพูด พูดให้มากกว่านี้ และ และจะแสดงออกให้มากกว่านี้ด้วย ..ช่วยรอฉันด้วยนะ”
ในที่สุดก็พูดไปแล้ว ผมพูดไปหมดแล้วล่ะ เหมือนหน้ามันร้อนจนจะปะทุออกมาแล้วเนี่ย ให้ตายเถอะ
(ฮยองวอน)
ผมเผลอขมวดคิ้ว เพราะจู่ๆปลายสายก็ทำเสียงเข้มขึ้นมา นี่ผมพูดอะไรผิดไปหรือเปล่านะ เมื่อกี้ก็พูดๆๆๆแบบไม่ได้ทบทวนคำพูดตัวเองเลยด้วยสิ
(อย่าพูดแบบนี้)
“..เอ่อ”
(อย่าพูดตอนที่นายไม่ได้อยู่ข้างๆฉันสิ แบบนี้มันแย่นะ ฉันจับนายมาฟัดไม่ได้อ่ะ ฮืออออ นายน่ารักเกินไปแล้ว จะทำให้ฉันหลงไปถึงไหน)
“.//////////. บะ บ้า มันก็ไม่ขนาดนั้นสักหน่อย”
ไอ้บ้าเอ๊ย ไอ้เราก็นึกว่าพูดอะไรผิดไปซะแล้ว ทำตกอกตกใจหมดเลย
“ฉันว่า นายกลับหอได้แล้วล่ะ มันดึกแล้ว..ฉะ ฉันง่วงนอนละ”
(โอเค ได้เจอนายก่อนนอนก็พอใจแล้วล่ะ)
“...”
(เจอกันพรุ่งนี้นะครับแฟน)
“..อะ อื้ม”
(ฝันดีนะ ฉันรักนายมากกกกกกกกกกกกกกกกกก มากแบบไม่มีลิมิตเลยเอ้า)
“รู้แล้ว”
(โอเค งั้นเข้าไปนอนได้แล้ว)
“นายก็กลับหอไปสิ”
(ไม่เอา รอนายเข้าห้องไปก่อน)
ผมยิ้ม ก่อนจะพยักหน้า กดวางสายแล้วเดินกลับเข้าไปในห้อง รู้ไง ถ้ารอกันไปกันมาแบบนี้ คืนนี้ก็คงไม่ต้องนอนกันแล้วล่ะ
...
ผมยกมือขึ้นจับหน้าอก ตอนนี้หัวใจผมเต้นแรงมากเลย
เหมือนว่าผมยังต้องทำอะไรบางอย่าง
ไม่รู้หรอก ว่าบางอย่างที่ว่าคืออะไร แต่ขาของผมมันก้าวไปที่ประตู มือก็เปิดออกไป ขาก็ทำหน้าที่มันต่อคือวิ่ง วิ่งไปที่ลิฟต์ ลงมาข้างล่างแล้ววิ่งออกไปข้างนอก วอนโฮยังอยู่ กำลังเดินออกไป
“ชินโฮซอก!!!!!”
“หือ..”
เมื่อวอนโฮกลับมาผมก็วิ่งตรงไปทางเขา ก่อนจะโผเข้ากอดเขาแน่น
“ฉัน.. ฉันก็ต้องขอบคุณนายนะ ที่อดทน ถึงฉันจะด่า จะว่า จะทำร้ายร่างกายนายก็ไม่เคยโกรธฉันเลย ขอบคุณที่ทำให้ฉันมีความสุข ขอบคุณที่อยู่ข้างฉันตลอด ขอบคุณนะ”
“ฮะ ฮยองวอน”เหมือนจะตกใจ แต่ผมก็รู้สึกได้ว่าหมอนี่กำลังหัวเราะพร้อมกับที่มือยกขึ้นมากอดตอบผมแน่น “นายนี่มันชอบทำอะไรเหนือความคาดหมายอยู่เรื่อยเลยนะ”
ผมเองก็หัวเราะบ้าง มันก็จริง ขนาดผมยังตกใจตัวเองเลย แต่ยังมีที่ผมตกใจกว่านะ
“นี่ใส่เสริมส้นมากี่เซนเนี่ย”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ก็แฟนฉันสูงนี่ ฉันอยากสูงเท่าแฟนฉันอ่ะ เป็นไงล่ะ ฉันไม่เตี้ยแล้วนะ”
“ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลย”ผมพูดกลั้วหัวเราะ แล้วทุบหลังมันไปเบาๆก่อนค่อยผละออกมา “แค่นายเป็นนาย.. ฉันก็ชอบพอแล้วน่า”
“ฮยองวอน >< นายนี่มันน่ารักเกินไปแล้วนะ”
ผมยิ้ม ยืนมองหน้ากันอยู่สักพัก โดยไม่ทันตั้งตัวจู่ๆวอนโฮก็ดึงผมเข้าไปใกล้ แล้วหอมที่แก้มผมดังฟอด
“นาย!!!!!!!!!”
“อ๊ะๆๆๆ เตะกอดนะ หรือจะถีบฉัน ถีบได้เลย ถีบปุ๊บฉันจับจูบ”
“ไอ้บ้า”ผมทำแค่ด่านั่นแหละ
ไม่รู้จะไปกลัวอะไร แต่แค่คิดว่ามันยังไม่เหมาะสมเท่านั้นเอง ถ้าผมถีบ ผมเชื่อว่ามันทำจริงแน่เลย แบบนี้ผมก็อายตายเลยสิ “ไปนอนเลยไป ฉันจะกลับขึ้นห้องแล้ว”
“โอเค.. เจอกันพรุ่งนี้นะ”
“อือ”
ครั้งนี้เราแยกกันจริงๆนะ นี่ก็ปาเข้าไปตีสองแล้วด้วยสิ ถ้าขืนยังคุยกันนานกว่านี้ ผมคงหลับกลางอากาศนั่นแหละ
“อะแฮ่ม”
“เฮือก!!”ผมสะดุ้งด้วยความตกใจสุดขีด เพราะมันมืดผมเลยไม่เห็นไง ผมกำลังจะเข้าห้อง แต่พี่ชยอนูกลับยืนอยู่ข้างๆประตูห้องผมแล้วอ่ะ
“เอ่อ..”
“ลงไปไหนมา”
“คือ..”เอาไงดีวะ จะโกหกว่าอะไรดีล่ะทีนี้ “ผม.. ผมลงไปเดินเล่นครับ นอนไม่ค่อยหลับ”
“- -“
“ไม่เชื่อเหรอครับ”ผมถามเสียงอ่อย และสีหน้าของพี่ชยอนูทำให้ผมจนมุมจนได้
“พี่เห็นหมดแล้ว ตั้งแต่ที่ระเบียง ยันตอนที่เราวิ่งลงไปกอดโฮซอกนั่นแหละ”
“-o- เอ่อ คะ คือ.. เราคบกันแล้วครับ”
“ถึงขนาดนี้ ถ้าพี่ไม่รู้คงโง่สุดๆ”พี่ชยอนูพูด ยังคงทำหน้าโหดไม่เลิก “จริงๆเล้ย ฮยองวอนนี่ เรายังเด็กอยู่นะ จะรีบมีแฟนไปทำไม ตั้งใจเรียนไปก่อนดีกว่าไหม”
“งะ งั้นถ้าผมเด็ก กีฮยอนก็ยังเด็กอยู่เหมือนกันนี่ครับ พี่ชยอนูยังคบกับกีฮยอนได้เลย”
“- - นี่ไง เราย้อนพี่.. คบกับโฮซอกปุ๊บก็เริ่มจะนิสัยเหมือนกันแล้วนะ”
“ก็ไม่ได้แย่นี่ครับ”ผมรีบแย้งทันที “วอนโฮไม่ใช่คนไม่ดีสักหน่อย พี่ชยอนูก็เห็น พี่ชยอนูไม่ไว้ใจวอนโฮเหรอครับ”
“เฮ้อ พี่ไว้ใจ”สุดท้ายพี่ชยอนูก็เป็นฝ่ายยกธงขาว “คบกันก็คบได้ แต่ก็ค่อยๆเป็นค่อยๆไปเข้าใจไหม”
“ครับ”
“ต่อให้พี่จะไม่ไว้ใจ จะกีดกัน จะสั่งห้าม คิดว่าพี่จะทำแบบนั้นได้หรือไงล่ะ ..กีฮยอนเล่นออกคำสั่งเอาไว้ซะขนาดนั้น”
ผมมองพี่ชายตัวใหญ่ของผมก่อนจะหัวเราะออกมา ตัวใหญ่ซะเปล่านะ ดันกลายเป็นคนกลัวแฟนไปซะแล้ว โถๆๆ
“ไปๆ ไปนอนได้แล้ว.. อย่าลืมล่ะ ห้ามรีบร้อนนะ”
“ครับ รับทราบ”
“ดีมาก แล้วพรุ่งนี้อย่าตื่นสายล่ะ”
ผมรับคำ บอกลากันแล้วต่างคนก็ต่างเข้าห้อง พี่ชยอนูไม่เคยแพ้ใคร แต่มาแพ้ให้กับกีฮยอนซะงั้น
ก็ดีนะ เวลาพี่ชยอนูจะมาโหดใส่ผม จะได้ให้กีฮยอนจัดการซะเลย หึๆๆๆ
ติ๊ดๆ
ผมมองโทรศัพท์ที่อยู่บนเตียง มีสัญญาณข้อความเข้า ผมเลยกระโดดลงบนที่นอนแล้วหยิบโทรศัพท์มาเปิดดู
(ถึงห้องแล้วนะ กอดนายยังทำฉันอุ่นอยู่เลย ฝันดีนะครับ ฮยองวอนของวอนโฮ เลิฟยูนะมายบอย)
ผมยิ้ม หน้าร้อนผ่าวอีกแล้ว จะขยันทำผมเขินไปถึงไหนกันนะไอ้บ้านี่ ผมล้มตัวลงนอน กดพิมพ์ข้อความกลับไป แล้วก็หลับตาจินตนาการภาพหลังจากที่วอนโฮจะได้รับข้อความ
แค่คิดก็ขำแล้วล่ะ
เฮ้อ.. ในที่สุดก็ลงล็อคสักทีนะ
ฝันดีนะครับทุกคน
“ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกก โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย กูอยากย้ายหอ กูอยากไปสาขากีฬา ว๊ากๆๆๆๆ”
“เชี่ยไรของมึงเนี่ย!!!!”ลีจูฮอนเผลอสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก เนื่องจากเสียงตะโกนโวยวายดังลั่นของรูมเมท เขาปาหมอนใส่วอนโฮที่ยังคงกระโดดโลดเต้นเป็นไอ้บ้าอยู่นั่น ด้วยความรำคาญ “มึงหุบปากดิ๊ไอ้วอน กูจะนอน”
“อย่าเพิ่งนอนไอ้ฮอน กูกำลังดีใจ ดีใจกับกูก่อน ฮืออออออออออ”
“- - เกลียดมึงว่ะแม่ง”จูฮอนบ่น เอาผ้าห่มมาคลุมโปงแล้วนอนต่อ
วอนโฮยิ้มหน้าบาน ไม่สามารถหุบยิ้มได้ง่ายเลยจริงๆ หลังจากที่เพิ่งอ่านข้อความที่ฮยองวอนส่งกลับมา เขาก็มีอาการเป็นแบบนี้แหละ
ให้ตายเถอะ ฮยองวอนแกล้งกันใช่ไหม ใจคอจะทำให้เขาหลงไปถึงไหน
(ถ้ากอดฉันมันทำให้นายอุ่น งั้นต่อไปเรากอดกันทุกวันเลยดีไหม? ฉันไม่ได้เป็นของนายนะ
วอนโฮเป็นของฮยองวอนต่างหากล่ะ นายเป็นของฉัน ห้ามมองใครแล้ว เข้าใจใช่ไหมไอ้เตี้ย
ฉันอยากบอกว่ารักนายนะ แต่ฉันบอกไม่ได้ เอ๊ะ ฉันบอกแล้วนี่ ถ้างั้นก็นั่นแหละ รักนายเหมือนกันนะครับ)
“ทำแบบนี้ หลังจากนี้นายโดนจัดหนักแน่แชฮยองวอน”
ชินโฮซอกคนนี้ จะรักนายให้ตายกันไปข้างเลยเอ้า
คอยดูเถอะ ><
หวายๆๆๆๆๆๆ จัดหนักอะไรคะพี่วอน แหม คิดนะเนี่ย คิดไปไหนต่อไหนแล้ววววว
ในที่สุด.. ก็ดำเนินมาถึงตอนจบ(ในเว็บ)จนได้ เป็นฟิคที่ไรท์ทุ่มเทแรงกายแรงใจมาก
ใช้เวลาชั่วพริบตาเดียว อ้าว จบซะแล้ว แต่มันก็ยาวแล้วอ่ะเน๊อะ
อยากรู้เรื่องเป็นยังไงหลังจากนี้ อยากฟิน อยากจิกหมอน ไปต่อในเล่มค่ะ
ไรท์ไม่สามารถเอามาลงได้หมดจริงๆ คลิ๊กเข้าไปดูรายละเอียดกันได้ที่ตอนก่อนหน้านี้
สุดท้ายนี้ ไรท์ขอขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามกันมาจนถึงตอนจบ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจทั้งในคอมเม้นท์ และในแท๊กทวิตเตอร์ เป็นกำลังใจที่ดีจริงๆค่ะ
ไว้เจอกันใหม่ซีซั่นสองเร็วๆนี้ หรือถ้าใครยังหาอะไรอ่านไม่ได้ ไรท์มีอีกเรื่องที่เปิดใหม่นะ
ทุ่มเทมากๆเช่นกันน หวังว่าทุกคนจะชอบ และไรท์จะพยายามทำออกมาให้ดีที่สุด
ขอบคุณทุกๆคนมากค่ะ ขอบคุณจริงๆ <3 เลิฟๆนะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ทุกอย่างคลี่คลาย เทพแชกับท่านชินนี่เขินตัวบิด ฝากดูเทพแชด้วยนะคะ ถึงตอนนี้ก็ยังสงสารมินมุง คิดถึงแก๊งเด็กๆเกรดสิบที่คอยมาป่วน โดยเฉพาะเกรียนชางกยุน55555 พี่นูถึงจะโหดและหวงน้องชายแต่กลัวแฟนตามระเบียบ55555 ขอบคุณไรท์ที่แต่งฟิคเรื่งนี้ให้ได้อ่านกันนะคะ 💞 สนุกมากๆเลยค่ะชอบความเกรียนธรรมชาติของทุดคน 555555
ฟินจริงๆ น่าจะเจอฟิคนี้ตั้งนานแล้ววว
ฮยองวอนทำวอนโฮบ้าไปเลยตอนสุดท้าย มีการบอกรักแต่ลืมตัวด้วยนะ 5555+
วอนโฮ ทำเรื่องย้ายสาขาไปกีฬาไหม ลองบอกชยอนูดูสิ แต่คิดว่าคงยาก หวงน้องซะขนาดนั้น 5555+
ฮยองวอนโฮ ชยอกี ลงคู่กันแล้ว แอบสงสารคนที่ไร้คุ่เหมือนกันแฮะ มินฮยอก ไอเอ็ม ยุนโฮ ไรท์หาคุ่ให้เด็กพวกนี้หน่อยสิ
สนุกมากเลยค่ะเรื่องนี้ อ่านเพลินดี มีครบทุกอารมณ์ เนื้อในแต่ละตอนไม่ยาวเกินไป กำลังพอดีๆเลยล่ะ ชอบมากค่ะ ^^
เรื่องต่อไปก็สู้ๆน้า เดะจะติดตามผลงานไปเรื่อยเลยจ้า
ฟิคเรื่องนี้สนุกมากเลยค่ะไรท์ สนุก ฟิน ฮา เศร้า หน่วง มาครบหมดเลย อ่านเพลินมากๆ ขอบคุณสำหรับฟิคดีๆนะคะ
ฟินอะ ฟินมากกกกก เป็นค่ำคืนที่ยาวนานแต่ชอบมว๊ากกกกกกก เขินทุกประโยคจริงๆ เทพแชอ่อยแรงอะ คิคิ เราเขิน ซีซั่นสองจะขอ nc จากคู่นี้ได้มั้ยเนี่ย (มากไป 5555555)
นี่แหละทีมฮยองวอนโฮที่แข็งแกร่ง หึหึ
ขอบคุณไรท์นะ ที่แต่งฟิคดีๆ ฟิคน่ารักๆแบบนี้มาให้อ่าน ให้ได้ยิ้มตามตลอด ?????