ตอนที่ 46 : High School : CHAPTERS 43
Chapters 43
ก่อนหน้านี้ผมเคยคิดไว้หลากหลายรูปแบบ
ผมอาจจะไม่ได้เจอแม่อีกแล้ว ท่านอาจจะจากผมไปในที่ที่ผมไม่สามารถตามไปได้
ผมอาจจะได้เจอแม่ แต่แม่อาจจะไม่อยากเจอผม
ผมอาจจะได้เจอแม่ และเราสองคนก็จะมีความสุขอยู่ด้วยกัน
ผมอาจจะได้เจอแม่ ท่านอาจจะมีครอบครัวใหม่ และครอบครัวใหม่ของท่านอาจจะเกลียดผม
ทว่า ผมกำลังเจอในสิ่งที่ตรงกันข้าม
แม่มีครอบครัวใหม่ ที่จริงจะเรียกว่าครอบครัวใหม่ก็ไม่ได้ ในเมื่อคนที่มาทีหลังคือผมกับพ่อของผม พวกเขาไม่ได้เกลียดผม กลับกันกับยินดีต้อนรับผมเป็นอย่างมาก
พ่อของพี่ชยอนูกลับมาจากที่ทำงาน ท่านดึงผมเข้าไปกอด แล้วพูดอย่างยินดีว่าในที่สุดก็ได้เจอลูกชายคนเล็กเสียที ท่านบอกให้พี่ชยอนูดูแลผมให้ดีที่สุดเท่าที่พี่ชายคนนึงจะปกป้องน้องชายของเขาได้ และผมมั่นใจนะ
พี่ชยอนูน่ะเป็นพี่ชายที่ดีที่สุดในโลกแล้วล่ะ
จากเดิมที่เป็นเพียงมื้อค่ำธรรมดา ตอนนี้บ้านหลังนี้ได้จัดงานเลี้ยงขนาดเล็กขึ้น เป็นเหมือนงานเลี้ยงต้อนรับผมเข้าสู่ครอบครัว ผมดีใจที่แม่มีครอบครัวที่ดีขนาดนี้ มันทำให้ผมสบายใจได้ว่าที่ผ่านมาแม่ไม่ได้ลำบากอย่างที่ผมคิด
พ่อของพี่ชยอนูดูแลแม่ผมเป็นอย่างดี
และต่อให้แม่จะบอกว่าสิ่งที่พ่อของผมทำ เป็นเพราะแม่เอง ผมก็ไม่คิดจะกลับไปที่นั่นอยู่ดี
ถึงยังไงซะพ่อก็ไม่ได้ต้องการผมตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ที่เอาผมไว้ก็เพื่อใช้เป็นเครื่องมือต่อรองกับแม่ ในเมื่อผมอยู่ที่นั่นก็เหมือนผมไม่มีตัวตน งั้นให้ผมอยู่มีตัวตนที่นี่ยังจะดีซะกว่า
“กีฮยอนมาแล้วครับ”พี่ชยอนูเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับกีฮยอน
ผมยิ้มให้กีฮยอนแล้วมองเลยด้านหลังคนตัวเล็กไป ไอ้เตี้ยยืนโบกมือให้ผมอย่างตื่นเต้น ผมเลยแกล้งทำเป็นไม่สนใจแล้วหันไปช่วยแม่จัดโต๊ะอาหารแทน
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะกีฮยอน”คุณแม่พูดแล้วกอดกีฮยอนอย่างเอ็นดู
พี่ชยอนูคงพากีฮยอนมาให้แม่รู้จักแล้วสินะ ถึงได้ดูเข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ยแบบนี้ แต่..
“นายมาทำไม”ผมถามเมื่อวอนโฮมายืนอยู่ข้างๆผม
“ตายแล้ว ฮยองวอน ทำไมพูดกับเพื่อนแบบนั้นล่ะลูก”คุณแม่ที่ยืนอยู่ข้างๆเอ็ดผมยกใหญ่
“ก็ผมอยากรู้นี่ครับ กีฮยอนน่ะ พี่ชยอนูชวนมา ถูกแล้วโอเค แต่หมอนี่..”
“นายไม่ได้อยากให้ฉันมาหรอกเหรอ”
ผมเบ้ปากก่อนจะเดินหนีไปทางอื่น ทุกคนที่อยู่ตรงนี้หัวเราะกัน แต่ผมไม่ได้หัวเราะด้วย เลยนั่งลงในที่ของผม คือข้างๆคุณแม่ ในขณะที่พี่ชยอนูเดินไปนั่งอีกฝั่ง กีฮยอนก็เดินตามไป และคุณพ่อพี่ชยอนูก็นั่งที่หัวโต๊ะ ส่วนอีกข้างของผมน่ะเหรอ..
“หนีฉันไม่พ้นหรอก”
“เห๊อะ”
ผมก็แกล้งรำคาญไปงั้นแหละ ที่จริงผมก็อยากหมอไอ้เตี้ยมาเหมือนกันนะ
...
อย่าคิดอะไรแปลกๆเชียว
ผมแค่อยากให้มา เพราะอย่างน้อยก็ถือว่าเป็นการขอบคุณไง กับเรื่องที่ผ่านมาน่ะ
“แหม อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันเป็นครั้งแรกเลยนะ”พ่อพี่ชยอนูพูดเมื่อทุกคนประจำที่กันแล้ว “ฮยองวอน ขาดเหลืออะไรบอกได้นะลูก”
“ไม่มีอะไรขาดแล้วครับ ผมได้ครบแล้ว ขอบคุณคุณอามากนะครับ”ผมยิ้ม ผมมีครบทุกอย่างแล้วจริงๆนี่
“คุณพ่อสิ ไม่ใช่คุณอา”พี่ชยอนูพูดกับผม ก่อนจะยิ้มให้อย่างใจดี
ผมเม้มปากแล้วมองไปที่หัวโต๊ะ พ่อของพี่ชยอนูเองก็ยิ้มให้อย่างใจดีเช่นกัน “ครับ คุณพ่อ”
“มีความสุขไหมล่ะคุณ ลูกชายมาอยู่พร้อมกันแล้ว ไม่ต้องรอใครคนใดคนนึงแล้วนะ”
“ฉันไม่ต้องการอะไรแล้วล่ะค่ะ”คุณแม่พูดก่อนจะดึงผมเข้าไปกอดแล้วหอมผมเบาๆอีกครั้ง
“มากไปกว่านั้นนะ นี่มันยิ่งกว่าพร้อมหน้าซะอีก ไม่ได้มีแค่ลูกชายนะ แต่มีแฟนลูกชายมาด้วย”
“อ่า..”
ผมยิ้มเมื่อหูกีฮยอนแดงแปร๊ด พี่ชยอนูเองก็จับมือกีฮยอนเอาไว้เบาๆ
“รวมผมด้วยหรือเปล่าครับเนี่ย แฟนลูกชาย”จู่ๆไอ้เตี้ยนี่ก็พูดขึ้นมา
ผมเลยเตะขามันแรงๆ สร้างเสียงหัวเราะอีกครั้ง คุณพ่อเลยยักไหล่ แล้วมองหน้าผมกับวอนโฮสลับกัน
“อันนี้มันก็ต้องขึ้นอยู่กับลูกชายพ่อจะตัดสินใจนะ”
“คุณคะ แค่ฮยองวอนตัดสินใจไม่ได้นะ ดูหน้าพี่ชายฮยองวอนซะก่อน รักน้องหวงน้องขนาดนี้ ไม่ง่ายนะลูก โฮซอก”
“ผมสู้ตายครับ”
“สู้บ้าอะไรของนายเล่า”ผมพูดเสียงเบา “เราไม่ได้คุยเรื่องนี้กันนี่ครับ”
“โอเคๆ พอแล้วค่ะ ไม่แซวลูกแล้ว”แม่พูดก่อนจะตักปลาทอดให้ผม “ของโปรดลูก”
“...”ผมมองปลาที่ถูกตักใส่จานนิ่งๆ ก่อนจะหันไปมองแม่ซึ่งหน้าเสียไปแล้ว
“..ฮยองวอนยังชอบทานปลาอยู่หรือเปล่า แม่ขอ..”
“ชอบสิครับ”ผมตอบเสียงหนักแน่น น้ำตารื้นอีกครั้ง “ผมแค่ดีใจ ..ที่แม่ยังจำได้”
“แม่ไม่เคยลืมอะไรที่เกี่ยวกับลูกหรอกนะจ๊ะ”
ผมพยักหน้า โผเข้ากอดแม่แน่น
วันนี้ผมอยากจะกอดแม่ไปทั้งคืนเลย ไม่อยากจะปล่อยมือเลยด้วย
-WONHO-
ผมมานั่งข้างนอกบ้านของพี่ชยอนู เพื่อรอกีฮยอน ซึ่งตอนนี้ไปคุยกับแม่พี่ชยอนูอยู่ ผมดีใจนะ ที่ได้เห็นภาพนี้ ฮยองวอนดูมีความสุขแบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนเลยจริงๆ
“ของฉันที่อยู่บ้านนาย ฝากไว้ก่อนนะ แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้จะไปเอา”
“จะไม่กลับไปนอนกับฉันจริงอ่ะ ฉันอยู่บ้านคนเดียวนะ”ผมแกล้งถาม แม้จะรู้คำตอบอยู่แล้วก็เถอะ
“เรื่องอะไรฉันจะต้องทิ้งแม่ไปนอนกับนายด้วยไอ้เตี้ย”
“หึๆ”นั่นไง คำตอบเจ็บแสบที่ผมได้รับ “มานั่งนี่ดิ”
ผมตบเบาๆตรงที่นั่งว่างข้างตัว แอบกลัวเหมือนกันนะว่าฮยองวอนจะไม่ยอมมา แต่เขากลับยอมมานั่งข้างผมง่ายๆ
“ยิ้มอะไรของนาย”
ผมหันไปมองฮยองวอนที่ถามผ่านความเงียบของช่วงกลางคืน “ฉันยิ้ม ที่ได้เห็นนายยิ้มไง”
“...”
“ฉันมีความสุขมากกว่านายซะอีก”
“นายจะมีความสุขเรื่อง?”
“ก็เรื่องที่นายกำลังมีความสุขอยู่ไงฮยองวอน”ผมบอกพร้อมกับดึงมือฮยองวอนมากุมไว้หลวมๆ “ฉันดีใจจริงๆนะ ที่ได้เห็นรอยยิ้มแบบนี้ของนาย และดีใจ ที่ช่วงเวลาที่นายมีความสุข ฉันก็มีส่วนร่วมอยู่ในนั้นด้วย”
“มะ ไม่เห็นต้องจับ”พูดจบฮยองวอนก็ดึงมือออกแล้วเสหน้าไปทางอื่น “ยังไงก็ ขอบใจนายนะ กับทุกอย่างที่ผ่านมา”
“มันจะไม่ได้มีผ่านมานะรู้ไหม มันจะมีต่อๆๆๆๆ ต่อไปเรื่อยๆไม่สิ้นสุดเลยล่ะ”
“อย่ามาเวอร์”
“ไม่ได้เวอร์ ฉันชอบนายจริงๆนี่ ไม่สิ มันมากกว่าคำว่าชอบไปแล้ว ก็รอแค่ว่า เมื่อไหร่นายจะใจอ่อนกับฉันสักทีแค่นั้นเอง”
“.////. ฉันจะไปหาแม่ละ นายก็ กลับดีๆแล้วกัน”
“เขินทีไรไม่ใช้ความรุนแรงก็หนีตลอดเลยนะ เทพแช”
“ไปไกลๆเลยไป.. บาย”
ผมยิ้มเมื่อฮยองวอนเดินเก้ๆกังๆกลับเข้าไปในบ้าน แต่ยิ้มได้ยังไม่ทันสุดดี ก็มองเห็นสายตาคู่หนึ่งที่จ้องมาทางผม พร้อมกับร่างกำยำที่เดินตรงมาทำท่าเหมือนจะชกผมซะอย่างงั้น
“พี่ชยอนู”
“ได้ทีแล้วเต๊าะใหญ่เลยนะ”พี่ชยอนูพูดเสียงเข้มๆ ถึงปากจะยิ้ม แต่ตาไม่ได้ยิ้มไปด้วยเลย
บางทีผมก็ไม่อยากให้ฮยองวอนเป็นน้องพี่ชยอนูเลยแฮะ
เริ่มรู้สึกว่า กำลังจะเจอกับปัญหาใหญ่เร็วๆนี้แหละ
“แน่ใจแล้วเหรอ ที่รู้สึกกับฮยองวอนน่ะ”
ผมมองพี่ชยอนู ไม่หลบสายตาแม้แต่นิดเดียว “ยิ่งกว่าแน่อีกครับ”
“พี่ยังไม่ได้จัดการที่นายชวนฮยองวอนโดดเรียนนะโฮซอก”
“โธ่ ผมทำเพื่อฮยองวอนนะพี่ ลองคิดดู ถ้าผมไม่ออกมากับฮยองวอน ยังไงซะฮยองวอนก็ออกมาคนเดียวอยู่ดี คราวนี้ล่ะวุ่นวายเลยนะครับ”
“แต่มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ พี่จับตาดูนายอยู่ ต่อไปนี้ ห้ามไปไหนกับฮยองวอนตามลำพังอีก”
“พี่! ไหงกลายเป็นงี้อ่ะ”
“เป้นคำสั่งของพี่ ในฐานะพี่ชายของฮยองวอน เข้าใจไหม”พูดจบเขาก็เดินเข้าบ้านไปเลย
ทิ้งผมยืนอ้าปากพะงาบๆอยู่คนเดียว
นี่ไง ปัญหาใหญ่ที่กำลังจะตามมา
แล้วพี่ชยอนูก็โคตรจะน่ากลัวขนาดนั้น เอาไงดีวะเนี่ย
“วอนโฮ ไมมายืนหน้าซีดงี้อ่ะ หนาวเหรอ”
ผมมองกีฮยอนที่เดินออกมา “ฉันเจอปัญหาแล้วดิ”
“ปัญหาอะไร.. กลับบ้านกันเถอะ ดึกแล้ว”
“แย่แล้วว่ะกีฮยอน”
“มีอะไรที่ฉันช่วยได้ไหม”
“นายจะไปช่วยอะ.. เดี๋ยวนะ”
ความกังวลที่มีหายไปหมดสิ้นหลังจากกีฮยอนพูดประโยคนี้ หึๆ
พี่ชยอนูอาจจะข่มผม และจัดการผมได้
แต่ข้างๆผมมีใคร
นี่ยูกีฮยอนนะ
ยูกีฮยอนเป็นคนเดียว ที่สามารถจัดการพี่ชยอนูได้ยังไงล่ะ
...
มันก็ไม่ง่ายเหมือนกันนะครับพี่(ว่าที่)แฟน ที่จะกันผมออกห่างจากฮยองวอนน่ะ
ผมมีของดีนะจะบอกให้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หึๆๆๆ พี่นูน่ะเหรอจะกล้าทำอะไร ในเมื่อพี่วอนเค้ามีไม้เด็ดเป็นยูกีฮยอน
ใครวินเดี๋ยวก็รู้.. ทีมมินมุง ทีมเด็กกุ๊ง อึ๊บอีกนิดนะ
ช่วงนี้ให้คนบทน้อยตอนแรกๆเขาโชว์พาวก่อนนนนนนนนนนน
ในที่สุด ยอดจองฟิคก็ถึงตามเป้าหมายสักที เดี๋ยวไรท์จะเอารายละเอียดมาลง แล้วค่อยเปิดให้โอนเงินนะคะ
สักสองสามวัน เดี๋ยวเจอกัน สำหรับใครที่ยังไม่ได้สั่ง ยังทันอยู่นะ ไม่อยากให้พลาด รับรองได้ว่าเลอค่า น่าเก็บไว้มากมาย
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
แต่เจอมนุษย์เมียไป จะทำยังไงนะ 55555+
เทพแชเขิลละหนีตลอดๆๆ
พี่นูอย่าไปกลัวเมียจัดหนักๆหมั่นไส้พระเอก มือนี่รุงรังตลอดดดด5555
#ทีมเด็กกุ๊ง แค่ได้รักเธออยู่ในมุมที่เธอไม่สนใจแอบมองดูเธอไกลๆอย่างนี้ต่อไป 55555
แต่โฮต๊านี้แบบ รุกหนักมากกกกกก เขินแทนเลยอ่ะ 55555 ไม่เว้ยๆ #ทีมมินมุง รู้ว่าไม่มีสิทธิ์แต่ก็รักแค่เธอวววววววว์~
กีฮยอนของพี่จะต้องสู้นะลูก พี่เอาใจช่วยหนู หนูจะต้องช่วยพี่วอนโฮนะคะ
แชชช แกเขินงิ้งๆ มั่งดิวะ เมื่อไหร่ฟิคเรื่องนี้จะโรแมนติกวะเนี่ย คอมเมดี้ตลอดเลย
พี่อยากเห็นแชเขินแบบไม่ทำร้ายวอนโฮบ้าง
ฮื้มมมม
แต่เราเชื่อว่าเรื่องดราม่าจะไม่จบแค่เท่านี้ใช่มั๊ยคะไรท์ คิคิ
ไรท์น่ารักเวอร์อะ มาอัพโคตรถี่ ชอบๆ ????????????